ਸਲੋਕ ਮਃ ੩॥ਵੇਸ ਕਰੇ ਕੁਰੂਪਿ ਕੁਲਖਣੀ ਮਨਿ ਖੋਟੈ ਕੂੜਿਆਰਿ॥ਪਿਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਨਾ ਚਲੈ ਹੁਕਮੁ ਕਰੇ ਗਾਵਾਰਿ॥

Salok mėhlā 3. ves kare kurūp kulkẖaṇī man kẖotai kūṛi▫ār. Pir kai bẖāṇai nā cẖalai hukam kare gāvār.

Slok of the third guru.

Literal meaning: An ugly woman of bad character full of deceit and falsehood puts up a facade of virtuosity, does not do what would please her husband but still foolishly makes demands on him.

Guru’s message: A person pretends to be virtuous even when having deceit and falsehood in mind; does not obey Divine commands but foolishly still wants to be blessed.

ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੋ ਚਲੈ ਸਭਿ ਦੁਖ ਨਿਵਾਰਣਹਾਰਿ॥ਲਿਖਿਆਮੇਟਿ ਨ ਸਕੀਐ ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਕਰਤਾਰਿ॥ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਉਪੇ ਕੰਤ ਕਉ ਸਬਦੇ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ॥ਬਿਨੁਨਾਵੈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ਦੇਖਹੁ ਰਿਦੈ ਬੀਚਾਰਿ॥ਨਾਨਕ ਸਾ ਸੁਆਲਿਓ ਸੁਲਖਣੀ ਜਿ ਰਾਵੀ ਸਿਰਜਨਹਾਰਿ॥੧॥

Gur kai bẖāṇai jo cẖalai sabẖḏukẖ nivāraṇhār. Likẖi▫ā met na sakī▫ai jo ḏẖur likẖi▫ā karṯār. Man ṯan sa▫upe kanṯ ka▫o sabḏe ḏẖare pi▫ār. Bin nāvai kinai na pā▫i▫ā ḏekẖhu riḏai bīcẖār. Nānak sā su▫āli▫o sulakẖ▫ṇī jė rāvī sirjanhār. ||1||

(Such a person acts in ignorance) but if s/he finds and follows the guru his/her troubles can be over.

However it is beyond his/her control; what is Divine-ordained based on past deeds, cannot be erased.

For this to be modified s/he should follow the guru’s word and submit to the Master both physically and mentally.

Inner reflection would show that no one can get to God without emulating virtues as taught by the guru.

The way a virtuous and beautiful wife is loved by the husband, God loves a virtuous person. 1.

ਮਃ ੩॥ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਗੁਬਾਰੁ ਹੈ ਤਿਸ ਦਾ ਨ ਦਿਸੈ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ॥ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਮਹਾਦੁਖੁ ਪਾਇਦੇ ਡੁਬੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ॥ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵਹਿ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ॥

Mėhlā 3. Mā▫i▫ā moh gubār hai ṯis ḏā na ḏisai urvār na pār. Manmukẖ agi▫ānī mahā ḏukẖ pā▫iḏe dube har nām visār. Bẖalke uṯẖ baho karam kamāvėh ḏūjai bẖā▫e pi▫ār.

Temptations offered by (Maya) transitory pleasures mask the mind with widespread darkness.

The self-willed persons thus forget God, remain caught in vices and cannot get across the world ocean.

Trying to show virtuosity they perform daily rituals but love Maya in mind.

ਸਤਿਗੁਰੁਸੇਵਹਿ ਆਪਣਾ ਭਉਜਲੁ ਉਤਰੇ ਪਾਰਿ॥ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਵਹਿ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਉਰ ਧਾਰਿ॥੨॥

Saṯgur sevėh āpṇā bẖa▫ojal uṯre pār. Nānak gurmukẖ sacẖ samāvėh sacẖ nām ur ḏẖār. ||2||

However by obeying Divine commands they can get across the world ocean to merge in God.

Merger in the Eternal in turn is made possible by following the guru’s teaching of keeping Naam in mind. 2.

ਪਉੜੀ॥ਹਰਿ ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਭਰਪੂਰਿ ਦੂਜਾ ਨਾਹਿ ਕੋਇ॥ਹਰਿ ਆਪਿ ਬਹਿ ਕਰੇ ਨਿਆਉ ਕੂੜਿਆਰਸਭ ਮਾਰਿ ਕਢੋਇ॥ਸਚਿਆਰਾ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਧਰਮ ਨਿਆਉ ਕੀਓਇ॥ਸਭ ਹਰਿ ਕੀ ਕਰਹੁਉਸਤਤਿ ਜਿਨਿ ਗਰੀਬ ਅਨਾਥ ਰਾਖਿ ਲੀਓਇ॥ਜੈਕਾਰੁ ਕੀਓ ਧਰਮੀਆ ਕਾ ਪਾਪੀ ਕਉ ਡੰਡੁ ਦੀਓਇ॥੧੬॥

Pa▫oṛī. Har jal thal mahī▫al bẖarpūr ḏūjā nāhi ko▫e. Har āp bahi kare ni▫ā▫o kūṛi▫ār sabẖ mār kadẖo▫e. Sacẖi▫ārā ḏe▫e vadi▫ā▫ī har ḏẖaram ni▫ā▫o kī▫o▫e. Sabẖ har kī karahu usṯaṯ jin garīb anāth rākẖ lī▫o▫i. Jaikār kī▫o dẖarmī▫ā kā pāpī ka▫o dand ḏī▫o▫i. ||16||

Pauri.

God is present on land, in water and space; there is none other.

Watching every one’s deeds God delivers true justice, vicious souls are thus kept away,

and the virtuous ones glorified; this is God’s righteous justice.

Let us all praise God who takes care of the poor and hapless,

glorifies the righteous and punishing the wrong-doers. 16.

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩॥ਮਨਮੁਖ ਮੈਲੀ ਕਾਮਣੀ ਕੁਲਖਣੀ ਕੁਨਾਰਿ॥ਪਿਰੁ ਛੋਡਿਆ ਘਰਿ ਆਪਣਾ ਪਰ ਪੁਰਖੈਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ॥ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਕਦੇ ਨ ਚੁਕਈ ਜਲਦੀ ਕਰੇ ਪੂਕਾਰ॥ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕੁਰੂਪਿ ਕੁਸੋਹਣੀਪਰਹਰਿ ਛੋਡੀ ਭਤਾਰਿ॥੧

Salok mėhlā 3. Manmukẖ mailī kāmṇī kulkẖaṇī kunār. Pir cẖẖodi▫ā gẖar āpṇā par purkẖai nāl pi▫ār. Ŧarisnā kaḏe na cẖuk▫ī jalḏī kare pūkār. Nānak bin nāvai kurūp kusohaṇī parhar cẖẖodī bẖaṯār. ||1||

Slok of the third Guru.

Literal meaning: A self-willed person is like a vicious unclean woman of bad character;

She leaves her husband at home to love another man.

She wails burning in the fire of craving, and cannot come out of it.
Without virtues she is ugly, lacks beauty and is discarded by the husband. 1.

Guru’s message: A self-willed person has a soul soiled with vices and lacks ethics.

Does not care to find God within but runs after others for solace.

S/he is never satisfied with what s/he has, is restless and keeps asking for more.

Without Naam, Divine virtues, s/he is not fit to merge with God and is turned away. 1.

Page 90

Note*: As against the above the Guru now describes a virtuous soul. She is ਸੋਹਾਗਣ (Sohagan) literally meaning ‘of good fortune’, is loved by, and lives with the husband.

ਮਃ ੩॥ਸਬਦਿ ਰਤੀ ਸੋਹਾਗਣੀ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰਿ॥ਸਦਾ ਰਾਵੇ ਪਿਰੁਆਪਣਾ ਸਚੈ ਪ੍ਰੇਮਿ ਪਿਆਰਿ॥ਅਤਿ ਸੁਆਲਿਉ ਸੁੰਦਰੀ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ॥ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸੋਹਾਗਣੀ ਮੇਲੀਮੇਲਣਹਾਰਿ॥੨॥

Mėhlā 3. Sabaḏ raṯī sohāgaṇī saṯgur kai bẖā▫e pi▫ār. Saḏā rāve pir āpṇā sacẖai parem pi▫ār. Aṯ su▫āli▫o sunḏrī sobẖāvanṯī nār. Nānak nām sohāgaṇī melī melaṇhār. ||2||

Slok of the third Guru.

A soul-wife, that loves the God-husband as taught by the guru, is Sohaagan.

She is ever happy being absorbed in the true love of the Master.

She is attractive, beautiful and praiseworthy.

She is Sohaagan because of Naam, emulating Divine virtues and is accepted for union by God. 2.

ਪਉੜੀ॥ਹਰਿ ਤੇਰੀ ਸਭ ਕਰਹਿ ਉਸਤਤਿ ਜਿਨਿ ਫਾਥੇ ਕਾਢਿਆ॥ਹਰਿ ਤੁਧਨੋ ਕਰਹਿਸਭ ਨਮਸਕਾਰੁ ਜਿਨਿ ਪਾਪੈ ਤੇ ਰਾਖਿਆ॥ਹਰਿ ਨਿਮਾਣਿਆ ਤੂੰ ਮਾਣੁ ਹਰਿ ਡਾਢੀ ਹੂੰ ਤੂੰ ਡਾਢਿਆ॥ਹਰਿਅਹੰਕਾਰੀਆ ਮਾਰਿ ਨਿਵਾਏ ਮਨਮੁਖ ਮੂੜ ਸਾਧਿਆ॥ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਗਰੀਬ ਅਨਾਥਿਆ॥੧੭॥

Pa▫oṛī. Har ṯerī sabẖ karahi usṯaṯ jin fāthe kādẖi▫ā. Har ṯuḏẖno karahi sabẖ namaskār jin pāpai ṯe rākẖi▫ā. Har nimāṇi▫ā ṯūʼn māṇ har dādẖī hūʼn ṯūʼn dādẖi▫ā. Har ahaʼnkārī▫ā mār nivā▫e manmukẖ mūṛ sāḏẖi▫ā. Har bẖagṯā ḏe▫e vadi▫ā▫ī garīb anāthi▫ā. ||17||

Pauri.

O God, every one praises You as one who can take them out from the web of Maya, temptations.

Every one pays obeisance to You for saving them from wrong-doings.

You are the most powerful, the honor of the humorless.
You kill the vanity of the self-willed fools and bring them down to earth.
On the other hand you grant glory to the devotees even if they are poor and hapless. 17.

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩॥ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੋ ਚਲੈ ਤਿਸੁ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੋਇ॥ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਉਤਮੁ ਮਨਿਵਸੈ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ॥ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਆਪਣੀ ਤਿਸੁ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ॥ਨਾਨਕ ਕਾਰਣੁ ਕਰਤੇਵਸਿ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਇ॥੧॥

Salok mėhlā 3. Saṯgur kai bẖāṇai jo cẖalai ṯis vadi▫ā▫ī vadī ho▫e. Har kā nām uṯam man vasai met na sakai ko▫e. Kirpā kare jis āpṇī ṯis karam parāpaṯ ho▫e. Nānak kāraṇ karṯe vas hai gurmukẖ būjẖai ko▫e. ||1||

Slok of the third Guru.

Those who follow the teachings of the true guru receive great honor from God.

They have God’s Naam, the supreme virtues in their minds; no one can take these away from them.

That is because God bestows these graciously based on their deeds.

In the final analysis, all actions are controlled by God; only a devotee understands this. 1.

ਮਃ ੩॥ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਿਨੀ ਆਰਾਧਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵਤਾਰ॥ਮਾਇਆ ਬੰਦੀ ਖਸਮ ਕੀ ਤਿਨ ਅਗੈ ਕਮਾਵੈ ਕਾਰ॥ਪੂਰੈ ਪੂਰਾ ਕਰਿ ਛੋਡਿਆ ਹੁਕਮਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰ॥ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜਿਨਿ ਬੁਝਿਆ ਤਿਨਿ ਪਾਇਆ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ॥

Mėhlā 3. Nānak har nām jinī ārāḏẖi▫ā an▫ḏin har liv ṯār. Mā▫i▫ā banḏī kẖasam kī ṯin agai kamāvai kār. Pūrai pūrā kar cẖẖodi▫ā hukam savāraṇhār. Gur parsādī jin bujẖi▫ā ṯin pā▫i▫ā mokẖḏu▫ār.

Slok of the third Guru.

Those who invoke God for what they do, ever remain absorbed in Divine virtues.

They do not have to run after Maya; it serves them as its masters and carries out their orders.

Such people are perfect human beings, made so by the command of the perfect Master.

They have followed the guru and obtained freedom from vice and found the gateway to salvation.

ਮਨਮੁਖ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਤਿਨ ਮਾਰੇ ਜਮਜੰਦਾਰੁ॥ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨੀ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨੀ ਤਰਿਆ ਭਉਜਲੁ ਸੰਸਾਰੁ॥ਸਭਿ ਅਉਗਣ ਗੁਣੀ ਮਿਟਾਇਆਗੁਰੁ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ॥੨॥

Manmukẖ hukam na jāṇnī ṯin māre jam janḏār. Gurmukẖ jinī arāḏẖi▫ā ṯinī ṯari▫ā bẖa▫ojal sansār. Sabẖ a▫ugaṇ guṇī mitā▫i▫ā gur āpe bakẖsaṇhār. ||2||

Conversely, the self-willed do not obey Divine commands and are punished by (Jamm Jandaar) the tortuous messengers of death.

Since the devotees invoke God for every thing they get across the world ocean to God.

The virtuous Master showing compassion, banishes all their vices. 2.

ਪਉੜੀ॥ਹਰਿ ਕੀ ਭਗਤਾ ਪਰਤੀਤਿ ਹਰਿ ਸਭ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ॥ਹਰਿ ਜੇਵਡੁ ਨਾਹੀ ਕੋਈ ਜਾਣੁ ਹਰਿ ਧਰਮੁ ਬੀਚਾਰਦਾ॥ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਕਿਉ ਕੀਜੈ ਜਾ ਨਾਹੀ ਅਧਰਮਿਮਾਰਦਾ॥ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਨਿਆਉ ਪਾਪੀ ਨਰੁ ਹਾਰਦਾ॥ਸਾਲਾਹਿਹੁ ਭਗਤਹੁ ਕਰ ਜੋੜਿ ਹਰਿ ਭਗਤਜਨ ਤਾਰਦਾ॥੧੮॥

Pa▫oṛī. Har kī bẖagṯā parṯīṯ har sabẖ kicẖẖ jāṇḏā. Har jevad nāhī ko▫ī jāṇ har ḏẖaram bīcẖārḏā. Kāṛā anḏesā ki▫o kījai jā nāhī aḏẖram mārḏā. Sacẖā sāhib sacẖ ni▫ā▫o pāpī nar hārḏā. Sālāhihu bẖagṯahu kar joṛ har bẖagaṯ jan ṯārḏā. ||18||

Pauri.

The devotees keep God in their consciousness and know that God knows what every one does.

God watches and considers every thing truthfully; there is none as great and just as God.

Why should then we have worry or fear when God does not administer unjust punishment.

The Eternal Master’s verdicts are just; the wrong-doers lose their cases in the Divine court.

O devotees, humbly praise the Master who takes the devotees across the world ocean to the Self. 18.

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩॥ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਮਿਲਿ ਰਹਾ ਅੰਤਰਿ ਰਖਾ ਉਰਿ ਧਾਰਿ॥ਸਾਲਾਹੀਸੋ ਪ੍ਰਭ ਸਦਾ ਸਦਾ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ॥ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਮੇਲਿ ਲਏ ਸਾਈ ਸੁਹਾਗਣਿਨਾਰਿ॥੧॥

Salok mėhlā 3. Āpṇe parīṯam mil rahā anṯar rakẖā ur ḏẖār. Sālāhī so parabẖ saḏā saḏā gur kai heṯ pi▫ār. Nānak jis naḏar kare ṯis mel la▫e sā▫ī suhāgaṇ nār. ||1||

Slok of the third Guru (Suhaagan defined).

The soul-wife yearns to be with the Beloved; this is her mind’s fixation.
She ever praises God with love generated by the guru.

But only one on whom God showers grace is united with God; she is Suhagan, the fortunate one. 1.

ਮਃ ੩॥ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ॥ਮਾਣਸ ਤੇ ਦੇਵਤੇ ਭਏ ਧਿਆਇਆਨਾਮੁ ਹਰੇ॥ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਤਰੇ॥ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਆਪਣੀਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ॥੨॥

Mėhlā 3. Gur sevā ṯe har pā▫ī▫ai jā ka▫o naḏar kare▫i. Māṇas ṯe ḏevṯe bẖa▫e ḏẖi▫ā▫i▫ā nām hare. Ha▫umai mār milā▫i▫an gur kai sabaḏṯare. Nānak sahj samā▫i▫an har āpṇī kirpā kare. ||2||

Slok of the third Guru.

God is found through obedience to the guru, but only the recipients of Dive grace succeed;

By recounting and emulating Divine virtues they are transformed from ordinary mortals to (devtay) enlightened beings.

Killing their egos and following the guru, they find God

God is kind to such souls; they remain naturally absorbed in Divine virtues. 2.

ਪਉੜੀ॥ਹਰਿ ਆਪਣੀ ਭਗਤਿ ਕਰਾਇ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਾਲੀਅਨੁ॥ਆਪਣੀ ਆਪਿ ਕਰੇਪਰਤੀਤਿ ਆਪੇ ਸੇਵ ਘਾਲੀਅਨੁ॥ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਨੋ ਦੇਇ ਅਨੰਦੁ ਥਿਰੁ ਘਰੀ ਬਹਾਲਿਅਨੁ॥ਪਾਪੀਆ ਨੋ ਨਦੇਈ ਥਿਰੁ ਰਹਣਿ ਚੁਣਿ ਨਰਕ ਘੋਰਿ ਚਾਲਿਅਨੁ॥ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਨੋ ਦੇਇ ਪਿਆਰੁ ਕਰਿ ਅੰਗੁ ਨਿਸਤਾਰਿਅਨੁ॥੧੯॥

Pa▫oṛī. Har āpṇī bẖagaṯ karā▫e vadi▫ā▫ī vekẖāli▫an. Āpṇī āp kare parṯīṯ āpe sev gẖālī▫an. Har bẖagṯā no ḏe▫e anand thir gẖarī bahāli▫an. Pāpī▫ā no na ḏe▫ī thir rahaṇ cẖuṇ narak gẖor cẖāli▫an. Har bẖagṯā no ḏe▫e pi▫ār kar ang nisṯāri▫an. ||19||

Pauri.

It is God’s greatness to motivate people to devotion.

It is God who finds the Self within them and engages them in service.

This is how God bestows bliss and grants permanent abode – absorption – with the Self.

This stable state is not given to the wrong-doers; they are put in the terrible hell of reincarnations.

God loves the devotees; takes them across the world ocean to the Self. 19.

Page 91

Note*: The next Slok refers to the Brahminical practice of isolating their cooking area by drawing a line round it so that it is not desecrated by a person of low caste coming in to it. It also refers to a Brahmin trying to show superiority of his caste by wanting to remain untouched by others. The Guru drives home the truth about it.

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧॥ਕੁਬੁਧਿ ਡੂਮਣੀ ਕੁਦਇਆ ਕਸਾਇਣਿ ਪਰ ਨਿੰਦਾ ਘਟ ਚੂਹੜੀ ਮੁਠੀ ਕ੍ਰੋਧਿ ਚੰਡਾਲਿ॥ਕਾਰੀ ਕਢੀ ਕਿਆ ਥੀਐ ਜਾਂ ਚਾਰੇ ਬੈਠੀਆ ਨਾਲਿ॥

Salok mėhlā 1. Kubuḏẖ dūmṇī kuḏ▫i▫ā kasā▫iṇ par ninḏā gẖat cẖūhṛī muṯẖī kroḏẖ cẖandāl. Kārī kadẖī ki▫ā thī▫ai jāʼn cẖāre baiṯẖī▫ā nāl.

Slok of the first Guru.

The evil mind is the low caste, cruelty the butcher, slander of others the sweeper, and anger the outcast.

What use is the isolating line when all the four are within the mind?

ਸਚੁ ਸੰਜਮੁ ਕਰਣੀ ਕਾਰਾਂ ਨਾਵਣੁ ਨਾਉ ਜਪੇਹੀ॥ਨਾਨਕਅਗੈ ਊਤਮ ਸੇਈ ਜਿ ਪਾਪਾਂ ਪੰਦਿ ਨ ਦੇਹੀ॥੧॥

Sacẖ sanjam karṇī kārāʼn nāvaṇ nā▫o japehī. Nānak agai ūṯam se▫ī jė pāpāʼn panḏ na ḏehī. ||1|

A life of truth and discipline is the isolating line and living by virtues, the bath to remain cleansed;

Remember, only those who do not teach wrong things are considered superior by God. 1.

Note*: The guru uses another metaphor. The swan and the crane are both white but their natures differ. But Divine grace can transform the nature of the crane to that of a swan. Similarly God’s grace can transform ordinary humans to virtuous ones.

ਮਃ ੧॥ਕਿਆ ਹੰਸੁ ਕਿਆ ਬਗੁਲਾ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ॥ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਨਾਨਕਾ ਕਾਗਹੁ ਹੰਸੁ ਕਰੇਇ॥੨॥

Mėhlā 1. Ki▫ā hans ki▫ā bagulā jā ka▫o naḏar kare▫i. Jo ṯis bẖāvai nānkā kāgahu hans kare▫i. ||2||

(Kiaa) whether it is a Hans or (kiaa) whether (bagulaa) a crane, what matters is (kau) to (ja) whom the Almighty (karey) bestows (nadar-i) Divine grace.

(Jey) if (tis-u = that) God (bhaavai) wills, IT (karey) makes a Hans (kaagah) from a crow, i.e. from lowly to the exalted. 2.

 

ਪਉੜੀ॥ਕੀਤਾ ਲੋੜੀਐ ਕੰਮੁ ਸੁ ਹਰਿ ਪਹਿ ਆਖੀਐ॥ਕਾਰਜੁਦੇਇ ਸਵਾਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਸਚੁ ਸਾਖੀਐ॥ਸੰਤਾ ਸੰਗਿ ਨਿਧਾਨੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਚਾਖੀਐ॥ਭੈ ਭੰਜਨ ਮਿਹਰਵਾਨ ਦਾਸ ਕੀਰਾਖੀਐ॥ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਅਲਖੁ ਪ੍ਰਭੁ ਲਾਖੀਐ॥੨੦॥

Pa▫oṛī. Kīṯā loṛī▫ai kamm so har pėh ākẖī▫ai. Kāraj ḏe▫e savār saṯgur sacẖ sākẖī▫ai. Sanṯā sang niḏẖān amriṯ cẖākẖī▫ai. Bẖai bẖanjan miharvān ḏās kī rākẖī▫ai. Nānak har guṇ gā▫e alakẖ parabẖ lākẖī▫ai. ||20||

Pauri.

If we wish to achieve some thing we should invoke God;

Further if we follow the guru’s teachings the task will be accomplished;

The guru’s company also helps to experience Divine virtues within the mind,

God protects the servant from vice and the resultant further births.

Such an ineffable Master is indescribable but is experienced through Divine virtues. 20.

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩॥ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਕਾਸਭਸੈ ਦੇਇ ਅਧਾਰੁ॥ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵੀਐ ਸਦਾ ਸਦਾ ਦਾਤਾਰੁ॥ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਿਨ ਕਉ ਜਿਨਿਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਨਿਰੰਕਾਰੁ॥ਓਨਾ ਕੇ ਮੁਖ ਸਦ ਉਜਲੇ ਓਨਾ ਨੋ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਕਰੇ ਨਮਸਕਾਰੁ॥੧॥

Salok mėhlā 3. Jī▫o pind sabẖṯis kā sabẖsai ḏe▫e aḏẖār. Nānak gurmukẖ sevī▫ai saḏā saḏā ḏāṯār. Ha▫o balihārī ṯin ka▫o jin ḏẖi▫ā▫i▫ā har nirankār. Onā ke mukẖ saḏ ujle onā no sabẖ jagaṯ kare namaskār. ||1||

Slok of the third Guru.

God who gave the soul and body also provides sustenance to all.

We should learn to serve the beneficent Master under the guru’s guidance.

I adore those who acknowledge and serve the unseen Master.

They receive honor before God; the world respects them. 1.

ਮਃ ੩॥ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਉਲਟੀ ਭਈ ਨਵ ਨਿਧਿ ਖਰਚਿਉ ਖਾਉ॥ਅਠਾਰਹ ਸਿਧੀ ਪਿਛੈ ਲਗੀਆ ਫਿਰਨਿ ਨਿਜਘਰਿ ਵਸੈ ਨਿਜ ਥਾਇ॥ਅਨਹਦ ਧੁਨੀ ਸਦ ਵਜਦੇ ਉਨਮਨਿ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਇ॥ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਤਿਨਾਕੈ ਮਨਿ ਵਸੈ ਜਿਨ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਪਾਇ॥੨॥

Mėhlā 3. Saṯgur mili▫ai ultī bẖa▫ī nav niḏẖ kẖarcẖi▫o kẖā▫o. Aṯẖārah siḏẖī picẖẖai lagī▫ā firan nij gẖar vasai nij thā▫e. Anhaḏḏẖunī saḏ vajḏe unman har liv lā▫e. Nānak har bẖagaṯṯinā kai man vasai jin masṯak likẖi▫ā ḏẖur pā▫e. ||2||

Slok of the third Guru.

On meeting the true guru the mind turns away from greed because all the nine treasures become available.

Instead of seeking them the eighteen supernatural powers themselves follow; the soul finds lasting peace.

The mind experiences continuous celestial music and, transcending Maya remains absorbed in God.

Devotion for God abides in the minds of those who have it in their destiny. 2.

ਪਉੜੀ॥ਹਉ ਢਾਢੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਖਸਮ ਕਾ ਹਰਿ ਕੈਦਰਿ ਆਇਆ॥ਹਰਿ ਅੰਦਰਿ ਸੁਣੀ ਪੂਕਾਰ ਢਾਢੀ ਮੁਖਿ ਲਾਇਆ॥ਹਰਿ ਪੁਛਿਆ ਢਾਢੀ ਸਦਿ ਕੈ ਕਿਤੁ ਅਰਥਿਤੂੰ ਆਇਆ॥ਨਿਤ ਦੇਵਹੁ ਦਾਨੁ ਦਇਆਲ ਪ੍ਰਭ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ॥ਹਰਿ ਦਾਤੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਇਆਨਾਨਕੁ ਪੈਨਾਇਆ॥੨੧॥੧॥ਸੁਧੁ

Pa▫oṛī. Ha▫o dẖādẖī har parabẖ kẖasam kā har kai ḏar ā▫i▫ā. Har anḏar suṇī pūkār dẖādẖī mukẖ lā▫i▫ā. Har pucẖẖi▫ā dẖādẖī saḏ kai kiṯ arath ṯūʼn ā▫i▫ā. Niṯḏevhu ḏān ḏa▫i▫āl parabẖ har nām ḏẖi▫ā▫i▫ā. Har ḏāṯai har nām japā▫i▫ā Nānak painā▫i▫ā. ||21||1|| suḏẖu

Pauri.

I am a bard of the Master and came to the Master’s abode to sing Divine praises

The Master heard my call and decided to meet me.

I was called in and asked the purpose of coming;

I replied “O compassionate Master please grant me the benediction that I ever remember and obey You”.

God guided me to remembrance and granted honor. 21.

Note*: The fifth Guru who compiled the first version of Sri Guru Granth Sahib, called Pothi Sahib, had assigned the task of writing to the bard, Bhai Gurdas. He used to check the writing. The annotations “Sudhu” meaning “this is correct” or “Sudh keejai” meaning “please correct” are found at the end of some of the Vaars for action by the scribe.