SGGS pp 528-530, Devgandhaari M: 5, Shabads 1-12.

 

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨  ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Ḏevganḏẖārī mėhlā 5 gẖar 2  Ik▫oaʼnkār saṯgur parsāḏ.

 

Composition of (mahla 5) the fifth Guru in Raag Devgandhaari, (ghar-u 2) to be sung to the second beat.  Invoking the One all-pervasive Creator who may be known with the true guru’s grace.

 

ਮਾਈ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਈਐ ॥ ਪ੍ਰਭੁ ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਕਮਲੁ ਪਰਗਾਸੇ, ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Mā▫ī gur cẖarṇī cẖiṯ lā▫ī▫ai.  Parabẖ ho▫e kirpāl kamal pargāse saḏā saḏā har ḏẖi▫ā▫ī▫ai. ||1|| rahā▫o.

 

O my (maaee) mother guide me to (laaeeai) engage (chit-u) the mind on (charni) feet of the guru, i.e. humbly submit to the guru’s teachings.

When (prabh-u) the Master (hoey) is (kripaal-u) kind – to motivate to follow the guru’s teachings, (kamal-u = lotus) the mind-lotus (pargaasey) is enlightened – the darkness caused by other thoughts leaves, and one (sadaa sadaa) for ever (dhiaaeeai) pays attention to virtues and commands of (har-i) the Almighty. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਅੰਤਰਿ ਏਕੋ, ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ, ਸਭ ਮਹਿ ਏਕੁ ਸਮਾਈਐ ॥ ਘਟਿ ਅਵਘਟਿ ਰਵਿਆ ਸਭ ਠਾਈ, ਹਰਿ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਦਿਖਾਈਐ ॥੧॥

Anṯar eko bāhar eko sabẖ mėh ek samā▫ī▫ai.  Gẖat avgẖat ravi▫ā sabẖ ṯẖā▫ī har pūran barahm ḏikẖā▫ī▫ai. ||1||

 

Then one realizes that: (Eyko) the One Master pervades (anatar-i) within and (baahar-i) outside, and that IT (samaaeeai) is present (mah-i) in (sabh) all.

(Har-i) the Almighty (raviaa) pervades (sabh) all (tthaai) places, (ghatt-i = normal place) easy or (avghatt-i) difficult, i.e. is with the creature under all conditions; (brahm-u) the Creator (pooran = fills) is present and (dikhaaeeai) manifests in nature. 1.

 

ਉਸਤਤਿ ਕਰਹਿ ਸੇਵਕ ਮੁਨਿ ਕੇਤੇ, ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਕਤਹੂ ਪਾਈਐ ॥ ਸੁਖਦਾਤੇ ਦੁਖ ਭੰਜਨ ਸੁਆਮੀ, ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿ ਜਾਈਐ ॥੨॥੧॥

Usṯaṯ karahi sevak mun keṯe ṯerā anṯ na kaṯhū pā▫ī▫ai. Sukẖ▫ḏāṯe ḏukẖ bẖanjan su▫āmī jan Nānak saḏ bal jā▫ī▫ai. ||2||1||

 

(Keytey) numerous (seyvak = servants) seekers and (mun-i) sages (ustat karah-i) praise You, but no one can (paaeeai = find) know (teyra) Your (ant-u = limits) worth – what You are.

However, we experience You, (suaami) the Master, as (sukhdaatey) giver of comforts and (bhanjan) destroyer of (dukh) distress; I (sad) ever (bal-i jaaeeai = am sacrifice) adore You, says (jan) the humble fifth Nanak. 2. 1.

 

——————————–

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ॥ ਮਾਈ ਹੋਨਹਾਰ ਸੋ ਹੋਈਐ ॥ ਰਾਚਿ ਰਹਿਓ ਰਚਨਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨੀ, ਕਹਾ ਲਾਭੁ ਕਹਾ ਖੋਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏevganḏẖārī.  Mā▫ī honhār so ho▫ī▫ai.  Rācẖ rahi▫o racẖnā parabẖ apnī kahā lābẖ kahā kẖo▫ī▫ai. ||1|| rahā▫o.

 

Composition in Raag Devgandhaari. O my (maaee) mother, please teach to understand that (honhaar) whatever is ordained to happen, (so) that (hoee-hai) happens.

(Prabh-u) the Almighty is (raach-i rahio) involved with (rachna) the creation – watching it; there is (laabh-u) profit (kahaa) somewhere and sometimes (khoeeai) loss (kahaa) somewhere, i.e. IT gives the creatures comfort or pain based on their deeds. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਕਹ ਫੂਲਹਿ ਆਨੰਦ ਬਿਖੈ ਸੋਗ, ਕਬ ਹਸਨੋ ਕਬ ਰੋਈਐ ॥ ਕਬਹੂ ਮੈਲੁ ਭਰੇ ਅਭਿਮਾਨੀ, ਕਬ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਧੋਈਐ ॥੧॥

Kah fūlėh ānanḏ bikẖai sog kab hasno kab ro▫ī▫ai.  Kabhū mail bẖare abẖimānī kab sāḏẖū sang ḏẖo▫ī▫ai. ||1||

 

(Kah) somewhere the creatures are (phoolah-i) inflated with (anand) pleasures of (bikhai) vices and somewhere there is (sog) sorrow; (kab) sometimes there is (hasno = laughing) happiness and sometimes (roeeai = weeping) sadness.

(Abhimaani) in ego, (kabahu = sometimes) some people are (bharey = filled) engrossed in (mail-u = dirt) vices and (kab) sometimes they (dhooeeai = wash) shed the vices (sang-i) in the company of (saadhu) the guru – by following his teachings. 1. 

 

ਕੋਇ ਨ ਮੇਟੈ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਕੀਆ ਦੂਸਰ ਨਾਹੀ ਅਲੋਈਐ ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਬਲਿਹਾਰੀ ਜਿਹ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਸੁਖਿ ਸੋਈਐ ॥੨॥੨॥

Ko▫e na metai parabẖ kā kī▫ā ḏūsar nāhī alo▫ī▫ai.  Kaho Nānak ṯis gur balihārī jih parsāḏ sukẖ so▫ī▫ai. ||2||2||

 

All this happens by Divine will: (Koey na) no one can (meyttai) erase (keeaa = doing) the will of (prabh) the Master; we can (aloeeai) see none (doosra) other – who can do this.

(Kah-u) say O Nanak the fifth: I (balihaari = am sacrifice) adore the guru (jis-u) by whose (prasaad-i = grace) guidance – I have understood this and (soeeai) sleep in, i.e. am at, (sukh-i) peace. 2. 2.

 

Page 529

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ॥ ਮਾਈ ਸੁਨਤ ਸੋਚ ਭੈ ਡਰਤ ॥ ਮੇਰ ਤੇਰ ਤਜਉ ਅਭਿਮਾਨਾ, ਸਰਨਿ ਸੁਆਮੀ ਕੀ ਪਰਤ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏevganḏẖārī.  Mā▫ī sunaṯ socẖ bẖai daraṯ.  Mer ṯer ṯaja▫o abẖimānā saran su▫āmī kī paraṯ. ||1|| rahā▫o.

 

Composition in Raag Devgandhaari. O my (maaee) mother, (sunat) hearing and (soch) contemplating the powers of the Almighty, I am in (bhai) awe and (darat) fear, i.e. am motivated to accept Divine will.

I have (tajau) given up my (abhimaana) ego and the distinction between (m-er) self and (t-er = your) others, and have (parat = put) submitted myself (saran-i) to the care of (suaami) the Master. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਜੋ ਜੋ ਕਹੈ ਸੋਈ ਭਲ ਮਾਨਉ, ਨਾਹਿ ਨ ਕਾ ਬੋਲ ਕਰਤ ॥ ਨਿਮਖ ਨ ਬਿਸਰਉ ਹੀਏ ਮੋਰੇ ਤੇ, ਬਿਸਰਤ ਜਾਈ ਹਉ ਮਰਤ ॥੧॥

Jo jo kahai so▫ī bẖal mān▫o nāhi na kā bol karaṯ.  Nimakẖ na bisara▫o hī▫e more ṯe bisraṯ jā▫ī ha▫o maraṯ. ||1||

 

 (Jo jo) whatever the Master (kahai) says I (maanau) accept that (bhal = good) happily and (naah-i karat) do not utter (na ka – of no) a negative (bol) a word, i.e. I do not disobey Divine commands – the laws of nature.

I do not (bisrau) forget IT (tey) from (morey) my (hee-ey) mind even for (nimakh) a moment; I would (marat) die if IT is (bisrat jaaee) forgotten, i.e. I would succumb to vices if I neglect to obey the Master/violate the laws of nature. 1.

 

ਸੁਖਦਾਈ ਪੂਰਨ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਤਾ, ਮੇਰੀ ਬਹੁਤੁ ਇਆਨਪ ਜਰਤ ॥ ਨਿਰਗੁਨਿ ਕਰੂਪਿ ਕੁਲਹੀਣ ਨਾਨਕ ਹਉ, ਅਨਦ ਰੂਪ ਸੁਆਮੀ ਭਰਤ ॥੨॥੩॥

Sukẖ▫ḏā▫ī pūran parabẖ karṯā merī bahuṯ i▫ānap jaraṯ.  Nirgun karūp kulhīṇ Nānak ha▫o anaḏ rūp su▫āmī bẖaraṯ. ||2||3||

 

(Prabh-u) the Almighty (karta) Creator is (pooran) present everywhere, is (sukhdaaee = giver of comfort) the source of happiness and is kind to (jarat) tolerate my (bahut = great) utter (iaanap) ignorance/immaturity.

Says the fifth Nanak: (Hau) I am (nirgun) a virtue-less, (karoop-i) ugly woman-soul, (kul-heen = without good lineage) have low status, but the (bharat = spouse) Almighty-spouse (suaami) Master is (roop) the embodiment of (anad/anand) bliss, i.e. has all the virtues, and has still accepted me – as wife, i.e. for union. 2. 3.

 

————————————–

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ॥ ਮਨ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਕਰਿ ਸਦਹੂੰ ॥ ਗਾਵਤ ਸੁਨਤ ਜਪਤ ਉਧਾਰੈ ਬਰਨ ਅਬਰਨਾ ਸਭਹੂੰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏevganḏẖārī.  Man har kīraṯ kar saḏahūʼn.  Gāvaṯ sunaṯ japaṯ uḏẖārai baran abranā sabẖahūʼn. ||1|| rahā▫o.

 

Composition in Raag Devgandhaari. O my (man-i) mind, (sad-hoo’n) ever (keerat-i kar-i) praise, i.e. live by virtues and commands of (har-i) the Almighty.

Those who (gaavat) sing, (sunat) listen to and (japat) remember/emulate Divine virtues, IT (udhaarai = saves) lifts (sabh-hoo’n) all of them, be they of so called (baran = caste) high caste or (abarna = without caste) low caste. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਜਹ ਤੇ ਉਪਜਿਓ ਤਹੀ ਸਮਾਇਓ, ਇਹ ਬਿਧਿ ਜਾਨੀ ਤਬਹੂੰ ॥ ਜਹਾ ਜਹਾ ਇਹ ਦੇਹੀ ਧਾਰੀ ਰਹਨੁ ਨ ਪਾਇਓ ਕਬਹੂੰ ॥੧॥

Jah ṯe upji▫o ṯahī samā▫i▫o ih biḏẖ jānī ṯabahūʼn.  Jahā jahā ih ḏehī ḏẖārī rahan na pā▫i▫o kabahūʼn. ||1||

 

(Tabahoo’n) only then, i.e. by contemplating Divine virtues, one (jaani) understands (bidh-i = method) the process that the soul (samaaio = merges) gets back (tahi) there (tey) from (jah) where it (upjio = created) comes.

(Jahaa jahaa) whenever (ih) it (dhaar-i = took) is born into (deyhi) a body, it (na kabahoo-n) never (paaio) remains there, i.e. the soul keeps taking births and leaving the body. 1.

 

ਸੁਖੁ ਆਇਓ ਭੈ ਭਰਮ ਬਿਨਾਸੇ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਹੂਏ ਪ੍ਰਭ ਜਬਹੂ ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਮੇਰੇ ਪੂਰੇ ਮਨੋਰਥ ਸਾਧਸੰਗਿ ਤਜਿ ਲਬਹੂੰ ॥੨॥੪॥

Sukẖ ā▫i▫o bẖai bẖaram bināse kirpāl hū▫e parabẖ jabhū.  Kaho Nānak mere pūre manorath sāḏẖsang ṯaj labahūʼn. ||2||4||

 

(Sukh) comfort (aaio) comes, i.e. the soul is emancipated from births and deaths (jab-hoo’n) 

when (prabh) the Master (hooey) is (kripaal) kind, i.e. bestows grace.

Say o fifth Nanak: My (manorath) objectives – of finding the Master within – are (poor-e) accomplished by joining (saadhsang-i) holy congregation where I learn to (taj-i) give up (lab-hoo’n = possessiveness) attachment to the world-play. 2. 4.

 

————————————-

 

Note: The message from this Shabad by the fifth Guru is that the best way to obtain approval of the Almighty is to obey IT with humility. This is best done by following the example of the seekers.

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ॥ ਮਨ ਜਿਉ ਅਪੁਨੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਉ ॥ ਨੀਚਹੁ ਨੀਚੁ ਨੀਚੁ ਅਤਿ ਨਾਨ੍ਹ੍ਹਾ ਹੋਇ ਗਰੀਬੁ ਬੁਲਾਵਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏevganḏẖārī.  Man ji▫o apune parabẖ bẖāva▫o.  Nīcẖahu nīcẖ nīcẖ aṯ nānĥā ho▫e garīb bulāva▫o. ||1|| rahā▫o.

 

Composition in Raag Devgandhaari. O my (man) mind/being, act such (jio) by which I (bhaavau) may be approved by (prabh) the Master (apuney = own) of all.

Be (neech-u) lowly of (neechahau) the lowliest, and (at-i) very (naanhaa) small, i.e. totally obliterating ego, (bulaavau = call) supplicate (hoey = being) as (gareeb-u = poor) a humble person. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਅਨਿਕ ਅਡੰਬਰ ਮਾਇਆ ਕੇ ਬਿਰਥੇ, ਤਾ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਘਟਾਵਉ ॥ ਜਿਉ ਅਪੁਨੋ ਸੁਆਮੀ ਸੁਖੁ ਮਾਨੈ, ਤਾ ਮਹਿ ਸੋਭਾ ਪਾਵਉ ॥੧॥

Anik adambar mā▫i▫ā ke birthe ṯā si▫o parīṯ gẖatāva▫o.  Ji▫o apuno su▫āmī sukẖ mānai ṯā mėh sobẖā pāva▫o. ||1||

 

There are (anik) numerous methods of (addambar) display of devotion by acting in (maaia) ego; they are (birthey) of no use, so (ghattaavu = reduce) give up (preet-i = love) attachment 

(sio) to (ta) them.

Act (jio) such as (apuney = your) the (suaami) Master (sukh-u maanai = has comfort) is pleased; you will (paavau) obtain (sobhaa) glory (mah-i) in (ta) that, i.e. that is way to receive the honour of union with the Creator. 1.

 

ਦਾਸਨ ਦਾਸ ਰੇਣੁ ਦਾਸਨ ਕੀ ਜਨ ਕੀ ਟਹਲ ਕਮਾਵਉ ॥ ਸਰਬ ਸੂਖ ਬਡਿਆਈ ਨਾਨਕ ਜੀਵਉ ਮੁਖਹੁ ਬੁਲਾਵਉ ॥੨॥੫॥

Ḏāsan ḏās reṇ ḏāsan kī jan kī tahal kamāva▫o. Sarab sūkẖ badi▫ā▫ī Nānak jīva▫o mukẖahu bulāva▫o. ||2||5||

 

Be (daas) the servant of (daasan) the servants/seekers of the Almighty, seek (reyn-u) the dust of the feet of (jan = servants) the seekers and (ttahal kamaavu) serve, i.e. respect them and follow their example.

Says fifth Nanak: I am (jeevau = live) rejuvenated (bulaavau = calling) by invoking the Master (mukhahu) with the mouth, i.e. praising the virtues of the Master; that for me is (sarab) all (sookh) comforts and (baddiaai) glory. 2. 5.

 

—————————————

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ॥ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਤਉ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਭ੍ਰਮੁ ਡਾਰਿਓ ॥ ਤੁਮਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਸਭੁ ਕੋ ਅਪਨਾ, ਮਨ ਮਹਿ ਇਹੈ ਬੀਚਾਰਿਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏevganḏẖārī.  Parabẖ jī ṯa▫o parsāḏ bẖaram ḏāri▫o.  Ŧumrī kirpā ṯe sabẖ ko apnā man mėh ihai bīcẖāri▫o. ||1|| rahā▫o.

 

Composition in Raag Devgandhaari. O (ji) revered (prabh) Master, (tau) with Your (prasaad-i) grace I have (ddaario) shed (bhram-u) the delusion – of distinction between the self and others.

(Tey) with (tumri) Your (kripa = kindness) grace, I now (beechaario = think) treat (sabh-u ko) every one as (apnaa) my own (mah-i) in my (man) mind. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਕੋਟਿ ਪਰਾਧ ਮਿਟੇ ਤੇਰੀ ਸੇਵਾ, ਦਰਸਨਿ ਦੂਖੁ ਉਤਾਰਿਓ ॥ ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਮਹਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਓ, ਚਿੰਤਾ ਰੋਗੁ ਬਿਦਾਰਿਓ ॥੧॥

Kot parāḏẖ mite ṯerī sevā ḏarsan ḏūkẖ uṯāri▫o.  Nām japaṯ mahā sukẖ pā▫i▫o cẖinṯā rog biḏāri▫o. ||1||

 

(Kott-i = crore/ten million) countless (praadh/apraadh) faults (mittey = erased) are obviated with (teyri) Your (seyva) service, i.e. by being in Your obedience; and (darsan-i) seeing, i.e. by taking Your virtues and commands as guide for life, (dookh = distress) the toil to find You (utaario = removed) ends.

(Japat) remembering to live by (naam-u) Divine virtues and commands, one (paaio) attains (maha) the great (sukh-u) comfort – of finding You; all (rog) the afflictions and (chinta) worries (bidaario) are banished. 1.

 

ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਝੂਠੁ ਨਿੰਦਾ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਬਿਸਾਰਿਓ ॥ ਮਾਇਆ ਬੰਧ ਕਾਟੇ ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਿ ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਉਧਾਰਿਓ ॥੨॥੬॥

Kām kroḏẖ lobẖ jẖūṯẖ ninḏā sāḏẖū sang bisāri▫o.  Mā▫i▫ā banḏẖ kāte kirpā niḏẖ Nānak āp uḏẖāri▫o. ||2||6||

 

With Your grace one finds the guru and (sang-i) in the company/guidance of (saadhoo) the guru, (bisaario = forgets) gives up the vices of (kaam-u) lust, (krodh-u) wrath, (lobh-u) greed, (jhootth-u) falsehood and (ninda) slander – which act as impediments to finding you within.

(Kirpa nidh-i = treasure of kindness) the gracious Almighty (aap-i) IT-self (kaattey) cuts these (bandh) bondages to (maaia) the world-play and (udhaario) frees from them, says the fifth Nanak. 2. 6.

 

—————————————

Note: It is human nature to think one can do what one likes. However, a little contemplation would show that the Almighty controls everything. One should therefore give up ego and submit to Divine will, says the fifth Guru in this Shabad.

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ॥ ਮਨ ਸਗਲ ਸਿਆਨਪ ਰਹੀ ॥ ਕਰਨ ਕਰਾਵਨਹਾਰ ਸੁਆਮੀ, ਨਾਨਕ ਓਟ ਗਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏevganḏẖārī.  Man sagal si▫ānap rahī.  Karan karāvanhār su▫āmī Nānak ot gahī. ||1|| rahā▫o.

 

Composition in Raag Devgandhaari. O my (man) mind, I have (rahee) given up (sagal) all 

(siaanap) wisdom.

I have realized that (suaami) the Master (karan) does and (karaavanhaar) causes to do whatever IT desires; we should (gahi = hold) take IT’s (ott) protection, i.e. place ourselves in care and obedience of the Almighty, says fifth Nanak. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਆਪੁ ਮੇਟਿ ਪਏ ਸਰਣਾਈ, ਇਹ ਮਤਿ ਸਾਧੂ ਕਹੀ ॥ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਆਗਿਆ ਮਾਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਭਰਮੁ ਅਧੇਰਾ ਲਹੀ ॥੧॥

Āp met pa▫e sarṇā▫ī ih maṯ sāḏẖū kahī.  Parabẖ kī āgi▫ā mān sukẖ pā▫i▫ā bẖaram aḏẖerā lahī. ||1||

 

(Meytt-i) efface (aap-u = self) ego and (paey) place the self (sarnaaee = sanctuary) in the care and obedience of the Master; (ih) this (mat-i) is the counsel (sadhoo) the guru (kahi = said) has given.

(Sukh-u) peace is (paaia) attained (maan-i) by obeying (aagia) commands of (prabh) the Master when (adheyra/andheyra = darkness) ignorance caused by (bharam-u) delusion – that I can do what I like – (lahi) is removed. 1.

 

ਜਾਨ ਪ੍ਰਬੀਨ ਸੁਆਮੀ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ, ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ਅਹੀ ॥ ਖਿਨ ਮਹਿ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਨਹਾਰੇ ਕੁਦਰਤਿ ਕੀਮ ਨ ਪਹੀ ॥੨॥੭॥

Jān parbīn su▫āmī parabẖ mere saraṇ ṯumārī ahī.  Kẖin mėh thāp uthāpanhāre kuḏraṯ kīm na pahī. ||2||7||

 

O (meyrey) my (jaan = knowing) Omniscient and (prabeen = accomplished, skilled) Omnipotent (suaami) Master, I (ahi) have sought (tumaari) Your (saran-I = santuary) care and obedience.

Your (kudrat-i) powers cannot (keem pahi = estimated) be known; You (thaap-i) create and (uthaapanhaarey) can destroy (mah-i) in (khin) a moment, i.e. at will. 2. 7.

 

————————————

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਹਰਿ ਪ੍ਰਾਨ ਪ੍ਰਭੂ ਸੁਖਦਾਤੇ ॥ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਕਾਹੂ ਜਾਤੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏevganḏẖārī mėhlā 5.  Har parān parabẖū sukẖ▫ḏāṯe.  Gur parsāḏ kāhū jāṯe. ||1|| rahā▫o.

 

Composition of the fifth Guru in Raag Devgandhaari. O (har-i) Almighty (prabhu) Master, You are the (praan = life) the Creator and (sukhdaatey = giver of comfort) the Sustainer.

(Kaahoo) some rare person (jaatey) learns this (gur prasadd-i) with the guru’s grace/guidance. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਸੰਤ ਤੁਮਾਰੇ ਤੁਮਰੇ ਪ੍ਰੀਤਮ, ਤਿਨ ਕਉ ਕਾਲ ਨ ਖਾਤੇ ॥ ਰੰਗਿ ਤੁਮਾਰੈ ਲਾਲ ਭਏ ਹੈ, ਰਾਮ ਨਾਮ ਰਸਿ ਮਾਤੇ ॥੧॥

Sanṯ ṯumāre ṯumre parīṯam ṯin ka▫o kāl na kẖāṯe.  Rang ṯumārai lāl bẖa▫e hai rām nām ras māṯe. ||1||

 

 (Kaal) the messengers of death do not (khaatey = eat) punish (tin kau) those (sant = saints) devotees of (tumaarey) Yours who remain (tumr-e) Yours, i.e. who do not waver in obeying Divine commands, o (preetam) Beloved Master.

They (bhaey) become of (laal) red color of love, i.e. are imbued, (rang-i) with Your virtues, (maat-e) intoxicated (ras-i) with the elixir of (naam) virtues of You, (raam) the all-pervasive Master. 1.

 

Page 530

 

ਮਹਾ ਕਿਲਬਿਖ ਕੋਟਿ ਦੋਖ ਰੋਗਾ, ਪ੍ਰਭ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਤੁਹਾਰੀ ਹਾਤੇ ॥ ਸੋਵਤ ਜਾਗਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗਾਇਆ ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਚਰਨ ਪਰਾਤੇ ॥੨॥੮॥

Mahā kilbikẖ kot ḏokẖ rogā parabẖ ḏarisat ṯuhārī hāṯe.  Sovaṯ jāg har har har gā▫i▫ā Nānak gur cẖaran parāṯe. ||2||8||

 

(Mahaa = great) the powerful (kilbikh = vices) temptations and the resultant (kott-i = crores/millions) countless (dokh) faults and (roga) afflictions (haatey = killed) are banished with (tuhaari) Your (dristt-i = sight) grace, o (prabh) Master.

The devotees (praatey) place themselves at (charan) the feet of, i.e. obey, the guru whether (sovat) asleep or (jaagat) awake, i.e. at all time; they (gaaiaa = sing) remember the virtues and commands of (har-i har-i har-i) the Almighty – and banish the afflictions -, says the fifth Nanak. 2. 8.

 

———————————–

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ੫ ॥ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਜਤ ਕਤ ਪੇਖਿਓ ਨੈਣੀ ॥ ਸੁਖਦਾਈ ਜੀਅਨ ਕੋ ਦਾਤਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਜਾ ਕੀ ਬੈਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏevganḏẖārī 5.  So parabẖ jaṯ kaṯ pekẖi▫o naiṇī.  Sukẖ▫ḏā▫ī jī▫an ko ḏāṯā amriṯ jā kī baiṇī. ||1|| rahā▫o.

 

Composition of the fifth Guru in Raag Devgandhaari. My (naini) eyes (peykhio) see (so = that) the One (prabh-u) Master (jat kat) everywhere.

IT is (sukhdaai = provider of comfort) the source of peace, and (daata = giver) preserver of (jeean) the creatures, (jaaki) whose/IT’s (baini = words) commands are (amrit-u) the life-giving elixir – the guide for life. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਅਗਿਆਨੁ ਅਧੇਰਾ ਸੰਤੀ ਕਾਟਿਆ, ਜੀਅ ਦਾਨੁ ਗੁਰ ਦੈਣੀ ॥ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਲੀਨੋ ਅਪੁਨਾ ਜਲਤੇ ਸੀਤਲ ਹੋਣੀ ॥੧॥

Agi▫ān aḏẖerā sanṯī kāti▫ā jī▫a ḏān gur ḏaiṇī.  Kar kirpā kar līno apunā jalṯe sīṯal hoṇī. ||1||

 

The mortal does not understand the Master’s commands: (Santi) the guru (kaattiaa = cuts) removes (adheyra/andheyra) the darkness of (agiaan-u) ignorance from the mind; the guru thus (daini) gives (daan-u) the benediction of (jeea) life, i.e. teaches how not to succumb to vices.

The Almighty (kar-i kirpa) bestows grace to (kaar-i leeno = patronize) accept the mortal and (jalt-e) the burning (honi) becomes (seeetal) cool, i.e. one remains at peace in the restlessness of the world-play. 1.

 

ਕਰਮੁ ਧਰਮੁ ਕਿਛੁ ਉਪਜਿ ਨ ਆਇਓ, ਨਹ ਉਪਜੀ ਨਿਰਮਲ ਕਰਣੀ ॥ ਛਾਡਿ ਸਿਆਨਪ ਸੰਜਮ, ਨਾਨਕ, ਲਾਗੋ ਗੁਰ ਕੀ ਚਰਣੀ ॥ ੨॥੯॥

Karam ḏẖaram kicẖẖ upaj na ā▫i▫o nah upjī nirmal karṇī.  Cẖẖād si▫ānap sanjam Nānak lāgo gur kī cẖarṇī. ||2||9||

 

(Kichh-u na) no (karam-u) deed of (dharam-u) righteousness (upaj aaio = showed) was done by me and my (karni) way of life is not (upji = shows) seen to be (nirmal = unstained) free of vices.

Hence (chhaadd-i) leaving (siaanap) cleverness and (sanjam = control of senses) rituals, I (laago = attached) placed myself (charni) at the feet of the guru – to seek his guidance, says the fifth Nanak. 2. 9.

 

———————————

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ੫ ॥ ਹਰਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਜਪਿ ਲਾਹਾ ॥ ਗਤਿ ਪਾਵਹਿ ਸੁਖ ਸਹਜ ਅਨੰਦਾ, ਕਾਟੇ ਜਮ ਕੇ ਫਾਹਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏevganḏẖārī 5.  Har rām nām jap lāhā.  Gaṯ pāvahi sukẖ sahj ananḏā kāte jam ke fāhā. ||1|| rahā▫o.

 

Composition of the fifth guru in Raag Devgandhaari. Get (laaha = profit) the benefit (jap-i) by remembering and emulating (naam-u) virtues of (raam) the all-pervasive (har-i) Almighty.

This way, one is (gat-i) emancipated from vices, and (paavah-i) obtains (sukh-u) peace and (sahj ananda) bliss/joy with poise as (phaaha) the noose of (jam) the messengers of death (kaattey = cut) is obviated. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਖੋਜਿ ਬੀਚਾਰਿਓ ਹਰਿ ਸੰਤ ਜਨਾ ਪਹਿ ਆਹਾ ॥ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹਾ ਪਰਾਪਤਿ ਏਹੁ ਨਿਧਾਨਾ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕੈ ਕਰਮਿ ਲਿਖਾਹਾ ॥੧॥

Kẖojaṯ kẖojaṯ kẖoj bīcẖāri▫o har sanṯ janā pėh āhā.  Ŧinĥā parāpaṯ ehu niḏẖānā jinĥ kai karam likẖāhā. ||1||

 

I (khojat khojat) kept searching and (khoj-i) while searching (beechaario) reflected and found that Naam (aaha) is found (pah-i = with) in (sant janaa = devotees) the holy congregation.

(Eh-u) this (nidhaana) treasure of awareness of Naam (praapat-i) is obtained (tinha) by those (jinh) in whose (karam-i) destiny it is (likhaaha) written, i.e. holy congregation is found with Divine grace. 1.

 

ਸੇ ਬਡਭਾਗੀ ਸੇ ਪਤਿਵੰਤੇ ਸੇਈ ਪੂਰੇ ਸਾਹਾ ॥ ਸੁੰਦਰ ਸੁਘੜ ਸਰੂਪ ਤੇ ਨਾਨਕ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਹਾ ॥੨॥੧੦॥

Se badbẖāgī se paṯivanṯe se▫ī pūre sāhā.  Sunḏar sugẖaṛ sarūp ṯe Nānak jinĥ har har nām visāhā. ||2||10||

 

Those who get awareness of Naam, (sey) they are (baddbhaagi) fortunate and (pativant-e) honourable – as they are accepted for union with the Creator; (seyee) they are (poorey) truly 

(saaha) wealthy.

Says the fifth Nanak: Those (jinh) who (visaaha = buy) acquire awareness of (har-i har-i naam-u) Divine virtues and commands, (tey) they become (sundar = handsome) virtuous and (sugharr saroop = well groomed) accomplished. 2. 10.

 

————————————

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ੫ ॥ ਮਨ ਕਹ ਅਹੰਕਾਰਿ ਅਫਾਰਾ ॥ ਦੁਰਗੰਧ ਅਪਵਿਤ੍ਰ ਅਪਾਵਨ ਭੀਤਰਿ ਜੋ ਦੀਸੈ ਸੋ ਛਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏevganḏẖārī 5.  Man kah ahaʼnkār afārā.  Ḏurganḏẖ apviṯar apāvan bẖīṯar jo ḏīsai so cẖẖārā. ||1|| rahā▫o.

 

Composition by the fifth Guru in Raag Devgandhaari. O my (man) mind, why are you (aphaara) 

bloated (ahankaar-i = pride) with ego?

Ego creates (durgandh = foul smell) evil thoughts, (apvatr, apaavan = impure) and vices (bheetar-i = inside) in the mind; – do not get attached to them – (jo) whatever (deesai) is seen (so) that (chhaara = ash) is perishable.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਤਿਸੁ ਸਿਮਰਿ ਪਰਾਨੀ ਜੀਉ ਪ੍ਰਾਨ ਜਿਨਿ ਧਾਰਾ ॥ ਤਿਸਹਿ ਤਿਆਗਿ ਅਵਰ ਲਪਟਾਵਹਿ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਮੁਗਧ ਗਵਾਰਾ ॥੧॥

Jin kī▫ā ṯis simar parānī jī▫o parān jin ḏẖārā.  Ŧisėh ṯi▫āg avar laptāvahi mar janmėh mugaḏẖ gavārā. ||1||

 

O (praani) mortal, (simar-i) remember the Creator (jin-i) who (keeaa = made) created, and (dhaara = placed) gave (jeeo) the soul and (praan) breath.

One who (tiaag-i) forsakes (tisah-i = that) the Creator and (laptavah-i = clings) attaches with (avar = other) material things, that (gavaara) ignorant (mugadh) fool (mar-i) dies to be (jamah-i = is born) reborn. 1.

 

ਅੰਧ ਗੁੰਗ ਪਿੰਗੁਲ ਮਤਿ ਹੀਨਾ ਪ੍ਰਭ ਰਾਖਹੁ ਰਾਖਨਹਾਰਾ ॥ ਕਰਨ ਕਰਾਵਨਹਾਰ ਸਮਰਥਾ ਕਿਆ ਨਾਨਕ ਜੰਤ ਬਿਚਾਰਾ ॥੨॥੧੧॥

Anḏẖ gung pingul maṯ hīnā parabẖ rākẖo rākẖanhārā.  Karan karāvanhār samrathā ki▫ā Nānak janṯ bicẖārā. ||2||11||

 

The morrtal is (andh = blind) blinded by attachment to the world-play, (gung = dumb) is unfit to describe Your virtues and (pingul = cripple) does not carry out Your commands; s/he is (heena) bereft of (mat-i) understanding –Divine virtues and commands; O (raakhahaara) protector Almighty, please (raakhahu) look after him/her.

(Jant) the creature (kiaa = what?) is nothing – has no capability, but You are (smrathaa) potent to (karan) do and (karaavanhaara) get things done, says the fifth Nanak. 2. 11.

 

—————————————-

 

ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ੫ ॥ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇਰੈ ਹੂ ਤੇ ਨੇਰੈ ॥ ਸਿਮਰਿ ਧਿਆਇ ਗਾਇ ਗੁਨ ਗੋਬਿੰਦ ਦਿਨੁ ਰੈਨਿ ਸਾਝ ਸਵੇਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏevganḏẖārī 5.  So parabẖ nerai hū ṯe nerai.  Simar ḏẖi▫ā▫e gā▫e gun gobinḏ ḏin rain sājẖ saverai. ||1|| rahā▫o.

 

Composition of the fifth Guru in Raag Devgandhaari. (So = that) the One (prabh-u) Master is (n-erai) nearer (hoo tey) than (neyrai) the nearest – is within.

(Simar-i) remember, (dhiaaey) pay attention to and (gaaey = sing) lovingly emulate (gun) the virtues of (gobind) the Master of the universe, (din-u) during day, (rain-i) at night, in the (saajh) evening and (saveyrai) morning – be guided by them all the time. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਉਧਰੁ ਦੇਹ ਦੁਲਭ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪੇਰੈ ॥ ਘਰੀ ਨ ਮੁਹਤੁ ਨ ਚਸਾ ਬਿਲੰਬਹੁ ਕਾਲੁ ਨਿਤਹਿ ਨਿਤ ਹੇਰੈ ॥੧॥

Uḏẖar ḏeh ḏulabẖ sāḏẖū sang har har nām japerai.  Gẖarī na muhaṯ na cẖasā bilambahu kāl niṯėh niṯ herai. ||1||

 

(Udhar-u) save (dulabh) the hard-to-get (deyh = body) human body/birth by (sang-i) being in the company of (sadhu) the guru – by following his teachings of – (japeyrai) remembering and emulating (naam-u) virtues and commands of (har-i har-i) the Almighty.

Do not (bilambahu) delay, i.e. be indifferent to Naam, even for (ghari, muhat-u, chasaa = small periods of time) for a moment because (kaal-u) the messenger of death (heyerai) is watching (nitah-i nit) all the time – for you to commit wrong so that it can grab you when the time comes. 1.

 

ਅੰਧ ਬਿਲਾ ਤੇ ਕਾਢਹੁ ਕਰਤੇ ਕਿਆ ਨਾਹੀ ਘਰਿ ਤੇਰੈ ॥ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਦੀਜੈ ਨਾਨਕ ਕਉ ਆਨਦ ਸੂਖ ਘਨੇਰੈ ॥੨॥੧੨॥

Anḏẖ bilā ṯe kādẖahu karṯe ki▫ā nāhī gẖar ṯerai.  Nām aḏẖār ḏījai Nānak ka▫o ānaḏ sūkẖ gẖanerai. ||2||12||

 

O (kartey) Creator, please (kaaddh-hu) take me out (tey) of (andh) the blind (bilaa) hole, i.e. enable me to break attachments to the world-play which have made me oblivious of Naam; after all (kiaa) what is not there (teyrai) in Your (ghar-i) house, i.e. there is nothing beyond Your capability. 

Please (deejai) give (adhaar) the support of Naam to Nanak the fifth, i.e. enable to have Naam as guide for life; this will bring (ghaneyrai) abundant (sookh) comforts/happiness – by achieving union with You. 2. 12.

 

ਛਕੇ ੨ ॥

Cẖẖake 2.

 

This completes two (chhakey) groups of six Shabads each – totalling twelve, of the fifth Guru so far.