SGGS pp 111-112, Majh M: 3, Astpadis 3-5.

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.

ਇਕੋ ਆਪਿ ਫਿਰੈ ਪਰਛੰਨਾ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖਾ ਤਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਭਿੰਨਾ ॥ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਤਜਿ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਏਕੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੧॥

Iko āp firai parcẖẖannā.   Gurmukẖ vekẖā ṯā ih man bẖinnā.   Ŧarisnā ṯaj sahj sukẖ pā▫i▫ā eko man vasāvaṇi▫ā. ||1||

God is all pervasive but (hidden) in subtle form, is experienced through the guru’s teachings.
With God abiding in the mind craving leaves and the mind experiences (Sahj) natural peace. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਇਕਸੁ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥ ਗੁਰਮਤੀ ਮਨੁ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਇਆ ਸਚੈ ਰੰਗਿ ਰੰਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ha▫o vārī jī▫o vārī ikas si▫o cẖiṯ lāvaṇi▫ā.   Gurmaṯī man ikaṯ gẖar ā▫i▫ā sacẖai rang rangāviṇ▫ā. ||1||
rahā▫o.

I adore those who are devoted to God alone; with the guru’s teachings they are absorbed in Divine love with single-minded devotion. 1.
Pause and contemplate.
 

 

ਇਹੁ ਜਗੁ ਭੂਲਾ ਤੈਂ ਆਪਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥ ਇਕੁ ਵਿਸਾਰਿ ਦੂਜੈ ਲੋਭਾਇਆ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਫਿਰੈ ਭ੍ਰਮਿ ਭੂਲਾ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੨॥

Ih jag bẖūlā ṯaiʼn āp bẖulā▫i▫ā.   Ik visār ḏūjai lobẖā▫i▫ā.   An▫ḏin saḏā firai bẖaram bẖūlā bin nāvai ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||2||

The humans go astray, this is God’s will; forgetting the one Master they pursue  others.
Being without Divine virtues they ever wander in delusion and suffer. 2.

ਜੋ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤੇ ॥ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਜਾਤੇ ॥ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੩॥

Jo rang rāṯe karam biḏẖāṯe.   Gur sevā ṯe jug cẖāre jāṯe.   Jis no āp ḏe▫e vadi▫ā▫ī har kai nām samāvaṇi▫ā. ||3||

There are those who are imbued in the Creator’s love; they achieve this by obedience to the guru and have been doing so through the ages.
But only those whom God showers grace are absorbed in (Naam) Divine virtues. 3.

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਹਰਿ ਚੇਤੈ ਨਾਹੀ ॥ ਜਮਪੁਰਿ ਬਧਾ ਦੁਖ ਸਹਾਹੀ ॥ ਅੰਨਾ ਬੋਲਾ ਕਿਛੁ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵੈ ਮਨਮੁਖ ਪਾਪਿ ਪਚਾਵਣਿਆ ॥੪॥

Mā▫i▫ā mohi har cẖeṯai nāhī.   Jampur baḏẖā ḏukẖ sahāhī.   Annā bolā kicẖẖ naḏar na āvai manmukẖ pāp pacẖāvaṇi▫ā. ||4||

One attached to (Maya) the world-play forgets God, is grabbed by (Jamm) the messengers of death and suffers pain.
This is the state of a self-willed person engrossed in vices; s/he (is like a blind and deaf person) and does not realize the consequences. 4.

ਇਕਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਜੋ ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਏ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਭ ਇਛਾ ਆਪਿ ਪੁਜਾਵਣਿਆ ॥੫॥

Ik rang rāṯe jo ṯuḏẖ āp liv lā▫e.   Bẖā▫e bẖagaṯ ṯerai man bẖā▫e.   Saṯgur sevan saḏā sukẖ▫ḏāṯa sabẖ icẖẖā āp pujāvaṇi▫ā. ||5||

(On the other hand) those whom God motivates are imbued in Divine love; God is pleased for their loving devotion.
They serve God the true Guru and source of all comforts; all their wishes are fulfilled. 5.

ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰੀ ਸਦਾ ਸਰਣਾਈ ॥ ਆਪੇ ਬਖਸਿਹਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥ ਜਮਕਾਲੁ ਤਿਸੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ਜੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਣਿਆ ॥੬॥

Har jī▫o ṯerī saḏā sarṇā▫ī.   Āpe bakẖsihi ḏe vadi▫ā▫ī.   Jamkāl ṯis neṛ na āvai jo har har nām ḏẖi▫āvaṇi▫ā. ||6||

 

One who seeks refuge in Akal Purakh (Bakhsih) is forgiven transgressions and (De vadiaai) glorified.

S/he ever remembers and emulates Divine virtues; and keep away the (Jamkaal) messengers of death. 6.

 

 

ਅਨਦਿਨੁ ਰਾਤੇ ਜੋ ਹਰਿ ਭਾਏ ॥ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਮੇਲੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਚੇ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਈ ਤੂੰ ਆਪੇ ਸਚੁ ਬੁਝਾਵਣਿਆ ॥੭॥

An▫ḏin rāṯe jo har bẖā▫e.   Merai parabẖ mele mel milā▫e.   Saḏā saḏā sacẖe ṯerī sarṇā▫ī ṯūʼn āpe sacẖ bujẖāvaṇi▫ā. ||7||

Those with whom God is pleased remain absorbed in Divine virtues.
They seek the Creator’s sanctuary, are granted Divine virtues and (Mel milaae) unite with God when approved.. 7.

ਜਿਨ ਸਚੁ ਜਾਤਾ ਸੇ ਸਚਿ ਸਮਾਣੇ ॥ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਸਚੁ ਵਖਾਣੇ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਤਾੜੀ ਲਾਵਣਿਆ ॥੮॥੩॥੪॥

Jin sacẖ jāṯā se sacẖ samāṇe.   Har guṇ gāvahi sacẖ vakẖāṇe.   Nānak nām raṯe bairāgī nij gẖar ṯāṛī lāvaṇi▫ā. ||8||3||4||

Those who understand Divine virtues remain absorbed in the Eternal; they praise the virtues and live truthfully.
Absorbed in Naam, they ever long for God and (Nij Ghar taari) meditate with a steady mind. 8. 3. 4.

———————————

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Mājẖ mėhlā 3.

 

Bani of the third Guru in Rag Majh.

ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੁ ਮੁਆ ਜਾਪੈ ॥ ਕਾਲੁ ਨ ਚਾਪੈ ਦੁਖੁ ਨ ਸੰਤਾਪੈ ॥ ਜੋਤੀ ਵਿਚਿ ਮਿਲਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਸੁਣਿ ਮਨ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥

Sabaḏ marai so mu▫ā jāpai.   Kāl na cẖāpai ḏukẖ na sanṯāpai.   Joṯī vicẖ mil joṯ samāṇī suṇ man sacẖ samāvaṇi▫ā. ||1||

One who submits to the guru’s word kills his/her ego, is neither (Chaapai) mowed down by the messengers of death nor suffers pain.
Is always absorbed in the Creator, and listens to the Divine virtues to merge therewith. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਚਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਗੁਰਮਤੀ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ha▫o vārī jī▫o vārī har kai nā▫e sobẖā pāvṇi▫ā.   Saṯgur sev sacẖ cẖiṯ lā▫i▫ā gurmaṯī sahj samāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who earn fame through emulating Divine virtues; with the guru’s guidance they devote themselves to God and then effortlessly obtain union therewith. 1.
Pause and contemplate.

 

ਕਾਇਆ ਕਚੀ ਕਚਾ ਚੀਰੁ ਹੰਢਾਏ ॥ ਦੂਜੈ ਲਾਗੀ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਏ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਦੀ ਫਿਰੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਬਿਨੁ ਪਿਰ ਬਹੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੨॥

Kā▫i▫ā kacẖī kacẖā cẖīr handẖā▫e.   Ḏūjai lāgī mahal na pā▫e.   An▫ḏin jalḏī firai ḏin rāṯī bin pir baho ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||2||

The body-soul is transitory and so are its interests; being engrossed in them it cannot get to God.
It (Andin = day after day) ever burns (in the fire of craving/ jealousy) and suffers the pangs of separation from God. 2.

Page 112

 

ਦੇਹੀ ਜਾਤਿ ਨ ਆਗੈ ਜਾਏ ॥ ਜਿਥੈ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਤਿਥੈ ਛੁਟੈ ਸਚੁ ਕਮਾਏ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸੇ ਧਨਵੰਤੇ ਐਥੈ ਓਥੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥ ੩॥

Ḏehī jāṯ na āgai jā▫e.   Jithai lekẖā mangī▫ai ṯithai cẖẖutai sacẖ kamā▫e.   Saṯgur sevan se ḏẖanvanṯe aithai othai nām samāvaṇi▫ā. ||3||

Neither the body nor the so-called high caste accompanies the soul on death;  the souls are evaluated based on deeds; those living truthfully would be emancipated.
They obey the guru and are (Dhanvante) really wealthy; they remain absorbed here, and on death merge, in God. 3.

Note*: The next verse uses the expression ਮਜੀਠੈ ਰੰਗੁ (Majeethai Rang) meaning ‘fast red color’ which is representative of deep lasting love. This is in contrast with another expression ਕਸੁੰਭ (Kasumbh) meaning the safflower which has a bright color but it fades quickly showing its transitory nature. Gurmat, the guru’s teachings advocate avoiding attachment to things transitory and living by virtues which accompany the soul even after death.
ਭੈ ਭਾਇ ਸੀਗਾਰੁ ਬਣਾਏ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮਹਲੁ ਘਰੁ ਪਾਏ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਰਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਜੀਠੈ ਰੰਗੁ ਬਣਾਵਣਿਆ ॥੪॥

Bẖai bẖā▫e sīgār baṇā▫e.   Gur parsādī mahal gẖar pā▫e.   An▫ḏin saḏā ravai ḏin rāṯī majīṯẖai rang baṇāvaṇi▫ā. ||4||

The soul-wife (Seegar banaae = adorns) credits itself with obedience and love which please the Master; 

It ever remains absorbed in virtues and is (dyed in the fast color) lasting love of the Master.
Such a soul lives by the guru’s teachings and gets to (Mahl) God’s abode. 4.

ਸਭਨਾ ਪਿਰੁ ਵਸੈ ਸਦਾ ਨਾਲੇ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਕੋ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੇ ॥ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅਤਿ ਊਚੋ ਊਚਾ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਆਪਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੫॥

Sabẖnā pir vasai saḏā nāle.   Gur parsādī ko naḏar nihāle.   Merā parabẖ aṯ ūcẖo ūcẖā kar kirpā āp milāvaṇi▫ā. ||5||

God is present in all creatures; those who follow the guru (Nadar nihaale = are bestowed grace) realize this.
God is (Ooch oocha = high, very high) beyond reach; only those blessed by the Master get there and achieve union. 5.

 

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਇਹੁ ਜਗੁ ਸੁਤਾ ॥ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਅੰਤਿ ਵਿਗੁਤਾ ॥ ਜਿਸ ਤੇ ਸੁਤਾ ਸੋ ਜਾਗਾਏ ਗੁਰਮਤਿ ਸੋਝੀ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥

Mā▫i▫ā mohi ih jag suṯā.   Nām visār anṯ viguṯā.   Jis ṯe suṯā so jāgā▫e gurmaṯ sojẖī pāvṇi▫ā. ||6||

The humans are inebriated with attachment to Maya, the world-play; they forget the creator and face frustration ultimately.
They can only be brought to senses by God who had made them indifferent and then motivates them to follow the guru to get understanding of life. 6.

 

ਅਪਿਉ ਪੀਐ ਸੋ ਭਰਮੁ ਗਵਾਏ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਮੁਕਤਿ ਗਤਿ ਪਾਏ ॥ ਭਗਤੀ ਰਤਾ ਸਦਾ ਬੈਰਾਗੀ ਆਪੁ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥

Api▫o pī▫ai so bẖaram gavā▫e.   Gur parsāḏ mukaṯ gaṯ pā▫e.   Bẖagṯī raṯā saḏā bairāgī āp mār milāvaṇi▫ā. ||7||

One who (Apio peeai = drinks Amrit/nectar) emulates virtues, is freed of (Bharam) delusion; and with the guru’s grace gains (Mukt) freedom from vices.
Imbued with (Bhagti) devotion, s/he ever yearns to meet God and achieves that by killing ego. 7.

 

ਆਪਿ ਉਪਾਏ ਧੰਧੈ ਲਾਏ ॥ ਲਖ ਚਉਰਾਸੀ ਰਿਜਕੁ ਆਪਿ ਅਪੜਾਏ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੁ ਕਾਰ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੮॥੪॥੫॥

Āp upā▫e ḏẖanḏẖai lā▫e.   Lakẖ cẖa▫urāsī rijak āp apṛā▫e.   Nānak nām ḏẖi▫ā▫e sacẖ rāṯe jo ṯis bẖāvai so kār karāvaṇi▫ā. ||8||4||5||

The Creator created, assigned tasks and provided the wherewithal to (8.4 million) all the life forms.
We should emulate Divine virtues, remain absorbed in them and believe that we act as the Eternal decides. 8. 4. 5.

———————————–

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.

ਅੰਦਰਿ ਹੀਰਾ ਲਾਲੁ ਬਣਾਇਆ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਰਖਿ ਪਰਖਾਇਆ ॥ ਜਿਨ ਸਚੁ ਪਲੈ ਸਚੁ ਵਖਾਣਹਿ ਸਚੁ ਕਸਵਟੀ ਲਾਵਣਿਆ ॥੧॥

Anḏar hīrā lāl baṇā▫i▫ā.   Gur kai sabaḏ parakẖ parkẖā▫i▫ā.   Jin sacẖ palai sacẖ vakāṇėh sacẖ kasvatī lāvaṇi▫ā. ||1||

The Creator has put the jewel of Naam in the mind; this is realized through the guru’s (Shabad) word.
Those who realize this live truthfully; this is the (Kasvati) touchstone used by (Sach) Eternal to evaluate the souls. 1.

 

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਅੰਜਨ ਮਾਹਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਾਇਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ha▫o vārī jī▫o vārī gur kī baṇī man vasāvaṇi▫ā.   Anjan māhi niranjan pā▫i▫ā joṯī joṯ milāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.
I adore those who keep the Guru’s teachings in the mind; overcoming vices around them they find the impeccable Master and remain absorbed therewith. 1.

Pause and contemplate.

ਇਸੁ ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਬਹੁਤੁ ਪਸਾਰਾ ॥ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਅਤਿ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋਈ ਪਾਏ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੨॥

Is kā▫i▫ā anḏar bahuṯ pasārā.   Nām niranjan aṯ agam apārā.   Gurmukẖ hovai so▫ī pā▫e āpe bakẖas milāvaṇi▫ā. ||2||

The body contents are expansive and diverse; it also has virtues of the Master who is impeccable, incomprehensible infinite.

(Gurmukh) one who follows the Guru finds the virtues and is blessed by the Divine to unite. 2.

 

ਮੇਰਾ ਠਾਕੁਰੁ ਸਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਚਿ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤੈ ਸਭਨੀ ਥਾਈ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੩॥

Merā ṯẖākur sacẖ driṛ▫ā▫e.   Gur parsādī sacẖ cẖiṯ lā▫e.   Sacẖo sacẖ varṯai sabẖnī thā▫ī sacẖe sacẖ samāvaṇi▫ā. ||3||

 

The Master firmly implants the eternal virtues in the mind; and with the guru’s teachings the mind devotes to the Eternal. 

The eternal Master pervades every where; one who lives truthfully remains ever absorbed therewith. 3.

 

ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਸਚੁ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ॥ ਕਿਲਵਿਖ ਅਵਗਣ ਕਾਟਣਹਾਰਾ ॥ ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਦਾ ਧਿਆਈਐ ਭੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਵਣਿਆ ॥੪॥

veparvāhu sacẖ merā pi▫ārā.   Kilvikẖ avgaṇ kātaṇhārā.   Parem parīṯ saḏā ḏẖi▫ā▫ī▫ai bẖai bẖā▫e bẖagaṯ ḏariṛāvṇi▫ā. ||4||

The Eternal is above all cares; is capable of banishing our (Kilvikh) transgressions and (Avgan) vices;

Let us remember the Creator with loving devotion and (Driraavnia = make firm) be unwavering in (Bhai bhaae) wiling obedience. 4.

ਤੇਰੀ ਭਗਤਿ ਸਚੀ ਜੇ ਸਚੇ ਭਾਵੈ ॥ ਆਪੇ ਦੇਇ ਨ ਪਛੋਤਾਵੈ ॥ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਏਕੋ ਦਾਤਾ ਸਬਦੇ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਵਣਿਆ ॥੫॥

Ŧerī bẖagaṯ sacẖī je sacẖe bẖāvai.   Āpe ḏe▫e na pacẖẖoṯāvai.   Sabẖnā jī▫ā kā eko ḏāṯā sabḏe mār jīvāvṇi▫ā. ||5||

 

Devotion is worthy if it pleases the Eternal who gives this on His/her own and has no second thoughts.

There is only one (Daata) benefactor of all, who (Jeevaavnia) revitalizes the mind by banishing ego through the Shabad. 5.

 

ਹਰਿ ਤੁਧੁ ਬਾਝਹੁ ਮੈ ਕੋਈ ਨਾਹੀ ॥ ਹਰਿ ਤੁਧੈ ਸੇਵੀ ਤੈ ਤੁਧੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਲੈਹੁ ਪ੍ਰਭ ਸਾਚੇ ਪੂਰੈ ਕਰਮਿ ਤੂੰ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥

Har ṯuḏẖ bājẖahu mai ko▫ī nāhī.   Har ṯuḏẖai sevī ṯai ṯuḏẖ sālāhī.   Āpe mel laihu parabẖ sācẖe pūrai karam ṯūʼn pāvṇi▫ā. ||6||

My Master, I look to none other than You; I praise Your virtues and serve You alone.

Please unite me with You; I can find You only through Your grace. 6.

 

 

ਮੈ ਹੋਰੁ ਨ ਕੋਈ ਤੁਧੈ ਜੇਹਾ ॥ ਤੇਰੀ ਨਦਰੀ ਸੀਝਸਿ ਦੇਹਾ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਸਾਰਿ ਸਮਾਲਿ ਹਰਿ ਰਾਖਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥

Mai hor na ko▫ī ṯuḏẖai jehā.   Ŧerī naḏrī sījẖas ḏehā.   An▫ḏin sār samāl har rākẖahi gurmukẖ sahj samāvaṇi▫ā. ||7||

I find none like You O God; I can succeed in life only with Your blessings.

You ever watch and protect me from vices. You gave me the guru who enabled me to be effortlessly absorbed in You. 7.

 

 

ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਮੈ ਹੋਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥ ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਸਿਰਜੀ ਆਪੇ ਗੋਈ ॥ ਤੂੰ ਆਪੇ ਹੀ ਘੜਿ ਭੰਨਿ ਸਵਾਰਹਿ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੮॥੫॥੬॥

Ŧuḏẖ jevad mai hor na ko▫ī.   Ŧuḏẖ āpe sirjī āpe go▫ī.   Ŧūʼn āpe hī gẖaṛ bẖann savārėh Nānak nām suhāvaṇi▫ā. ||8||5||6||

 

O Master, I find none as great as You; You are the only one who creates and destroys.

You shape the lives of creatures, transforming them with Naam, Your virtues. 8. 5. 6.