SGGS pp 122-125, Majh M: 3, Astpadis 23-26

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.
ਤੇਰੇ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਸਾਚੈ ਦਰਬਾਰੇ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰੇ ॥ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Ŧere bẖagaṯ sohėh sācẖai ḏarbāre.   Gur kai sabaḏ nām savāre.   Saḏā anand rahėh ḏin rāṯī guṇ kahi guṇī samāvaṇi▫ā. ||1||

O God, Your devotees are (Savaare) transformed with (Naam) Divine virtues through the guru’s teachings. They remain absorbed in You through praising Divine virtues. They enjoy (Anand) the bliss and (Soheh saache darbaare = look good in the Eternal’s court) are glorified by You. 1.

Page 123

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਨਾਮੁ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਚਾ ਊਚੋ ਊਚਾ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī nām suṇ man vasāvaṇi▫ā.   Har jī▫o sacẖā ūcẖo ūcẖā ha▫umai mār milāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who listen to Divine virtues and (keep them in mind) emulate them; God is (Ooch oocha = very high) beyond physical reach and can only be found within by (Haumai mar) dissolving ego. 1.
Pause and contemplate.

ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਾਚਾ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਕਿਸੈ ਮਿਲਾਈ ॥ ਗੁਰ ਸਬਦਿ
ਮਿਲਹਿ ਸੇ ਵਿਛੁੜਹਿ ਨਾਹੀ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Har jī▫o sācẖā sācẖī nā▫ī.   Gur parsādī kisai milā▫ī.   Gur sabaḏ milėh se vicẖẖuṛėh nāhī sėhje sacẖ samāvaṇi▫ā. ||2||

God is eternal because of eternal virtues; these virtues can be found within the mind with the guru’s guidance; but those who find them are rare. Those who living by the guru’s Shabad find them, never lose them; they are easily absorbed in (Sach) the Eternal. 2

ਤੁਝ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਕਛੂ ਨ ਹੋਇ ॥ ਤੂੰ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖਹਿ ਜਾਣਹਿ ਸੋਇ ॥ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਗੁਰਮਤਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Ŧujẖ ṯe bāhar kacẖẖū na ho▫e.   Ŧūʼn kar kar vekẖėh jāṇėh so▫e.   Āpe kare karā▫e karṯā gurmaṯ āp milāvaṇi▫ā. ||3||

Nothing happens without  your approval O God; in fact you do things Yourself and (Vekheh jaaneh) by watching know what is happening. (Gurmat) the guru’s teachings say that the mortals can do nothing

 

g and it is the (Karta) Creator who does or gets things done; those who follow Gurmat are united with God. 3.

Note*: The next verse uses the relationship between a husband and wife as metaphor for that between God and the soul

ਕਾਮਣਿ ਗੁਣਵੰਤੀ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥ ਭੈ ਭਾਇ ਸੀਗਾਰੁ ਬਣਾਏ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਚ ਉਪਦੇਸਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Kāmaṇ guṇvanṯī har pā▫e.   Bẖai bẖā▫e sīgār baṇā▫e.   Saṯgur sev saḏā sohagaṇ sacẖ upḏes samāvaṇi▫ā. ||4||

The soul-wife is loved by the God-husband (Gunwanti) because of her virtues; loving obedience to Divine commands is her (segaar = adornment) virtue. By following the guru’s teachings she remains absorbed in God and is ever (Sohonaagan = fortunate, wife living with the husband) with God . 4.

ਸਬਦੁ ਵਿਸਾਰਨਿ ਤਿਨਾ ਠਉਰੁ ਨ ਠਾਉ ॥ ਭ੍ਰਮਿ ਭੂਲੇ ਜਿਉ ਸੁੰਞੈ ਘਰਿ ਕਾਉ ॥ ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਤਿਨੀ ਦੋਵੈ ਗਵਾਏ ਦੁਖੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Sabaḏ visāran ṯinā ṯẖa▫ur na ṯẖā▫o.   Bẖaram bẖūle ji▫o suñai gẖar kā▫o.   Halaṯ palaṯ ṯinī ḏovai gavā▫e ḏukẖe ḏukẖ vihāvaṇi▫ā. ||5||

But those who forget the guru’s (Shabad) teachings have (Thaur na thau) no where to go; they wander from place to place and achieve nothing like a crow expecting food from a deserted house. They waste (halat) the life here and suffer in (Palat)  the hereafter; they ever suffer. 5.

ਲਿਖਦਿਆ ਲਿਖਦਿਆ ਕਾਗਦ ਮਸੁ ਖੋਈ ॥ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਸੁਖੁ ਪਾਏ  ਨ ਕੋਈ ॥ ਕੂੜੁ ਲਿਖਹਿ ਤੈ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ਜਲਿ ਜਾਵਹਿ ਕੂੜਿ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Likẖ▫ḏi▫ā likẖ▫ḏi▫ā kāgaḏ mas kẖo▫ī.   Ḏūjai bẖā▫e sukẖ pā▫e na ko▫ī.   Kūṛ likẖėh ṯai kūṛ kamāvėh jal jāvėh kūṛ cẖiṯ lāvaṇi▫ā. ||6||

People keep writing about transitory world-play until they run out of paper and ink, but do caught in (Doojai bhaae) duality not obtain peace They write falsehoods, live by them and perish engrossed in them. 6.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਲਿਖਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥ ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਪਾਵਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥ ਸਚੁ ਕਾਗਦੁ ਕਲਮ ਮਸਵਾਣੀ ਸਚੁ ਲਿਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Gurmukẖ sacẖo sacẖ likẖėh vīcẖār.   Se jan sacẖe pāvahi mokẖ ḏu▫ār.   Sacẖ kāgaḏ kalam masvāṇī sacẖ likẖ sacẖ samāvaṇi▫ā. ||7||

On the other hand the (Gurmukh) guru-oriented persons are truthful and write of the eternal truth, Divine virtues; they obtain release from vices  and (paavahi mokh duaar) are emancipated. They (use the paper and pen of truth) act and speak truthfully and with these get absorbed in the Eternal. 7.

ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅੰਤਰਿ ਬੈਠਾ ਵੇਖੈ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮਿਲੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਲੇਖੈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੨॥੨੩॥
Merā parabẖ anṯar baiṯẖā vekẖai.   Gur parsādī milai so▫ī jan lekẖai.   Nānak nām milai vadi▫ā▫ī pūre gur ṯe pāvṇi▫ā. ||8||22||23||

The Creator (Antar baitha) abides in the body and (Vekhai) watches every thing; a person who realizes this through the guru’s teachings is (Lekhai = counted) accepted by God. This is a result of him/her (Naam milai vadiaaee) receiving Divine virtues from (Poorai gur) the perfect guru and emulating them. 8. 22. 23.

———————————

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.

ਆਤਮ ਰਾਮ ਪਰਗਾਸੁ ਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ॥ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਲਾਗੀ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਖੋਵੈ ॥ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਾਤਾ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Āṯam rām pargās gur ṯe hovai.   Ha▫umai mail lāgī gur sabḏī kẖovai.   Man nirmal an▫ḏin bẖagṯī rāṯā bẖagaṯ kare har pāvṇi▫ā. ||1||

The guru enlightens the innerself; ego that stains the mind is dissolved through the guru’s teachings; the mind thus cleansed ever remains in devotion and through it finds the Creator within. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਆਪਿ ਭਗਤਿ ਕਰਨਿ ਅਵਰਾ ਭਗਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥ ਤਿਨਾ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕਉ ਸਦ ਨਮਸਕਾਰੁ ਕੀਜੈ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī āp bẖagaṯ karan avrā bẖagaṯ karāvaṇi▫ā.   Ŧinā bẖagaṯ janā ka▫o saḏ namaskār kījai jo an▫ḏin har guṇ gāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o

I adore those who are themselves devoted to Akal Purakh and motivate others; the devotees who ever recount and emulate Divine virtues deserve obeisance 1.
Pause and contemplate.

ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਾਰਣੁ ਕਰਾਏ ॥ ਜਿਤੁ ਭਾਵੈ ਤਿਤੁ ਕਾਰੈ ਲਾਏ ॥ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਹੋਵੈ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Āpe karṯā kāraṇ karā▫e.   Jiṯ bẖāvai ṯiṯ kārai lā▫e.   Pūrai bẖāg gur sevā hovai gur sevā ṯe sukẖ pāvṇi▫ā. ||2||

The Creator decides what task to assign to every one, and gets every thing done.Those with past good deeds are nominated to serve the guru; and through it they experience peace. 2.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੀਵੈ ਤਾ ਕਿਛੁ ਪਾਏ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥ ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ਸਹਜੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Mar mar jīvai ṯā kicẖẖ pā▫e.   Gur parsādī har man vasā▫e.   Saḏā mukaṯ har man vasā▫e sėhje sahj samāvaṇi▫ā. ||3||

Only one who continuously keeps dissolving ego can achieve some thing; a mind free of ego is receptive to Divine virtues from the guru and emulates them. With virtues, a person gets freedom from vices and (Sahje) easily remains absorbed in virtues in (Sahj) a state of poise. 3.

ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥ ਦੇਸੰਤਰੁ ਭਵੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਏ ॥ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਕਪਟੀ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Baho karam kamāvai mukaṯ na pā▫e.   Ḏesanṯar bẖavai ḏūjai bẖā▫e kẖu▫ā▫e.   Birthā janam gavā▫i▫ā kaptī bin sabḏai ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||4||

(Mukti) Freedom from vice does not come through (Bahu karam) more and more rituals or wanderings to find God; they only create dualism and (Khuaae) lead astray. This is self deception and wastes human birth; without following the guru’s Shabad there is only suffering. 4.

ਧਾਵਤੁ ਰਾਖੈ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਏ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Ḏẖāvaṯ rākẖai ṯẖāk rahā▫e.   Gur parsādī param paḏ pā▫e.   Saṯgur āpe mel milā▫e mil parīṯam sukẖ pāvṇi▫ā. ||5||

The guru’s Shabad brings peace to the (Dhaavat) restless mind and it achieves (Param Pad) exalted state of finding God within. The true guru has found and helps the disciple find God; union with God is comforting. 5

Page 124

ਇਕਿ ਕੂੜਿ ਲਾਗੇ ਕੂੜੇ ਫਲ ਪਾਏ ॥ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ॥ ਆਪਿ ਡੁਬੇ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਡੋਬੇ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬਿਖੁ ਖਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Ik kūṛ lāge kūṛe fal pā▫e.   Ḏūjai bẖā▫e birthā janam gavā▫e.   Āp dube sagle kul dobe kūṛ bol bikẖ kẖāvaṇi▫ā. ||6||

Some people pursue things transitory and get transitory gains; by (Doojai bhaae = loving some one else) turning away from God their human birth is wasted. They and their future generations cannot (get across the world ocean) overcome vices; speaking untruths and living by transitory pleasures they (Consume poison) harm themselves. 6.

ਇਸੁ ਤਨ ਮਹਿ ਮਨੁ ਕੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇਖੈ ॥ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਜਾ ਹਉਮੈ ਸੋਖੈ ॥ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਮੋਨਿਧਾਰੀ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ਤਿਨ ਭੀ ਤਨ ਮਹਿ ਮਨੁ ਨ ਦਿਖਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Is ṯan mėh man ko gurmukẖ ḏekẖai.   Bẖā▫e bẖagaṯ jā ha▫umai sokẖai.   Siḏẖ sāḏẖik moniḏẖārī rahe liv lā▫e ṯin bẖī ṯan mėh man na ḏikẖāvaṇi▫ā. ||7||

In the body, the mind is the abode of God; only a (Gurmukh) guru’s follower looks within for that; however for devotion for God to develop ego must first be dissolved. Otherwise the saints, seekers and the quiet saint, try to meditate but cannot see the abode of God within the body. 7.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਸੋਈ ॥ ਹੋਰੁ ਕਿ ਕਰੇ ਕੀਤੈ ਕਿਆ ਹੋਈ ॥ ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਨਾਮੁ ਦੇਵੈ ਸੋ ਲੇਵੈ ਨਾਮੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੩॥੨੪॥
Āp karā▫e karṯā so▫ī.   Hor kė kare kīṯai ki▫ā ho▫ī.   Nānak jis nām ḏevai so levai nāmo man vasāvaṇi▫ā. ||8||23||24||

Whatever we do is (karaae karta) motivated by the Creator; no one else does any thing for what can (Keete) one who is created do by him/her-self? Divine virtues are received by those whom the Creator gives; they then (Mann vasavniaa = abide in the mind) become part of one’s life. 8. 23. 24.

————————————

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.

ਇਸੁ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਅਖੁਟ ਭੰਡਾਰਾ ॥ ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਸੈ ਹਰਿ ਅਲਖ ਅਪਾਰਾ ॥ ਆਪੇ ਗੁਪਤੁ ਪਰਗਟੁ ਹੈ ਆਪੇ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਆਪੁ ਵੰਞਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Is gufā mėh akẖut bẖandārā.   Ŧis vicẖ vasai har alakẖ apārā.   Āpe gupaṯ pargat hai āpe gur sabḏī āp vañāvaṇ▫i▫ā. ||1||

The body is like a (Gufa) cave with (Akhut bhandara) an inexhaustible stock of virtues; in it abides the Infinite but is unseen; God is (Gupt) hidden inside but (Pargat) manifests as virtues within if the mind gives up ego; this happens through the guru’s teachings. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਮਹਾ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ਗੁਰਮਤੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਵਣਿਆ ॥ ੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī amriṯ nām man vasāvaṇi▫ā.   Amriṯ nām mahā ras mīṯẖā gurmaṯī amriṯ pī▫āvṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who experience the (Amrit Naam) the ambrosia of Divine virtues; Amrit Naam is (Maha ras meetha) a great elixir that is enjoyable; this experience comes through the guru’s teachings. 1.
Pause and contemplate.

ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਬਜਰ ਕਪਾਟ ਖੁਲਾਇਆ ॥ ਨਾਮੁ ਅਮੋਲਕੁ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਇਆ ॥ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਏ ਕੋਈ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Ha▫umai mār bajar kapāt kẖulā▫i▫ā.   Nām amolak gur parsādī pā▫i▫ā.   Bin sabḏai nām na pā▫e ko▫ī gur kirpā man vasāvaṇi▫ā. ||2||

Mind, the abode of God has (Bajar kapaat) hard-to-open entrance which opens when the mind gives up ego; this happens with the guru’s grace and (Naam Amolak) priceless Divine virtues found. No one can find Naam except through the guru’s Shabad; it (abides in the mind) becomes part of life with the guru’s grace. 2.

ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਸਚੁ ਨੇਤ੍ਰੀ ਪਾਇਆ ॥ ਅੰਤਰਿ ਚਾਨਣੁ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰੁ ਗਵਾਇਆ ॥ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲੀ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਹਰਿ ਦਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Gur gi▫ān anjan sacẖ neṯrī pā▫i▫ā.   Anṯar cẖānaṇ agi▫ān anḏẖer gavā▫i▫ā.   Joṯī joṯ milī man māni▫ā har ḏar sobẖā pāvṇi▫ā. ||3||

A diseased eye may need (Anjan) medicine, similarly an ignorant mind needs (Giaan = knowledge) wisdom to banish (Agiaan andher) darkness within and enlighten the mind. The human soul then finds Divine Spirit, acknowledges it and receives honor before God. 3.

ਸਰੀਰਹੁ ਭਾਲਣਿ ਕੋ ਬਾਹਰਿ ਜਾਏ ॥ ਨਾਮੁ ਨ ਲਹੈ ਬਹੁਤੁ ਵੇਗਾਰਿ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥ ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੇ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ਫਿਰਿ ਘਿਰਿ ਆਇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਥੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Sarīrahu bẖālaṇ ko bāhar jā▫e.   Nām na lahai bahuṯ vegār ḏukẖ pā▫e.   Manmukẖ anḏẖe sūjẖai nāhī fir gẖir ā▫e gurmukẖ vath pāvṇi▫ā. ||4||

One who tries to find God outside the body, does not receive Divine virtues and (Vegaar dukh paae) wastes effort and feels sad. This happens to the (Manmukh) self-willed persons; they remain (blind) ignorant and (Soojhai naahi) do not understand where they are going; however they can discover God if they search within with the guru’s guidance. 4.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਚਾ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥ ਮਨਿ ਤਨਿ ਵੇਖੈ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਜਾਏ ॥ ਬੈਸਿ ਸੁਥਾਨਿ ਸਦ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Gur parsādī sacẖā har pā▫e.   Man ṯan vekẖai ha▫umai mail jā▫e.   Bais suthān saḏ har guṇ gāvai sacẖai sabaḏ samāvaṇi▫ā. ||5||

One who gives up ego searches for God within (Mann tann) the mind and body; s/he finds the Divine within with guru’s grace. (Bais suthaan = sitting at a good place) With a steady mind s/he ever recounts Divine virtues and gets absorbed in them through the guru’s Shabad. 5.

ਨਉ ਦਰ ਠਾਕੇ ਧਾਵਤੁ ਰਹਾਏ ॥ ਦਸਵੈ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਏ ॥ ਓਥੈ ਅਨਹਦ ਸਬਦ ਵਜਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮਤੀ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਵਣਿਆ ॥ ੬॥
Na▫o ḏar ṯẖāke ḏẖāvaṯ rahā▫e.   Ḏasvai nij gẖar vāsā pā▫e.   Othai anhaḏ sabaḏ vajėh ḏin rāṯī gurmaṯī sabaḏ suṇāvṇi▫ā. ||6||

One who (Thaake) controls the nine body organs pacifies the (Dhaavat = on the run) restless mind. and opens the (tenth gate) access to the mind; s/he (Nij Ghar vaasa paae = gets to stay in own home) attains a steady state. In this state the mind receives the (Anhad sabad) continuous celestial music ( Divine Word) but (Sunaavniaa = hears) is able to experience it (Gurmati) with the guru’s instructions. 6.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਅੰਤਰਿ ਆਨੇਰਾ ॥ ਨ ਵਸਤੁ ਲਹੈ ਨ ਚੂਕੈ ਫੇਰਾ ॥ ਸਤਿਗੁਰ ਹਥਿ ਕੁੰਜੀ ਹੋਰਤੁ ਦਰੁ ਖੁਲੈ ਨਾਹੀ ਗੁਰੁ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Bin sabḏai anṯar ānerā.   Na vasaṯ lahai na cẖūkai ferā.   Saṯgur hath kunjī horaṯ ḏar kẖulai nāhī gur pūrai bẖāg milāvaṇi▫ā. ||7||

The closed mind remains in (darkness) ignorance without the guru’s Shabad, the soul does not obtain union with God and thus (Na chookai phera) the cycles of reincarnation do not end. The true guru alone has the (Kunji) key to the mind; it cannot be opened by any one else; ultimately union with God is obtained, through the perfect guru, by good fortune based on past good deeds. 7.

ਗੁਪਤੁ ਪਰਗਟੁ ਤੂੰ ਸਭਨੀ ਥਾਈ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮਿਲਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਿ ਸਦਾ ਤੂੰ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੪॥੨੫॥
Gupaṯ pargat ṯūʼn sabẖnī thā▫ī.   Gur parsādī mil sojẖī pā▫ī.   Nānak nām salāhi saḏā ṯūʼn gurmukẖ man vasāvaṇi▫ā. ||8||24||25||

The Creator is at once (gupt pargat) hidden and manifest; this (Sojhi) understanding comes by finding and following the guru. O Nanak, ever praise (Naam) Divine virtues; and bring them to (Mann vasaavania = abide in the mind)  be part of life with the guru’s guidance. 8. 24. 25.

————————————-

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਏ ਆਪੇ ॥ ਕਾਲੁ ਨ ਜੋਹੈ ਦੁਖੁ ਨ ਸੰਤਾਪੇ ॥ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਬੰਧਨ ਸਭ ਤੋੜੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Gurmukẖ milai milā▫e āpe.   Kāl na johai ḏukẖ na sanṯāpe.   Ha▫umai mār banḏẖan sabẖ ṯoṛai gurmukẖ sabaḏ suhāvaṇi▫ā. ||1||

(Gurmukh) one who lives as taught by the guru believs that Akal Purakh Him/her-self unites the souls with the Self. S/he enjoys living by the guru’s Shabad, (Haumai mar) dissolves ego within and breaks the (Bandhan) bondage of vices. A Gurmukh is therefore not (Johai) eyed to be grabbed and (Santaapai) tortured by the messengers of death. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਚੈ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī har har nām suhāvaṇi▫ā.   Gurmukẖ gāvai gurmukẖ nācẖai har seṯī cẖiṯ lāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who enjoy praising and emulating (Naam) Divine virtues. The Gurmukh sings and sways while connecting with God through the virtues. 1.
Pause and contemplate.

Page 125

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੀਵੈ ਮਰੈ ਪਰਵਾਣੁ ॥ ਆਰਜਾ ਨ ਛੀਜੈ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੁ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਰੈ ਨ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Gurmukẖ jīvai marai parvāṇ.   Ārjā na cẖẖījai sabaḏ pacẖẖāṇ.   Gurmukẖ marai na kāl na kẖā▫e gurmukẖ sacẖ samāvaṇi▫ā. ||2||

The Gurmukh (Jivai marai = lives without ego) lives in humility and becomes (Parvaan) acceptable to the Creator; s/he understands the guru’s Shabad and his/her life ( na chhijai = does not wither) is free of afflictions. A Gurmukh does not die or be grabbed by the messengers of death, but merges in the Eternal. 2.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਦਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਏ ॥  ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥ ਆਪਿ ਤਰੈ ਕੁਲ ਸਗਲੇ ਤਾਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਣਿਆ ॥੩॥
Gurmukẖ har ḏar sobẖā pā▫e.   Gurmukẖ vicẖahu āp gavā▫e.   Āp ṯarai kul sagle ṯāre gurmukẖ janam savārṇi▫ā. ||3||

A Gurmukh (Vichahu aap gavaa) dissolves ego within and is glorified (Hari Dari = God’s abode) in God’s presence. The Gurmukh (Janam savaarnia = transforms life) and (crosses the world ocean of vices as do all his/her coming generations. 3.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੁਖੁ ਕਦੇ ਨ ਲਗੈ ਸਰੀਰਿ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਚੂਕੈ ਪੀਰ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਫਿਰਿ ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਗੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Gurmukẖ ḏukẖ kaḏe na lagai sarīr.   Gurmukẖ ha▫umai cẖūkai pīr.   Gurmukẖ man nirmal fir mail na lāgai gurmukẖ sahj samāvaṇi▫ā. ||4||

A Gurmukh never suffers physical ailments and also ends mental afflictions caused by ego. The Gurmukh’s mind is spotless; it is never stained; it remains absorbed in Divine virtues in a state of (Sahj) poise. 4.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ॥ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Gurmukẖ nām milai vadi▫ā▫ī.   Gurmukẖ guṇ gāvai sobẖā pā▫ī.   Saḏā anand rahai ḏin rāṯī gurmukẖ sabaḏ karāvaṇi▫ā. ||5||

A Gurmukh (Naam milai) receives Divine virtues in the mind; s/he recounts and emulates them and (Sobha paaee) is glorified. A Gurmukh (Sabad karavnia) acts guided by the guru’s Shabad and enjoys (Anand) bliss day and night. 5.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਨਦਿਨੁ ਸਬਦੇ ਰਾਤਾ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਹੈ ਜਾਤਾ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਦਾ ਨਿਰਮਲੁ ਸਬਦੇ ਭਗਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Gurmukẖ an▫ḏin sabḏe rāṯā.   Gurmukẖ jug cẖāre hai jāṯā.   Gurmukẖ guṇ gāvai saḏā nirmal sabḏe bẖagaṯ karāvaṇi▫ā. ||6||

A Gurmukh is (Andin = day after day) always imbued with the guru’s Shabad; this has been so acknowledged (Jug Chaare = the four Yugs, all time) through the ages. The Gurmukh praises the (Nirmal = spotless) pristine virtues of God and (Bhagat karaavnia) remains devoted through the guru’s Shabad. 6

ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਅੰਧ ਅੰਧਾਰਾ ॥ ਜਮਕਾਲਿ ਗਰਠੇ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰਾ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਰੋਗੀ ਬਿਸਟਾ ਕੇ ਕੀੜੇ ਬਿਸਟਾ ਮਹਿ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Bājẖ gurū hai anḏẖ anḏẖārā.   Jamkāl garṯẖe karahi pukārā.   An▫ḏin rogī bistā ke kīṛe bistā mėh ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||7||

There is (Andh andhaara = blinding darkness) total ignorance without the guru; one who does not follow the guru and lives in vices is grabbed by the messengers of death and (Kareh pukaara) cries out for help. Such a person is ever (Rogi) afflicted, lives in vices like the worms in (Bista) excreta and spends life suffering. 7.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦੈ ਵੁਠਾ ਆਪਿ ਆਏ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ
ਵਡਿਆਈ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੫॥੨੬॥
Gurmukẖ āpe kare karā▫e.   Gurmukẖ hirḏai vuṯẖā āp ā▫e.   Nānak nām milai vadi▫ā▫ī pūre gur ṯe pāvṇi▫ā. ||8||25||26||

God (Vutha) abides in the mind of the Gurmukh who believes that God (Kare karaae) does every thing or gets it done. The Gurmukh receives Naam, the virtues through the perfect guru. 8. 25. 26.