Posts Tagged ‘Naam’

Vahiguru, Vaahguru

Vahiguru, Vaahguru

 

The expression Vahiguru is widely used by the Sikhs and others in referring to Akal Purakh, the Eternal Almighty. Its use in Fateh as Vahiguru Ji Ka Khalsa; Vahiguru Ji Ki Fateh as well as in the Sikh Ardas or supplication is well known. However there is also a view that the word Vahiguru is to be repeatedly chanted and called Naam Jaap/Simran. The aim of this article is to see if the word Vahiguru is Naam of the Almighty.

 

Given below are the various ways the words Vahiguru, Vaah guru and Vaahu Vaahu have been used by the Bhatts as included in Sri Guru Granth Sahib (SGGS), and also by Bhai Gurdas. Use of Vahiguru in Ardas has also been given for a proper understanding.

 

Many people spell Vahiguru as Waheguru. It is worth noting that there is no word in vernacular which has the starting sound of the letter ‘w’ like in the words water or wealth which requires curling of the lips. Vahiguru does not. Also the sound after ‘h’ is not long but short and hence ‘h’ should be followed by ‘I’ not ‘e’. So Vahiguru seems more appropriate than Waheguru. Dr Sant Singh Khalsa whose translation is give below is probably not aware of the vernacular and has used Vahiguru as Waahay guru. However in the Roman form of Gurbani given below, Dr Kulbir Thind has used Vahiguru. Prof Sahib Singh’s rendering in Gurmukhi has also been given for understanding.

 

SGGS

 

Page 1402


Original: ਵਾਹਿਗੁਰੂ 
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਵਾਹਿ ਜੀਉ 

Roman by Dr Kulbir Thind:  vāhigurū vāhigurū vāhigurū vāhi jī▫o.

 

English translation by Dr Sant Singh Khalsa: Waahay Guru, Waahay Guru, Waahay Guru, Waahay Jee-o.
Gurmukhi by Prof Sahib Singh: ਵਾਹ ਵਾਹ! ਹੇ ਪਿਆਰੇ! ਹੇ ਗੁਰੂ! ਸਦਕੇ!

 

Note: The above layout has been continued for contents of SGGS, hereon.

 

ਕਵਲ ਨੈਨ ਮਧੁਰ ਬੈਨ ਕੋਟਿ ਸੈਨ ਸੰਗ ਸੋਭ ਕਹਤ ਮਾ ਜਸੋਦ ਜਿਸਹਿ ਦਹੀ ਭਾਤੁ ਖਾਹਿ ਜੀਉ 

Kaval nain maḏẖur bain kot sain sang sobẖ kahaṯ mā jasoḏ jisahi ḏahī bẖāṯ kẖāhi jī▫o.

 

You are lotus-eyed, with sweet speech, exalted and embellished with millions of companions. Mother Yashoda invited You as Krishna to eat the sweet rice.

ਤੇਰੇ ਕਮਲ ਵਰਗੇ ਨੇਤ੍ਰ ਹਨ, (ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਤਾਂ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ ਜਿਸ ਨੂੰ) ਮਾਂ ਜਸੋਧਾ ਆਖਦੀ ਸੀ-‘ਹੇ ਲਾਲ (ਆ), ਦਹੀਂ ਚਾਉਲ ਖਾ।’

 

ਦੇਖਿ ਰੂਪੁ ਅਤਿ ਅਨੂਪੁ ਮੋਹ ਮਹਾ ਮਗ ਭਈ ਕਿੰਕਨੀ ਸਬਦ ਝਨਤਕਾਰ ਖੇਲੁ ਪਾਹਿ ਜੀਉ 

Ḏekẖ rūp aṯ anūp moh mahā mag bẖa▫ī kinknī sabaḏ jẖanaṯkār kẖel pāhi jī▫o.

 

Gazing upon Your supremely beautiful form, and hearing the musical sounds of Your silver bells tinkling, she was intoxicated with delight.
ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਖੇਡ ਮਚਾਉਂਦਾ ਸੈਂ, ਤੇਰੀ ਤੜਾਗੀ ਦੀ ਛਣਕਾਰ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਪੈਂਦੀ ਸੀ, ਤੇਰੇ ਅੱਤ ਸੋਹਣੇ ਮੁਖੜੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ (ਮਾਂ ਜਸੋਧਾ) ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਮਗਨ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।

 

ਕਾਲ ਕਲਮ ਹੁਕਮੁ ਹਾਥਿ ਕਹਹੁ ਕਉਨੁ ਮੇਟਿ ਸਕੈ ਈਸੁ ਬੰਮ੍ਯ੍ਯੁ ਗ੍ਯ੍ਯਾਨੁ ਧ੍ਯ੍ਯਾਨੁ ਧਰਤ ਹੀਐ ਚਾਹਿ ਜੀਉ 

Kāl kalam hukam hāth kahhu ka▫un met sakai īs bamm▫yu ga▫yān ḏẖeān ḏẖaraṯ hī▫ai cẖāhi jī▫o.

 

Death’s pen and command are in Your hands. Tell me, who can erase it? Shiva and Brahma yearn to enshrine Your spiritual wisdom in their hearts.

ਕਾਲ ਦੀ ਕਲਮ ਤੇ ਹੁਕਮ (ਗੁਰੂ ਦੇ ਹੀ) ਹੱਥ ਵਿਚ ਹਨ। ਦੱਸੋ, ਕਉਣ (ਗੁਰੂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ) ਮਿਟਾ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਸ਼ਿਵ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮਾ (ਗੁਰੂ ਦੇ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਹੋਏ) ਗਿਆਨ ਤੇ ਧਿਆਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਧਾਰਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ।

 

ਸਤਿ ਸਾਚੁ ਸ੍ਰੀ ਨਿਵਾਸੁ ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਸਦਾ ਤੁਹੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਵਾਹਿ ਜੀਉ ॥੧॥੬॥

Saṯ sācẖ sarī nivās āḏ purakẖ saḏā ṯuhī vāhigurū vāhigurū vāhigurū vāhi jī▫o. ||1||6||

 

You are forever True, the Home of Excellence, the Primal Supreme Being. Waahay Guru, Waahay Guru, Waahay Guru, Waahay Jee-o. ||1||6||
ਹੇ ਗੁਰੂ! ਤੂੰ ਅਚਰਜ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਸਤਿ-ਸਰੂਪ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਅਟੱਲ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਹੀ ਲੱਛਮੀ ਟਿਕਾਣਾ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਹੀ ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਹੈਂ ਤੇ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹੈਂ ॥੧॥੬॥

 

 

Page 1403

 


ਸੇਵਕ 
ਕੈ ਭਰਪੂਰ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਵਾਹਗੁਰੂ ਤੇਰਾ ਸਭੁ ਸਦਕਾ 

Sevak kai bẖarpūr jug jug vāhgurū ṯerā sabẖ saḏkā.

 

Your servants are totally fulfilled, throughout the ages; O Waahay Guru, it is all You, forever.

ਹੇ ਗੁਰੂ! ਤੂੰ ਧੰਨ ਹੈਂ! ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਸੇਵਕਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਸਦਾ ਹਾਜ਼ਰ-ਨਾਜ਼ਰ ਹੈਂ, ਤੇਰੀ ਹੀ ਸਾਰੀ ਬਰਕਤਿ ਹੈ

 

ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਪ੍ਰਭੁ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਕਹਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਊ ਤੂ ਕਦ ਕਾ 

Nirankār parabẖ saḏā salāmaṯ kahi na sakai ko▫ū ṯū kaḏ kā.

 

O Formless Lord God, You are eternally intact; no one can say how You came into being.

ਤੂੰ ਨਿਰੰਕਾਰ (-ਰੂਪ) ਹੈਂ, ਪ੍ਰਭੂ (-ਰੂਪ) ਹੈਂ, ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹੈਂ। ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਖ ਸਕਦਾ, ਤੂੰ ਕਦੋਂ ਦਾ ਹੈਂ।

 

ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਸਿਰੇ ਤੈ ਅਗਨਤ ਤਿਨ ਕਉ ਮੋਹੁ ਭਯਾ ਮਨ ਮਦ ਕਾ 

Barahmā bisan sire ṯai agnaṯ ṯin ka▫o moh bẖa▫yā man maḏ kā.

 

You created countless Brahmas and Vishnus; their minds were intoxicated with emotional attachment.

(ਹੇ ਗੁਰੂ!) ਤੂੰ ਹੀ ਅਗਿਣਤ ਬ੍ਰਹਮਾ ਤੇ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਅਹੰਕਾਰ ਦਾ ਮੋਹ ਹੋ ਗਿਆ।

 

ਚਵਰਾਸੀਹ ਲਖ ਜੋਨਿ ਉਪਾਈ ਰਿਜਕੁ ਦੀਆ ਸਭ ਹੂ ਕਉ ਤਦ ਕਾ 

Cẖavrāsīh lakẖ jon upā▫ī rijak ḏī▫ā sabẖ hū ka▫o ṯaḏ kā.

 

You created the 8.4 million species of beings, and provide for their sustenance.

(ਹੇ ਗੁਰੂ! ਤੂੰ ਹੀ) ਚੌਰਾਸੀ ਲੱਖ ਜੂਨ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਤਦੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ਰਿਜ਼ਕ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈਂ।

 

ਸੇਵਕ ਕੈ ਭਰਪੂਰ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਵਾਹਗੁਰੂ ਤੇਰਾ ਸਭੁ ਸਦਕਾ ॥੧॥੧੧॥

Sevak kai bẖarpūr jug jug vāhgurū ṯerā sabẖ saḏkā. ||1||11||

 

Your servants are totally fulfilled, throughout the ages; O Waahay Guru, it is all You, forever. ||1||11||

ਹੇ ਗੁਰੂ! ਤੂੰ ਧੰਨ ਹੈਂ! ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਸੇਵਕਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਸਦਾ ਹਾਜ਼ਰ-ਨਾਜ਼ਰ ਹੈਂ, ਤੇਰੀ ਹੀ ਸਾਰੀ ਬਰਕਤਿ ਹੈ ॥੧॥੧੧॥

 

Note: The word Vaahguru has been used above.

 

ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਾ ਬਡਾ ਤਮਾਸਾ 

vāhu vāhu kā badā ṯamāsā.

Waaho! Waaho! Great! Great is the Play of God!
ਬਰਕਤਿ ਵਾਲੇ ਗੁਰੂ (ਰਾਮਦਾਸ) ਦਾ (ਸੰਸਾਰ-ਰੂਪ ਇਹ) ਵੱਡਾ ਖੇਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ,

 

ਆਪੇ ਹਸੈ ਆਪਿ ਹੀ ਚਿਤਵੈ ਆਪੇ ਚੰਦੁ ਸੂਰੁ ਪਰਗਾਸਾ 

Āpe hasai āp hī cẖiṯvai āpe cẖanḏ sūr pargāsā.

 

He Himself laughs, and He Himself thinks; He Himself illumines the sun and the moon.

(ਸਰਬ-ਵਿਆਪਕ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਰੂਪ ਗੁਰੂ) ਆਪ ਹੀ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ ਵਿਚਾਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ ਚੰਦ ਤੇ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਚਾਨਣ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ।

 

ਆਪੇ ਜਲੁ ਆਪੇ ਥਲੁ ਥੰਮ੍ਹ੍ਹਨੁ ਆਪੇ ਕੀਆ ਘਟਿ ਘਟਿ ਬਾਸਾ 

Āpe jal āpe thal thamĥan āpe kī▫ā gẖat gẖat bāsā.

 

He Himself is the water, He Himself is the earth and its support. He Himself abides in each and every heart.

(ਉਹ ਗੁਰੂ) ਆਪ ਹੀ ਜਲ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ ਧਰਤੀ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ ਆਸਰਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਹਰੇਕ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਨਿਵਾਸ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ।

 

ਆਪੇ ਨਰੁ ਆਪੇ ਫੁਨਿ ਨਾਰੀ ਆਪੇ ਸਾਰਿ ਆਪ ਹੀ ਪਾਸਾ 

Āpe nar āpe fun nārī āpe sār āp hī pāsā.

 

He Himself is male, and He Himself is female; He Himself is the chessman, and He Himself is the board.

(ਸਰਬ-ਵਿਆਪਕ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਰੂਪ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ) ਆਪ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪ ਹੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਹੈ; ਆਪ ਹੀ ਨਰਦ ਹੈ ਤੇ ਆਪ ਹੀ ਚੌਪੜ ਹੈ।

 

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੰਗਤਿ ਸਭੈ ਬਿਚਾਰਹੁ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਾ ਬਡਾ ਤਮਾਸਾ ॥੨॥੧੨॥

Gurmukẖ sangaṯ sabẖai bicẖārahu vāhu vāhu kā badā ṯamāsā. ||2||12||

 

As Gurmukh, join the Sangat, and consider all this: Waaho! Waaho! Great! Great is the Play of God! ||2||12||

ਹੇ ਗੁਰਮੁਖੋ! ਸੰਗਤ ਵਿਚ ਰਲ ਕੇ ਸਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ, ਬਰਕਤਿ ਵਾਲੇ ਗੁਰੂ (ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ) ਦਾ (ਸੰਸਾਰ-ਰੂਪ) ਇਹ ਖੇਡ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ॥੨॥੧੨॥

 

ਕੀਆ ਖੇਲੁ ਬਡ ਮੇਲੁ ਤਮਾਸਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਤੇਰੀ ਸਭ ਰਚਨਾ 

Kī▫ā kẖel bad mel ṯamāsā vāhigurū ṯerī sabẖ racẖnā.

 

You have formed and created this play, this great game. O Waahay Guru, this is all You, forever.

ਹੇ ਗੁਰੂ! ਤੂੰ ਧੰਨ ਹੈਂ; ਇਹ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਸਭ ਤੇਰੀ (ਕੀਤੀ ਹੋਈ) ਹੈ; ਤੂੰ (ਤੱਤਾਂ ਦਾ) ਮੇਲ (ਕਰ ਕੇ) ਇਕ ਖੇਲ ਤੇ ਤਮਾਸ਼ਾ ਰਚਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

 

ਤੂ ਜਲਿ ਥਲਿ ਗਗਨਿ ਪਯਾਲਿ ਪੂਰਿ ਰਹ੍ਯ੍ਯਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤੇ ਮੀਠੇ ਜਾ ਕੇ ਬਚਨਾ 

Ŧū jal thal gagan pa▫yāl pūr rah▫yā amriṯ ṯe mīṯẖe jā ke bacẖnā.

 

You are pervading and permeating the water, land, skies and nether regions; Your Words are sweeter than Ambrosial Nectar.
ਤੂੰ ਜਲ ਵਿਚ, ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਤੇ, ਅਕਾਸ਼ ਉਤੇ, ਪਾਤਾਲ ਵਿਚ, (ਸਭ ਥਾਈਂ) ਵਿਆਪਕ ਹੈਂ; ਤੇਰੇ ਬਚਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਲੋਂ ਭੀ ਮਿੱਠੇ ਹਨ।

 

ਮਾਨਹਿ ਬ੍ਰਹਮਾਦਿਕ ਰੁਦ੍ਰਾਦਿਕ ਕਾਲ ਕਾ ਕਾਲੁ ਨਿਰੰਜਨ ਜਚਨਾ 

Mānėh barahmāḏik ruḏrāḏik kāl kā kāl niranjan jacẖnā.

 

Brahmas and Shivas respect and obey You. O Death of death, Formless Lord, I beg of You.

ਹੇ ਗੁਰੂ! ਬ੍ਰਹਮਾ ਤੇ ਰੁਦ੍ਰ (ਸ਼ਿਵ) ਆਦਿਕ (ਤੈਨੂੰ) ਸੇਉਂਦੇ ਹਨ, ਤੂੰ ਕਾਲ ਦਾ ਭੀ ਕਾਲ ਹੈਂ, (ਤੂੰ) ਮਾਇਆ ਤੋਂ ਰਹਤ (ਹਰੀ) ਹੈਂ, (ਸਭ ਲੋਕ ਤੈਥੋਂ) ਮੰਗਦੇ ਹਨ।

 

Page 1404

 

ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਪਾਈਐ ਪਰਮਾਰਥੁ ਸਤਸੰਗਤਿ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਖਚਨਾ 

Gur parsāḏ pā▫ī▫ai parmārath saṯsangaṯ seṯī man kẖacẖnā.

 

By Guru’s Grace, the greatest thing is obtained, and the mind is involved with the Sat Sangat, the True Congregation.
ਹੇ ਗੁਰੂ! ਤੇਰੀ ਹੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਉੱਚੀ ਪਦਵੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਤਸੰਗ ਵਿਚ ਮਨ ਜੁੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

 

ਕੀਆ ਖੇਲੁ ਬਡ ਮੇਲੁ ਤਮਾਸਾ ਵਾਹਗੁਰੂ ਤੇਰੀ ਸਭ ਰਚਨਾ ॥੩॥੧੩॥੪੨॥

Kī▫ā kẖel bad mel ṯamāsā vāhgurū ṯerī sabẖ racẖnā. ||3||13||42||

 

You have formed and created this play, this great game. O Waahay Guru, this is all Your making. ||3||13||42||

ਹੇ ਗੁਰੂ! ਤੂੰ ਧੰਨ ਹੈਂ, ਇਹ ਰਚਨਾ ਤੇਰੀ ਹੀ ਹੈ; (ਤੱਤਾਂ ਦਾ) ਮੇਲ (ਕਰ ਕੇ) ਤੂੰ ਇਹ ਤਮਾਸ਼ਾ ਤੇ ਖੇਲ ਰਚਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ॥੩॥੧੩॥੪੨॥

 

Note: It may be noticed that in the Swayya above the first and the last lines are the same except that ‘Vahiguru’ in the first line has been replaced by ‘Vaahguru’ in the last. ‘Vaahguru’ is an exclamatory expression of glorification, and hence so is ‘Vahiguru’.

 

 

Bhai Gurdas.

 

ਸਤਿਜੁਗ ਸਤਿਗੁਰ ਵਾਸਦੇਵ ਵਵਾ ਵਿਸਨਾ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵੈ।

Satijougi Satigur Vaasadayv Vavaa Visanaa Naamu Japaavai.

In Satyug, Visnu in the form of Vasudev is said to have incarnated and ‘V’ Of Vahiguru reminds of Visnu.

 

ਦੁਆਪੁਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਹਰੀ ਕ੍ਰਿਸਨ ਹਾਹਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵੈ।

The true Guru of dvapar is said to be Harikrsna and ‘H’ of Vahiguru reminds of Hari.

 

ਤ੍ਰੇਤੇ ਸਤਿਗੁਰ ਰਾਮ ਜੀ ਰਾਰਾ ਰਾਮ ਜਪੇ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ।

Taytay Satigur Raam Jee Raaraa Raam Japay Soukhu Paavai.

In the the treta was Ram and ‘R’ of Vahiguru tells that rembering Ram will produce joy and happiness.

 

ਕਲਿਜੁਗਿ ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦ ਗਗਾ ਗੋਵਿੰਦ ਨਾਮੁ ਅਲਾਵੈ*।

Kalijougi Naanak Gur Gobind Gagaa Gobind Naamu Alaavai.

In kalijug, Gobind is in the form of Nanak and ‘G’ of Vahiguru gets Govind recited.

 

 

ਚਾਰੋ ਅਛਰ ਇਕੁ ਕਰਿ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜਪੁ ਮੰਤ੍ਰ ਜਪਾਵੈ*।

Chaaro Achhar Iku Kari Vaahaguroo Japu Mantr Japaavai.

When joining four letters Vahiguru is remembered. Vaar 1, Paurri 49

———

 

ਪਉਣ ਗੁਰੂ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਹੈ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਗੁਰ ਸਬਦ ਸੁਣਾਇਆ।

Paounu Guroo Gur Sabadu Hai Vaahaguroo Gur Sabadu Sounaaiaa.

The Guru’s word is the air, the Guru and wondrous lord has recited Word the Guru. Vaar 6, Paurri 5.

———-

ਬੇਦ ਕਤੇਬ ਅਗੋਚਰਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ।

Vayd Katayb Agocharaa Vaahiguroo Gur Sabadu Sounaaiaa.

The Gurus recited Word-Guru as Vahiguru who is beyond the Vedas and Katebas (the semtic scriptures). Vaar 12, Paurri 17.

——–

 

ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਗੁਰਮੰਤ੍ਰ ਹੈ ਜਪਿ ਹਉਮੈ ਖੋਈ।

Vaahiguroo Guramantr Hai Japi Haoumai Khoee.

His Guru-manta is Vahiguru, whose recitation erases egotism. Vaar 13, Paurri 2.

 

Note: It may be noted that Bhai Gurdas has given two types of views. Firstly Vahiguru as composed from the first letter of the names of the Hindu deities of the first three Yugs and Guru Nanak in Kaliyug – and called it Gurmantar in Vaar 1, Paurri 49; and said in Vaar 13, Paurri 2 that Vahiguru is the Gurmantar to do Jap. This seems to be an aberration.

 

However he clarifies in Vaar 6, Paurri 5 that Vahiguru is Gur Shabad. This he says in many places including Vaar 12, Paurri 17 as quoted above.

 

—————————————————————-

 

Ardas

 

Vahiguru is used numerous times in Ardas.

 

  1. Ik Oankaar vahiguru Ji Ki Fateh = Invoking he One all-pervasive for God, the master of victory, Vahiguru – for God
  2. Sri Guru Granth Sahib Ji dey paatth deedaar da dhiaan karkey bolo ji Vahiguru = think of contents of SGGS and say Vahiguru – thanking God for having given the Baani.
  3. Panjaa piaariaa —– tinaa sachiaaria di kamaai da dhiaan karkey bolo ji Vahiguru = think of the five dear ones – – of all those who lived by truth, and say Vahiguru – thanking for making part of such heritage.
  4. Jinaa singhaa singhneeaa —- sikhi keysa suaasa naal nibaahi, tinaa di kamaai da dhian karkey bolo ji Vahiguru = think of those who made sacrifices for the faith and say Vahiguru – thanking for the heritage of spirit of service and sacrifice.
  5. Panjaa takhta sarbat gurduaariaa da dhiaan kar key bolo ji Vahiguru = think of the five thrones and places of spiritual importance and say Vahiguru – thanking for our spiritual and temporal heritage.
  6. Sarbat Khalsa Ji ko Vahiguru Vahiguru Vahiguru chit aavai – may all Khalsa remember God, thrice – keeping God in mind in thought, word and deed.
  7. Sikhaa noo sikhi daan —– dharam ka jaikaar bolo ji Vahiguru = please bless the Sikhs with living by Sikh values and may righteousness ever flourish – supplication to the Almighty.
  8. Sikhaa da man neeva mat uchi; mat da raakha Vahiguru = may the Sikhs have humility but high thinking and may God preserve these.
  9. Nimaaniaa dey maan nitaania dey taan, sachey pita Vahiguru = O Almighty, You are beneficent to the poor; this is our supplication to to You the Eternal Father.
  10. Vahiguru Ji Ka Khalsa; Vahiguru Ji Ki Fateh – When Khalsa becomes of the Almighty, success comes to the Khalsa.

 

———————————————————

Conclusion.

 

Vahiguru/Vaahguru as used by the Bhatts is an exclamatory expression – meaning guru is great – for praise of the guru. The guru being the embodiment of God, Vahiguru has been taken praise for God and as God. The word Vahiguru is the Gurmantar if one believes in the deities of the various Yugs.  Otherwise Vahiguru is Akal Purakh or the Eternal Almighty Master – to be remembered and obeyed in thought, word and deed. It may be noted that although Bhai Gurdas said Vahiguru is Gurmantar for Jap-i/remembrance, he clarified Vahiguru. Gurmantar as used in Gurbani means the guru’s instructions and not a mantra to be repeated.

 

Naam Jaap is keeping in mind Naam/Hukam or Divine commands in all activities, i.e. thought, word and deed. To keep reminded of Naam we need to follow Guru Nanak who said “Amrit veyla sach naau vaddiaaee veechaar” Japji Paurri 4. In the ambrosial hours of the morning contemplate on Naam – as given in Gurbani.

 

 

 

 

Naam and Hukam – Divine Virtues and Commands


ਤੂੰ ਵਰਨਾ ਚਿਹਨਾ ਬਾਹਰਾ ॥ ਹਰਿ ਦਿਸਹਿ ਹਾਜਰੁ ਜਾਹਰਾ ॥ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਤੁਝੈ ਧਿਆਇਦੇ ਤੇਰੇ ਭਗਤ ਰਤੇ ਗੁਣਤਾਸੁ ਜੀਉ ॥੨੦॥

O Lord, You have no color or features; but Your presence is felt all over; the devotees, hearing and dwelling on Your virtues, are imbued with them (SGGS, p 74).

ਤ੍ਵ ਸਰਬ ਨਾਮ ਕਥੈ ਕਵਨ ਕਰਮ ਨਾਮ ਬਰਣਤ ਸੁਮਤਿ ॥੧॥

Who can tell all Your Names O Lord? The wise describe your virtues as the Naam (Jaap Sahib).

The above hymns from Sri Guru Granth Sahib (SGGS) and Jaap Sahib show that even as God is present every where, it is not possible to ascribe any names to Him. We describe someone by his (or her) name, color of the skin, features, gender or lineage. Since God does not have a physical form none of these apply in identifying Him. We however experience His presence all over in nature in the form of beauty, unexpected happenings, windfalls, natural calamities, turmoil and peace. Science is able to explain and in some cases forecast events, but it cannot make them happen or modify them. Man therefore cries out in wonder and awe:

ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਤੇਰੇ ਚੋਜ ਵਿਡਾਣਾ ॥ ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਭਰਿਪੁਰਿ ਲੀਣਾ ਆਪੇ ਸਰਬ ਸਮਾਣਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥ ਜਹ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਜੋਤਿ ਤੁਮਾਰੀ ਤੇਰਾ ਰੂਪੁ ਕਿਨੇਹਾ ॥ ਇਕਤੁ ਰੂਪਿ ਫਿਰਹਿ ਪਰਛੰਨਾ ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਹੀ ਜੇਹਾ ॥੨॥

O my Master, Your plays are awesome. You pervade water, earth and sky, everywhere; Pause: I can see Your Spirit wherever I look, but know not what You look like? Your unseen presence is felt uniformly in all, but still none is like another (SGGS, p 596).

ਕਬੀਰ ਚਰਨ ਕਮਲ ਕੀ ਮਉਜ ਕੋ ਕਹਿ ਕੈਸੇ ਉਨਮਾਨ ॥ ਕਹਿਬੇ ਕਉ ਸੋਭਾ ਨਹੀ ਦੇਖਾ ਹੀ ਪਰਵਾਨੁ ॥੧੨੧॥

I enjoy being at Your lotus feet but am unable to describe the pleasure; there are no befitting words, the pleasure can only be experienced (SGGS, p 1370).

The all pervasiveness of the Creator, His Spirit, transcends both time and space; He is the Universal Truth, every thing that exists bears the stamp of His Name, Naam:

ਕਿਰਤਮ ਨਾਮ ਕਥੇ ਤੇਰੇ ਜਿਹਬਾ ॥ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ਪਰਾ ਪੂਰਬਲਾ ॥

The tongue can only describe you by Your virtues; but You have been known as the universal Truth from time immemorial (SGGS, p 1083).

ਜੇਤਾ ਕੀਤਾ ਤੇਤਾ ਨਾਉ ॥ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਨਾਹੀ ਕੋ ਥਾਉ ॥

Whatever has been created tells of the Naam; there is no place without Naam (SGGS, p 4).

The Universal Truth (ਸਤਿ ਨਾਮੁ)or Naam (ਨਾਮੁ)is therefore the name of the Creator whose virtues may be summarized in the Mool Mantar (Root Manta) thus:

ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

1 (One),All Pervasive Lord, the Universal Truth, Creator, Beyond Fear or Jealousy, Timeless and deathless, Does not Incarnate, Self Existent, Known through the Grace of the True Guru (p 1).

Some of the other Divine virtues mentioned in Gurbani (SGGS) are:

ਅਗਮ, ਅਗਾਧ (unfathomable, inaccessible), ਅਚੁਤ(unshakable), ਨਿਰੰਜਨ (spotless), ਅਣਮੰਗਿਆ ਦਾਨ ਦੇਵਣਾ (Gives without asking), ਅੰਤਰਜਾਮੀ (Knows our mind), ਨਿਆਉ ਕਰਦਾ ਹੈ (Just), ਅਲਖ(Cannot be described), ਸੂਖਮ(Subtle), ਅਸਥੂਲ(Gross),ਸਾਂਝਾ (Belongs to all), ਸਭ ਦਾ ਪਿਤਾ(Father of all),ਸੁੰਦਰ(Handsome),ਸਰਬ ਕਲਾ ਸਮਰਥ(Omnipotent), ਸਰਬ ਵਿਆਪਕ (Omnipresent), ਸਰਬ ਜੋਤਿ ਮਹਿ ਜਾ ਕੀ ਜੋਤਿ (The Spirit in all the souls),ਕਿਰਪਾਲ(Benevolent), ਜਾਣਨਹਾਰ (Omniscient),ਦਇਆਲ(Compassionate),ਗੁਪਤ, ਪਰਗਟ(Hidden, Manifest),ਠਾਕੁਰ ਮਹਿ ਦਾਸ ਦਾਸ ਮਹਿ ਸੋਇ(Present in His Servants, and servants in Him),ਦੁਖ ਭੰਜਨ(Destroyer of suffering)ਨਿਹਚਲ(Unshakable),ਨਿਤਾਣਿਆ ਦਾ ਤਾਣ(Support of the destitute), ਨਿਮਾਣਿਆ ਦਾ ਮਾਣ(Honor of the honor-less),ਪਰਾਤਮਾ (Supreme Soul)ਸਭਹੂ ਮਧਿ ਨਿਰਾਰੇ(Present in all but unattached),ਸੇਵਕ ਦੇ ਕਮ ਸਵਾਰਨ ਲਈ ਦੌੜ ਕੇ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ(Accomplishes the Servants’ work),ਸੇਵਕ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਮਿਲਦਾ ਹੈ(Calls over to meet the servant), ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਪੁਛ ਕੇ ਕਮ ਨਹੀ ਕਰਦਾ(Takes independent decisions),ਤੂ ਭਗਤਾ ਕੈ ਵਸਿ (Is in the control of the devotees), ਨੇੜੇ ਤੋਂ ਵੀ ਨੇੜੇ ਹੈ(Nearer than the nearest), ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ (Lifts the fallen), ਨਾਰ ਨ ਪੁਰਖ(Neither woman nor man – Gender Neutral),ਬਖਸਿੰਦ (Forgives),ਭਗਤ ਵਛਲ (Loves the devotees),ਭਵ ਖੰਡਨ(Can stop rebirths),ਵਾਸਦੇਵ(Master of the universe),ਵਿਣ ਬੋਲਿਆ ਸਭ ਕਿਛ ਜਾਣਦਾ(Knows everything without man saying anything).

Men (and women) overwhelmed by such a Master are motivated to be like Him. They try to emulate the virtues as far as humanly possible and merge into the Creator with the Guru’s teachings:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ੩ ੧੧੦

One, who acts according to the Guru’s teachings, praises God and thus praising merges in Him (SGGS, p 110).

All creation exists to fulfill the Creator’s purpose. For this every one and every thing has a role which is made known as Divine command to the soul. Every one must accept that placement in situations like the country, family and religion of birth, life partner, children and profession are all according to Hukam and one must perform one’s role in these well.

ਹੁਕਮਿ ਰਜਾਈ ਚਲਣਾ ਨਾਨਕ ਲਿਖਿਆ ਨਾਲਿ ॥੧॥

Act according to the preordained commands (SGGS, p 1).

ਜੇਹਾ ਚੀਰੀ ਲਿਖਿਆ ਤੇਹਾ ਹੁਕਮੁ ਕਮਾਹਿ ॥ ਘਲੇ ਆਵਹਿ ਨਾਨਕਾ ਸਦੇ ਉਠੀ ਜਾਹਿ ॥੧॥ ੨ ੧੨੩੯

Man comes to the world when sent and returns when recalled: while here, he has to carry out the commands as written (SGGS, p 1239).

An ordinary person cannot understand this and hence needs the help of the true Guru. The Guru teaches that Naam, dwelling on the virtues of the Creator, is Hukam:

ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਇ ਜੀਉ ॥੫॥

Naam alone is the Divine command; this understanding comes through the true Guru (SGGS, p 72).

Simran or Naam Japna i.e. remembering God means praising Divine virtues. As we do that we become aware of the Divine commands and are motivated to carry them out. Naam Japna, which is also called meditation, is therefore not just reciting any mantra but becoming aware of Divine virtues and emulating them in thought, word and deed:

ਮਨ ਬਚ ਕ੍ਰਮ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨਾ ਧਿਆਈ ॥ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਈ ॥੪॥

I remember my Lord in thought, word and deed; and seek Your sanctuary (SGGS, p 200).

That Simran also means acting on commands accordingly is emphasized thus:

ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਗਏ ਮਸਕਤਿ ਘਾਲਿ ॥ ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਕੇਤੀ ਛੁਟੀ ਨਾਲਿ ॥੧॥

The toil of those who remember the Naam – and carry out the commands – are successful and many others are released from bondage in their company (SGGS, p 8).

ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ਸੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਵਖਾਣੈ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਨਾਮਿ ਨੀਸਾਣੈ ॥ ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਰਿ ਲੇਖਾ ਸਚੈ ਛੂਟਸਿ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੩॥ ੧ ੧੦੯

One, who understands Hukam, praises God’s virtues; Through the Guru Shabad (teaching) he is marked with Naam (certified genuine); every one’s account is kept in God’s court, those glorified by Naam are released from further births (SGGS, p 109).

Naam and Hukam (Divine command) therefore go hand in hand. When man has a problem in understanding or carrying out the commands, he says he has difficulty in reciting Naam:

ਆਖਾ ਜੀਵਾ ਵਿਸਰੈ ਮਰਿ ਜਾਉ ॥ ਆਖਣਿ ਅਉਖਾ ਸਾਚਾ ਨਾਉ ॥

When I recite Naam, I live (succeed) when I forget I die (fail); it is difficult to recite the true Naam (SGGS, p 9).

Man can see compliance with Hukam in nature and should follow the examples. Everything including entities like air, water and fire have assigned roles, which they diligently carry out. This manifests as their characteristics or nature. For example air is available to all equally, water maintains creature and plants, and fire burns. When man makes compliance with Hukam his nature, he in effect acknowledges and praises God as exemplified thus:

ਗਾਵਨਿ ਤੁਧਨੋ ਪਵਣੁ ਪਾਣੀ ਬੈਸੰਤਰੁ ਗਾਵੈ ਰਾਜਾ ਧਰਮੁ ਦੁਆਰੇ ॥

The air, water and fire praise You; Dharam Rai (who considers the deeds of all) praises You (SGGS, p 8).

Remembering and carrying out Divine commands has also been called fear (ਭੈ) and the examples of air, water, and fire are again used to describe Hukam as fear, not the fear of punishment, as is normally understood, thus:

ਭੈ ਵਿਚਿ ਪਵਣੁ ਵਹੈ ਸਦਵਾਉ ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਚਲਹਿ ਲਖ ਦਰੀਆਉ ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਅਗਨਿ ਕਢੈ ਵੇਗਾਰਿ ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਧਰਤੀ ਦਬੀ ਭਾਰਿ ॥ ੧ ੪੬੪

It is in fear (commands) that the wind ever blows, millions of rivers flow, the fire does its job, and the earth bears the weight (SGGS, p 464).

Carrying out what is ordained is the natural way of acknowledging the Lord; one does not then say “I did it” or “I know what is good”. Ego is thus given up:

ਹੁਕਮੀ ਹੋਵਨਿ ਆਕਾਰ ਹੁਕਮੁ ਨ ਕਹਿਆ ਜਾਈ ॥ ਹੁਕਮੀ ਹੋਵਨਿ ਜੀਅ ਹੁਕਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ॥ ਹੁਕਮੀ ਉਤਮੁ ਨੀਚੁ ਹੁਕਮਿ ਲਿਖਿ ਦੁਖ ਸੁਖ ਪਾਈਅਹਿ ॥ ਇਕਨਾ ਹੁਕਮੀ ਬਖਸੀਸ ਇਕਿ ਹੁਕਮੀ ਸਦਾ ਭਵਾਈਅਹਿ ॥ ਹੁਕਮੈ ਅੰਦਰਿ ਸਭੁ ਕੋ ਬਾਹਰਿ ਹੁਕਮ ਨ ਕੋਇ ॥ ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੈ ਜੇ ਬੁਝੈ ਤ ਹਉਮੈ ਕਹੈ ਨ ਕੋਇ ॥੨॥

While it is not possible to describe Hukam, it is with Hukam that we take the given life form with the soul, with Hukam is the high or low status, comfort and suffering; some are blessed while others remain in cycles of death and rebirth. Every one is subject to Hukam, none is beyond Hukam; one who understands Hukam does not talk in ego (SGGS, p 1).

Every deed, good or bad, is by Hukam based on our previous deeds i.e. karma:

ਨਾਨਕ ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੨॥

We act as per our karma, which no one can erase (SGGS, p 791).

ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਏਕੁ ਹੈ ਦੁਹੁ ਵਿਚਿ ਹੈ ਸੰਸਾਰੁ ॥ ਚੰਗੈ ਮੰਦੈ ਆਪਿ ਲਾਇਅਨੁ ਸੋ ਕਰਨਿ ਜਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾਰੁ ॥੨॥

The Creator alone is eternal, the mortals are subject to birth and death; He engages them in deeds, good or bad; they act as directed (SGGS, p 950).

In Japu ji Guru Nanak says once one reaches Sach Khand, the Realm of Truth, where the Formless lord resides; there one finds:

ਜਿਵ ਜਿਵ ਹੁਕਮੁ ਤਿਵੈ ਤਿਵ ਕਾਰ ॥

Every thing happens according to Hukam (SGGS, p 8).

As a corollary one who lives in Hukam, is in Sach Khand.

Those who understand Naam as above, for them:

ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਨਾਮੋ ਰੂਪੁ ਰੰਗੁ ॥ ਨਾਮੋ ਸੁਖੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕਾ ਸੰਗੁ ॥ ਨਾਮ ਰਸਿ ਜੋ ਜਨ ਤ੍ਰਿਪਤਾਨੇ ॥ ਮਨ ਤਨ ਨਾਮਹਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਨੇ ॥

Naam is the wealth and beautiful looks; they find comfort in and seek Naam. Those satiated with the sweetness of Naam, ever remain absorbed in it (SGGS, p 286).

The wealth of Naam is not lost in any way and it increases as it is spent i.e shared:

ਐਸਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਸੰਚੀਐ ਭਾਈ ॥ ਭਾਹਿ ਨ ਜਾਲੈ ਜਲਿ ਨਹੀ ਡੂਬੈ ਸੰਗੁ ਛੋਡਿ ਕਰਿ ਕਤਹੁ ਨ ਜਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Let us accumulate such a wealth; it is not burnt by fire, is not drowned in water and never deserts: Pause: (SGGS, p 375).

ਖਾਵਹਿ ਖਰਚਹਿ ਰਲਿ ਮਿਲਿ ਭਾਈ ॥ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਵਧਦੋ ਜਾਈ ॥੩॥ ੫ ੧੮੬

When we spend the wealth of Naam together, brethren, it does not reduce; instead it keeps increasing(SGGS, p 186).

Lat us conclude with the Fifth Guru’s description of the state of those who are imbued with Naam and live according to Hukam:

ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਬੋਲੇ ਬ੍ਰਹਮ ਬੀਚਾਰੁ ॥ ਜੋ ਸੁਣੇ ਕਮਾਵੈ ਸੁ ਉਤਰੈ ਪਾਰਿ ॥ ਜਨਮਿ ਨ ਮਰੈ ਨ ਆਵੈ ਨ ਜਾਇ ॥ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਓਹੁ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥੪॥੨॥ ੫ ੩੭੦

The servant talks of Divine virtues; those who listen and act get across the world ocean; they are not subject to cycles of death and rebirth for they remain absorbed in Godfor ever (SGGS, p 370).

Naam



Naam is fundamental to the Sikh faith. It has been used in Sri Guru Granth Sahib or Gurbani innumerable times The scripture uses it in the beginning of Mool Mantar as Sat Naam and in the last Tuk “Nanak naam mile ta jiva tann mann theevai haria” before Ragmala. So SGGS starts and ends with Naam.

At the face of it Naam means a name. Yes it is name of Akal Purakh or God who has no name.

The third Guru defines Naam thus

ਆਪੇ ਪਿੰਡੁ ਸਵਾਰਿਓਨੁ ਵਿਚਿ ਨਵ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ॥
ਇਕਿ ਆਪੇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਅਨੁ ਤਿਨ ਨਿਹਫਲ ਕਾਮੁ ॥
ਇਕਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝਿਆ ਹਰਿ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ॥
ਇਕਨੀ ਸੁਣਿ ਕੈ ਮੰਨਿਆ ਹਰਿ ਊਤਮ ਕਾਮੁ ॥
ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਉਪਜਿਆ ਗਾਇਆ ਹਰਿ ਗੁਣ ਨਾਮੁ ॥੧੩॥

The Creator fashioned the body and put in it the treasure of Naam. I

God leads some astray, they fail in life;

The Gurmukhs – guru oriented – realize that God is within.

Some hear this and believe; they have exalted deeds;

Thus develops love within and then one sings Naam, the Divine virtues. (M: 3, p 1090).

The basic definition of Naam therefore is Divine virtues.

Gurbani uses it directly as such at most places. For example:

ਕਿਰਤਮ ਨਾਮ ਕਥੇ ਤੇਰੇ ਜਿਹਬਾ ॥ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ਪਰਾ ਪੂਰਬਲਾ ॥

Krtam naam kathay tere jihba : Sat Naam tera Para Poorbala

The tongue says your names as per what You do; but You have been known as the Universal Truth from time immemorial.(M: 5. p 1083).

This is how it is used in the Mool Manatar i.e.

ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ॥

The One all pervasive Creator is the Universal Truth, who is and will ever be the same.

Some of the other applications of this are:

ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਨਾਮੋ ਰੂਪੁ ਰੰਗੁ ॥ ਨਾਮੋ ਸੁਖੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕਾ ਸੰਗੁ ॥ਨਾਮ ਰਸਿ ਜੋ ਜਨ ਤ੍ਰਿਪਤਾਨੇ ॥ ਮਨ ਤਨ ਨਾਮਹਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਨੇ ॥ਊਠਤ ਬੈਠਤ ਸੋਵਤ ਨਾਮ ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਨ ਕੈ ਸਦ ਕਾਮ ॥੬॥


For the devotees Naam is wealth and personal beauty; all pleasures lie in Naam; those who are thus contented remain absorbed in Naam both mentally and physically. M: 5, p 286.

Naam is also used as praise like in good name. Of all the ways praises are showered Naam is supreme:


ਨਾਮਨ ਮਹਿ ਤੇਰੋ ਪ੍ਰਭ ਨਾਮਾ ਗਿਆਨਨ ਮਹਿ ਗਿਆਨੀ ॥

Of all the ways to praise, Naam is supreme and also the source of spiritual wisdom. M: 5, 507.


Naam, the Divine virtues are also the support and guide for life:


ਨਾਮੁ ਭਗਤ ਕੈ ਪ੍ਰਾਨ ਅਧਾਰੁ ॥ ਨਾਮੋ ਧਨੁ ਨਾਮੋ ਬਿਉਹਾਰੁ ॥੧॥ Naam Bhagat kai praan adhaar; naam dhann naamo biohaar. 1.

For the devotee Naam is the support for life; Naam is wealth and dealings (conduct). M: 5, p 189).


Naam as virtues cleanses or purifies the mind.


ਭਰੀਐ ਮਤਿ ਪਾਪਾ ਕੈ ਸੰਗਿ ॥ ਓਹੁ ਧੋਪੈ ਨਾਵੈ ਕੈ ਰੰਗਿ ॥


Our mind is soiled by by transgressions; it is purified by the love of Naam. (Japji Pauri 20).


ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨਾਵੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਫਿਰਿ ਮੈਲਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਈ ॥ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹੈ ਮੈਲਾ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੨॥ ੩ ੧੨੩੪


One who bathes in Naam is purified and never becomes impure again;without naam every one is stained by vices, caught in duality and deluded; never receiving the honor to be accepted by the Creator. M: 3, p 1234.


Naam is not just virtues but also Hukam, the Divine command to emulate the virtues. The Slok at the end of Japji ends thus:


ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਗਏ ਮਸਕਤਿ ਘਾਲਿ ॥ ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਕੇਤੀ ਛੁਟੀ ਨਾਲਿ ॥੧॥


Those who remember Naam , their toil is fruitful.M: 1. p 8.


Partaking in Satsangat/ Sadhsangat, the holy congregation is an essential part of Sikh practice. This is Naam oriented:


ਸਤਸੰਗਤਿ ਕੈਸੀ ਜਾਣੀਐ ॥ ਜਿਥੈ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੀਐ ॥ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਇ ਜੀਉ ॥੫॥


Question: How do we recognize holy congregation:


Answer: Where only One Naam is the subject of discourse. One Naam is ordained as explained by the true guru. M: 1, p 72.


Every thing created represents Naam, the creative virtue of God. This is explained thus:


ਜੇਤਾ ਕੀਤਾ ਤੇਤਾ ਨਾਉ ॥ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਨਾਹੀ ਕੋ ਥਾਉ ॥


Whatever exists bears the stamp of Naam (Japji Pauri 19).


Further we read in Sukhmani Sahib:


ਨਾਮ ਕੇ ਧਾਰੇ ਸਗਲੇ ਜੰਤ ॥ ਨਾਮ ਕੇ ਧਾਰੇ ਖੰਡ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ॥
It is not possible to describe Naam fully we can only say a bit.

We read in Rehras Sahib:


ਆਖਾ ਜੀਵਾ ਵਿਸਰੈ ਮਰਿ ਜਾਉ ॥ ਆਖਣਿ ਅਉਖਾ ਸਾਚਾ ਨਾਉ

I live by Naam and die without it; it is hard to describe Naam.


Further:


ਸਰਬ ਧਰਮ ਮਹਿ ਸ੍ਰੇਸਟ ਧਰਮੁ ॥ ਹਰਿ ਕੋ ਨਾਮੁ ਜਪਿ ਨਿਰਮਲ ਕਰਮੁ ॥ ੫ ੨੬੬


The most sublime faith amongst all isto remember Divine virtues and do righteous deeds. M: 5, p 266.


ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪੰਤਿਆ ਕਛੁ ਨ ਕਹੈ ਜਮਕਾਲੁ ॥ ਨਾਨਕ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੁਖੀ ਹੋਇ ਅੰਤੇ ਮਿਲੈ ਗੋਪਾਲੁ ॥੧॥ ੫ ੪੫੭


By remembering Divine virtues and living by them, the messengers of death say nothing i.e. leave the soul alone/the mind stays at peace;the mind and body remain at peace – thoughts and actions are guided by the state of poise – and finally the soul merges with the Creator. M: 5, p 547. ਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪੰਤਿਆ ਕਛੁ ਨ ਕਹੈ ਜਮਕਾਲੁ ॥ ਨਾਨਕ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੁਖੀ ਹੋਇ ਗੋਪਾਲ੪੫੭


By remembering Divine virtues and living by them, the messengers of death say nothing i.e. leave the soul alone/the mind sta and body remain at peace – thoughts and actions by the state of poise – and finally the soul merges with the Creator. M: 5, p 547.

Search

Archives