SGGS pp 503-505, Goojri M: 1, Asttpadees 1-4.

 

ਗੂਜਰੀ ਅਸਟਪਦੀਆ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੧  ੴ  ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Gūjrī asatpaḏīā mėhlā 1 gẖar 1  koaʼnkār saṯgur parsāḏ.

 

Composition of the first Guru in Raga Goojri (asttpadeeaa) of eight stanzas each, (ghar-u 1) to be sung to the first beat.  Invoking the One all-pervasive Creator who may be known with the true guru’s grace/guidance.

 

Note. In this Shabad, Guru Nanak makes us aware of the fact that the human body has temptations as well as means to overcome them, present within. It should be read slowly and understood to obtain guidance on how to lead life

 

ਏਕ ਨਗਰੀ ਪੰਚ ਚੋਰ ਬਸੀਅਲੇ ਬਰਜਤ ਚੋਰੀ ਧਾਵੈ ॥ ਤ੍ਰਿਹਦਸ ਮਾਲ ਰਖੈ ਜੋ ਨਾਨਕ ਮੋਖ ਮੁਕਤਿ ਸੋ ਪਾਵੈ ॥੧॥

Ėk nagrī pancẖ cẖor basīale barjaṯ cẖorī ḏẖāvai. Ŧarihḏas māl rakẖai jo Nānak mokẖ mukaṯ so pāvai. ||1||

 

There is (eyk) one (nagri) town in which (baseealey) dwell (panch) five (chor) thieves; each one of them (dhaavai) runs for (chori) to steal Naam despite efforts to (barjat = forbidden) restrain them.

Message: The five vices – lust, wrath, greed, attachment to the world-play and vanity afflict the human being; they are hard to overcome.

Says Nanak: (Jo) one who (rakhai) protects (maal) the property of (trihu-das = three + ten) thought, word and deed as also the five sensory and five actions organs, (so) that person (paavai) attains (mokh mukat-i) freedom from the five vices. 1.

 

ਚੇਤਹੁ ਬਾਸੁਦੇਉ ਬਨਵਾਲੀ ॥ ਰਾਮੁ ਰਿਦੈ ਜਪਮਾਲੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Cẖeṯahu bāsuḏeo banvālī.  Rām riḏai japmālī. ||1|| rahāo.

 

(Cheytahu) keep in mind, (baas-udeyo) the Master of the universe (banvaali/ban-maali = gardener of all vegetation/nature) who looks after the whole universe.

Make remembrance of the virtues of (raam-u) the all-pervasive Master (ridai) in your mind (japmaali) the rosary, i.e. obey Divine commands, instead of just moving the beads. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਉਰਧ ਮੂਲ ਜਿਸੁ ਸਾਖ ਤਲਾਹਾ ਚਾਰਿ ਬੇਦ ਜਿਤੁ ਲਾਗੇ ॥ ਸਹਜ ਭਾਇ ਜਾਇ ਤੇ ਨਾਨਕ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਲਿਵ ਜਾਗੇ ॥੨॥
Uraḏẖ mūl jis sākẖ ṯalāhā cẖār beḏ jiṯ lāge. Sahj bẖāe jāe ṯe Nānak pārbarahm liv jāge. ||2||

 

The world-play is like a tree (jis-u) which has (mool) roots (uradh) above and (saakh) branches (talaaha) below, i.e. the Creator causes the world-play, with (jit-u) which (chaar-i) the four (beyd) Vedas (laagey) are attached – and reading them people get attached to the world-play.

But those who are (jaagey = awake) alert by (liv) focusing on (paarbrahm) the Supreme Being, (tey) they (jaaey = go) get out of such attachments (sahj bhaaey) instinctively, says Nanak. 2.

 

ਪਾਰਜਾਤੁ ਘਰਿ ਆਗਨਿ ਮੇਰੈ ਪੁਹਪ ਪਤ੍ਰ ਤਤੁ ਡਾਲਾ ॥ ਸਰਬ ਜੋਤਿ ਨਿਰੰਜਨ ਸੰਭੂ ਛੋਡਹੁ ਬਹੁਤੁ ਜੰਜਾਲਾ ॥੩॥

Pārjāṯ gẖar āgan merai puhap paṯar ṯaṯ dālā. Sarab joṯ niranjan sambẖū cẖẖodahu bahuṯ janjālā. ||3||

 

People talk of (paarjaat-u) a wish-fulfilling tree; that tree is (aagan-i) in the courtyard of (m-erai) my (ghar-i) house, i.e. I rely on the Almighty who is present within me; IT is (tat-u) the essence/source with its expanse of creation like (puhap) flowers, (patr) leaves and (ddaala) branches, i.e. the whole creation emanates from IT.

IT is (sambhoo) self-existent and (jot = light) the source of (sarab = all) everything but remains (niranjan) untouched by the creation; one should focus on IT and (chhoddahu) leave the (bahut-u) numerous (janjaala) entanglements in the world-play. 3.

 

ਸੁਣਿ ਸਿਖਵੰਤੇ ਨਾਨਕੁ ਬਿਨਵੈ ਛੋਡਹੁ ਮਾਇਆ ਜਾਲਾ ॥ ਮਨਿ ਬੀਚਾਰਿ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਪੁਨਰਪਿ ਜਨਮੁ ਨ ਕਾਲਾ ॥੪॥
Suṇ sikẖvanṯe Nānak binvai cẖẖodahu māiā jālā. Man bīcẖār ek liv lāgī punrap janam na kālā. ||4||

 

(Binvai) supplicates Nanak: O (sikhvantey = recipient of teaching) disciple, (sun-i) listen to the guru’s teaching and (chhoddahu = leave) get out of (jaala) the web of (maaia) lures of the world-play.

One who (beechaar-i) contemplates the teachings (man-i) in the mind, and (liv laagi) focuses on (eyk) the One Master – lives by Divine virtues and commands – does not go through (janam-u) birth and (kaala) death (punrap-i) again. 4.

 

ਸੋ ਗੁਰੂ ਸੋ ਸਿਖੁ ਕਥੀਅਲੇ ਸੋ ਵੈਦੁ ਜਿ ਜਾਣੈ ਰੋਗੀ ॥ ਤਿਸੁ ਕਾਰਣਿ ਕੰਮੁ ਨ ਧੰਧਾ ਨਾਹੀ ਧੰਧੈ ਗਿਰਹੀ ਜੋਗੀ ॥ ੫॥

So gurū so sikẖ kathīale so vaiḏ jė jāṇai rogī. Ŧis kāraṇ kamm na ḏẖanḏẖā nāhī ḏẖanḏẖai girhī jogī. ||5||

 

(So) such a person is (vaid-u) a physician (j-i) if s/he (jaanai = knows) understands (rogi) the patient – his/her ailment; similarly are (kathealey) called guru and (sikh) disciple, i.e. the guru understands what the disciple needs and guides accordingly.

(Tis-u kaaran-i) for the disciple/Sikh (kamm-u) work is not an entanglement, i.e. s/he works but does not (dhandha) get entangled in the world-play; in spite of (dhandhai) the pursuits of (girahi) a householder s/he (jogi) remains detached. 5.

 

ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਤਜੀਅਲੇ ਲੋਭੁ ਮੋਹੁ ਤਿਸ ਮਾਇਆ ॥ ਮਨਿ ਤਤੁ ਅਵਿਗਤੁ ਧਿਆਇਆ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਇਆ ॥੬॥

Kām kroḏẖ ahaʼnkār ṯajīale lobẖ moh ṯis māiā. Man ṯaṯ avigaṯ ḏẖiāiā gur parsādī pāiā. ||6||

 

S/he (tajeealey) forsakes (kaam-u) lust, (krodh-u) anger, (ahankaar-u) vanity, (lobh-u) greed (moh) attachment and (tis-u/trisna) craving caused by (maaia) the world-play.

(Man-i) in the mind, s/he (dhiaaia) remembers (tat-u) the essence – the (avigat-u) formless source of creation, and (paaia) finds IT within (gur parsaadi) with the guru’s grace/guidance. 6.

 

ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਸਭ ਦਾਤਿ ਕਥੀਅਲੇ ਸੇਤ ਬਰਨ ਸਭਿ ਦੂਤਾ ॥ ਬ੍ਰਹਮ ਕਮਲ ਮਧੁ ਤਾਸੁ ਰਸਾਦੰ ਜਾਗਤ ਨਾਹੀ ਸੂਤਾ ॥੭॥

Giān ḏẖiān sabẖ ḏāṯ kathīale seṯ baran sabẖ ḏūṯā. Barahm kamal maḏẖ ṯās rasāḏaʼn jāgaṯ nāhī sūṯā. ||7||

 

S/he (katheealey = calls) considers (sabh) all (giaan-u = knowledge) understanding and (dhiaan) contemplation as (daat-i) benedictions; for him/her talk of (seyt = white) being pure or (baran = colour) tainted based on caste is (sabh-i) all (doota) vice, i.e. it is vicious.

(Taas-u = that) s/he (rasaad’n) receives (madh-u) nectar of (Brahm kamal = Brahma’s lotus) source of creation, i.e. becomes aware of Divine virtues, is ever (jaagat = awake) alert and not (soota = asleep) indifferent, to combating vices. 7.

 

ਮਹਾ ਗੰਭੀਰ ਪਤ੍ਰ ਪਾਤਾਲਾ ਨਾਨਕ ਸਰਬ ਜੁਆਇਆ ॥ ਉਪਦੇਸ ਗੁਰੂ ਮਮ ਪੁਨਹਿ ਨ ਗਰਭੰ ਬਿਖੁ ਤਜਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਇਆ ॥੮॥੧॥

Mahā gambẖīr paṯar pāṯālā Nānak sarab juāiā. Upḏes gurū mam punėh na garbẖaʼn bikẖ ṯaj amriṯ pīāiā. ||8||1||

 

The Creator-Lotus is (mahaa) greatly (gambhir) profound with (patr = leaves) expanse extending to (pataala) the nether regions, i.e. is unseen, but (juaaia) pervades (sarab = all) everywhere, says Nanak.

The guru’s (updeys) teachings caused me to (taj-i) give up (bikh-u = poison) vices and (peeaaia = drink) live by (amrit = nectar) virtues and commands of the Almighty; I shall not be (garbha’n = in mother’s womb) born (punah-i) again. 8. 1. 

 

————————————–

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥ ਕਵਨ ਕਵਨ ਜਾਚਹਿ ਪ੍ਰਭ ਦਾਤੇ ਤਾ ਕੇ ਅੰਤ ਨ ਪਰਹਿ ਸੁਮਾਰ ॥ ਜੈਸੀ ਭੂਖ ਹੋਇ ਅਭ ਅੰਤਰਿ ਤੂੰ ਸਮਰਥੁ ਸਚੁ ਦੇਵਣਹਾਰ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 1. Kavan kavan jācẖėh parabẖ ḏāṯe ṯā ke anṯ na parėh sumār. Jaisī bẖūkẖ hoe abẖ anṯar ṯūʼn samrath sacẖ ḏevaṇhār. ||1||

 

Baani of the first Guru in Raga Goojri. (Kavan kavan) who all (jaachah-i) beg You (daatey = giver) the beneficent (prabh) Master; it is (parah-i na) not make (ant sumaar = a measure) an estimate (taa keu) of them.

(Jaisi) whatever (bhookh = hunger) wish (hoey) be (antar-i) in the seeker’s (abh = heart) mind, (too’n) You (sach-u) the Eternal Master are (samrath-u) capable of (deyvanhaar = giver) giving that. 1.

 

ਐ ਜੀ ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਸਚੁ ਅਧਾਰ ॥ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੇਹਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਤੇਰੀ ਭਗਤਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ai jī jap ṯap sanjam sacẖ aḏẖār. Har har nām ḏėh sukẖ pāīai ṯerī bẖagaṯ bẖare bẖandār. ||1|| rahāo.

 

 (Ai ji) please listen; people practice (jap) recitation of Mantras, (tapu) ascetic practices or (sanjam) control of senses; but for the seeker, living by virtues and commands of (sach-u) the Eternal Master is (adhaar = support) the guide for life.

O (har-i har-i) Almighty, please (deyh-i) give us awareness of (naam-u) Divine virtues and commands; that is how we (paaiai) may obtain (sukh-u) peace/comfort; (teyri) your devotion is (bharey) full of (bhandaar = stores) abundant benedictions. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਰਹਹਿ ਲਿਵ ਲਾਗੇ ਏਕਾ ਏਕੀ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰ ॥ ਜਲੁ ਥਲੁ ਧਰਣਿ ਗਗਨੁ ਤਹ ਨਾਹੀ ਆਪੇ ਆਪੁ ਕੀਆ ਕਰਤਾਰ ॥੨॥

Sunn samāḏẖ rahėh liv lāge ekā ekī sabaḏ bīcẖār. Jal thal ḏẖaraṇ gagan ṯah nāhī āpe āp kīā karṯār. ||2||

 

The seekers (rahah-i) remain (sunn = numbed) undistracted from being (liv laagey) focused on (eyka) the One Master (eyki) alone, by (beechaar-i) contemplating (sabad-u = word) the guru’s teachings.

(Tah = then) in that state there is no, i.e. one is oblivious, of (jal-u) water, (thal-u) land (dharan-i) on the earth and (gagan) the sky; (kartaar) the Creator (keeaa) makes (aapey aap-u) IT-self manifest. 2.

 

ਨਾ ਤਦਿ ਮਾਇਆ ਮਗਨੁ ਨ ਛਾਇਆ ਨਾ ਸੂਰਜ ਚੰਦ ਨ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰ ॥ ਸਰਬ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਲੋਚਨ ਅਭ ਅੰਤਰਿ ਏਕਾ ਨਦਰਿ ਸੁ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸਾਰ ॥੩॥

Nā ṯaḏ māiā magan na cẖẖāiā nā sūraj cẖanḏ na joṯ apār. Sarab ḏarisat locẖan abẖ anṯar ekā naḏar so ṯaribẖavaṇ sār. ||3||

 

(Tad-i) then there is neither (magan) being engrossed == in (maaia) the world-play nor (chhaaia = shade) its influences; there is no (sooraj) sun or (chand) moon; only (jot-i) the light – presence of (apaar) the Infinite.

There is only the Master who has (tribhavan = three worlds) the whole creation (anatar-i) in (abh) mind and (saar) looks after it; (lochan) the eyes (drist-i) see (sarab) every one and one looks at all with (eka) one (nadir-i) sight, i.e. equally. 3.

 

Page 504

 

ਪਵਣੁ ਪਾਣੀ ਅਗਨਿ ਤਿਨਿ ਕੀਆ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸ ਅਕਾਰ ॥ ਸਰਬੇ ਜਾਚਿਕ ਤੂੰ ਪ੍ਰਭੁ ਦਾਤਾ ਦਾਤਿ ਕਰੇ ਅਪੁਨੈ ਬੀਚਾਰ ॥੪॥

Pavaṇ pāṇī agan ṯin kīā barahmā bisan mahes akār. Sarbe jācẖik ṯūʼn parabẖ ḏāṯā ḏāṯ kare apunai bīcẖār. ||4||

 

(Pavan) the air, (paani) water and (agan-i) fire were (keeaa) created by (tin-i = that) the Creator who also created (akaar) the forms of the gods Brahma, (bisan-u) Vishnu and Mahesh.

 (Sarbey) everyone is (jaachik) a beggar and (too’n) You alone are (daata) the beneficent (prabh-u) Master, who (daat-i karey) bestows benedictions by (apunai = own) Your (beechaar = thinking) considered decisions. 4.

 

ਕੋਟਿ ਤੇਤੀਸ ਜਾਚਹਿ ਪ੍ਰਭ ਨਾਇਕ ਦੇਦੇ ਤੋਟਿ ਨਾਹੀ ਭੰਡਾਰ ॥ ਊਂਧੈ ਭਾਂਡੈ ਕਛੁ ਨ ਸਮਾਵੈ ਸੀਧੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਰੈ ਨਿਹਾਰ ॥੫॥

Kot ṯeṯīs jācẖėh parabẖ nāik ḏeḏe ṯot nāhī bẖandār. Ūʼnḏẖai bẖāʼndai kacẖẖ na samāvai sīḏẖai amriṯ parai nihār. ||5||

 

(Teytees) thirty three (kott-i = crore/ten million) 330 million gods of Hindu faith(jaachah-i) beg from (naaik) the highest (prabh) Master, whose (bhandaar) storehouses do not (tott-i) exhaust (deydey) by giving.

But (kachh-u na) nothing (samaavai) enters (oondhai) an inverted (bhaanddai) vessel, while (amrit) the nectar (parai nihaar) enters (seedhai) an upright vessel, i.e. only those with receptive minds become aware of Divine virtues and commands, while those who look elsewhere remain deprived of them. 5.

 

ਸਿਧ ਸਮਾਧੀ ਅੰਤਰਿ ਜਾਚਹਿ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਜਾਚਿ ਕਰਹਿ ਜੈਕਾਰ ॥ ਜੈਸੀ ਪਿਆਸ ਹੋਇ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਤੈਸੋ ਜਲੁ ਦੇਵਹਿ ਪਰਕਾਰ ॥੬॥

Siḏẖ samāḏẖī anṯar jācẖėh riḏẖ siḏẖ jācẖ karahi jaikār. Jaisī piās hoe man anṯar ṯaiso jal ḏevėh parkār. ||6||

 

(Sidh) accomplished saints sitting (anatar-i) in (samaadhi) meditation (jaachah-i) ask for (ridh-i sidh-i) supernatural powers and as they (jaach-i) ask they (karah-i jaikaar) glorify You.

(Jaisi) whatever (piaas) thirst (hoey) be (anatar-i) in (man) the mind, the Creator (deyvah-i) gives (taiso) that (parkaar) type of (jal-u) water, i.e. the Creator fulfils all wishes of the devotees. 6. 

 

ਬਡੇ ਭਾਗ ਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਅਪੁਨਾ ਭੇਦੁ ਨਾਹੀ ਗੁਰਦੇਵ ਮੁਰਾਰ ॥ ਤਾ ਕਉ ਕਾਲੁ ਨਾਹੀ ਜਮੁ ਜੋਹੈ ਬੂਝਹਿ ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰ ॥੭॥

Bade bẖāg gur sevėh apunā bẖeḏ nāhī gurḏev murār. Ŧā kao kāl nāhī jam johai būjẖėh anṯar sabaḏ bīcẖār.

||7||

 

It is with (baddey = great) good (bhaag) fortune that one finds and (seyvah-i = serves) follows the teachings of (apuna = own) one’s guru; there is no (bheyd) difference between (gurdev) the enlightener guru and (muraar) the Master.

One who (beechaar) contemplates and (boojhah-i) understands – and follows – (sabad-u) the guru’s teachings (antar-i) in the mind, (jam-u kaal-u) the messenger of death does not (johai) eye (ta kau) him/her. 7.

 

ਅਬ ਤਬ ਅਵਰੁ ਨ ਮਾਗਉ ਹਰਿ ਪਹਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੀਜੈ ਪਿਆਰਿ ॥ ਨਾਨਕ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਲੁ ਮਾਗੈ ਹਰਿ ਜਸੁ ਦੀਜੈ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੮॥੨॥

Ab ṯab avar na māgao har pėh nām niranjan ḏījai piār. Nānak cẖāṯrik amriṯ jal māgai har jas ḏījai kirpā ḏẖār. ||8||2||

 

I (ab tab na = not now and then) never (maagau) ask (avar-u) anything else (pah-i) from (har-i) the Almighty; please (deejai) grant me (piaar-i) loving obedience to Your (niranjan) impeccable (naam-u) virtues and commands.

(Chaatrik-u) the thirsty rain bird Nanak (maagai) asks for (jal-u) water, (amrit) the ambrosia of (har jas) virtues of (har-i) the Almighty to use as guide for life. 8. 2.

 

———————————————

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥ ਐ ਜੀ ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਆਵੈ ਫੁਨਿ ਜਾਵੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਗਤਿ ਨਹੀ ਕਾਈ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਾਣੀ ਨਾਮੇ ਰਾਤੇ ਨਾਮੇ ਗਤਿ ਪਤਿ ਪਾਈ ॥੧॥
Gūjrī mėhlā 1. Ai jī janam marai āvai fun jāvai bin gur gaṯ nahī kāī.  Gurmukẖ parāṇī nāme rāṯe nāme gaṯ paṯ pāī. ||1||

 

Composition of the first Guru in Raga Goojri. (Ai ji) please listen, o people; the mortal keeps (janam-i) being born and (marai) dying, i.e. keeps getting out of and falling prey to vices in life; s/he (aavai) is born and (phun-i) then dies; there is (nahi kaaee) no (gat-i) emancipation from this (bin-u) without following the teachings of (gur) the guru.

(Praani) the mortals who (gurmukh-i) follow the guru’s teachings, are (raatey) imbued (naamey) with Divine virtues and commands; they (paaee) obtain (gat-i) emancipation from rebirth and (pat-i) the honour of union with the Creator. 1.

 

ਭਾਈ ਰੇ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਈ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਜਾਚੇ ਐਸੀ ਨਾਮ ਬਡਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Bẖāī re rām nām cẖiṯ lāī. Gur parsādī har parabẖ jācẖe aisī nām badāī. ||1|| rahāo.

 

(Rey) O (bhaaee = brethren) companions in holy congregation, (laai = attach) fix your (chit) minds on (naam-i) virtues and commands of (raam) the all-pervasive Master.

(Aisi) such is (baddaaee) the virtue of remembering (naam) Divine virtues and commands, that (gur parsaadi = with guru’s grace) guided by the guru, one (jaachey) asks for – union with – (har-i prabh) the Almighty Master – rather than any transitory pleasures. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਐ ਜੀ ਬਹੁਤੇ ਭੇਖ ਕਰਹਿ ਭਿਖਿਆ ਕਉ ਕੇਤੇ ਉਦਰੁ ਭਰਨ ਕੈ ਤਾਈ ॥ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਨਾਹੀ ਸੁਖੁ ਪ੍ਰਾਨੀ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਗਰਬੁ ਨ ਜਾਈ ॥੨॥

Ai jī bahuṯe bẖekẖ karahi bẖikẖiā kao keṯe uḏar bẖaran kai ṯāī. Bin har bẖagaṯ nāhī sukẖ parānī bin gur garab na jāī. ||2||

 

(Ai ji) please listen; one (karah-i = do) adopts (bahutey) numerous (bhekh) garbs (kau) for 

(bhikhia = alms) collecting money in (keytey) many ways (kai taaee) for the sake of (bharan) filling his/her (udar-u) belly, i.e. pretends to be religious for material benefits.

But o (praani) mortal, (sukh-u = peace) eternal peace – which is attained by the soul absorbed/united with the Almighty, is not possible (bin-u) without (bhagat-i) devotion to, i.e. living by virtues and commands of, (har-i) the Almighty; (garab-u) pride – which is an obstacle to union with the Creator, does not (jaaee) go (bin-u) without following the guru. 2.

 

ਐ ਜੀ ਕਾਲੁ ਸਦਾ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਠਾਢੇ ਜਨਮਿ ਜਨਮਿ ਵੈਰਾਈ ॥ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਬਾਚੇ ਸਤਿਗੁਰ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥੩॥

Ai jī kāl saḏā sir ūpar ṯẖādẖe janam janam vairāī. Sācẖai sabaḏ raṯe se bācẖe saṯgur būjẖ bujẖāī. ||3||

 

(Ai ji) please listen, (kaal-u) the messenger of death is (sadaa) ever (tthaaddhey) standing (oopar-i) over (sir) the head of the mortal and is (vairaaee) his/her enemy (janam-i janam-i) birth after birth, i.e. messenger of death sends the soul for reincarnation birth after birth.

But those (raatey) imbued (sabad-i) with the commands of (saachai) the eternal Master; (sey) they (baachey) are saved from the messenger of death; this (boojh) understanding is (bujhaaee) is given by (satigur) the true guru. 3.

 

ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਦੂਤੁ ਨ ਸਕੈ ਸੰਤਾਈ ॥ ਅਵਿਗਤ ਨਾਥ ਨਿਰੰਜਨਿ ਰਾਤੇ ਨਿਰਭਉ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੪॥

Gur sarṇāī johi nasākaiḏūṯ nasakaisanṯāī. Avigaṯ nāth niranjan rāṯe nirbẖao sio liv lāī. ||4||

 

(Doot-u) the messenger of death (na sakai = cannot) is forbidden to (joh-i) look at those (sarnaai = sanctuary) guided by the guru, and cannot (santaaee) torment them.

Such people are (raatey) imbued with the love of (niranjan-i) the impeccable (avigat) formless 

(naath) Master; they (liv laaee) remain focused (siau) on (nirbhau = beyond fear) the Supreme Master who is beyond any laws – is the Ultimate authority. 4.

 

ਐ ਜੀਉ ਨਾਮੁ ਦਿੜਹੁ ਨਾਮੇ ਲਿਵ ਲਾਵਹੁ ਸਤਿਗੁਰ ਟੇਕ ਟਿਕਾਈ ॥ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਕਰਸੀ ਕਿਰਤੁ ਨ ਮੇਟਿਆ ਜਾਈ ॥੫॥

Ai jīo nām ḏiṛahu nāme liv lāvhu saṯgur tek tikāī. Jo ṯis bẖāvai soī karsī kiraṯ na metiā jāī. ||5||

 

Please listen, (dirrahu) have firm faith in (naam-u) Divine virtues and commands and (liv laavhu) remain focused on them; (satigur) the true guru (ttikaaee = cause to rest) guides to rely on (tteyk) the support of the Almighty.

But the Master (karsi) does (soi) that (jo) which (tis-u = that) IT (bhaavai) wills as per (kirat-u) past deeds of the creatures, which (na jaaee) cannot (meyttia) be effaced, i.e. the mortals cannot escape their consequences. 5.

 

ਐ ਜੀ ਭਾਗਿ ਪਰੇ ਗੁਰ ਸਰਣਿ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੀ ਮੈ ਅਵਰ ਨ ਦੂਜੀ ਭਾਈ ॥ ਅਬ ਤਬ ਏਕੋ ਏਕੁ ਪੁਕਾਰਉ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਸਖਾਈ ॥੬॥

Ai jī bẖāg pare gur saraṇ ṯumĥārī mai avar na ḏūjī bẖāī. Ab ṯab eko ek pukārao āḏ jugāḏ sakẖāī. ||6||

 

(Ai ji = o sir) o my guru, I (bhaag-i par-e = ran) rushed to (tumhaari) your (saran-i) protection as non (avar = other, dooji = second) other (bhaaee) appeals to me.

Based on the guru’s teachings, I (ab tab = now and then) ever (pukaarau) call out to (eyko eyk-u) the lone Master who is (sakhaaee) helpful (aad-i) from the beginning and (jugaad-i) through ages, i.e. forever. 6.

 

ਐ ਜੀ ਰਾਖਹੁ ਪੈਜ ਨਾਮ ਅਪੁਨੇ ਕੀ ਤੁਝ ਹੀ ਸਿਉ ਬਨਿ ਆਈ ॥ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਗੁਰ ਦਰਸੁ ਦਿਖਾਵਹੁ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਈ ॥੭॥

Ai jī rākẖo paij nām apune kī ṯujẖ hī sio ban āī. Kar kirpā gur ḏaras ḏikẖāvhu haumai sabaḏ jalāī. ||7||

 

(Ai ji) o revered Master, please (raakhahu) preserve (paij) the honour of (apuney = own) Your (naam) name/tradition; I (ban-i aa-i = get along) rely (siau) on (tujh hi) You alone, i.e. I do not wish to look to anyone else.

(Kar-i kirpa) please be kind to (dikhaavhu = show) enable me to see (daras-u) the sight, i.e. to find, the guru; so that (sabad-i) by his teachings I can (jalaai = burn) dissolve my (haumai) ego. 7.

 

ਐ ਜੀ ਕਿਆ ਮਾਗਉ ਕਿਛੁ ਰਹੈ ਨ ਦੀਸੈ ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ਜਾਈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਦੀਜੈ ਹਿਰਦੈ ਕੰਠਿ ਬਣਾਈ ॥੮॥੩॥

Ai jī kiā māgao kicẖẖ rahai na ḏīsai is jag mėh āiā jāī. Nānak nām paḏārath ḏījai hirḏai kanṯẖ baṇāī. ||8||3||

 

(Ai ji) o revered Almighty, (kiaa) what can I (maagau) ask? (Kichh-u na) nothing (deesai = seen) seems (rahai) lasting; anything that (aaia = came) has been created (mah-i) in (is-u) this (jag) world, shall (jaai = go) perish.

Please give me (padaarath = substance) the gift of living by (naam-u) Divine virtues and commands, making them (kantth-i) the rosary of my (hirdai) mind, i.e. remember them as guide for life, says Nanak. 8. 3.

 

————————————————-

 

Guru Nanak’s Message

Note: This Asttpadi – composition of eight stanzas seems to outline how Guru Nanak wanted the Sikhs to be. It may be helpful to follow these instructions and bring out in inter-faith discussions.

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥ ਐ ਜੀ ਨਾ ਹਮ ਉਤਮ ਨੀਚ ਨ ਮਧਿਮ ਹਰਿ ਸਰਣਾਗਤਿ ਹਰਿ ਕੇ ਲੋਗ ॥  ਨਾਮ ਰਤੇ ਕੇਵਲ ਬੈਰਾਗੀ ਸੋਗ ਬਿਜੋਗ ਬਿਸਰਜਿਤ ਰੋਗ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 1. Ai jī nā ham uṯam nīcẖ na maḏẖim har sarṇāgaṯ har ke log. Nām raṯe keval bairāgī sog bijog bisarjiṯ rog. ||1||

 

Composition of the first Guru in Raga Goojri. (Ai ji) o people, we are neither (utam, neech, madhim) high, low nor medium in status; we are just (log = people) men and women (sarnaagat-i = sanctuary) in care and obedience of (har-i) God.
We are (ratey) imbued with (naam) Divine virtues and commands, (bairaagi) yearning (keyval) only for the Master, (bisarjit = putting away) free from (rog) afflictions which cause (sog) sorrow which cause (bijog) separation from the Creator and each other. 1.

 

ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਭਗਤਿ ਠਾਕੁਰ ਕੀ ॥   ਸਤਿਗੁਰ ਵਾਕਿ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾ ਜਮ ਕਾਣਿ ਨ ਜਮ ਕੀ ਬਾਕੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Bẖāī re gur kirpā ṯe bẖagaṯ ṯẖākur kī.  Saṯgur vāk hirḏai har nirmal nā jam kāṇ na jam kī bākī. ||1|| rahāo.

(Bhaai rey) o brethren, (bhagti) devotion to (thaakur) the Master comes (gur kirpa) with the guru’s grace/guidance. 
With (vaak-i = words) the teachings of (satigur) the true guru, we remember (har-i) the Almighty (hirdai) in mind which (nirmal-u) purifies it of vices and thus we are not (kaan-i = dependence) subject to being taken by (jam) the agent of Divine justice; we have no (baaki) liabilities for which the Jam may keep us away from God. 1. 
(Rahaau) Dwell on this and contemplate.

Page 505

 

ਹਰਿ ਗੁਣ ਰਸਨ ਰਵਹਿ ਪ੍ਰਭ ਸੰਗੇ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸਹਜਿ ਹਰੀ ॥  ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਬ੍ਰਿਥਾ ਜਗਿ ਜੀਵਨੁ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਨਿਹਫਲ ਮੇਕ ਘਰੀ ॥੨॥

Har guṇ rasan ravėh parabẖ sange jo ṯis bẖāvai sahj harī. Bin har nām baritha jag jīvan har bin nihfal mek gẖarī. ||2||

 

The devotees (ravah-i) utter/recount (har-i gun) Divine virtues by which they perceive (har-i) the Almighty (sangey) present with them; they (sahj-i) steadfastly live by (jo) what (bhaavai) pleases (tis-u = that) the Master.
They consider  (jeevan) life (jag-i) in the world (britha) wasted if it is lived (bin-u) without i.e. in contravention of, (har-i naam) Divine virtues and commands; for them even (meyk) one (ghari) moment spent (bin-u) without/forgetting (har-i) the Master is (nihphal = fruitless) wasted. 2.

 

ਐ ਜੀ ਖੋਟੇ ਠਉਰ ਨਾਹੀ ਘਰਿ ਬਾਹਰਿ ਨਿੰਦਕ ਗਤਿ ਨਹੀ ਕਾਈ ॥  ਰੋਸੁ ਕਰੈ ਪ੍ਰਭੁ ਬਖਸ ਨ ਮੇਟੈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ॥੩॥

Ai jī kẖote ṯẖaur nāhī gẖar bāhar ninḏak gaṯ nahī kāī. Ros karai parabẖ bakẖas na metai niṯ niṯ cẖaṛai savāī. ||3||

There are also those who present themselves as devotees but are not so; they are (khottey = counterfeit) insincere and find no (tthaur = place) solace either (ghar-i) in the mind or (baahar) outside i.e. they neither have mental satisfaction nor acceptability in society; there are also (nindak) the calumniators – who malign the devotees – they do not get (gat-i) emancipation from vices in life, and from rebirth on death.
They (ros-u karai) resent the glory of the devotees, but (prabh-u) the Almighty does not (meyttai = efface) stop IT’s (bakhas) grace to them; instead their glory (nit nit) ever (charrai savaai) keeps increasing. 3.

 

ਐ ਜੀ ਗੁਰ ਕੀ ਦਾਤਿ ਨ ਮੇਟੈ ਕੋਈ ਮੇਰੈ ਠਾਕੁਰਿ ਆਪਿ ਦਿਵਾਈ ॥ ਨਿੰਦਕ ਨਰ ਕਾਲੇ ਮੁਖ ਨਿੰਦਾ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਗੁਰ ਕੀ ਦਾਤਿ ਨ ਭਾਈ ॥੪॥

Ai jī gur kī ḏāṯ na metai koī merai ṯẖākur āp ḏivāī. Ninḏak nar kāle mukẖ ninḏā jinĥ gur kī ḏāṯ na bẖāī. ||4||

 

(Ai ji) please listen, no one can (meyttai = efface) take away (daat-i) benediction – of awareness of Naam/Divine virtues and commands given by the guru -; it is (divaaee) caused to be imparted by (thaakur) the Master (meyrai = mine) of all (aap-i) IT-self.
(Jinh) those who do not (bhaaee) like (daat-i) benedictions being imparted by the guru; those (nindak nar) calumniators have their (mukh) faces (kaaley) blackened i.e. they are disgraced by the Creator – are not accepted for union by IT. 4.

 

ਐ ਜੀ ਸਰਣਿ ਪਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਵੈ ਬਿਲਮ ਨ ਅਧੂਆ ਰਾਈ ॥  ਆਨਦ ਮੂਲੁ ਨਾਥੁ ਸਿਰਿ ਨਾਥਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ॥੫॥

Ai jī saraṇ pare parabẖ bakẖas milāvai bilam na aḏẖūā rāī. Ānaḏ mūl nāth sir nāthā saṯgur mel milāī. ||5||

Those who (saran parey) seek sanctuary i.e. realize and seek forgiveness, the Almighty (bakhas-i) forgives and (milaavai) unites them with IT-self, not (bilam) delaying it even by (adhooa) half (raaee) a mustard seed i.e. a little bit.
The Creator is (mool = root) the source of (anand) bliss, and is (naath-u) the Master (sir-i = head) above all (naatha) masters i.e. the Supreme Master is compassionate; this (meyl-i) union is (milaaee) facilitated by following the teachings of (satigur-u) the true guru. 5.

 

ਐ ਜੀ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਦਇਆ ਕਰਿ ਰਵਿਆ ਗੁਰਮਤਿ ਭ੍ਰਮਨਿ ਚੁਕਾਈ ॥ ਪਾਰਸੁ ਭੇਟਿ ਕੰਚਨੁ ਧਾਤੁ ਹੋਈ ਸਤਸੰਗਤਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੬॥

Ai jī saḏā ḏaiāl ḏaiā kar raviā gurmaṯ bẖarman cẖukāī. Pāras bẖet kancẖan ḏẖāṯ hoī saṯsangaṯ kī vadiāī. ||6||

 

The Creator is (sadaa) ever (daiaal) compassionate and (ravia = pervades) is present everywhere (daia kar-i) showing compassion to all; (gurmat-i) with following the guru’s teachings, people can receive grace wherever they are – their (bhraman-i) wandering to seek grace/union with the Almighty (chukaai) ends.
This happens by joining (satsangat-i) the holy congregation where the Almighty’s virtues and commands are recounted – this is the (vadiaaee) the greatness (satisangat-i) of the holy congregation; it transforms a person like a base (dhaat-u) metal (hoey) becomes (a) gold on (bheytt-i = meeting) touching the (paaras) a stone – metaphor as per a Puranic story. 6.

 

ਹਰਿ ਜਲੁ ਨਿਰਮਲੁ ਮਨੁ ਇਸਨਾਨੀ ਮਜਨੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭਾਈ ॥  ਪੁਨਰਪਿ ਜਨਮੁ ਨਾਹੀ ਜਨ ਸੰਗਤਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥੭॥

Har jal nirmal man isnānī majan saṯgur bẖāī. Punrap janam nāhī jan sangaṯ joṯī joṯ milāī. ||7||

 

The virtues of (har-i) the Almighty are like (nirmal-u) the clean (jal) water for (man) the mind (isnaani) to bathe with; this (majan-u) bath is taken by those whom (satigur-u) the true guru is (bhaaee) pleased to guide, i.e. purification of the mind comes with the guru’s guidance.
There is no (janam-u) birth (punrap-i) again for those (jan) humble devotees who join (sangat-i) the holy congregation – and listen to/follow the guru’s teachings; their (joti) soul (milaaee) merges (jot-i) with the Supreme Spirit – the Almighty. 7.

 

ਤੂੰ ਵਡ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮ ਤਰੋਵਰੁ ਹਮ ਪੰਖੀ ਤੁਝ ਮਾਹੀ ॥  ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੀਜੈ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀ ॥੮॥੪॥

Ŧūʼn vad purakẖ agamm ṯarovar ham pankẖī ṯujẖ māhī. Nānak nām niranjan ḏījai jug jug sabaḏ salāhī. ||8||4||

O Almighty, (too’n) You are (vadd purakh) the Supreme Being, (agamm) beyond reach/comprehension, but we look at You as (tarovar-u) a tree on which (ham) we (pankhi) birds (tujh maahi = in you) depend, for rest/solace.
Please (deejai) impart us awareness of Your (niranjan = unstained) pristine (naam-u) virtues so that we (salaahi) praise You – live by your virtues and commands, (jug-i jug-i = in all ages) all the time (sabad-i = by the word) guided by the guru. 8. 4.