SGGS pp 122-125, Majh M: 3, Astpadis 23-26

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.
ਤੇਰੇ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਸਾਚੈ ਦਰਬਾਰੇ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰੇ ॥ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Ŧere bẖagaṯ sohėh sācẖai ḏarbāre.   Gur kai sabaḏ nām savāre.   Saḏā anand rahėh ḏin rāṯī guṇ kahi guṇī samāvaṇi▫ā. ||1||

O God, Your devotees are (Savaare) transformed with (Naam) Divine virtues through the guru’s teachings. They remain absorbed in You through praising Divine virtues. They enjoy (Anand) the bliss and (Soheh saache darbaare = look good in the Eternal’s court) are glorified by You. 1.

Page 123

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਨਾਮੁ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਚਾ ਊਚੋ ਊਚਾ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī nām suṇ man vasāvaṇi▫ā.   Har jī▫o sacẖā ūcẖo ūcẖā ha▫umai mār milāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who listen to Divine virtues and (keep them in mind) emulate them; God is (Ooch oocha = very high) beyond physical reach and can only be found within by (Haumai mar) dissolving ego. 1.
Pause and contemplate.

ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਾਚਾ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਕਿਸੈ ਮਿਲਾਈ ॥ ਗੁਰ ਸਬਦਿ
ਮਿਲਹਿ ਸੇ ਵਿਛੁੜਹਿ ਨਾਹੀ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Har jī▫o sācẖā sācẖī nā▫ī.   Gur parsādī kisai milā▫ī.   Gur sabaḏ milėh se vicẖẖuṛėh nāhī sėhje sacẖ samāvaṇi▫ā. ||2||

God is eternal because of eternal virtues; these virtues can be found within the mind with the guru’s guidance; but those who find them are rare. Those who living by the guru’s Shabad find them, never lose them; they are easily absorbed in (Sach) the Eternal. 2

ਤੁਝ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਕਛੂ ਨ ਹੋਇ ॥ ਤੂੰ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖਹਿ ਜਾਣਹਿ ਸੋਇ ॥ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਗੁਰਮਤਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Ŧujẖ ṯe bāhar kacẖẖū na ho▫e.   Ŧūʼn kar kar vekẖėh jāṇėh so▫e.   Āpe kare karā▫e karṯā gurmaṯ āp milāvaṇi▫ā. ||3||

Nothing happens without  your approval O God; in fact you do things Yourself and (Vekheh jaaneh) by watching know what is happening. (Gurmat) the guru’s teachings say that the mortals can do nothing

g and it is the (Karta) Creator who does or gets things done; those who follow Gurmat are united with God. 3.

Note*: The next verse uses the relationship between a husband and wife as metaphor for that between God and the soul

ਕਾਮਣਿ ਗੁਣਵੰਤੀ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥ ਭੈ ਭਾਇ ਸੀਗਾਰੁ ਬਣਾਏ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਚ ਉਪਦੇਸਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Kāmaṇ guṇvanṯī har pā▫e.   Bẖai bẖā▫e sīgār baṇā▫e.   Saṯgur sev saḏā sohagaṇ sacẖ upḏes samāvaṇi▫ā. ||4||

The soul-wife is loved by the God-husband (Gunwanti) because of her virtues; loving obedience to Divine commands is her (segaar = adornment) virtue. By following the guru’s teachings she remains absorbed in God and is ever (Sohonaagan = fortunate, wife living with the husband) with God . 4.

ਸਬਦੁ ਵਿਸਾਰਨਿ ਤਿਨਾ ਠਉਰੁ ਨ ਠਾਉ ॥ ਭ੍ਰਮਿ ਭੂਲੇ ਜਿਉ ਸੁੰਞੈ ਘਰਿ ਕਾਉ ॥ ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਤਿਨੀ ਦੋਵੈ ਗਵਾਏ ਦੁਖੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Sabaḏ visāran ṯinā ṯẖa▫ur na ṯẖā▫o.   Bẖaram bẖūle ji▫o suñai gẖar kā▫o.   Halaṯ palaṯ ṯinī ḏovai gavā▫e ḏukẖe ḏukẖ vihāvaṇi▫ā. ||5||

But those who forget the guru’s (Shabad) teachings have (Thaur na thau) no where to go; they wander from place to place and achieve nothing like a crow expecting food from a deserted house. They waste (halat) the life here and suffer in (Palat)  the hereafter; they ever suffer. 5.

ਲਿਖਦਿਆ ਲਿਖਦਿਆ ਕਾਗਦ ਮਸੁ ਖੋਈ ॥ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਸੁਖੁ ਪਾਏ  ਨ ਕੋਈ ॥ ਕੂੜੁ ਲਿਖਹਿ ਤੈ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ਜਲਿ ਜਾਵਹਿ ਕੂੜਿ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Likẖ▫ḏi▫ā likẖ▫ḏi▫ā kāgaḏ mas kẖo▫ī.   Ḏūjai bẖā▫e sukẖ pā▫e na ko▫ī.   Kūṛ likẖėh ṯai kūṛ kamāvėh jal jāvėh kūṛ cẖiṯ lāvaṇi▫ā. ||6||

People keep writing about transitory world-play until they run out of paper and ink, but do caught in (Doojai bhaae) duality not obtain peace They write falsehoods, live by them and perish engrossed in them. 6.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਲਿਖਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥ ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਪਾਵਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥ ਸਚੁ ਕਾਗਦੁ ਕਲਮ ਮਸਵਾਣੀ ਸਚੁ ਲਿਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Gurmukẖ sacẖo sacẖ likẖėh vīcẖār.   Se jan sacẖe pāvahi mokẖ ḏu▫ār.   Sacẖ kāgaḏ kalam masvāṇī sacẖ likẖ sacẖ samāvaṇi▫ā. ||7||

On the other hand the (Gurmukh) guru-oriented persons are truthful and write of the eternal truth, Divine virtues; they obtain release from vices  and (paavahi mokh duaar) are emancipated. They (use the paper and pen of truth) act and speak truthfully and with these get absorbed in the Eternal. 7.

ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅੰਤਰਿ ਬੈਠਾ ਵੇਖੈ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮਿਲੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਲੇਖੈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੨॥੨੩॥
Merā parabẖ anṯar baiṯẖā vekẖai.   Gur parsādī milai so▫ī jan lekẖai.   Nānak nām milai vadi▫ā▫ī pūre gur ṯe pāvṇi▫ā. ||8||22||23||

The Creator (Antar baitha) abides in the body and (Vekhai) watches every thing; a person who realizes this through the guru’s teachings is (Lekhai = counted) accepted by God. This is a result of him/her (Naam milai vadiaaee) receiving Divine virtues from (Poorai gur) the perfect guru and emulating them. 8. 22. 23.

———————————

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.

ਆਤਮ ਰਾਮ ਪਰਗਾਸੁ ਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ॥ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਲਾਗੀ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਖੋਵੈ ॥ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਾਤਾ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Āṯam rām pargās gur ṯe hovai.   Ha▫umai mail lāgī gur sabḏī kẖovai.   Man nirmal an▫ḏin bẖagṯī rāṯā bẖagaṯ kare har pāvṇi▫ā. ||1||

The guru enlightens the innerself; ego that stains the mind is dissolved through the guru’s teachings; the mind thus cleansed ever remains in devotion and through it finds the Creator within. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਆਪਿ ਭਗਤਿ ਕਰਨਿ ਅਵਰਾ ਭਗਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥ ਤਿਨਾ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕਉ ਸਦ ਨਮਸਕਾਰੁ ਕੀਜੈ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī āp bẖagaṯ karan avrā bẖagaṯ karāvaṇi▫ā.   Ŧinā bẖagaṯ janā ka▫o saḏ namaskār kījai jo an▫ḏin har guṇ gāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o

I adore those who are themselves devoted to Akal Purakh and motivate others; the devotees who ever recount and emulate Divine virtues deserve obeisance 1.
Pause and contemplate.

ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਾਰਣੁ ਕਰਾਏ ॥ ਜਿਤੁ ਭਾਵੈ ਤਿਤੁ ਕਾਰੈ ਲਾਏ ॥ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਹੋਵੈ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Āpe karṯā kāraṇ karā▫e.   Jiṯ bẖāvai ṯiṯ kārai lā▫e.   Pūrai bẖāg gur sevā hovai gur sevā ṯe sukẖ pāvṇi▫ā. ||2||

The Creator decides what task to assign to every one, and gets every thing done.Those with past good deeds are nominated to serve the guru; and through it they experience peace. 2.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੀਵੈ ਤਾ ਕਿਛੁ ਪਾਏ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥ ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ਸਹਜੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Mar mar jīvai ṯā kicẖẖ pā▫e.   Gur parsādī har man vasā▫e.   Saḏā mukaṯ har man vasā▫e sėhje sahj samāvaṇi▫ā. ||3||

Only one who continuously keeps dissolving ego can achieve some thing; a mind free of ego is receptive to Divine virtues from the guru and emulates them. With virtues, a person gets freedom from vices and (Sahje) easily remains absorbed in virtues in (Sahj) a state of poise. 3.

ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥ ਦੇਸੰਤਰੁ ਭਵੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਏ ॥ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਕਪਟੀ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Baho karam kamāvai mukaṯ na pā▫e.   Ḏesanṯar bẖavai ḏūjai bẖā▫e kẖu▫ā▫e.   Birthā janam gavā▫i▫ā kaptī bin sabḏai ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||4||

(Mukti) Freedom from vice does not come through (Bahu karam) more and more rituals or wanderings to find God; they only create dualism and (Khuaae) lead astray. This is self deception and wastes human birth; without following the guru’s Shabad there is only suffering. 4.

ਧਾਵਤੁ ਰਾਖੈ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਏ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Ḏẖāvaṯ rākẖai ṯẖāk rahā▫e.   Gur parsādī param paḏ pā▫e.   Saṯgur āpe mel milā▫e mil parīṯam sukẖ pāvṇi▫ā. ||5||

The guru’s Shabad brings peace to the (Dhaavat) restless mind and it achieves (Param Pad) exalted state of finding God within. The true guru has found and helps the disciple find God; union with God is comforting. 5

Page 124

ਇਕਿ ਕੂੜਿ ਲਾਗੇ ਕੂੜੇ ਫਲ ਪਾਏ ॥ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ॥ ਆਪਿ ਡੁਬੇ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਡੋਬੇ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬਿਖੁ ਖਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Ik kūṛ lāge kūṛe fal pā▫e.   Ḏūjai bẖā▫e birthā janam gavā▫e.   Āp dube sagle kul dobe kūṛ bol bikẖ kẖāvaṇi▫ā. ||6||

Some people pursue things transitory and get transitory gains; by (Doojai bhaae = loving some one else) turning away from God their human birth is wasted. They and their future generations cannot (get across the world ocean) overcome vices; speaking untruths and living by transitory pleasures they (Consume poison) harm themselves. 6.

ਇਸੁ ਤਨ ਮਹਿ ਮਨੁ ਕੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇਖੈ ॥ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਜਾ ਹਉਮੈ ਸੋਖੈ ॥ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਮੋਨਿਧਾਰੀ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ਤਿਨ ਭੀ ਤਨ ਮਹਿ ਮਨੁ ਨ ਦਿਖਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Is ṯan mėh man ko gurmukẖ ḏekẖai.   Bẖā▫e bẖagaṯ jā ha▫umai sokẖai.   Siḏẖ sāḏẖik moniḏẖārī rahe liv lā▫e ṯin bẖī ṯan mėh man na ḏikẖāvaṇi▫ā. ||7||

In the body, the mind is the abode of God; only a (Gurmukh) guru’s follower looks within for that; however for devotion for God to develop ego must first be dissolved. Otherwise the saints, seekers and the quiet saint, try to meditate but cannot see the abode of God within the body. 7.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਸੋਈ ॥ ਹੋਰੁ ਕਿ ਕਰੇ ਕੀਤੈ ਕਿਆ ਹੋਈ ॥ ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਨਾਮੁ ਦੇਵੈ ਸੋ ਲੇਵੈ ਨਾਮੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੩॥੨੪॥
Āp karā▫e karṯā so▫ī.   Hor kė kare kīṯai ki▫ā ho▫ī.   Nānak jis nām ḏevai so levai nāmo man vasāvaṇi▫ā. ||8||23||24||

Whatever we do is (karaae karta) motivated by the Creator; no one else does any thing for what can (Keete) one who is created do by him/her-self? Divine virtues are received by those whom the Creator gives; they then (Mann vasavniaa = abide in the mind) become part of one’s life. 8. 23. 24.

————————————

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.

ਇਸੁ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਅਖੁਟ ਭੰਡਾਰਾ ॥ ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਸੈ ਹਰਿ ਅਲਖ ਅਪਾਰਾ ॥ ਆਪੇ ਗੁਪਤੁ ਪਰਗਟੁ ਹੈ ਆਪੇ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਆਪੁ ਵੰਞਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Is gufā mėh akẖut bẖandārā.   Ŧis vicẖ vasai har alakẖ apārā.   Āpe gupaṯ pargat hai āpe gur sabḏī āp vañāvaṇ▫i▫ā. ||1||

The body is like a (Gufa) cave with (Akhut bhandara) an inexhaustible stock of virtues; in it abides the Infinite but is unseen; God is (Gupt) hidden inside but (Pargat) manifests as virtues within if the mind gives up ego; this happens through the guru’s teachings. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਮਹਾ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ਗੁਰਮਤੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਵਣਿਆ ॥ ੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī amriṯ nām man vasāvaṇi▫ā.   Amriṯ nām mahā ras mīṯẖā gurmaṯī amriṯ pī▫āvṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who experience the (Amrit Naam) the ambrosia of Divine virtues; Amrit Naam is (Maha ras meetha) a great elixir that is enjoyable; this experience comes through the guru’s teachings. 1.
Pause and contemplate.

ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਬਜਰ ਕਪਾਟ ਖੁਲਾਇਆ ॥ ਨਾਮੁ ਅਮੋਲਕੁ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਇਆ ॥ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਏ ਕੋਈ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Ha▫umai mār bajar kapāt kẖulā▫i▫ā.   Nām amolak gur parsādī pā▫i▫ā.   Bin sabḏai nām na pā▫e ko▫ī gur kirpā man vasāvaṇi▫ā. ||2||

Mind, the abode of God has (Bajar kapaat) hard-to-open entrance which opens when the mind gives up ego; this happens with the guru’s grace and (Naam Amolak) priceless Divine virtues found. No one can find Naam except through the guru’s Shabad; it (abides in the mind) becomes part of life with the guru’s grace. 2.

ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਸਚੁ ਨੇਤ੍ਰੀ ਪਾਇਆ ॥ ਅੰਤਰਿ ਚਾਨਣੁ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰੁ ਗਵਾਇਆ ॥ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲੀ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਹਰਿ ਦਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Gur gi▫ān anjan sacẖ neṯrī pā▫i▫ā.   Anṯar cẖānaṇ agi▫ān anḏẖer gavā▫i▫ā.   Joṯī joṯ milī man māni▫ā har ḏar sobẖā pāvṇi▫ā. ||3||

A diseased eye may need (Anjan) medicine, similarly an ignorant mind needs (Giaan = knowledge) wisdom to banish (Agiaan andher) darkness within and enlighten the mind. The human soul then finds Divine Spirit, acknowledges it and receives honor before God. 3.

ਸਰੀਰਹੁ ਭਾਲਣਿ ਕੋ ਬਾਹਰਿ ਜਾਏ ॥ ਨਾਮੁ ਨ ਲਹੈ ਬਹੁਤੁ ਵੇਗਾਰਿ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥ ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੇ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ਫਿਰਿ ਘਿਰਿ ਆਇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਥੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Sarīrahu bẖālaṇ ko bāhar jā▫e.   Nām na lahai bahuṯ vegār ḏukẖ pā▫e.   Manmukẖ anḏẖe sūjẖai nāhī fir gẖir ā▫e gurmukẖ vath pāvṇi▫ā. ||4||

One who tries to find God outside the body, does not receive Divine virtues and (Vegaar dukh paae) wastes effort and feels sad. This happens to the (Manmukh) self-willed persons; they remain (blind) ignorant and (Soojhai naahi) do not understand where they are going; however they can discover God if they search within with the guru’s guidance. 4.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਚਾ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥ ਮਨਿ ਤਨਿ ਵੇਖੈ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਜਾਏ ॥ ਬੈਸਿ ਸੁਥਾਨਿ ਸਦ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Gur parsādī sacẖā har pā▫e.   Man ṯan vekẖai ha▫umai mail jā▫e.   Bais suthān saḏ har guṇ gāvai sacẖai sabaḏ samāvaṇi▫ā. ||5||

One who gives up ego searches for God within (Mann tann) the mind and body; s/he finds the Divine within with guru’s grace. (Bais suthaan = sitting at a good place) With a steady mind s/he ever recounts Divine virtues and gets absorbed in them through the guru’s Shabad. 5.

ਨਉ ਦਰ ਠਾਕੇ ਧਾਵਤੁ ਰਹਾਏ ॥ ਦਸਵੈ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਏ ॥ ਓਥੈ ਅਨਹਦ ਸਬਦ ਵਜਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮਤੀ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਵਣਿਆ ॥ ੬॥
Na▫o ḏar ṯẖāke ḏẖāvaṯ rahā▫e.   Ḏasvai nij gẖar vāsā pā▫e.   Othai anhaḏ sabaḏ vajėh ḏin rāṯī gurmaṯī sabaḏ suṇāvṇi▫ā. ||6||

One who (Thaake) controls the nine body organs pacifies the (Dhaavat = on the run) restless mind. and opens the (tenth gate) access to the mind; s/he (Nij Ghar vaasa paae = gets to stay in own home) attains a steady state. In this state the mind receives the (Anhad sabad) continuous celestial music ( Divine Word) but (Sunaavniaa = hears) is able to experience it (Gurmati) with the guru’s instructions. 6.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਅੰਤਰਿ ਆਨੇਰਾ ॥ ਨ ਵਸਤੁ ਲਹੈ ਨ ਚੂਕੈ ਫੇਰਾ ॥ ਸਤਿਗੁਰ ਹਥਿ ਕੁੰਜੀ ਹੋਰਤੁ ਦਰੁ ਖੁਲੈ ਨਾਹੀ ਗੁਰੁ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Bin sabḏai anṯar ānerā.   Na vasaṯ lahai na cẖūkai ferā.   Saṯgur hath kunjī horaṯ ḏar kẖulai nāhī gur pūrai bẖāg milāvaṇi▫ā. ||7||

The closed mind remains in (darkness) ignorance without the guru’s Shabad, the soul does not obtain union with God and thus (Na chookai phera) the cycles of reincarnation do not end. The true guru alone has the (Kunji) key to the mind; it cannot be opened by any one else; ultimately union with God is obtained, through the perfect guru, by good fortune based on past good deeds. 7.

ਗੁਪਤੁ ਪਰਗਟੁ ਤੂੰ ਸਭਨੀ ਥਾਈ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮਿਲਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਿ ਸਦਾ ਤੂੰ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੪॥੨੫॥
Gupaṯ pargat ṯūʼn sabẖnī thā▫ī.   Gur parsādī mil sojẖī pā▫ī.   Nānak nām salāhi saḏā ṯūʼn gurmukẖ man vasāvaṇi▫ā. ||8||24||25||

The Creator is at once (gupt pargat) hidden and manifest; this (Sojhi) understanding comes by finding and following the guru. O Nanak, ever praise (Naam) Divine virtues; and bring them to (Mann vasaavania = abide in the mind)  be part of life with the guru’s guidance. 8. 24. 25.

————————————-

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਏ ਆਪੇ ॥ ਕਾਲੁ ਨ ਜੋਹੈ ਦੁਖੁ ਨ ਸੰਤਾਪੇ ॥ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਬੰਧਨ ਸਭ ਤੋੜੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Gurmukẖ milai milā▫e āpe.   Kāl na johai ḏukẖ na sanṯāpe.   Ha▫umai mār banḏẖan sabẖ ṯoṛai gurmukẖ sabaḏ suhāvaṇi▫ā. ||1||

(Gurmukh) one who lives as taught by the guru believs that Akal Purakh Him/her-self unites the souls with the Self. S/he enjoys living by the guru’s Shabad, (Haumai mar) dissolves ego within and breaks the (Bandhan) bondage of vices. A Gurmukh is therefore not (Johai) eyed to be grabbed and (Santaapai) tortured by the messengers of death. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਚੈ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī har har nām suhāvaṇi▫ā.   Gurmukẖ gāvai gurmukẖ nācẖai har seṯī cẖiṯ lāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who enjoy praising and emulating (Naam) Divine virtues. The Gurmukh sings and sways while connecting with God through the virtues. 1.
Pause and contemplate.

Page 125

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੀਵੈ ਮਰੈ ਪਰਵਾਣੁ ॥ ਆਰਜਾ ਨ ਛੀਜੈ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੁ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਰੈ ਨ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Gurmukẖ jīvai marai parvāṇ.   Ārjā na cẖẖījai sabaḏ pacẖẖāṇ.   Gurmukẖ marai na kāl na kẖā▫e gurmukẖ sacẖ samāvaṇi▫ā. ||2||

The Gurmukh (Jivai marai = lives without ego) lives in humility and becomes (Parvaan) acceptable to the Creator; s/he understands the guru’s Shabad and his/her life ( na chhijai = does not wither) is free of afflictions. A Gurmukh does not die or be grabbed by the messengers of death, but merges in the Eternal. 2.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਦਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਏ ॥  ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥ ਆਪਿ ਤਰੈ ਕੁਲ ਸਗਲੇ ਤਾਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਣਿਆ ॥੩॥
Gurmukẖ har ḏar sobẖā pā▫e.   Gurmukẖ vicẖahu āp gavā▫e.   Āp ṯarai kul sagle ṯāre gurmukẖ janam savārṇi▫ā. ||3||

A Gurmukh (Vichahu aap gavaa) dissolves ego within and is glorified (Hari Dari = God’s abode) in God’s presence. The Gurmukh (Janam savaarnia = transforms life) and (crosses the world ocean of vices as do all his/her coming generations. 3.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੁਖੁ ਕਦੇ ਨ ਲਗੈ ਸਰੀਰਿ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਚੂਕੈ ਪੀਰ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਫਿਰਿ ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਗੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Gurmukẖ ḏukẖ kaḏe na lagai sarīr.   Gurmukẖ ha▫umai cẖūkai pīr.   Gurmukẖ man nirmal fir mail na lāgai gurmukẖ sahj samāvaṇi▫ā. ||4||

A Gurmukh never suffers physical ailments and also ends mental afflictions caused by ego. The Gurmukh’s mind is spotless; it is never stained; it remains absorbed in Divine virtues in a state of (Sahj) poise. 4.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ॥ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Gurmukẖ nām milai vadi▫ā▫ī.   Gurmukẖ guṇ gāvai sobẖā pā▫ī.   Saḏā anand rahai ḏin rāṯī gurmukẖ sabaḏ karāvaṇi▫ā. ||5||

A Gurmukh (Naam milai) receives Divine virtues in the mind; s/he recounts and emulates them and (Sobha paaee) is glorified. A Gurmukh (Sabad karavnia) acts guided by the guru’s Shabad and enjoys (Anand) bliss day and night. 5.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਨਦਿਨੁ ਸਬਦੇ ਰਾਤਾ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਹੈ ਜਾਤਾ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਦਾ ਨਿਰਮਲੁ ਸਬਦੇ ਭਗਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Gurmukẖ an▫ḏin sabḏe rāṯā.   Gurmukẖ jug cẖāre hai jāṯā.   Gurmukẖ guṇ gāvai saḏā nirmal sabḏe bẖagaṯ karāvaṇi▫ā. ||6||

A Gurmukh is (Andin = day after day) always imbued with the guru’s Shabad; this has been so acknowledged (Jug Chaare = the four Yugs, all time) through the ages. The Gurmukh praises the (Nirmal = spotless) pristine virtues of God and (Bhagat karaavnia) remains devoted through the guru’s Shabad. 6

ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਅੰਧ ਅੰਧਾਰਾ ॥ ਜਮਕਾਲਿ ਗਰਠੇ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰਾ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਰੋਗੀ ਬਿਸਟਾ ਕੇ ਕੀੜੇ ਬਿਸਟਾ ਮਹਿ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Bājẖ gurū hai anḏẖ anḏẖārā.   Jamkāl garṯẖe karahi pukārā.   An▫ḏin rogī bistā ke kīṛe bistā mėh ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||7||

There is (Andh andhaara = blinding darkness) total ignorance without the guru; one who does not follow the guru and lives in vices is grabbed by the messengers of death and (Kareh pukaara) cries out for help. Such a person is ever (Rogi) afflicted, lives in vices like the worms in (Bista) excreta and spends life suffering. 7.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦੈ ਵੁਠਾ ਆਪਿ ਆਏ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ
ਵਡਿਆਈ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੫॥੨੬॥
Gurmukẖ āpe kare karā▫e.   Gurmukẖ hirḏai vuṯẖā āp ā▫e.   Nānak nām milai vadi▫ā▫ī pūre gur ṯe pāvṇi▫ā. ||8||25||26||

God (Vutha) abides in the mind of the Gurmukh who believes that God (Kare karaae) does every thing or gets it done. The Gurmukh receives Naam, the virtues through the perfect guru. 8. 25. 26.

SGGS pp 120-122, Majh M: 3, Astpadis 19-22

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the thrird Guru in Rag Majh.

ਵਰਨ ਰੂਪ ਵਰਤਹਿ ਸਭ ਤੇਰੇ ॥ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਫੇਰ ਪਵਹਿ ਘਣੇਰੇ ॥ ਤੂੰ ਏਕੋ ਨਿਹਚਲੁ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ਗੁਰਮਤੀ ਬੂਝ ਬੁਝਾਵਣਿਆ ॥੧॥
varan rūp varṯėh sabẖ ṯere.   Mar mar jamėh fer pavėh gẖaṇere.   Ŧūʼn eko nihcẖal agam apārā gurmaṯī būjẖ bujẖāvaṇi▫ā. ||1||

O Creator, all life forms of the creatures and their their (colors ) roles are given by You; they die only to be born again and again; You alone are eternal, inaccessible and infinite; we may  know about You (Gurmati) with the guru’s teachings. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਵਰਨੁ ਨ ਕੋਈ ਗੁਰਮਤੀ ਆਪਿ ਬੁਝਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī rām nām man vasāvaṇi▫ā.   Ŧis rūp na rekẖ▫i▫ā varan na ko▫ī gurmaṯī āp bujẖāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who keep in mind virtues of God who cannot otherwise be known by form or color; understanding of Divine virtues comes through the guru’s teachings. 1.
Pause and contemplate.

ਸਭ ਏਕਾ ਜੋਤਿ ਜਾਣੈ ਜੇ ਕੋਈ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿਐ ਪਰਗਟੁ ਹੋਈ ॥ ਗੁਪਤੁ ਪਰਗਟੁ ਵਰਤੈ ਸਭ ਥਾਈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Sabẖ ekā joṯ jāṇai je ko▫ī.   Saṯgur sevi▫ai pargat ho▫ī.   Gupaṯ pargat varṯai sabẖ thā▫ī joṯī joṯ milāvaṇi▫ā. ||2||

One who reflects knows that there is only one (Jot = light) source of existence which (Pargat hoe = maifests) may be seen with the vision given by the guru; God is (Gupt) hidden physically but (Pargat) manifests within; this realization leads to absorption of the human soul in God..  2.

ਤਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਜਲੈ ਸੰਸਾਰਾ ॥ ਲੋਭੁ ਅਭਿਮਾਨੁ ਬਹੁਤੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਨਮੈ
ਪਤਿ ਗਵਾਏ ਅਪਣੀ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Ŧisnā agan jalai sansārā.   Lobẖ abẖimān bahuṯ ahaʼnkārā.   Mar mar janmai paṯ gavā▫e apṇī birthā janam gavāvṇi▫ā. ||3||

The humans (burn in the fire) are restless because of craving, greed and inflated vanity; because of these they die to be born again and again facing the dishonor of being unable to unite with the Creator and thus wasting human birth. 3.

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ॥ ਆਪੁ ਮਾਰੇ ਤਾ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਸੂਝੈ ॥ ਫਿਰਿ ਓਹੁ ਮਰੈ ਨ ਮਰਣਾ ਹੋਵੈ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Gur kā sabaḏ ko virlā būjẖai.   Āp māre ṯā ṯaribẖavaṇ sūjẖai.   Fir oh marai na marṇā hovai sėhje sacẖ samāvaṇi▫ā. ||4||

(The mortals die to be born again but a rare one understands that rebirth is avoidable). S/he kills ego, realizes that all that exists in the universe is perishable and therefore does not get attached to them. S/he easily remains absorbed in the Eternal and avoids being born again and again. 4.

ਮਾਇਆ ਮਹਿ ਫਿਰਿ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਏ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਦ ਰਹੈ ਸਮਾਏ ॥ ਸਚੁ ਸਲਾਹੇ ਸਭ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Mā▫i▫ā mėh fir cẖiṯ na lā▫e.   Gur kai sabaḏ saḏ rahai samā▫e.   Sacẖ salāhe sabẖ gẖat anṯar sacẖo sacẖ suhāvaṇi▫ā. ||5||

S/he keeps the guru’s Shabad in mind and does not get attached to (Maya) the world-play again.  S/he praises (Sacho sach) the Eternal Creator who is the source of glory of all bodies. 5.

ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ਸਦਾ ਹਜੂਰੇ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਚੁ ਨਦਰੀ ਆਵੈ ਸਚੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Mā▫i▫ā mėh fir cẖiṯ na lā▫e.   Gur kai sabaḏ saḏ rahai samā▫e.   Sacẖ salāhe sabẖ gẖat anṯar sacẖo sacẖ suhāvaṇi▫ā. ||5||

The guru’s Shabad teaches that the Creator is present every where. I find and praise (Sach) the Eternal as being present with me. The guru’s teachings grant vision of the Eternal, and one enjoys the bliss. 6.

ਸਚੁ ਮਨ ਅੰਦਰਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥ ਸਦਾ ਸਚੁ ਨਿਹਚਲੁ ਆਵੈ ਨ ਜਾਇ ॥ ਸਚੇ ਲਾਗੈ
ਸੋ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਗੁਰਮਤੀ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Sacẖ man anḏar rahi▫ā samā▫e.   Saḏā sacẖ nihcẖal āvai na jā▫e.   Sacẖe lāgai so man nirmal gurmaṯī sacẖ samāvaṇi▫ā. ||7||

The Creator is (Nihchal) eternal, does not incarnate or die and abides in the mind; The minds of those who realize this are (Nirmal) purified and remain absorbed in the Eternal with (Gurmati) the guru’s guidance. 7

ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥ ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਵੀਚਾਰੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੮॥੧੯॥
Sacẖ sālāhī avar na ko▫ī.   Jiṯ sevi▫ai saḏā sukẖ ho▫ī.   Nānak nām raṯe vīcẖārī sacẖo sacẖ kamāvaṇi▫ā. ||8||18||19||

Peace is obtained only by praising and obeying the Creator; I therefore love the virtues of the Eternal and none else. Those imbued with Divine virtues live by emulating the virtues. 8. 18. 19.

Page 121

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.

ਨਿਰਮਲ ਸਬਦੁ ਨਿਰਮਲ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥ ਨਿਰਮਲ ਜੋਤਿ ਸਭ ਮਾਹਿ ਸਮਾਣੀ ॥ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਹਰਿ ਸਾਲਾਹੀ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਮੈਲੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Nirmal sabaḏ nirmal hai baṇī.   Nirmal joṯ sabẖ māhi samāṇī.   Nirmal baṇī har sālāhī jap har nirmal mail gavāvṇi▫ā. ||1||

(Sabad) The Divine Word is (Nirmal) sacrosanct and so is the guru’s word; the (Nirmal Jot) Holy light gives life to all beings. The (Nirmal Bani) holy word of the guru praises God and the person that praises the immaculate Master becomes holy. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀ ਸਬਦੋ ਸੁਣਿ ਤਿਸਾ ਮਿਟਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī sukẖ▫ḏāṯa man vasāvaṇi▫ā.   Har nirmal gur sabaḏ salāhī sabḏo suṇ ṯisā mitāvṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who keep in mind the Creator, the source of peace. The immaculate Master is praised through the guru’s Shabad; those who listen to the Shabad are satisfied and crave no more. 1.
Pause and contemplate.

ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਏ ॥ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਗਵਾਏ ॥ ਨਿਰਮਲ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਿਤ ਸਾਚੇ ਕੇ ਨਿਰਮਲ ਨਾਦੁ ਵਜਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Nirmal nām vasi▫ā man ā▫e.   Man ṯan nirmal mā▫i▫ā moh gavā▫e.   Nirmal guṇ gāvai niṯ sācẖe ke nirmal nāḏ vajāvaṇi▫ā. ||2||

When the hallowed (Naam) Divine virtues abide in the mind, both mind and body are purified and attachment to (Maya) the world-play ends The (Nirmal ) holy celestial music is now heard in the mind and it remains absorbed in Divine virtues. 2.

ਨਿਰਮਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਇਆ ॥ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਮੁਆ ਤਿਥੈ ਮੋਹੁ ਨ ਮਾਇਆ ॥ ਨਿਰਮਲ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਅਤਿ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Nirmal amriṯ gur ṯe pā▫i▫ā.   vicẖahu āp mu▫ā ṯithai moh na mā▫i▫ā.   Nirmal gi▫ān ḏẖi▫ān aṯ nirmal nirmal baṇī man vasāvaṇi▫ā. ||3||

The sacred (Amrit) life giving virtues of God are received from the guru; this kills (Aap) ego, and (Moh) attachment to Maya ends. This (Giaan) wisdom is (Nirmal) holy and (Dhiaan) reflection on virtues highly purifying; this comes by keeping the guru’s word  in mind. 3.

ਜੋ ਨਿਰਮਲੁ ਸੇਵੇ ਸੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ॥ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਗੁਰ ਸਬਦੇ ਧੋਵੈ ॥ ਨਿਰਮਲ ਵਾਜੈ ਅਨਹਦ ਧੁਨਿ ਬਾਣੀ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Jo nirmal seve so nirmal hovai.   Ha▫umai mail gur sabḏe ḏẖovai.   Nirmal vājai anhaḏ ḏẖun baṇī ḏar sacẖai sobẖā pāvṇi▫ā. ||4||

One who (Seve) obeys the immaculate Creator becomes pure by washing off the dirt of (Haumai) ego from the mind with the guru’s Shabad. The (Anhad) never-ending Divine (Dhun) music received in the mind is sacred; one who realizes it finds God; such a person receives honor with the Divine. 4.

ਨਿਰਮਲ ਤੇ ਸਭ ਨਿਰਮਲ ਹੋਵੈ ॥ ਨਿਰਮਲੁ ਮਨੂਆ ਹਰਿ ਸਬਦਿ ਪਰੋਵੈ ॥ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮਿ ਲਗੇ ਬਡਭਾਗੀ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Nirmal ṯe sabẖ nirmal hovai.   Nirmal manū▫ā har sabaḏ parovai.   Nirmal nām lage badbẖāgī nirmal nām suhāvaṇi▫ā. ||5||

Those who recount the virtues of the Immaculate are purified; this purified mind (Hari sabad parovai) is guided by the Divine word like the beads of a rosary by the string. Those influenced by the sacred virtues have good fortune and are glorified for emulating the hallowed virtues. 5.

ਸੋ ਨਿਰਮਲੁ ਜੋ ਸਬਦੇ ਸੋਹੈ ॥ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮਿ ਮਨੁ ਤਨੁ ਮੋਹੈ ॥ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਮਲੁ ਕਦੇ ਨ ਲਾਗੈ ਮੁਖੁ ਊਜਲੁ ਸਚੁ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੬॥
So nirmal jo sabḏe sohai.   Nirmal nām man ṯan mohai.   Sacẖ nām mal kaḏe na lāgai mukẖ ūjal sacẖ karāvaṇi▫ā. ||6||

One whose life reflects the Shabad is pure; his/her mind and body love
sacred virtues. Virtues of the Eternal are never stained; those who emulate them are glorified. 6.

ਮਨੁ ਮੈਲਾ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥ ਮੈਲਾ ਚਉਕਾ ਮੈਲੈ ਥਾਇ ॥ ਮੈਲਾ ਖਾਇ ਫਿਰਿ ਮੈਲੁ ਵਧਾਏ ਮਨਮੁਖ ਮੈਲੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Man mailā hai ḏūjai bẖā▫e.   Mailā cẖa▫ukā mailai thā▫e.   Mailā kẖā▫e fir mail vaḏẖā▫e manmukẖ mail ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||7||

On the other hand the mind of one with other interests, that take away from God, is stained; such a person seems to like (Maila Chauka = unhealth kitchen) injurious food and keeps vicious company . This type of food is harmful and the self-willed person suffers with ailments. 7.

ਮੈਲੇ ਨਿਰਮਲ ਸਭਿ ਹੁਕਮਿ ਸਬਾਏ ॥ ਸੇ ਨਿਰਮਲ ਜੋ ਹਰਿ ਸਾਚੇ ਭਾਏ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੯॥੨੦॥
Maile nirmal sabẖ hukam sabā▫e.   Se nirmal jo har sācẖe bẖā▫e.   Nānak nām vasai man anṯar gurmukẖ mail cẖukāvaṇi▫ā. ||8||19||20||

Being stained or pure is by Divine will; those who are approved by the eternal Master are pure. They wash off evil through the guru’s teachings and have Divine virtues abiding in mind. 8. 19. 20.

——————————————-

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the thirdGuru in Rag Majh.

Note*: This Shabad uses the word ਹੰਸ (Hans); it is a bird like a swan which is known for two types of qualities. Firstly it can separate milk from water and second it is very selective about what it eats. The latter quality has been describes as consuming pearls. Both these show a sense of discrimination. ‘Hans’ has been used in Gurbani both for devotees of God and Sikhs of the guru. In this Shabad it is the former.

ਗੋਵਿੰਦੁ ਊਜਲੁ ਊਜਲ ਹੰਸਾ ॥ ਮਨੁ ਬਾਣੀ ਨਿਰਮਲ ਮੇਰੀ ਮਨਸਾ ॥ ਮਨਿ ਊਜਲ ਸਦਾ ਮੁਖ ਸੋਹਹਿ ਅਤਿ ਊਜਲ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਣਿਆ ॥੧॥
Govinḏ ūjal ūjal hansā.   Man baṇī nirmal merī mansā.   Man ūjal saḏā mukẖ sohėh aṯ ūjal nām ḏẖi▫āvaṇi▫ā. ||1||

(Govind) The Master of the universe is immaculate and the devotees spotless; the latter are clean in thought and word, and their (mansa) aspiration virtuous. A devotee recounts and emulates the hallowed virtues of God; this makes the mind clean and the face ever radiant. 1

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਗੋਬਿੰਦ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥ ਗੋਬਿਦੁ ਗੋਬਿਦੁ ਕਹੈ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ਗੋਬਿਦ ਗੁਣ ਸਬਦਿ ਸੁਣਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī gobinḏ guṇ gāvaṇi▫ā.   Gobiḏ gobiḏ kahai ḏin rāṯī gobiḏ guṇ sabaḏ suṇāvṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who praise Divine virtues; they remember Gobind day and night and sing the virtues of Gobind through the guru’s Shabad to others. 1.
Pause and contemplate.

ਗੋਬਿਦੁ ਗਾਵਹਿ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਭੈ ਊਜਲ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਜਾਏ ॥ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹਹਿ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਸੁਣਿ ਗੋਬਿਦ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Gobiḏ gāvahi sahj subẖā▫e.   Gur kai bẖai ūjal ha▫umai mal jā▫e.   Saḏā anand rahėh bẖagaṯ karahi ḏin rāṯī suṇ gobiḏ guṇ gāvaṇi▫ā. ||2||

By (Bhai = fear, obedience) following the guru, they shed the (Mal = dirt) evil of ego and  their minds purified. It becomes their (Sahj subhaae) nature to praise Gobind. They (Bhagat kareh = engage in devotional service) live in obedience of Divine commands day and night, listen to God’s praises, sing them and enjoy (Anand) the bliss. 2.

Note*: The remaining verses of this Shabad talks of ਨਾਚ (Naach) meaning ‘dance’ or physical movements. This is in the context of some people exhibiting their devotion by dancing to the rhythm of music. They describe themselves as Bhagats or devotees. Here the guru gives the interpretation of real Bhagti or devotion. The two types of ‘dancing’ are discussed in alternate verses.

ਮਨੂਆ ਨਾਚੈ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਨੈ ਮਨੁ ਮਿਲਾਏ ॥ ਸਚਾ ਤਾਲੁ ਪੂਰੇ
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਏ ਸਬਦੇ ਨਿਰਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Manū▫ā nācẖai bẖagaṯ driṛ▫ā▫e.   Gur kai sabaḏ manai man milā▫e.   Sacẖā ṯāl pūre mā▫i▫ā moh cẖukā▫e sabḏe niraṯ karāvaṇi▫ā. ||3||

The devotee’s mind (instead of the body) sways when (Bhagti) devotion is real; s/he follows the Shabad and brings the mind in tune with it. The mind synchronizes with the beat of (Sacha taal) celestial music, ends attachment to the world-play and dances with the Shabad. 3.

ਊਚਾ ਕੂਕੇ ਤਨਹਿ ਪਛਾੜੇ ॥ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਜੋਹਿਆ ਜਮਕਾਲੇ ॥ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਇਸੁ ਮਨਹਿ ਨਚਾਏ ਅੰਤਰਿ ਕਪਟੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Ūcẖā kūke ṯanėh pacẖẖāṛe.   Mā▫i▫ā mohi johi▫ā jamkāle.   Mā▫i▫ā moh is manėh nacẖā▫e anṯar kapat ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||4||

On the other hand one in the grip of Maya sings loudly, moves the body violently; because of these s/he is (Johiaa) eyed by the (Jamm kaal) the messengers of death. Attachment to Maya makes the mind sway to evils like conceit and results in suffering. 4.

Page 122

ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਜਾ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥ ਤਨੁ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥ ਬਾਣੀ ਵਜੈ ਸਬਦਿ ਵਜਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਥਾਇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Gurmukẖ bẖagaṯ jā āp karā▫e.   Ŧan man rāṯā sahj subẖā▫e.   Baṇī vajai sabaḏ vajā▫e gurmukẖ bẖagaṯ thā▫e pāvṇi▫ā. ||5||

On the contrary, devotion as taught by the guru is motivated by the Creator; the body and mind of such a devotee are naturally imbued with Divine love. The Divine Word then manifests within with the help Shabad of the guru; the guru-taught devotion is (Thaae paavnia) accepted by God. 5.

ਬਹੁ ਤਾਲ ਪੂਰੇ ਵਾਜੇ ਵਜਾਏ ॥ ਨਾ ਕੋ ਸੁਣੇ ਨ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥ ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਪਿੜ ਬੰਧਿ ਨਾਚੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Baho ṯāl pūre vāje vajā▫e.   Nā ko suṇe na man vasā▫e.   Mā▫i▫ā kāraṇ piṛ banḏẖ nācẖai ḏūjai bẖā▫e ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||6||

The exhibitionist dances to the beat provided by musical instruments; no one listens or takes to hear what is sung. Such people call it Bhagti ut perform for the sake of money and entertainment; caught in duality they remain restless. 6.

ਜਿਸੁ ਅੰਤਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੈ ਸੋ ਮੁਕਤਾ ॥ ਇੰਦ੍ਰੀ ਵਸਿ ਸਚ ਸੰਜਮਿ ਜੁਗਤਾ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਧਿਆਏ ਏਹਾ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਭਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Jis anṯar parīṯ lagai so mukṯā.   Inḏrī vas sacẖ sanjam jugṯā.   Gur kai sabaḏ saḏā har ḏẖi▫ā▫e ehā bẖagaṯ har bẖāvṇi▫ā. ||7||

One who loves the Creator from (Antar = inside) the heart is (mukta) released from bondage to vice; s/he controls the senses by disciplining the mind. S/he remembers God’s virtues as taught by the guru’s Shabad; such Bhagti is approved by the Creator. 7.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਹੋਈ ॥ ਹੋਰਤੁ ਭਗਤਿ ਨ ਪਾਏ ਕੋਈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਗੁਰ ਭਗਤੀ ਪਾਈਐ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੦॥੨੧॥
Gurmukẖ bẖagaṯ jug cẖāre ho▫ī.   Horaṯ bẖagaṯ na pā▫e ko▫ī.   Nānak nām gur bẖagṯī pā▫ī▫ai gur cẖarṇī cẖiṯ lāvaṇi▫ā. ||8||20||21||

Devotion under the guru’s guidance has lasted through the ages; other methods do not create devotion in the mind. Guru-taught Bhagti brings Divine virtues to the mind; we should therefore follow the guru. 8. 20. 21.

———————————————

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.

ਸਚਾ ਸੇਵੀ ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥ ਸਚੈ ਨਾਇ ਦੁਖੁ ਕਬ ਹੀ ਨਾਹੀ ॥ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸੇਵਨਿ ਸੁਖੁ
ਪਾਇਨਿ ਗੁਰਮਤਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Sacẖā sevī sacẖ sālāhī.   Sacẖai nā▫e ḏukẖ kab hī nāhī.   Sukẖ▫ḏāṯa sevan sukẖ pā▫in gurmaṯ man vasāvaṇi▫ā. ||1||

All suffering goes by (Sachai naae) imbibing Divine virtues; I therefore obey Divine commands and praise Divine virtues. This brings peace. I keep in mind the guru’s teaching to obey the beneficent Master. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਸੁਖ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਵਣਿਆ ॥ ਜੋ ਹਰਿ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਸਦਾ ਸੋਹਹਿ ਸੋਭਾ ਸੁਰਤਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī sukẖ sahj samāḏẖ lagāvaṇi▫ā.   Jo har sevėh se saḏā sohėh sobẖā suraṯ suhāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who concentrate on Divine virtues in a state of poise. Those who obey God are glorified and their consciousness purified. 1.
Pause and contemplate.

ਸਭੁ ਕੋ ਤੇਰਾ ਭਗਤੁ ਕਹਾਏ ॥ ਸੇਈ ਭਗਤ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਏ ॥ ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਤੁਧੈ ਸਾਲਾਹਨਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਭਗਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Sabẖ ko ṯerā bẖagaṯ kahā▫e.   Se▫ī bẖagaṯ ṯerai man bẖā▫e.   Sacẖ baṇī ṯuḏẖai sālāhan rang rāṯe bẖagaṯ karāvaṇi▫ā. ||2||

Every one (Kahaae = wants to be called) claims to be Your devotee O God; but the real devotee is one whom You approve. The latter engage in devotion because they (Rang ratae) love You; they praise Your virtues through the guru’s word. 2.

Note*:  The next verse uses the term ਚੂਕੈ ਫੇਰਾ (Chookai phera) meaning the cycles of reincarnation end. This happens when the soul living by the guru’s teachings is accepted for merger with the Creator. Those not accepted for merger keep reincarnating until accepted. The evaluation takes place continuously in life and on every death.

ਸਭੁ ਕੋ ਸਚੇ ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰਾ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲੈ ਤਾ ਚੂਕੈ ਫੇਰਾ ॥ ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਨਾਇ ਰਚਾਵਹਿ ਤੂੰ ਆਪੇ ਨਾਉ ਜਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Sabẖ ko sacẖe har jī▫o ṯerā.   Gurmukẖ milai ṯā cẖūkai ferā.   Jā ṯuḏẖ bẖāvai ṯā nā▫e racẖāvėh ṯūʼn āpe nā▫o japāvaṇi▫ā. ||3||

O God, You created every one. Those who unite with You by following the guru’s teachings (Chookai phera) end the cycles of reincarnation. But this also happens by Your will and when it does, the mortal is motivated and remembers Your (Naam) virtues. 3.

ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥ ਹਰਖੁ ਸੋਗੁ ਸਭੁ ਮੋਹੁ ਗਵਾਇਆ ॥ ਇਕਸੁ ਸਿਉ
ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਸਦ ਹੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Gurmaṯī har man vasā▫i▫ā.   Harakẖ sog sabẖ moh gavā▫i▫ā.   Ikas si▫o liv lāgī saḏ hī har nām man vasāvaṇi▫ā. ||4|

When Divine virtues abide un the mind by the guru’s teachings, feelings of undue exhilaration, sorrow and attachment go. The mind remains focused on the one Master with undivided attention and reflects on Divine virtues. 4.

ਭਗਤ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਸਦਾ ਤੇਰੈ ਚਾਏ ॥ ਨਉ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਏ ॥ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਸਬਦੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Bẖagaṯ rang rāṯe saḏā ṯerai cẖā▫e.   Na▫o niḏẖ nām vasi▫ā man ā▫e.   Pūrai bẖāg saṯgur pā▫i▫ā sabḏe mel milāvaṇi▫ā. ||5||

The (Bhagats) devotees feel happy being imbued with your love O God; this way the (Nau nidh = the nine treasures, every thing one can wish for) invaluable Divine virtues come to abide in the mind. The virtues are received through the guru’s Shabad; and in turn the guru is found by (Poorai bhaag) good fortune based on past good deeds. 5.

ਤੂੰ ਦਇਆਲੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ॥ ਤੂੰ ਆਪੇ ਮੇਲਿਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ॥ ਤੂੰ ਆਪੇ ਦੇਵਹਿ ਨਾਮੁ ਵਡਾਈ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Ŧūʼn ḏa▫i▫āl saḏā sukẖ▫ḏāṯa.   Ŧūʼn āpe melėh gurmukẖ jāṯā.   Ŧūʼn āpe ḏevėh nām vadā▫ī nām raṯe sukẖ pāvṇi▫ā. ||6||

You are (Daiaal) compassionate and ever a source of peace O God. You help find the guru and are Yourself  found through the guru. It is You who gives Divine virtues through the guru; those who receive them are blessed. 6.

ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਾਚੇ ਤੁਧੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥ ਏਕਸੁ ਸਿਉ ਮਨ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ਮਨਿ ਮੰਨਿਐ ਮਨਹਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Saḏā saḏā sācẖe ṯuḏẖ sālāhī.   Gurmukẖ jāṯā ḏūjā ko nāhī.   Ėkas si▫o man rahi▫ā samā▫e man mani▫ai manėh milāvaṇi▫ā. ||7||

(Gurmukhi jaata) the guru taught me that there is only one Master and no other. You are the eternal Master and I ever praise Your virtues O God. Having known Your virtues my mind remains absorbed in them; this way I may be united with You. 7.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋ ਸਾਲਾਹੇ ॥ ਸਾਚੇ ਠਾਕੁਰ ਵੇਪਰਵਾਹੇ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਮੇਲਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੧॥੨੨॥
Gurmukẖ hovai so sālāhe.   Sācẖe ṯẖākur veparvāhe.   Nānak nām vasai man anṯar gur sabḏī har melāvaṇi▫ā. ||8||21||22||

One who follows the guru, praises (Thakur veparvaahe) the carefree Master. When Divine virtues are sung they abide in the mind; then union with the Creator is facilitated through the guru’s Shabad. 8. 21. 22.