ਸਲੋਕ ਮ: ੫ ॥ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮਦ ਲੋਭ ਮੋਹ ਦੁਸਟ ਬਾਸਨਾ ਨਿਵਾਰਿ ॥ ਰਾਖਿ ਲੇਹੁ ਪ੍ਰਭ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰਿ ॥੧॥

Salok mėhlā 5.  Kām kroḏẖ maḏ lobẖ moh ḏusat bāsnā nivār.  Rākẖ leho parabẖ āpṇe Nānak saḏ balihār. ||1||

Prologue by the fifth Guru. O Almighty, please (nivaar-i) banish (dustt) evil (baasna) inclinations of (kaam) lust, (krodh) anger, (mad = intoxication) pride, (lobh) greed and (moh) attachment from my mind.

O (prabh) Master, please (raakh-i leyhu) protect (aapney = own) Your servant; I (sad) ever (balihaar-i = am sacrifice) adore You, says fifth Nanak. 1

ਮ: ੫ ॥ ਖਾਂਦਿਆ ਖਾਂਦਿਆ ਮੁਹੁ ਘਠਾ ਪੈਨੰਦਿਆ ਸਭੁ ਅੰਗੁ ॥ ਨਾਨਕ ਧ੍ਰਿਗੁ ਤਿਨਾ ਦਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿਨ ਸਚਿ ਨ ਲਗੋ ਰੰਗੁ ॥੨॥

Mėhlā 5.  Kẖāʼnḏiā kẖāʼnḏiā muhu gẖaṯẖā painanḏiā sabẖ ang.  Nānak ḏẖarig ṯinā ḏā jīviā jin sacẖ na lago rang. ||2||

Prologue by the fifth Guru. The mortal’s (muh-u) mouth (ghatthaa) wears out (khaandiaa khaandia) in eating and (sabh-u) the whole (ang-u = limb) body (painandia = wearing) in trying to cover itself, i.e. one looks after only the physical needs.

(Dhrig-u) disgraceful is (jeevia) the life (da) of (tinaa) those (jin) who are not (lago rang-u) imbued with love of (sach-u) the Eternal Almighty, – who has provided everything, says fifth Nanak. 2.

ਪਉੜੀ ॥ ਜਿਉ ਜਿਉ ਤੇਰਾ ਹੁਕਮੁ ਤਿਵੈ ਤਿਉ ਹੋਵਣਾ ॥ ਜਹ ਜਹ ਰਖਹਿ ਆਪਿ ਤਹ ਜਾਇ ਖੜੋਵਣਾ ॥

Paoṛī.  Jio jio ṯerā hukam ṯivai ṯio hovṇā.  Jah jah rakẖėh āp ṯah jāe kẖaṛovaṇā.

(Pauri) stanza. (Jio jio) as is (teyra) Your (hukam-u = command) will (tivai tio) that way things (hovna) happen, O Almighty.

(Jah jah) wherever (aap-i = self) the Almighty (rakhah-i = places) desires someone to be, (tah) there the mortal (jaaey) goes and (kharrovnaa) stands, i.e. wherever and whatever IT desires, happens.

ਨਾਮ ਤੇਰੈ ਕੈ ਰੰਗਿ ਦੁਰਮਤਿ ਧੋਵਣਾ ॥ ਜਪਿ ਜਪਿ ਤੁਧੁ ਨਿਰੰਕਾਰ ਭਰਮੁ ਭਉ ਖੋਵਣਾ ॥

Nām ṯerai kai rang ḏurmaṯ ḏẖovṇā.  Jap jap ṯuḏẖ nirankār bẖaram bẖao kẖovṇā.

(Durmat-i) evil thoughts (dhovna = washed) are given up (rang-i) with the colour of, i.e. by being conscious of, (teyrai) Your (naam) virtues and commands.

(Jap-i jap-i) by remembering and obeying (tudh-u) Your commands, o (niorankaar) the formless Master, (bharam-u = delusion) going astray and the resultant (bhau = fear) apprehensions (khovna = lost) are obviated.

ਜੋ ਤੇਰੈ ਰੰਗਿ ਰਤੇ ਸੇ ਜੋਨਿ ਨ ਜੋਵਣਾ ॥ ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਇਕੁ ਨੈਣ ਅਲੋਵਣਾ ॥

Jo ṯerai rang raṯe se jon na jovṇā.  Anṯar bāhar ik naiṇ alovaṇā.

(Jo) those who are (ratey) imbued with (tyerai) Your (rang-i) love, i.e. those who conduct themselves by Naam, (sey) they are not (jovna = yoked) put in (jon-i = in womb) cycles of births and deaths.

Their (nain) eyes (alovna) see (ik-u) the One Creator (antar-i) within and (baahar-i) outside.

ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਪਛਾਤਾ ਹੁਕਮੁ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕਦੇ ਨ ਰੋਵਣਾ ॥ ਨਾਉ ਨਾਨਕ ਬਖਸੀਸ ਮਨ ਮਾਹਿ ਪਰੋਵਣਾ ॥੧੮॥

Jinĥī pacẖẖāṯā hukam ṯinĥ kaḏe na rovṇā.  Nāo Nānak bakẖsīs man māhi parovaṇā. ||18||

(Jinhi) those who (pachhaataa) understand and obey (hukam-u) Divine commands, (tinhah) they (kadey na) never (rovna = weep) wail – in adversity.

They ask for (bakhsees) the benediction of (naau) awareness of Divine virtues and commands, and (provna) string like in a rosary, i.e. keep it, (maah-i) in (man) their minds. 18.

———————————-

Note: The next two Sloks are a study in contrast. The first one is about those in material pursuits while the second is about those who live being conscious of the Almighty.

ਸਲੋਕ ਮ: ੫ ॥ ਜੀਵਦਿਆ ਨ ਚੇਤਿਓ ਮੁਆ ਰਲੰਦੜੋ ਖਾਕ ॥ ਨਾਨਕ ਦੁਨੀਆ ਸੰਗਿ ਗੁਦਾਰਿਆ ਸਾਕਤ ਮੂੜ ਨਪਾਕ ॥੧॥

Salok mėhlā 5.  Jīvḏiā na cẖeṯio muā ralanḏṛo kẖāk.  Nānak ḏunīā sang guḏāriā sākaṯ mūṛ napāk. ||1||

Prologue by the fifth Guru. (Saakat) a materially oriented person does not (cheytio) remains conscious of (jeevadia) in life; (muaa) on death the body (ralandrro = mixes) becomes like (khaak) dust, i.e. is turned away from God.

The (moorr) foolish person (gudaaria) spends life (sang-i) with vices of (duneeaa) the world, and become (napaak) impure i.e. spends human life indulging in vices in the world-play, says fifth Nanak. 1.

ਮ: ੫ ॥ ਜੀਵੰਦਿਆ ਹਰਿ ਚੇਤਿਆ ਮਰੰਦਿਆ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ॥ ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਤਾਰਿਆ ਨਾਨਕ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ॥੨॥

Mėhlā 5.  Jīvanḏiā har cẖeṯiā maranḏiā har rang.  Janam paḏārath ṯāriā Nānak sāḏẖū sang. ||2||

Prologue by the fifth Guru. One who (cheytia) remain conscious of (har-i) the Almighty and (marandiaa) dies (jeevandiaa = living) in life, is imbued with (rang-i) love of the Almighty, – and is united with the Almighty

S/he (taaria) ferries across (padaarath-u) the gift of (janam-u = birth) human birth, i.e. makes use of human birth, to remember the Master (sang-i) in the company/with guidance of (saadhoo) the guru, says fifth Nanak. 2.

ਪਉੜੀ ॥ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦੀ ਆਪਿ ਰਖਣ ਵਾਲਿਆ ॥ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰੁ ਸਚੁ ਪਸਾਰਿਆ ॥

Paoṛī.  Āḏ jugāḏī āp rakẖaṇ vāliā.  Sacẖ nām karṯār sacẖ pasāriā.

(Pauri) stanza. (Aad-i) the Primordial (aapi = self) Creator has been (rakhan vaalia) the protector (jug-aadi) from beginning of time.

(Kartaar-u) the Creator is (sach-u) eternal and has (pasaaria) created (sach-u = true) perfect creation according to (sach-u = true) inviolable (naam-u) natural laws.

ਊਣਾ ਕਹੀ ਨ ਹੋਇ ਘਟੇ ਘਟਿ ਸਾਰਿਆ ॥ ਮਿਹਰਵਾਨ ਸਮਰਥ, ਆਪੇ ਹੀ ਘਾਲਿਆ ॥

Ūṇā kahī na hoe gẖate gẖat sāriā.  Miharvān samrath āpe hī gẖāliā.

(Kahi na) no place (hoey) is (oona) without application of Naam; IT (saaria) looks after (ghattey ghatt-i) everybody/thing.

IT is (miharvaan) kind, (samrath = potent) has all capabilities and (aapey hi) IT-self (ghaalia) works – being in the creatures.

ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ਆਪਿ, ਸੇ ਸਦਾ ਸੁਖਾਲਿਆ ॥ ਆਪੇ ਰਚਨੁ ਰਚਾਇ, ਆਪੇ ਹੀ ਪਾਲਿਆ ॥

Jinĥ man vuṯẖā āp se saḏā sukẖāliā.  Āpe racẖan racẖāe āpe hī pāliā.

(Jinh) those in whose (man-i) minds (aap-i = self) IT (vutthaa = dwells) is remembered, i.e. those who live by Divine virtues and commands – the laws of nature, (sey) those persons are (sadaa) ever (sukhaalia) comfortable/at peace.

The (aapey = self) Creator (rachaaey) created (rachan-u) the creation and (aapey hi) IT alone (paalia = nurtures) looks after it.

ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਬੇਅੰਤ ਅਪਾਰਿਆ ॥ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਟੇਕ ਨਾਨਕ ਸੰਮ੍ਹ੍ਹਾਲਿਆ ॥੧੯॥

Sabẖ kicẖẖ āpe āp beanṯ apāriā.  Gur pūre kī tek Nānak sammĥāliā. ||19||

(Aap-i) the Creator who has (beyant) no limits, is (apaaria) infinite, and is (aapey) IT-self (sabh-u kichh) everything, i.e. the whole creation is IT’s manifestation.

One with (tteyk) support/guidance (ki) of (poorey) the perfect guru, (sammaalia) keeps the Master in mind – lives by Divine virtues and commands, says fifth Nanak. 19.

——————————

Note: This twentieth Paurri of Goojri Ki Vaar M: 5, and the two Sloks or prologues preceding it are of the fifth Guru. The message is that those who follow the guru – they obey Divine commands and – are protected by the Almighty – from vices. One must therefore follow the guru’s teachings and make success of human birth, i.e. merge with the Creator.

ਸਲੋਕ ਮ: ੫ ॥ ਆਦਿ ਮਧਿ ਅਰੁ ਅੰਤਿ ਪਰਮੇਸਰਿ ਰਖਿਆ ॥ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦਿਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਚਖਿਆ ॥

Salok mėhlā 5.  Āḏ maḏẖ ar anṯ parmesar rakẖiā.  Saṯgur ḏiṯā har nām amriṯ cẖakẖiā.

Prologue by the fifth Guru. (Parmeysar-i) the Supreme Master, (rakhia) protects seekers from vices (aad-i = beginning) from birth (madh-i = in middle) through life, (ant-i) until the end, i.e. in life, and saves from being put in cycles of reincarnation.

One whom (satigur-i) the true guru (ditaa = gives) imparts awareness of (har-i) Divine (naam-u) Divine commands, that person (chakhia) tastes (amrit-u) life-giving experience, i.e. does not succumb to vices and experiences peace.

ਸਾਧਾ ਸੰਗੁ ਅਪਾਰੁ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਰਵੈ ॥ ਪਾਏ ਮਨੋਰਥ ਸਭਿ ਜੋਨੀ ਨਹ ਭਵੈ ॥

Sāḏẖā sang apār anḏin har guṇ ravai.  Pāe manorath sabẖ jonī nah bẖavai.

S/he remains conscious of (apaar-u) the Infinite Master by joining (saadha sang-u) company of the seekers, and (andin = daily) ever (ravai = utters) remembers and emulates (har-i gun) Divine virtues.

S/he (paaey) attains (sabh-i) all (manorath) objectives, i.e. attains union with the Creator, and (na bhavai) does not wander in (jon-i) womb, i.e. is not reborn.

ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਕਰਤੇ ਹਥਿ ਕਾਰਣੁ ਜੋ ਕਰੈ ॥ ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਦਾਨੁ ਸੰਤਾ ਧੂਰਿ ਤਰੈ ॥੧॥

Sabẖ kicẖẖ karṯe hath kāraṇ jo karai.  Nānak mangai ḏān sanṯā ḏẖūr ṯarai. ||1||

(Sabh-u kichh-u) everything is (hath-i) in the hands of (kartey) the Creator, who (karai) does (jo) whatever (kaaran-u) happens, i.e. whatever happens is by Divine will.

Nanak the fifth (mangai) asks for (daan-u = alms) the benediction of (dhoor-i) dust of the feet of (santaa = saints) the seekers – ability to serve and follow them – to (tarai = swim) get across the world-ocean, i.e. overcome vices, and experience the Master. 1.

ਮ: ੫ ॥ ਤਿਸ ਨੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ॥ ਜਿਨਿ ਜਨਿ ਧਿਆਇਆ ਖਸਮੁ ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥

Mėhlā 5.  Ŧis no man vasāe jin upāiā.  Jin jan ḏẖiāiā kẖasam ṯin sukẖ pāiā.

Prologue by the fifth Guru. We should (vasaaey = cause to dwell, ma’nn-i = in mind) remember (tis no = that) the Creator, (jin-i) who (upaaiaa) created us.

(Jin-i) those (jan-i) persons who (dhiaaiaa) pay attention to – the virtues and commands of – (khasam-u) the Master, (tin-i) they (paaiaa) attain (sukh-u) peace – as they do not transgress.

ਸਫਲੁ ਜਨਮੁ ਪਰਵਾਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਇਆ ॥ ਹੁਕਮੈ ਬੁਝਿ ਨਿਹਾਲੁ ਖਸਮਿ ਫੁਰਮਾਇਆ ॥

Safal janam parvān gurmukẖ āiā.  Hukmai bujẖ nihāl kẖasam furmāiā.

(Aaiaa = coming) being born in (janam-u) human form of (gurmukh-i) one who follows the guru’s teachings is (saphal-u) fruitful, as s/he obeys Naam, and is (parvaan-u) accepted, – for union by the Creator.

S/he (bujh-i) understands (hukmai) Divine commands and is (nihaal-u) happy to comply with what (khasam-i) by the Master (furmaaia) commands.

ਜਿਸੁ ਹੋਆ ਆਪਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਸੁ ਨਹ ਭਰਮਾਇਆ ॥ ਜੋ ਜੋ ਦਿਤਾ ਖਸਮਿ ਸੋਈ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥

Jis hoā āp kirpāl so nah bẖarmāiā.  Jo jo ḏiṯā kẖasam soī sukẖ pāiā.

(Jis-u) one to whom (aap-i = self) the Master is (kripaal-u) kind, (su) that person does not (bharmaaia) stray from Naam.

 (Jo jo) whatever (khasam-i) the Master (ditaa) gives, s/he (paaia) finds (soee) that as the source of (sukh-u) comfort.

ਨਾਨਕ ਜਿਸਹਿ ਦਇਆਲੁ ਬੁਝਾਏ ਹੁਕਮੁ ਮਿਤ ॥ ਜਿਸਹਿ ਭੁਲਾਏ ਆਪਿ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਮਹਿ ਨਿਤ ॥੨॥

Nānak jisahi ḏaiāl bujẖāe hukam miṯ.  Jisahi bẖulāe āp mar mar jamėh niṯ. ||2||

Says Nanak the fifth: (Jisah-i) one to whom (mit = friend) the Almighty is (daiaal-u) kind, IT (bujhaaey = cause to understand) enables to remember and obey (hukam-u) Divine commands – which makes him/her eligible for union with God, and escape reincarnation.

On the other hand, (jisah-i) one whom (aap-i = self) IT (bhulaaey) causes to forget commands – and go astray – that person (nit) ever (mar-i mar-i) keeps dying and (jamah-i) taking births. 2.

ਪਉੜੀ ॥ ਨਿੰਦਕ ਮਾਰੇ ਤਤਕਾਲਿ ਖਿਨੁ ਟਿਕਣ ਨ ਦਿਤੇ ॥ ਪ੍ਰਭ ਦਾਸ ਕਾ ਦੁਖੁ ਨ ਖਵਿ ਸਕਹਿ ਫੜਿ ਜੋਨੀ ਜੁਤੇ ॥

Paoṛī.  Ninḏak māre ṯaṯkāl kẖin tikaṇ na ḏiṯe.  Parabẖ ḏās kā ḏukẖ na kẖav sakahi faṛ jonī juṯe.

(Paurri) stanza. The Almighty (maarey = kills) destroys (nindak = slanderers) ill-wishers of the seekers (tatkaal-i) immediately, not (ditey) letting them be (ttikan = settled) at peace, i.e. one who wishes ill for others is never at peace.

(Prabh) the Master (na sakah-i) cannot (khav-i) tolerate (dukh-u) the pain of (daas = servants) those who obey Naam/the natural laws for life, and (pharr-i) catching hold of the ill-wishers, (jutey = yokes) puts them (jonee) in numerous life forms, i.e. in cycles of births deaths.

Page 524

ਮਥੇ ਵਾਲਿ ਪਛਾੜਿਅਨੁ ਜਮ ਮਾਰਗਿ ਮੁਤੇ ॥ ਦੁਖਿ ਲਗੈ ਬਿਲਲਾਣਿਆ ਨਰਕਿ ਘੋਰਿ ਸੁਤੇ ॥

Mathe vāl pacẖẖāṛian jam mārag muṯe.  Ḏukẖ lagai billāṇiā narak gẖor suṯe.

Catching hold (vaal-i) of hair (mathey = on the forehead) of the head, they are (pachhaarrian-u) dashed to the ground, i.e. are treated brutally – figuratively -, and (mutey) put (maarag-i) on the path of, i.e. detained by, (jam) Divine justice.

They (bil-laania) groan (lagai) feeling (dukh-u) the distress, when they are (sutey/suttey) thrown in (ghor = dark) the terrible (narak-i) hell, i.e. cycles of reincarnation.

ਕੰਠਿ ਲਾਇ ਦਾਸ ਰਖਿਅਨੁ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸਤੇ ॥੨੦॥

Kanṯẖ lāe ḏās rakẖian Nānak har saṯe. ||20||

On the other hand, (satey) the Eternal (har-i) Almighty (rakhian-u) protects IT’s (daas) servants/devotees (kantth-i laaey = embracing) with care. 20.

————————————

Note: The two Sloks below are repetition with minor variations, the first of one on page 521 and second of another on page 522.

ਸਲੋਕ ਮ: ੫ ॥ ਰਾਮੁ ਜਪਹੁ ਵਡਭਾਗੀਹੋ ਜਲਿ ਥਲਿ ਪੂਰਨੁ ਸੋਇ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਧਿਆਇਐ ਬਿਘਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ਕੋਇ ॥੧॥

Salok mėhlā 5.  Rām japahu vadbẖāgīho jal thal pūran soe.  Nānak nām ḏẖiāiai bigẖan na lāgai koe. ||1||

Prologue by the fifth Guru. (Ramhu) remember (raam) the all-pervasive Master and (vaddbhaagee-ho) be fortunate – your wishes will be fulfilled; (soey) IT (pooran-u = fills) pervades (jal-i) in water and (thal-i) in/on earth.

(Araadheeai) by invoking, i.e. living (naam-i) by virtues and commands of, the Almighty, (na koey) no (bighan-u) impediment (laagai = affects) comes – in the way of achieving emancipation, says Nanak the fifth. 1

ਮ: ੫ ॥ ਕੋਟਿ ਬਿਘਨ ਤਿਸੁ ਲਾਗਤੇ ਜਿਸ ਨੋ ਵਿਸਰੈ ਨਾਉ ॥ ਨਾਨਕ ਅਨਦਿਨੁ ਬਿਲਪਤੇ ਜਿਉ ਸੁੰਞੈ ਘਰਿ ਕਾਉ ॥੨॥

Mėhlā 5.  Kot bigẖan ṯis lāgṯe jis no visrai nāo.  Nānak anḏin bilpaṯe jio suñai gẖar kāo. ||2||

Prologue by the fifth Guru. (Kot-i = crore/ten million) countless (bighan) impediments (laagtey = affect) are faced (tis-u no) by one who (visrai) forgets (naau/naam) Divine virtues and commands, i.e. guide for human life.

Such people (andin = every day) ever (bilpatey) whine – for achieving nothing, like (kaau) a crow which gets nothing from a (sunjney) empty (ghar-i) house, says Nanak the fifth.

ਪਉੜੀ ॥ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਦਾਤਾਰੁ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਿਆ ॥ ਇਛ ਪੁੰਨੀ ਮਨਿ ਆਸ ਗਏ ਵਿਸੂਰਿਆ ॥

Paoṛī.  Simar simar ḏāṯār manorath pūriā.  Icẖẖ punnī man ās gae visūriā.

(Pauri) stanza. (Maorath) objectives are (pooria) accomplished (simar-i simar-i = remembering) by living by Virtues and commands of (daataar-u) the beneficent Master, i.e. by the laws of nature.

(Ichh) desires and (aas-i) expectations (man-i) in the mind are (punni) fulfilled and (visooria) disappointments (gaey) depart.

ਪਾਇਆ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਜਿਸ ਨੋ ਭਾਲਦਾ ॥ ਜੋਤਿ ਮਿਲੀ ਸੰਗਿ ਜੋਤਿ ਰਹਿਆ ਘਾਲਦਾ ॥

Pāiā nām niḏẖān jis no bẖālḏā.  Joṯ milī sang joṯ rahiā gẖālḏā.

When one (paaia) obtains (nidhaan-u) the treasure of awareness of (naam-u) Divine virtues and commands, (jis no) which one has been (bhaalda) searching within;

then (jot-i = light) the soul (mili = mixes) merges (sang-i) with (jot-i) the Supreme Soul, for which one (rahiaa) has been (ghaalda) toiling – for numerous births, i.e. what the soul yearns for.

ਸੂਖ ਸਹਜ ਆਨੰਦ ਵੁਠੇ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ॥ ਆਵਣ ਜਾਣ ਰਹੇ ਜਨਮੁ ਨ ਤਹਾ ਮਰਿ ॥

Sūkẖ sahj ānanḏ vuṯẖe ṯiṯ gẖar.  Āvaṇ jāṇ rahe janam na ṯahā mar.

In (tit-u) that (ghar-i = house) mind (sookh) peace, (sahj) poise and (anand) bliss/happiness (vutthey) dwell.

(Aavan = coming) births and (jaan = going) deaths (rah-e) are obviated; there is no (janam-u) birth (mar-i = death) after death.

ਸਾਹਿਬੁ ਸੇਵਕੁ ਇਕੁ ਇਕੁ ਦ੍ਰਿਸਟਾਇਆ ॥ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੨੧॥੧॥੨॥
Sāhib sevak ik ik ḏaristāiā.  Gur parsāḏ Nānak sacẖ samāiā. ||21||1||2|| ਸੁਧੁ

Then (sahib-u) the Master and (seyvak = servant) seeker become (ik-u) one and (dristaaia) are seen as one, i.e. the seeker is looked at as manifestation of the Almighty.

(Gur prasaad-i) with the guru’s grace/guidance one (samaaia) merges (saachi) with the Eternal Creator, says the fifth Nanak. 21. 1. 2.

ਸੁਧੁ

suḏẖu

(Sudh-u) Correct. This is an annotation by the Guru that this Vaar has been correctly transcribed.