SGGS pp 524-525, Goojri Kabir Ji, Namdev Ji and Ravidas Ji.

 

ਰਾਗੁ ਗੂਜਰੀ ਭਗਤਾ ਕੀ ਬਾਣੀ   ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Rāg gūjrī bẖagṯā kī baṇī   Ikoaʼnkār saṯgur parsāḏ.

 

Compositions of (bhagtaa) the saints in Raag Goojri.  Invoking the One all-pervasive Creator, who may be known with the true guru’s grace.

 

ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਕਾ ਚਉਪਦਾ ਘਰੁ ੨ ਦੂਜਾ ॥

Sarī Kabīr jīo kā cẖaupaḏā gẖar 2 ḏūjā.  

 

Composition (chaupadda) four stanzas of (sri,  jeeo) revered Kabir, (ghar-u 2) to be sung to the second beat.

 

Note: In this Shabad Bhagat Kabir says that a human being should not ignore to live by Divine commands, for one who does so may be put in other life forms like animals after death, and suffer. This is explained how a ox yoked to a bullock-cart or on an oil extracting machine keeps going round and gets nowhere. Other life forms do what they are made to do unlike the humans who can choose what to do. The Shabad starts with saying that the Almighty cannot be praised by an animal as it is dumb.

 

ਚਾਰਿ ਪਾਵ, ਦੁਇ ਸਿੰਗ, ਗੁੰਗ ਮੁਖ, ਤਬ ਕੈਸੇ ਗੁਨ ਗਈਹੈ ॥ ਊਠਤ ਬੈਠਤ ਠੇਗਾ ਪਰਿਹੈ, ਤਬ ਕਤ ਮੂਡ ਲੁਕਈਹੈ ॥੧॥

Cẖār pāv ḏue sing gung mukẖ ṯab kaise gun gaīhai.  Ūṯẖaṯ baiṯẖaṯ ṯẖegā parihai ṯab kaṯ mūd lukaīhai. ||1||

 

When a soul is born in a life form with (chaar) four (paav) feet, (duey) two (sing) horns and (gung) a dumb (mukh) mouth, i.e. as an animal,  (tab) then (kaisey) how does it, i.e. it cannot, (gaee/gaaee) sing (gun) virtues of the Creator?

It (par-i hai) is hit by (ttheyga) a stick (ootthat) standing and (baitthat) sitting, i.e. it is mercilessly driven to do things; (tab) then (kat) where does it (lukaee) hide its (mood) head, i.e. human beings who forget the Almighty and seek comforts are born as animals and suffer like this. 1.

 

ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਬੈਲ ਬਿਰਾਨੇ ਹੁਈਹੈ ॥ ਫਾਟੇ ਨਾਕਨ, ਟੂਟੇ ਕਾਧਨ, ਕੋਦਉ ਕੋ ਭੁਸੁ ਖਈਹੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Har bin bail birāne huīhai.  Fāte nākan tūte kāḏẖan koḏao ko bẖus kẖaīhai. ||1|| rahāo.

 

(Bin-u) without remembering (har-i) the Almighty, one (hue hai) becomes like (bail = ox) an animal (biraaney) at the mercy of others.

It has (phaatey = torn) a pierced (naakan) nose and a string passed through to control it; it has (ttoottey =broken) injured (kaadhaan) shoulders – because of the yoke; (khaee hai) eats (bhus-u) hey – made from the straw – of (kodau) coarse grain, i.e. the soul which forgets the Master has to face ignominies. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਸਾਰੋ ਦਿਨੁ ਡੋਲਤ ਬਨ ਮਹੀਆ, ਅਜਹੁ ਨ ਪੇਟ ਅਘਈਹੈ ॥ ਜਨ ਭਗਤਨ ਕੋ ਕਹੋ ਨ ਮਾਨੋ, ਕੀਓ ਅਪਨੋ ਪਈਹੈ ॥੨॥

Sāro ḏin dolaṯ ban mahīā ajahu na pet agẖīhai.  Jan bẖagṯan ko kaho na māno kīo apno paīhai. ||2||

 

The animal (ddolat) wanders (maheeaa) in (ban) the jungle (saaro) the whole (din-u) day, but its (p-ett) stomach – hunger – is (ajahu na) still not (aghaee-hai) satiated.

It (paee hai) gets consequences of (apno) its own (keeo = doing) deeds, for not (maano = accepted) following (kaho = words) instructions (ko) of (jan bhagtan) devotees of the Almighty – in human birth. 2.

 

ਦੁਖ ਸੁਖ ਕਰਤ ਮਹਾ ਭ੍ਰਮਿ ਬੂਡੋ, ਅਨਿਕ ਜੋਨਿ ਭਰਮਈਹੈ ॥ ਰਤਨ ਜਨਮੁ ਖੋਇਓ ਪ੍ਰਭੁ ਬਿਸਰਿਓ, ਇਹੁ ਅਉਸਰੁ ਕਤ ਪਈਹੈ ॥੩॥

Ḏukẖ sukẖ karaṯ mahā bẖaram būdo anik jon bẖaramīhai.  Raṯan janam kẖoio parabẖ bisrio ih aosar kaṯ paīhai. ||3||

 

The human being remains (booddo = drowned) immersed in (mahaa) great (bhram-i) delusion of being oblivious of the Almighty’ s/he only (karat = does) works to – avoid – (dukh) distress and have (sukh) comfort, i.e. caters only for physical needs, – forgets the Almighty, and as a result (bhamaee-hai = wanders) is reborn in (anik) numerous (jon-i) life forms.

S/he (bisrio) forgets (prabh-u) the Master and (khoio = loses) wastes (rattan = jewel) the valuable (janam-u = birth) human birth; (ih) this (ausar-u) opportunity (paee-hai) comes again (kat = when) with difficulty. 3.

 

ਭ੍ਰਮਤ ਫਿਰਤ ਤੇਲਕ ਕੇ ਕਪਿ ਜਿਉ, ਗਤਿ ਬਿਨੁ ਰੈਨਿ ਬਿਹਈਹੈ ॥ ਕਹਤ ਕਬੀਰ ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ, ਮੂੰਡ ਧੁਨੇ ਪਛੁਤਈਹੈ ॥੪॥੧॥

Bẖarmaṯ firaṯ ṯelak ke kap jio gaṯ bin rain bihīhai.  Kahaṯ Kabīr rām nām bin mūnd ḏẖune pacẖẖuṯīhai. ||4||1||

 

Such a soul (bhramat phirat = wanders) remains in cycles of reincarnation, (jio) the way (kap-i) the ox yoked to (teylak) the oil extracting machine keeps going round it; its (rain-i = night/metaphor for life) life span (bihaeehai) passes (bin-u) without (gat-i) freedom from this.

Says Kabir: (Bin-u) without living by (naam) virtues and commands of (raam) the all-pervasive Master, one (dhunai) beats one’s own (moondd) head (pachhutaeehai) in repentance. 4. 1. 

 

————————————–

 

ਗੂਜਰੀ ਘਰੁ ੩ ॥ ਮੁਸਿ ਮੁਸਿ ਰੋਵੈ ਕਬੀਰ ਕੀ ਮਾਈ ॥ ਏ ਬਾਰਿਕ ਕੈਸੇ ਜੀਵਹਿ ਰਘੁਰਾਈ ॥੧॥

Gūjrī gẖar 3.  Mus mus rovai Kabīr kī māī.  Ė bārik kaise jīvėh ragẖurāī. ||1||

 

Composition in Raag Goojri (ghar-u 3) to be sung to the third beat. (Maai) the mother of Kabir (mus-i mus-i) sobs and (rovai) wails; (kaisey) how will (aey) these (baarik) children – of Kabir – (jeevah-i) survive, O (rghuraaee) Almighty? 1.

 

ਤਨਨਾ ਬੁਨਨਾ ਸਭੁ ਤਜਿਓ ਹੈ ਕਬੀਰ ॥ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਲਿਖਿ ਲੀਓ ਸਰੀਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ŧannā bunnā sabẖ ṯajio hai Kabīr.  Har kā nām likẖ līo sarīr. ||1|| rahāo.

 

Kabir the weaver, has (tajio) given up (sabh-u) all acts of (tananaa) laying the warp and (bunananaa) weaving.

And (likh-i leeo) has written (naam) virtues of (har-i) the Almighty on his (sareer) body, i.e. all he does is to praise the Almighty.1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਜਬ ਲਗੁ ਤਾਗਾ ਬਾਹਉ ਬੇਹੀ ॥ ਤਬ ਲਗੁ ਬਿਸਰੈ ਰਾਮੁ ਸਨੇਹੀ ॥੨॥

Jab lag ṯāgā bāhao behī.  Ŧab lag bisrai rām sanehī. ||2||

 

Kabir says: (Jab lag-u = as long as) for the time that I (baahau) pass (taaga) the thread (beyhi) through the bobbins;

(tab lag-u) during that period (saneyhi) the beloved (raam-u) all-pervasive Master (bisrai = forgotten) goes out of my mind – I miss IT. 2.

 

ਓਛੀ ਮਤਿ ਮੇਰੀ ਜਾਤਿ ਜੁਲਾਹਾ ॥ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਲਹਿਓ ਮੈ ਲਾਹਾ ॥੩॥

Ocẖẖī maṯ merī jāṯ julāhā.  Har kā nām lahio mai lāhā. ||3||

 

People say: (Meyri) my (mat-i) thinking is (ochhee) lowly and my (jaat-i) caste is also (julaahaa = weaver) low.

But (mai) I have (lahio laaha) profited – from this birth – by remembering the Master, i.e. whereas people who are clever and of high caste may not remember the Almighty, I remember (naam) virtues and commands of the Almighty and live by them. 3.

 

ਕਹਤ ਕਬੀਰ ਸੁਨਹੁ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ॥ ਹਮਰਾ ਇਨ ਕਾ ਦਾਤਾ ਏਕੁ ਰਘੁਰਾਈ ॥੪॥੨॥

Kahaṯ Kabīr sunhu merī māī.  Hamrā in kā ḏāṯā ek ragẖurāī. ||4||2||

 

(Kahat) says Kabir: Please (sunhu) listen, (meyri) my (maaee) mother.

(Ek) the One (raghuraaee) Master of all is (daata = giver) the sustainer (hamra) of mine and (in ka = of these) the children – so let us not worry. 4. 2.

—————————-

 

ਗੂਜਰੀ ਸ੍ਰੀ ਨਾਮਦੇਵ ਜੀ ਕੇ ਪਦੇ ਘਰੁ ੧  ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Gūjrī sarī Nāmḏev jī ke paḏe gẖar 1  Iko ḏaʼnkār saṯgur parsā

 

(Padey = stanzas) composition of (sri ji) revered Namdev, (ghar-u 1) to be sung to the second beat. Invoking the One all-pervasive Creator who may be known with the true guru’s grace.

 

ਜੌ ਰਾਜੁ ਦੇਹਿ ਤ ਕਵਨ ਬਡਾਈ ॥ ਜੌ ਭੀਖ ਮੰਗਾਵਹਿ ਤ ਕਿਆ ਘਟਿ ਜਾਈ ॥੧॥

Jou rāj ḏėh ṯa kavan badāī.  Jou bẖīkẖ mangāvėh ṯa kiā gẖat jāī. ||1||

 

(Jou) if – the Almighty – (deyh-i) gives me (raaj-u) kingdom (ta) then (kavan) what will be my (baddaaee) greatness, i.e. it will not make me greater devotee or a better person

And if IT (mangaavah-i) cause me to beg (bheekh) alms, then (kia) what will (ghatt-i jaaee) be reduced, i.e. I will not stop living by Divine virtues and commands. 1.

 

ਤੂੰ ਹਰਿ ਭਜੁ ਮਨ ਮੇਰੇ ਪਦੁ ਨਿਰਬਾਨੁ ॥ ਬਹੁਰਿ ਨ ਹੋਇ ਤੇਰਾ ਆਵਨ ਜਾਨੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ŧūʼn har bẖaj man mere paḏ nirbān.  Bahur na hoe ṯerā āvan jān. ||1|| rahāo.

 

O (meyrey) mind, (too-n) you should (bhaj-u) remember – keep in mind the objective of attaining (pad-u) the status of (nirbaan-u) emancipation from vices – and union with the Creator.

There will then not (hoey) be (aavan = coming) births and (jaan-u = going) deaths (bahur-i) again. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਸਭ ਤੈ ਉਪਾਈ ਭਰਮ ਭੁਲਾਈ ॥ ਜਿਸ ਤੂੰ ਦੇਵਹਿ ਤਿਸਹਿ ਬੁਝਾਈ ॥੨॥

Sabẖ ṯai upāī bẖaram bẖulāī.  Jis ṯūʼn ḏevėh ṯisėh bujẖāī. ||2||

 

O Creator, (tai) You (upaaee) created mankind and also (bhulaaee) led astray in (bharam) delusion – to forget You.

(Jis) one to whom (too’n) You (deyvah-i = give) bestow grace, (tisah-i) to that person You (bujhaaee) give understanding of Your virtues and commands. 2.

 

ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਸਹਸਾ ਜਾਈ ॥ ਕਿਸੁ ਹਉ ਪੂਜਉ ਦੂਜਾ ਨਦਰਿ ਨ ਆਈ ॥੩॥

Saṯgur milai ṯa sahsā jāī.  Kis hao pūjao ḏūjā naḏar na āī. ||3||

 

When one (milai) finds (satigur-u) the true guru– and follows his guidance – (ta) then (sahsaa) doubts (jaaee = go) disappear.

One then (nadir-i aaee) sees (na dooja) none other; so (kis-u) whom can I (poojau) worship? I look to none else. 3.

 

ਏਕੈ ਪਾਥਰ ਕੀਜੈ ਭਾਉ ॥ ਦੂਜੈ ਪਾਥਰ ਧਰੀਐ ਪਾਉ ॥ ਜੇ ਓਹੁ ਦੇਉ ਤ ਓਹੁ ਭੀ ਦੇਵਾ ॥ ਕਹਿ ਨਾਮਦੇਉ ਹਮ ਹਰਿ ਕੀ ਸੇਵਾ ॥੪॥੧॥

Ėkai pāthar kījai bẖāo.  Ḏūjai pāthar ḏẖarīai pāo.  Je oh ḏeo ṯa oh bẖī ḏevā.  Kahi nāmḏeo ham har kī sevā. ||4||1||

 

People worship stone idols. (Ekai) some (paathar) stones (keejai bhaau = are loved) are adored; but (paau) feet are (dhareeai) put on (doojai) other stones – are walked on. (Jey) if (oh-u = that) one stone is (deyo) a deity (ta) then (oh-u) the other is (bhi) also (deyva) ) a deity – neither is a deity.

I have given up this delusion and for me worship is (seyva = service) obedience to commands of (hari) the Almighty, says (naamdeo) Naamdev. 1. 4. 1.

 

———————————-

 

ਗੂਜਰੀ ਘਰੁ ੧ ॥ ਮਲੈ ਨ ਲਾਛੈ ਪਾਰ ਮਲੋ ਪਰਮਲੀਓ ਬੈਠੋ ਰੀ ਆਈ ॥ ਆਵਤ ਕਿਨੈ ਨ ਪੇਖਿਓ ਕਵਨੈ ਜਾਣੈ ਰੀ ਬਾਈ ॥੧॥

Gūjrī gẖar 1.  Malai na lācẖẖai pār malo paramlīo baiṯẖo rī āī.  Āvaṯ kinai na pekẖio kavnai jāṇai rī bāī. ||1||

 

Composition in Raag Goojri (ghar-u 1) to be sung to the first beat. The Almighty has no (laachhai) stain (malai = of dirt) of vices; IT is (par malo = beyond dirt) beyond them; has (aaee) come and (baittho) sat, i.e. pervades – in all creation – (parmaleeo) as fragrance – IT is experienced but no seen.

(Kinai na) no one (peykhio) has seen IT (aavat) coming, (kavanai na) no one (jaanai) knows IT (ri) o (baaee) sister – o my companions. 1.

 

ਕਉਣੁ ਕਹੈ ਕਿਣਿ ਬੂਝੀਐ ਰਮਈਆ ਆਕੁਲੁ ਰੀ ਬਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Kauṇ kahai kiṇ būjẖīai ramaīā ākul rī bāī. ||1|| rahāo.

 

(Kaun-u) who can (kahai) say, (kin-i) how can we (boojheeai) understand about IT – by any comparison with someone – (ramaeeaa) the all-pervasive Master is (aakul-u = without lineage) self-existent – is only IT-self like IT, o sister. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate. 

 

ਜਿਉ ਆਕਾਸੈ ਪੰਖੀਅਲੋ ਖੋਜੁ ਨਿਰਖਿਓ ਨ ਜਾਈ ॥ ਜਿਉ ਜਲ ਮਾਝੈ ਮਾਛਲੋ ਮਾਰਗੁ ਪੇਖਣੋ ਨ ਜਾਈ ॥੨॥

Jio ākāsai pankẖīalo kẖoj nirkẖio na jāī.  Jio jal mājẖai mācẖẖlo mārag pekẖṇo na jāī. ||2||

 

It is like (jio) the way (khoj = foot-mark) the path taken (pankheealo) by the birds (na jaaee) cannot (nirkhio) be seen.

Or the way (maarag-u) the path of (maachhlo) the fish (na jaaee) cannot (peykhno) be seen (maajhai) in (jal) water. 2.

 

ਜਿਉ ਆਕਾਸੈ ਘੜੂਅਲੋ ਮ੍ਰਿਗ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭਰਿਆ ॥ ਨਾਮੇ ਚੇ ਸੁਆਮੀ ਬੀਠਲੋ ਜਿਨਿ ਤੀਨੈ ਜਰਿਆ॥੩॥੨॥
Jio ākāsai gẖaṛūalo marig ṯarisnā bẖariā.  Nāme cẖe suāmī bīṯẖlo jin ṯīnai jariā. ||3||2||

 

Or (jio) the way there is believed to be (gharrooalo) a habitat (aakaasai) in the sky – called Gandharva Nagri in Hindu mythology; the way (trisna bharia) a thirsty (mrig) deer sees the mirage, and believes there is water, i.e. people believe the Creator is up there but never see IT.

(Teenai) all the three illustrations above (jaria = bears) apply to (beetthlo) the Almighty (suaami) Master (chey) of (naam-a) Naamdev, i.e. Naamdev says people imagine the Creator’s presence in different ways but none has seen IT. 3. 2.

 

————————————-

 

ਗੂਜਰੀ ਸ੍ਰੀ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀ ਕੇ ਪਦੇ ਘਰੁ ੩     ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Gūjrī sarī Raviḏās jī ke paḏe gẖar 3   Ikoaʼnkār saṯgur parsāḏ.

 

(Padey = stanzas) composition of (sri, ji) revered Ravidas, (ghar-u 3) to be sung to the third beat.  Invoking the One all-pervasive Creator who may be known with the true guru’s grace.

 

Note: In this Shabad, Bhagat Ravidas says that people worship the deities by offering milk, flowers and food etc. He points that these things are already defiled and are therefore not fit to use for worship, but people do it as a ritual. Worship is to obey the Almighty, i.e. emulating Divine virtues and obeying Divine commands in thought, word and deed.

 

ਦੂਧੁ ਤ ਬਛਰੈ ਥਨਹੁ ਬਿਟਾਰਿਓ ॥ ਫੂਲੁ ਭਵਰਿ ਜਲੁ ਮੀਨਿ ਬਿਗਾਰਿਓ ॥੧॥

Ḏūḏẖ ṯa bacẖẖrai thanhu bitārio.  Fūl bẖavar jal mīn bigārio. ||1||

 

(Doodh-u) milk is (bittaario) defiled (bachhrai) by the calf by sucking (thanhu) the teats of the cow.

(Phool-u) the flower is (bigaario = spoilt) defiled (bhavar-i) by the bumble-bee, and (jal-u) water (meen-i) by the fish.

 

ਮਾਈ ਗੋਬਿੰਦ ਪੂਜਾ ਕਹਾ ਲੈ ਚਰਾਵਉ ॥ ਅਵਰੁ ਨ ਫੂਲੁ ਅਨੂਪੁ ਨ ਪਾਵਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Māī gobinḏ pūjā kahā lai cẖarāvao.  Avar na fūl anūp na pāvao. ||1|| rahāo.

 

O (Maaee) mother, (kahaa) what should I (lai charaavau) take to offer for (pooja) worship (gobind = master of universe) of the Almighty?

I (paavau) find no (avar-u) other (phool-u) flower or anything (anoop-u = unlike) not similarly defiled. 1.

(Rahaau) dwell on his and contemplate.

 

ਮੈਲਾਗਰ ਬੇਰ੍ਹੇ ਹੈ ਭੁਇਅੰਗਾ ॥ ਬਿਖੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬਸਹਿ ਇਕ ਸੰਗਾ ॥੨॥

Mailāgar berĥe hai bẖuiangā.  Bikẖ amriṯ basėh ik sangā. ||2||

 

I cannot use (mailaagar) sandalwood because (bhuiangaa) the snake has (beyrhey) wrapped itself round it.

(Bikh-u) poison and (amrit) nectar (basah-i) dwell (ik sanga) together, i.e. things considered good for worship are defiled. 2.

 

ਧੂਪ ਦੀਪ ਨਈਬੇਦਹਿ ਬਾਸਾ ॥ ਕੈਸੇ ਪੂਜ ਕਰਹਿ ਤੇਰੀ ਦਾਸਾ ॥੩॥
Ḏẖūp ḏīp naībeḏėh bāsā.  Kaise pūj karahi ṯerī ḏāsā. ||3||

 

Question: (Dhoop) incense, (deep) lamps, (naeebeydah-i) food and (baasa) fragrances are all defiled.

(Kaisey) how can (daasa) the servant/devotee (karah-i) perform (teyri) Your (pooja) worship with them, o Almighty?  3.

 

ਤਨੁ ਮਨੁ ਅਰਪਉ ਪੂਜ ਚਰਾਵਉ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਾਵਉ ॥੪॥

Ŧan man arpao pūj cẖarāvao.  Gur parsāḏ niranjan pāvao. ||4||

 

Answer: I should (arpau) dedicate my (tan-u = body) actions and (man-u = mind) thoughts making that as (charaavau) the offering for (pooj) worship.

I can thus (paavau) find (niranjan-u = unstained) the pristine Master (parsaad-i = with grace) with guidance of (gur) the guru. 4.

 

ਪੂਜਾ ਅਰਚਾ ਆਹਿ ਨ ਤੋਰੀ ॥ ਕਹਿ ਰਵਿਦਾਸ ਕਵਨ ਗਤਿ ਮੋਰੀ ॥੫॥੧॥

Pūjā arcẖā āhi na ṯorī.  Kahi Raviḏās kavan gaṯ morī. ||5||1||

 

I am (na aah-i = is not) not doing (tori) Your (pooja) worship (archa) with flowers like everybody else; (kavan) what will be (mori) my (gat-i) state – how will God treat me, – ask people; but I need not worry because I follow the guru- , (kah-i = says) believes Ravidas:  5. 1.

 

• • • SGGS pp 523-524, Goojri Ki Vaar, M: 5, Pauris 18-21 (completed).   ਸਲੋਕ ਮ: ੫ ॥ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮਦ ਲੋਭ ਮੋਹ ਦੁਸਟ ਬਾਸਨਾ ਨਿਵਾਰਿ ॥ ਰਾਖਿ ਲੇਹੁ ਪ੍ਰਭ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰਿ ॥੧॥ Salok mėhlā 5.  Kām kroḏẖ maḏ lobẖ moh ḏusat bāsnā nivār.  Rākẖ leho parabẖ āpṇe Nānak saḏ balihār. ||1||   Prologue by the fifth Guru. O Almighty, please (nivaar-i) banish (dustt) evil (baasna) inclinations of (kaam) lust, (krodh) anger, (mad = intoxication) pride, (lobh) greed and (moh) attachment from my mind. O (prabh) Master, please (raakh-i leyhu) protect (aapney = own) Your servant; I (sad) ever (balihaar-i = am sacrifice) adore You, says fifth Nanak. 1   ਮ: ੫ ॥ ਖਾਂਦਿਆ ਖਾਂਦਿਆ ਮੁਹੁ ਘਠਾ ਪੈਨੰਦਿਆ ਸਭੁ ਅੰਗੁ ॥ ਨਾਨਕ ਧ੍ਰਿਗੁ ਤਿਨਾ ਦਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿਨ ਸਚਿ ਨ ਲਗੋ ਰੰਗੁ ॥੨॥ Mėhlā 5.  Kẖāʼnḏiā kẖāʼnḏiā muhu gẖaṯẖā painanḏiā sabẖ ang.  Nānak ḏẖarig ṯinā ḏā jīviā jin sacẖ na lago rang. ||2||   Prologue by the fifth Guru. The mortal’s (muh-u) mouth (ghatthaa) wears out (khaandiaa khaandia) in eating and (sabh-u) the whole (ang-u = limb) body (painandia = wearing) in trying to cover itself, i.e. one looks after only the physical needs. (Dhrig-u) disgraceful is (jeevia) the life (da) of (tinaa) those (jin) who are not (lago rang-u) imbued with love of (sach-u) the Eternal Almighty, – who has provided everything, says fifth Nanak. 2.   ਪਉੜੀ ॥ ਜਿਉ ਜਿਉ ਤੇਰਾ ਹੁਕਮੁ ਤਿਵੈ ਤਿਉ ਹੋਵਣਾ ॥ ਜਹ ਜਹ ਰਖਹਿ ਆਪਿ ਤਹ ਜਾਇ ਖੜੋਵਣਾ ॥ Paoṛī.  Jio jio ṯerā hukam ṯivai ṯio hovṇā.  Jah jah rakẖėh āp ṯah jāe kẖaṛovaṇā.   (Pauri) stanza. (Jio jio) as is (teyra) Your (hukam-u = command) will (tivai tio) that way things (hovna) happen, O Almighty. (Jah jah) wherever (aap-i = self) the Almighty (rakhah-i = places) desires someone to be, (tah) there the mortal (jaaey) goes and (kharrovnaa) stands, i.e. wherever and whatever IT desires, happens.   ਨਾਮ ਤੇਰੈ ਕੈ ਰੰਗਿ ਦੁਰਮਤਿ ਧੋਵਣਾ ॥ ਜਪਿ ਜਪਿ ਤੁਧੁ ਨਿਰੰਕਾਰ ਭਰਮੁ ਭਉ ਖੋਵਣਾ ॥ Nām ṯerai kai rang ḏurmaṯ ḏẖovṇā.  Jap jap ṯuḏẖ nirankār bẖaram bẖao kẖovṇā.   (Durmat-i) evil thoughts (dhovna = washed) are given up (rang-i) with the colour of, i.e. by being conscious of, (teyrai) Your (naam) virtues and commands. (Jap-i jap-i) by remembering and obeying (tudh-u) Your commands, o (niorankaar) the formless Master, (bharam-u = delusion) going astray and the resultant (bhau = fear) apprehensions (khovna = lost) are obviated.   ਜੋ ਤੇਰੈ ਰੰਗਿ ਰਤੇ ਸੇ ਜੋਨਿ ਨ ਜੋਵਣਾ ॥ ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਇਕੁ ਨੈਣ ਅਲੋਵਣਾ ॥ Jo ṯerai rang raṯe se jon na jovṇā.  Anṯar bāhar ik naiṇ alovaṇā.   (Jo) those who are (ratey) imbued with (tyerai) Your (rang-i) love, i.e. those who conduct themselves by Naam, (sey) they are not (jovna = yoked) put in (jon-i = in womb) cycles of births and deaths. Their (nain) eyes (alovna) see (ik-u) the One Creator (antar-i) within and (baahar-i) outside.   ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਪਛਾਤਾ ਹੁਕਮੁ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕਦੇ ਨ ਰੋਵਣਾ ॥ ਨਾਉ ਨਾਨਕ ਬਖਸੀਸ ਮਨ ਮਾਹਿ ਪਰੋਵਣਾ ॥੧੮॥ Jinĥī pacẖẖāṯā hukam ṯinĥ kaḏe na rovṇā.  Nāo Nānak bakẖsīs man māhi parovaṇā. ||18||   (Jinhi) those who (pachhaataa) understand and obey (hukam-u) Divine commands, (tinhah) they (kadey na) never (rovna = weep) wail – in adversity. They ask for (bakhsees) the benediction of (naau) awareness of Divine virtues and commands, and (provna) string like in a rosary, i.e. keep it, (maah-i) in (man) their minds. 18.   ———————————-   Note: The next two Sloks are a study in contrast. The first one is about those in material pursuits while the second is about those who live being conscious of the Almighty.   ਸਲੋਕ ਮ: ੫ ॥ ਜੀਵਦਿਆ ਨ ਚੇਤਿਓ ਮੁਆ ਰਲੰਦੜੋ ਖਾਕ ॥ ਨਾਨਕ ਦੁਨੀਆ ਸੰਗਿ ਗੁਦਾਰਿਆ ਸਾਕਤ ਮੂੜ ਨਪਾਕ ॥੧॥ Salok mėhlā 5.  Jīvḏiā na cẖeṯio muā ralanḏṛo kẖāk.  Nānak ḏunīā sang guḏāriā sākaṯ mūṛ napāk. ||1||   Prologue by the fifth Guru. (Saakat) a materially oriented person does not (cheytio) remains conscious of (jeevadia) in life; (muaa) on death the body (ralandrro = mixes) becomes like (khaak) dust, i.e. is turned away from God. The (moorr) foolish person (gudaaria) spends life (sang-i) with vices of (duneeaa) the world, and become (napaak) impure i.e. spends human life indulging in vices in the world-play, says fifth Nanak. 1.   ਮ: ੫ ॥ ਜੀਵੰਦਿਆ ਹਰਿ ਚੇਤਿਆ ਮਰੰਦਿਆ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ॥ ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਤਾਰਿਆ ਨਾਨਕ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ॥੨॥ Mėhlā 5.  Jīvanḏiā har cẖeṯiā maranḏiā har rang.  Janam paḏārath ṯāriā Nānak sāḏẖū sang. ||2||   Prologue by the fifth Guru. One who (cheytia) remain conscious of (har-i) the Almighty and (marandiaa) dies (jeevandiaa = living) in life, is imbued with (rang-i) love of the Almighty, – and is united with the Almighty S/he (taaria) ferries across (padaarath-u) the gift of (janam-u = birth) human birth, i.e. makes use of human birth, to remember the Master (sang-i) in the company/with guidance of (saadhoo) the guru, says fifth Nanak. 2.   ਪਉੜੀ ॥ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦੀ ਆਪਿ ਰਖਣ ਵਾਲਿਆ ॥ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰੁ ਸਚੁ ਪਸਾਰਿਆ ॥ Paoṛī.  Āḏ jugāḏī āp rakẖaṇ vāliā.  Sacẖ nām karṯār sacẖ pasāriā.   (Pauri) stanza. (Aad-i) the Primordial (aapi = self) Creator has been (rakhan vaalia) the protector (jug-aadi) from beginning of time. (Kartaar-u) the Creator is (sach-u) eternal and has (pasaaria) created (sach-u = true) perfect creation according to (sach-u = true) inviolable (naam-u) natural laws.   ਊਣਾ ਕਹੀ ਨ ਹੋਇ ਘਟੇ ਘਟਿ ਸਾਰਿਆ ॥ ਮਿਹਰਵਾਨ ਸਮਰਥ, ਆਪੇ ਹੀ ਘਾਲਿਆ ॥ Ūṇā kahī na hoe gẖate gẖat sāriā.  Miharvān samrath āpe hī gẖāliā.   (Kahi na) no place (hoey) is (oona) without application of Naam; IT (saaria) looks after (ghattey ghatt-i) everybody/thing. IT is (miharvaan) kind, (samrath = potent) has all capabilities and (aapey hi) IT-self (ghaalia) works – being in the creatures.   ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ਆਪਿ, ਸੇ ਸਦਾ ਸੁਖਾਲਿਆ ॥ ਆਪੇ ਰਚਨੁ ਰਚਾਇ, ਆਪੇ ਹੀ ਪਾਲਿਆ ॥ Jinĥ man vuṯẖā āp se saḏā sukẖāliā.  Āpe racẖan racẖāe āpe hī pāliā.   (Jinh) those in whose (man-i) minds (aap-i = self) IT (vutthaa = dwells) is remembered, i.e. those who live by Divine virtues and commands – the laws of nature, (sey) those persons are (sadaa) ever (sukhaalia) comfortable/at peace. The (aapey = self) Creator (rachaaey) created (rachan-u) the creation and (aapey hi) IT alone (paalia = nurtures) looks after it.   ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਬੇਅੰਤ ਅਪਾਰਿਆ ॥ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਟੇਕ ਨਾਨਕ ਸੰਮ੍ਹ੍ਹਾਲਿਆ ॥੧੯॥ Sabẖ kicẖẖ āpe āp beanṯ apāriā.  Gur pūre kī tek Nānak sammĥāliā. ||19||   (Aap-i) the Creator who has (beyant) no limits, is (apaaria) infinite, and is (aapey) IT-self (sabh-u kichh) everything, i.e. the whole creation is IT’s manifestation. One with (tteyk) support/guidance (ki) of (poorey) the perfect guru, (sammaalia) keeps the Master in mind – lives by Divine virtues and commands, says fifth Nanak. 19.   ——————————   Note: This twentieth Paurri of Goojri Ki Vaar M: 5, and the two Sloks or prologues preceding it are of the fifth Guru. The message is that those who follow the guru – they obey Divine commands and – are protected by the Almighty – from vices. One must therefore follow the guru’s teachings and make success of human birth, i.e. merge with the Creator.   ਸਲੋਕ ਮ: ੫ ॥ ਆਦਿ ਮਧਿ ਅਰੁ ਅੰਤਿ ਪਰਮੇਸਰਿ ਰਖਿਆ ॥ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦਿਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਚਖਿਆ ॥ Salok mėhlā 5.  Āḏ maḏẖ ar anṯ parmesar rakẖiā.  Saṯgur ḏiṯā har nām amriṯ cẖakẖiā.   Prologue by the fifth Guru. (Parmeysar-i) the Supreme Master, (rakhia) protects seekers from vices (aad-i = beginning) from birth (madh-i = in middle) through life, (ant-i) until the end, i.e. in life, and saves from being put in cycles of reincarnation. One whom (satigur-i) the true guru (ditaa = gives) imparts awareness of (har-i) Divine (naam-u) Divine commands, that person (chakhia) tastes (amrit-u) life-giving experience, i.e. does not succumb to vices and experiences peace.   ਸਾਧਾ ਸੰਗੁ ਅਪਾਰੁ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਰਵੈ ॥ ਪਾਏ ਮਨੋਰਥ ਸਭਿ ਜੋਨੀ ਨਹ ਭਵੈ ॥ Sāḏẖā sang apār anḏin har guṇ ravai.  Pāe manorath sabẖ jonī nah bẖavai.   S/he remains conscious of (apaar-u) the Infinite Master by joining (saadha sang-u) company of the seekers, and (andin = daily) ever (ravai = utters) remembers and emulates (har-i gun) Divine virtues. S/he (paaey) attains (sabh-i) all (manorath) objectives, i.e. attains union with the Creator, and (na bhavai) does not wander in (jon-i) womb, i.e. is not reborn.   ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਕਰਤੇ ਹਥਿ ਕਾਰਣੁ ਜੋ ਕਰੈ ॥ ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਦਾਨੁ ਸੰਤਾ ਧੂਰਿ ਤਰੈ ॥੧॥ Sabẖ kicẖẖ karṯe hath kāraṇ jo karai.  Nānak mangai ḏān sanṯā ḏẖūr ṯarai. ||1||   (Sabh-u kichh-u) everything is (hath-i) in the hands of (kartey) the Creator, who (karai) does (jo) whatever (kaaran-u) happens, i.e. whatever happens is by Divine will. Nanak the fifth (mangai) asks for (daan-u = alms) the benediction of (dhoor-i) dust of the feet of (santaa = saints) the seekers – ability to serve and follow them – to (tarai = swim) get across the world-ocean, i.e. overcome vices, and experience the Master. 1.   ਮ: ੫ ॥ ਤਿਸ ਨੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ॥ ਜਿਨਿ ਜਨਿ ਧਿਆਇਆ ਖਸਮੁ ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥ Mėhlā 5.  Ŧis no man vasāe jin upāiā.  Jin jan ḏẖiāiā kẖasam ṯin sukẖ pāiā.   Prologue by the fifth Guru. We should (vasaaey = cause to dwell, ma’nn-i = in mind) remember (tis no = that) the Creator, (jin-i) who (upaaiaa) created us. (Jin-i) those (jan-i) persons who (dhiaaiaa) pay attention to – the virtues and commands of – (khasam-u) the Master, (tin-i) they (paaiaa) attain (sukh-u) peace – as they do not transgress.   ਸਫਲੁ ਜਨਮੁ ਪਰਵਾਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਇਆ ॥ ਹੁਕਮੈ ਬੁਝਿ ਨਿਹਾਲੁ ਖਸਮਿ ਫੁਰਮਾਇਆ ॥ Safal janam parvān gurmukẖ āiā.  Hukmai bujẖ nihāl kẖasam furmāiā.   (Aaiaa = coming) being born in (janam-u) human form of (gurmukh-i) one who follows the guru’s teachings is (saphal-u) fruitful, as s/he obeys Naam, and is (parvaan-u) accepted, – for union by the Creator. S/he (bujh-i) understands (hukmai) Divine commands and is (nihaal-u) happy to comply with what (khasam-i) by the Master (furmaaia) commands.   ਜਿਸੁ ਹੋਆ ਆਪਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਸੁ ਨਹ ਭਰਮਾਇਆ ॥ ਜੋ ਜੋ ਦਿਤਾ ਖਸਮਿ ਸੋਈ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥ Jis hoā āp kirpāl so nah bẖarmāiā.  Jo jo ḏiṯā kẖasam soī sukẖ pāiā.   (Jis-u) one to whom (aap-i = self) the Master is (kripaal-u) kind, (su) that person does not (bharmaaia) stray from Naam.  (Jo jo) whatever (khasam-i) the Master (ditaa) gives, s/he (paaia) finds (soee) that as the source of (sukh-u) comfort.   ਨਾਨਕ ਜਿਸਹਿ ਦਇਆਲੁ ਬੁਝਾਏ ਹੁਕਮੁ ਮਿਤ ॥ ਜਿਸਹਿ ਭੁਲਾਏ ਆਪਿ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਮਹਿ ਨਿਤ ॥੨॥ Nānak jisahi ḏaiāl bujẖāe hukam miṯ.  Jisahi bẖulāe āp mar mar jamėh niṯ. ||2||   Says Nanak the fifth: (Jisah-i) one to whom (mit = friend) the Almighty is (daiaal-u) kind, IT (bujhaaey = cause to understand) enables to remember and obey (hukam-u) Divine commands – which makes him/her eligible for union with God, and escape reincarnation. On the other hand, (jisah-i) one whom (aap-i = self) IT (bhulaaey) causes to forget commands – and go astray – that person (nit) ever (mar-i mar-i) keeps dying and (jamah-i) taking births. 2.   ਪਉੜੀ ॥ ਨਿੰਦਕ ਮਾਰੇ ਤਤਕਾਲਿ ਖਿਨੁ ਟਿਕਣ ਨ ਦਿਤੇ ॥ ਪ੍ਰਭ ਦਾਸ ਕਾ ਦੁਖੁ ਨ ਖਵਿ ਸਕਹਿ ਫੜਿ ਜੋਨੀ ਜੁਤੇ ॥ Paoṛī.  Ninḏak māre ṯaṯkāl kẖin tikaṇ na ḏiṯe.  Parabẖ ḏās kā ḏukẖ na kẖav sakahi faṛ jonī juṯe.   (Paurri) stanza. The Almighty (maarey = kills) destroys (nindak = slanderers) ill-wishers of the seekers (tatkaal-i) immediately, not (ditey) letting them be (ttikan = settled) at peace, i.e. one who wishes ill for others is never at peace. (Prabh) the Master (na sakah-i) cannot (khav-i) tolerate (dukh-u) the pain of (daas = servants) those who obey Naam/the natural laws for life, and (pharr-i) catching hold of the ill-wishers, (jutey = yokes) puts them (jonee) in numerous life forms, i.e. in cycles of births deaths.   Page 524   ਮਥੇ ਵਾਲਿ ਪਛਾੜਿਅਨੁ ਜਮ ਮਾਰਗਿ ਮੁਤੇ ॥ ਦੁਖਿ ਲਗੈ ਬਿਲਲਾਣਿਆ ਨਰਕਿ ਘੋਰਿ ਸੁਤੇ ॥ Mathe vāl pacẖẖāṛian jam mārag muṯe.  Ḏukẖ lagai billāṇiā narak gẖor suṯe.   Catching hold (vaal-i) of hair (mathey = on the forehead) of the head, they are (pachhaarrian-u) dashed to the ground, i.e. are treated brutally – figuratively -, and (mutey) put (maarag-i) on the path of, i.e. detained by, (jam) Divine justice. They (bil-laania) groan (lagai) feeling (dukh-u) the distress, when they are (sutey/suttey) thrown in (ghor = dark) the terrible (narak-i) hell, i.e. cycles of reincarnation.   ਕੰਠਿ ਲਾਇ ਦਾਸ ਰਖਿਅਨੁ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸਤੇ ॥੨੦॥ Kanṯẖ lāe ḏās rakẖian Nānak har saṯe. ||20||   On the other hand, (satey) the Eternal (har-i) Almighty (rakhian-u) protects IT’s (daas) servants/devotees (kantth-i laaey = embracing) with care. 20.   ————————————   Note: The two Sloks below are repetition with minor variations, the first of one on page 521 and second of another on page 522.   ਸਲੋਕ ਮ: ੫ ॥ ਰਾਮੁ ਜਪਹੁ ਵਡਭਾਗੀਹੋ ਜਲਿ ਥਲਿ ਪੂਰਨੁ ਸੋਇ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਧਿਆਇਐ ਬਿਘਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ਕੋਇ ॥੧॥ Salok mėhlā 5.  Rām japahu vadbẖāgīho jal thal pūran soe.  Nānak nām ḏẖiāiai bigẖan na lāgai koe. ||1||   Prologue by the fifth Guru. (Ramhu) remember (raam) the all-pervasive Master and (vaddbhaagee-ho) be fortunate – your wishes will be fulfilled; (soey) IT (pooran-u = fills) pervades (jal-i) in water and (thal-i) in/on earth. (Araadheeai) by invoking, i.e. living (naam-i) by virtues and commands of, the Almighty, (na koey) no (bighan-u) impediment (laagai = affects) comes – in the way of achieving emancipation, says Nanak the fifth. 1   ਮ: ੫ ॥ ਕੋਟਿ ਬਿਘਨ ਤਿਸੁ ਲਾਗਤੇ ਜਿਸ ਨੋ ਵਿਸਰੈ ਨਾਉ ॥ ਨਾਨਕ ਅਨਦਿਨੁ ਬਿਲਪਤੇ ਜਿਉ ਸੁੰਞੈ ਘਰਿ ਕਾਉ ॥੨॥ Mėhlā 5.  Kot bigẖan ṯis lāgṯe jis no visrai nāo.  Nānak anḏin bilpaṯe jio suñai gẖar kāo. ||2||   Prologue by the fifth Guru. (Kot-i = crore/ten million) countless (bighan) impediments (laagtey = affect) are faced (tis-u no) by one who (visrai) forgets (naau/naam) Divine virtues and commands, i.e. guide for human life. Such people (andin = every day) ever (bilpatey) whine – for achieving nothing, like (kaau) a crow which gets nothing from a (sunjney) empty (ghar-i) house, says Nanak the fifth.   ਪਉੜੀ ॥ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਦਾਤਾਰੁ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਿਆ ॥ ਇਛ ਪੁੰਨੀ ਮਨਿ ਆਸ ਗਏ ਵਿਸੂਰਿਆ ॥ Paoṛī.  Simar simar ḏāṯār manorath pūriā.  Icẖẖ punnī man ās gae visūriā.   (Pauri) stanza. (Maorath) objectives are (pooria) accomplished (simar-i simar-i = remembering) by living by Virtues and commands of (daataar-u) the beneficent Master, i.e. by the laws of nature. (Ichh) desires and (aas-i) expectations (man-i) in the mind are (punni) fulfilled and (visooria) disappointments (gaey) depart.   ਪਾਇਆ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਜਿਸ ਨੋ ਭਾਲਦਾ ॥ ਜੋਤਿ ਮਿਲੀ ਸੰਗਿ ਜੋਤਿ ਰਹਿਆ ਘਾਲਦਾ ॥ Pāiā nām niḏẖān jis no bẖālḏā.  Joṯ milī sang joṯ rahiā gẖālḏā.   When one (paaia) obtains (nidhaan-u) the treasure of awareness of (naam-u) Divine virtues and commands, (jis no) which one has been (bhaalda) searching within; then (jot-i = light) the soul (mili = mixes) merges (sang-i) with (jot-i) the Supreme Soul, for which one (rahiaa) has been (ghaalda) toiling – for numerous births, i.e. what the soul yearns for.   ਸੂਖ ਸਹਜ ਆਨੰਦ ਵੁਠੇ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ॥ ਆਵਣ ਜਾਣ ਰਹੇ ਜਨਮੁ ਨ ਤਹਾ ਮਰਿ ॥ Sūkẖ sahj ānanḏ vuṯẖe ṯiṯ gẖar.  Āvaṇ jāṇ rahe janam na ṯahā mar.   In (tit-u) that (ghar-i = house) mind (sookh) peace, (sahj) poise and (anand) bliss/happiness (vutthey) dwell. (Aavan = coming) births and (jaan = going) deaths (rah-e) are obviated; there is no (janam-u) birth (mar-i = death) after death.   ਸਾਹਿਬੁ ਸੇਵਕੁ ਇਕੁ ਇਕੁ ਦ੍ਰਿਸਟਾਇਆ ॥ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੨੧॥੧॥੨॥ Sāhib sevak ik ik ḏaristāiā.  Gur parsāḏ Nānak sacẖ samāiā. ||21||1||2|| ਸੁਧੁ   Then (sahib-u) the Master and (seyvak = servant) seeker become (ik-u) one and (dristaaia) are seen as one, i.e. the seeker is looked at as manifestation of the Almighty. (Gur prasaad-i) with the guru’s grace/guidance one (samaaia) merges (saachi) with the Eternal Creator, says the fifth Nanak. 21. 1. 2.   ਸੁਧੁ suḏẖu   (Sudh-u) Correct. This is an annotation by the Guru that this Vaar has been correctly transcribed.