SGGS pp 117-120, Majh M: 3, Astpadis 15-18

 

SGGS pp 117-120, Majh M: 3, Astpadis 15-18

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Mājẖ mėhlā 3.

 

Bani of the third Guru in Rag Majh.

 

ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਚੀ ਸਿਖ ਸੁਣਾਈ ॥ ਹਰਿ ਚੇਤਹੁ ਅੰਤਿ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥ ਹਰਿ ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਨਾਥੁ ਅਜੋਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ

ਭਾਇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥

Saṯgur sācẖī sikẖ suṇā▫ī.   Har cẖeṯahu anṯ ho▫e sakẖā▫ī.   Har agam agocẖar anāth ajonī saṯgur kai bẖā▫e pāvṇi▫ā. ||1||

 

(Sargutu) the true guru gave me this eternal advice: remember God who alone can help in the end.

But we cannot remember some one we have no seen. God who is (Agam) physically unreachable, (Agochar) beyond physical observation, (Ajoni) wthout physical form, and (Anaath = without a master) self-existent. We can remember God only through Divine virtues as taught by the guru. 1.

 

Page 118

 

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਆਪੁ ਨਿਵਾਰਣਿਆ ॥ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ਤਾ ਹਰਿ ਪਾਏ ਹਰਿ ਸਿਉ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ha▫o vārī jī▫o vārī āp nivārṇi▫ā.   Āp gavā▫e ṯā har pā▫e har si▫o sahj samāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

 

I adore one who kills his/her ego; because only by losing the self one finds God within, and remains (Sahji) naturally absorbed therewith. 1.

Pause and contemplate.

 

ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਕਰਮੁ ਕਮਾਇਆ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥ ਬਿਨੁ ਭਾਗਾ ਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਸਬਦੈ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੨॥

Pūrab likẖi▫ā so karam kamā▫i▫ā.   Saṯgur sev saḏā sukẖ pā▫i▫ā.   Bin bẖāgā gur pā▫ī▫ai nāhī sabḏai mel milāvaṇi▫ā. ||2||

 

We act under the influence, and face consequences, of past deeds; things can however turn favorable by the guru’s guidance. The guru facilitates union with God through the Shabad; but the guru himself is not found (Bin bhaga) unless deserved by past deeds. 2.

 

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹੈ ਸੰਸਾਰੇ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਤਕੀਐ ਨਾਮਿ ਅਧਾਰੇ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋਰੁ ਕਰੇ ਕਿਆ ਤਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਖਪਿ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥

Gurmukẖ alipaṯ rahai sansāre.   Gur kai ṯakī▫ai nām aḏẖāre.   Gurmukẖ jor kare ki▫ā ṯis no āpe kẖap ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||3||

 

A (Gurmukh) guru-orientd person remains (Alipt) untouched by the vices of the world, because s/he looks only to the guru and lives by (Adhaare = support of) Divine virtues. No amount of (Jor) coercion works on the Gurmukh; any one who tries, faces frustration instead. 3.

 

ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧੇ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ॥ ਆਤਮ ਘਾਤੀ ਹੈ ਜਗਤ ਕਸਾਈ ॥ ਨਿੰਦਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਬਹੁ ਭਾਰੁ ਉਠਾਵੈ ਬਿਨੁ ਮਜੂਰੀ ਭਾਰੁ

ਪਹੁਚਾਵਣਿਆ ॥੪॥

Manmukẖ anḏẖe suḏẖ na kā▫ī.   Āṯam gẖāṯī hai jagaṯ kasā▫ī.   Ninḏā kar kar baho bẖār uṯẖāvai bin majūrī bẖār pahucẖāvaṇi▫ā. ||4||

 

On the other hand, a (Manmukh) self-willed person acts in ignorance, has suicidal tendencies and with them harms others. S/he slanders others thus taking their faults; the others thus benefit without the slanderer getting any thing in return. 4.

 

ਇਹੁ ਜਗੁ ਵਾੜੀ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਮਾਲੀ ॥ ਸਦਾ ਸਮਾਲੇ ਕੋ ਨਾਹੀ ਖਾਲੀ ॥ ਜੇਹੀ ਵਾਸਨਾ ਪਾਏ ਤੇਹੀ ਵਰਤੈ ਵਾਸੂ ਵਾਸੁ ਜਣਾਵਣਿਆ ॥੫॥

Ih jag vāṛī merā parabẖmālī.   Saḏā samāle ko nāhī kẖālī.   Jehī vāsnā pā▫e ṯehī varṯai vāsū vās jaṇāvaṇi▫ā. ||5||

 

The world is like a garden and the Creator its gardener who ever (Samaale) looks after every one, neglecting none. The way a flower in the garden spreads the (Vaasna) fragrance given to it by the Creator, the humans display the given qualities and are known by them .5.

 

ਮਨਮੁਖੁ ਰੋਗੀ ਹੈ ਸੰਸਾਰਾ ॥ ਸੁਖਦਾਤਾ ਵਿਸਰਿਆ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ॥ ਦੁਖੀਏ ਨਿਤਿ ਫਿਰਹਿ ਬਿਲਲਾਦੇ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਾਂਤਿ ਨ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥

Manmukẖ rogī hai sansārā.   Sukẖ▫ḏāṯa visri▫ā agam apārā.   Ḏukẖī▫e niṯ firėh billāḏe bin gur sāʼnṯ na pāvṇi▫ā. ||6||

 

The self-willed people are afflicted because they forget the Infinite Creator, the source of all comfort; they are restless and run to seek solace; their only hope is the guru and should find him. 6.

 

ਜਿਨਿ ਕੀਤੇ ਸੋਈ ਬਿਧਿ ਜਾਣੈ ॥ ਆਪਿ ਕਰੇ ਤਾ ਹੁਕਮਿ ਪਛਾਣੈ ॥ ਜੇਹਾ ਅੰਦਰਿ ਪਾਏ ਤੇਹਾ ਵਰਤੈ ਆਪੇ ਬਾਹਰਿ ਪਾਵਣਿਆ ॥੭॥

Jin kīṯe so▫ī biḏẖ jāṇai.   Āp kare ṯā hukam pacẖẖāṇai.   Jehā anḏar pā▫e ṯehā varṯai āpe bāhar pāvṇi▫ā. ||7||

 

The Creator alone knows what to do about the afflictions of the creatures; when S/he wills they understand (Hukam = Divine command) how to conduct themselves in life. They do so according to the God-given nature. 7.

 

ਤਿਸੁ ਬਾਝਹੁ ਸਚੇ ਮੈ ਹੋਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥ ਜਿਸੁ ਲਾਇ ਲਏ ਸੋ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਜਿਸੁ ਦੇਵੈ ਸੋ

ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੪॥੧੫॥

Ŧis bājẖahu sacẖe mai hor na ko▫ī.   Jis lā▫e la▫e so nirmal ho▫ī.   Nānak nām vasai gẖat anṯar jis ḏevai so pāvṇi▫ā. ||8||14||15||

 

There is no one else but the Eternal who can help; those whom God motivates seek Divine sanctuary and are (Nirmal = unstained) freed of afflictions. Divine virtues are present within; but only those who are so enabled by God find them. 8. 14. 15.

 

——————————————

 

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Mājẖ mėhlā 3.

 

Bani of the thirdGuru in Rag Majh.

 

Note*: This Astpadi uses the word ਅੰਮ੍ਰਿਤ (Amrit) basically meaning a life giving elixir, in different contexts.

 

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥ ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਗਵਾਏ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਸਦਾ ਸਲਾਹੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥

Amriṯ nām man vasā▫e.   Ha▫umai merā sabẖ ḏukẖ gavā▫e.   Amriṯ baṇī saḏā salāhe amriṯ amriṯ pāvṇi▫ā. ||1||

 

One who keeps (Amrit Naam) the life giving Divine virtues in mind is able to banish the afflictions of ego and attachment to things transitory. S/he ever praises the Amrit word and through this Amrit, is  the recipient of Amrit Naam. 1.

 

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ha▫o vārī jī▫o vārī amriṯ baṇī man vasāvaṇi▫ā.   Amriṯ baṇī man vasā▫e amriṯ nām ḏẖi▫āvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

 

I adore any one who keeps the Amrit word in mind; with the Amrit word in mind s/he remembers Amrit Naam. 1.

Pause and contemplate.

 

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੋਲੈ ਸਦਾ ਮੁਖਿ ਵੈਣੀ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵੇਖੈ ਪਰਖੈ ਸਦਾ ਨੈਣੀ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਥਾ ਕਹੈ ਸਦਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਅਵਰਾ ਆਖਿ

ਸੁਨਾਵਣਿਆ ॥੨॥

Amriṯ bolai saḏā mukẖ vaiṇī.   Amriṯ vekẖai parkẖai saḏā naiṇī.   Amriṯ kathā kahai saḏā ḏin rāṯī avrā ākẖ sunāvṇi▫ā. ||2||

 

Such a person says the Amrit words of God’s praise and sees the manifestation of Amrit God, the source of life, in nature. S/he recounts the Amrit virtues of God and gives discourse to others. 2.

 

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰੰਗਿ ਰਤਾ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਏ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਰਸਨਾ ਬੋਲੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਨਿ ਤਨਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਵਣਿਆ ॥੩॥

Amriṯ rang raṯā liv lā▫e.   Amriṯ gur parsādī pā▫e.   Amriṯ rasnā bolai ḏin rāṯī man ṯan amriṯ pī▫āvṇi▫ā. ||3||

 

Imbued with the love of Amrit God, s/he concentrates on Divine virtues; this Amrit – life giving experience – comes through the guru’s teachings. S/he speaks the Amrit (refreshing) words day and night invigorating  mind and body with the Amrit – elixir of Naam. 3.

 

ਸੋ ਕਿਛੁ ਕਰੈ ਜੁ ਚਿਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥ ਤਿਸ ਦਾ ਹੁਕਮੁ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਈ ॥ ਹੁਕਮੇ ਵਰਤੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਹੁਕਮੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਵਣਿਆ ॥੪॥

So kicẖẖ karai jo cẖiṯ na ho▫ī.   Ŧis ḏā hukam met nasakaiko▫ī.   Hukme varṯai amriṯ baṇī hukme amriṯ pī▫āvṇi▫ā. ||4||

 

We mortals cannot know what God would do, but know that God’s will cannot be countermanded. The whole world-play results from the Amrit (Divine) Word; we (drink) obtain this Amrit when ordained by God. 4.

 

 

ਅਜਬ ਕੰਮ ਕਰਤੇ ਹਰਿ ਕੇਰੇ ॥ ਇਹੁ ਮਨੁ ਭੂਲਾ ਜਾਂਦਾ ਫੇਰੇ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਬਦਿ ਵਜਾਵਣਿਆ ॥੫॥

Ajab kamm karṯe har kere.   Ih man bẖūlā jāʼnḏā fere.   Amriṯ baṇī si▫o cẖiṯ lā▫e amriṯ sabaḏ vajāvaṇi▫ā. ||5||

 

The Creator’s ways are amazing; S/he can grant peace to a wandering mind. The mind then pays attention to the Amrit word of the guru and the Amrit Divine word manifests within. 5.

 

 

Page 119

 

ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਉਪਾਏ ॥ ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਪਰਖੇ ਲੋਕ ਸਬਾਏ ॥ ਖਰੇ ਪਰਖਿ ਖਜਾਨੈ ਪਾਇਹਿ ਖੋਟੇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਵਣਿਆ ॥੬॥

Kẖote kẖare ṯuḏẖ āp upā▫e.   Ŧuḏẖ āpe parkẖe lok sabā▫e.   Kẖare parakẖ kẖajānai pā▫ihi kẖote bẖaram bẖulāvaṇi▫ā. ||6||

 

O God, You have create some (Khare) genuine devotees and others (Khote = counterfeit) those who pretend, and watch them all. Those who genuinely obey Your commands are accepted for merger with You while the counterfeit ones are turned away and made to wander in reincarnations. 6.

 

 

ਕਿਉ ਕਰਿ ਵੇਖਾ ਕਿਉ ਸਾਲਾਹੀ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀ ॥ ਤੇਰੇ ਭਾਣੇ ਵਿਚਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵਸੈ ਤੂੰ ਭਾਣੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਵਣਿਆ ॥੭॥

Ki▫o kar vekẖā ki▫o sālāhī.   Gur parsādī sabaḏ salāhī.   Ŧere bẖāṇe vicẖ amriṯ vasai ṯūʼn bẖāṇai amriṯ pī▫āvṇi▫ā. ||7||

 

Question: O God how should I praise You to have a vision of You?

Answer: Praise God through the guru’s Shabad. There is Amrit in Your will and it is by Your grace that one (drinks the Amrit – elixir of) experiences Divine virtues. 7.

 

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਹਰਿ ਬਾਣੀ ॥ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਰਿਦੈ ਸਮਾਣੀ ॥ ਨਾਨਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਪੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਭ ਭੁਖ ਲਹਿ ਜਾਵਣਿਆ ॥੮॥ ੧੫॥੧੬॥

Amriṯ sabaḏ amriṯ har baṇī.   Saṯgur sevi▫ai riḏai samāṇī.   Nānak amriṯ nām saḏā sukẖ▫ḏāṯa pī amriṯ sabẖ bẖukẖ lėh jāvaṇi▫ā. ||8||15||16||

 

The guru’s Shabad is Amrit; it invigorates by giving the Amrit of (Hari Bani) Divine Word; the Word (Samaani) abides in the mind by following the guru. Naam Amrit is the source of bliss; its experience is  satisfying. 8. 15. 16.

 

————————————————-

 

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Mājẖ mėhlā 3.

 

Bani of the third Guru in Rag Majh.

 

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵਰਸੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀ ਸਦਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਬੁਝਾਵਣਿਆ ॥੧॥

Amriṯ varsai sahj subẖā▫e.   Gurmukẖ virlā ko▫ī jan pā▫e.   Amriṯ pī saḏā ṯaripṯāse kar kirpā ṯarisnā bujẖāvaṇi▫ā. ||1||

 

The Amrit- elixir – of the celestial word is being sent (Sahj subhaae = naturally) all the time, but a rare seeker (receives) experiences it.  The Naam Amrit (quenches the soul’s thirst)  ends all craving. 1.

 

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਵਣਿਆ ॥ ਰਸਨਾ ਰਸੁ ਚਾਖਿ ਸਦਾ ਰਹੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ਸਹਜੇ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ha▫o vārī jī▫o vārī gurmukẖ amriṯ pī▫āvṇi▫ā.   Rasnā ras cẖākẖ saḏā rahai rang rāṯī sėhje har guṇ gāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

 

I adore those who (Peeaavnia = drink) experience the Amrit Word through the guru’s teachings; with this experience the tongue keeps reciting the Divine word in a state of (Sahj) natural poise. 1.

Pause and contemplate.

 

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸਹਜੁ ਕੋ ਪਾਏ ॥ ਦੁਬਿਧਾ ਮਾਰੇ ਇਕਸੁ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਦਰੀ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੨॥

Gur parsādī sahj ko pā▫e.   Ḏubiḏẖā māre ikas si▫o liv lā▫e.   Naḏar kare ṯā har guṇ gāvai naḏrī sacẖ samāvaṇi▫ā. ||2||

 

Poise is obtained by a rare person through the guru’s grace; with it one banishes dualism and focuses on the One Master. The seeker then praises Divine virtues with Akal Purakh’s grace and gets absorbed in them. 2.

 

ਸਭਨਾ ਉਪਰਿ ਨਦਰਿ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੀ ॥ ਕਿਸੈ ਥੋੜੀ ਕਿਸੈ ਹੈ ਘਣੇਰੀ ॥ ਤੁਝ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਕਿਛੁ ਨ ਹੋਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਝੀ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥

Sabẖnā upar naḏar parabẖ ṯerī.   Kisai thoṛī kisai hai gẖaṇerī.   Ŧujẖ ṯe bāhar kicẖẖ na hovai gurmukẖ sojẖī pāvṇi▫ā. ||3||

 

O Creator, You shower grace on all; some get less and others more. Nothing is beyond Your reach; this understanding comes from the guru’s teachings. 3.

 

ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਤੁ ਹੈ ਬੀਚਾਰਾ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਭਰੇ ਤੇਰੇ ਭੰਡਾਰਾ ॥ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਕੋਈ ਨ ਪਾਵੈ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥

Gurmukẖ ṯaṯ hai bīcẖārā.   Amriṯ bẖare ṯere bẖandārā.   Bin saṯgur seve ko▫ī na pāvai gur kirpā ṯe pāvṇi▫ā. ||4||

 

O God, You are the treasure-house of Naam Amrit; it can be obtained through the guru’s teachings. One cannot receive it without following the guru therefore needs to earn the guru’s grace. 4.

 

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੈ ਸੋ ਜਨੁ ਸੋਹੈ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮਿ ਅੰਤਰੁ ਮਨੁ ਮੋਹੈ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਮਨੁ ਤਨੁ ਬਾਣੀ ਰਤਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਹਜਿ ਸੁਣਾਵਣਿਆ ॥੫॥

Saṯgur sevai so jan sohai.   Amriṯ nām anṯar man mohai.   Amriṯ man ṯan baṇī raṯā amriṯ sahj suṇāvṇi▫ā. ||5||

 

The mind of one who follows the guru, experiences Naam Amrit and s/he makes a success of life. His/her mind, body and speech are imbued with Naam Amrit and his/her state of poise displays it. 5.

 

ਮਨਮੁਖੁ ਭੂਲਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਏ ॥ ਨਾਮੁ ਨ ਲੇਵੈ ਮਰੈ ਬਿਖੁ ਖਾਏ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਵਿਸਟਾ ਮਹਿ ਵਾਸਾ ਬਿਨੁ ਸੇਵਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੬॥

Manmukẖ bẖūlā ḏūjai bẖā▫e kẖu▫ā▫e.   Nām na levai marai bikẖ kẖā▫e.   An▫ḏin saḏā vistā mėh vāsā bin sevā janam gavāvṇi▫ā. ||6||

 

On the other hand, a (Manmukh) self-willed ’person’s mind is deluded by other attractions; s/he does not care for Naam and perishes engrossed in temporary pleasures. S/he remains immersed in vices day after day, does not follow the guru and wastes human birth. 6.

 

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਪੀਆਏ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਹਜਿ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥ ਪੂਰਨ ਪੂਰਿ ਰਹਿਆ ਸਭ ਆਪੇ ਗੁਰਮਤ ਨਦਰੀ ਆਵਣਿਆ ॥੭॥

Amriṯ pīvai jis no āp pī▫ā▫e.   Gur parsādī sahj liv lā▫e.   Pūran pūr rahi▫ā sabẖ āpe gurmaṯ naḏrī āvaṇi▫ā. ||7||

 

(Naam Amrit) the elixir of Divine virtues is (drunk) experienced by one whom the Creator gives; s/he follows the guru and remains focused on Naam in a state of poise. The Creator is present every where; (Gurmat) the guru’s teachings enable vision to experience that presence. 7.

 

ਆਪੇ ਆਪਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸੋਈ ॥ ਜਿਨਿ ਸਿਰਜੀ ਤਿਨਿ ਆਪੇ ਗੋਈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ਸਦਾ ਤੂੰ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੬॥੧੭॥

Āpe āp niranjan so▫ī.   Jin sirjī ṯin āpe go▫ī.   Nānak nām samāl saḏā ṯūʼn sėhje sacẖ samāvaṇi▫ā. ||8||16||17||

 

The Creator creates and destroys but remains (Niranjan) untouched by the world-play. Let us ever (Samaal) remember and emulate Divine virtues and be absorbed into the Eternal, in a state of poise. 8. 16. 17.

 

——————————————

 

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Mājẖ mėhlā 3.

 

Bani of the third Guru in Rag Majh.

 

ਸੇ ਸਚਿ ਲਾਗੇ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਏ ॥ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸੇਵਹਿ ਸਹਜ ਸੁਭਾਏ ॥ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਚਾ ਸਾਲਾਹੀ ਸਚੈ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੧॥

Se sacẖ lāge jo ṯuḏẖ bẖā▫e.   Saḏā sacẖ sevėh sahj subẖā▫e.   Sacẖai sabaḏ sacẖā sālāhī sacẖai mel milāvaṇi▫ā. ||1||

 

O God, those whom You like imbibe (Sach) eternal virtues; it becomes their (Sahj subhaae) nature to ever remember the (Sach) Eternal. Praising the eternal virtues through the guru’s Shabad they get absorbed in the Eternal. 1.

 

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਸਚੁ ਸਾਲਾਹਣਿਆ ॥ ਸਚੁ ਧਿਆਇਨਿ ਸੇ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ha▫o vārī jī▫o vārī sacẖ salāhṇi▫ā.   Sacẖ ḏẖi▫ā▫in se sacẖ rāṯe sacẖe sacẖ samāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

 

I adore those who praise the Eternal; remembering the Eternal they are (Sach raate) imbued in true love, and thus get absorbed in the Eternal. 1.

Pause and contemplate.

 

ਜਹ ਦੇਖਾ ਸਚੁ ਸਭਨੀ ਥਾਈ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥ ਤਨੁ ਸਚਾ ਰਸਨਾ ਸਚਿ ਰਾਤੀ ਸਚੁ ਸੁਣਿ ਆਖਿ ਵਖਾਨਣਿਆ ॥੨॥

Jah ḏekẖā sacẖ sabẖnī thā▫ī.   Gur parsādī man vasā▫ī.   Ŧan sacẖā rasnā sacẖ rāṯī sacẖ suṇ ākẖ vakẖānṇi▫ā. ||2||

 

The Eternal is present wherever we see, and can with the guru’s grace bring it to abide in the mind. Listening to Divine virtues one is imbued in Divine love; this is displayed by one’s (Tann = body) actions and (Rasna – tongue) speech, as also conveyed through discourse. 2.

Page  120

 

ਮਨਸਾ ਮਾਰਿ ਸਚਿ ਸਮਾਣੀ ॥ ਇਨਿ ਮਨਿ ਡੀਠੀ ਸਭ ਆਵਣ ਜਾਣੀ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸਦਾ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥

Mansā mār sacẖ samāṇī.   In man dīṯẖī sabẖ āvaṇ jāṇī.   Saṯgur seve saḏā man nihcẖal nij gẖar vāsā pāvṇi▫ā. ||3||

 

One who recognizes the transitory nature of existence (Mansa maar) dissolves desires and devotes to the Eternal. With a (Mann nihchal) steady mind achieved by following the guru’s teachings, one can find entry to the original home (God) where the soul came from. 3.

 

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਰਿਦੈ ਦਿਖਾਇਆ ॥ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ॥ ਸਚੋ ਸਚਾ ਵੇਖਿ ਸਾਲਾਹੀ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਚੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥

Gur kai sabaḏ riḏai ḏikẖā▫i▫ā.   Mā▫i▫ā moh sabaḏ jalā▫i▫ā.   Sacẖo sacẖā vekẖ sālāhī gur sabḏī sacẖ pāvṇi▫ā. ||4||

 

The guru’s Shabad helps end (Moh) attachment to (Maya) the world-play and enables  vision of the Creator in the mind. Vision of the Eternal is a motivation to praise the Master, through the guru’s Shabad, and achieve union therewith. 4.

 

ਜੋ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਤਿਨ ਸਚੀ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਹਿ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੫॥

Jo sacẖ rāṯe ṯin sacẖī liv lāgī.   Har nām samālėh se vadbẖāgī.   Sacẖai sabaḏ āp milā▫e saṯsangaṯ sacẖ guṇ gāvaṇi▫ā. ||5||

 

Those who reflect on Naam, Divine virtues are (Vadbhaagi) fortunate; they are (Sach raate) imbued with Divine love and develop (Sachi liv) true devotion. They sing Divine praises in holy congregation and unite with the Creator through the guru’s Shabad. 5.

 

ਲੇਖਾ ਪੜੀਐ ਜੇ ਲੇਖੇ ਵਿਚਿ ਹੋਵੈ ॥ ਓਹੁ ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਸਬਦਿ ਸੁਧਿ ਹੋਵੈ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਸਚ ਸਬਦਿ ਸਾਲਾਹੀ ਹੋਰੁ ਕੋਇ ਨ ਕੀਮਤਿ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥

Lekẖā paṛī▫ai je lekẖe vicẖ hovai.   Oh agam agocẖar sabaḏ suḏẖ hovai.   An▫ḏin sacẖ sabaḏ sālāhī hor ko▫e na kīmaṯ pāvṇi▫ā. ||6||

 

(Can we take a measure of the Creator and creation?) we could if the Creator were finite; instead S/he is (Agam) inaccessible and (Agochar) beyond physical observation; all that can be done is to try and (Sabad sudh) understand Divine virtues through the guru’s Shabad. So let us praise the Master’s virtues through the guru’s Shabad and not try to evaluate the Creator. 6.

 

ਪੜਿ ਪੜਿ ਥਾਕੇ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਈ ॥ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਜਾਲੇ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ॥ ਬਿਖੁ ਬਿਹਾਝਹਿ ਬਿਖੁ ਮੋਹ ਪਿਆਸੇ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬਿਖੁ ਖਾਵਣਿਆ ॥੭॥

Paṛ paṛ thāke sāʼnṯ na ā▫ī.   Ŧarisnā jāle suḏẖ na kā▫ī.   Bikẖ bihājẖėh bikẖ moh pi▫āse kūṛ bol bikẖ kẖāvaṇi▫ā. ||7||

 

Those who advocate knowing the Creator by reading religious texts get tired reading but do not get peace; they burn in the fire of craving and do not understand the essence. They thirst for more money and work for it; they speak untruths which act as poison for the mind. 7.

 

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਏਕੋ ਜਾਣਾ ॥ ਦੂਜਾ ਮਾਰਿ ਮਨੁ ਸਚਿ ਸਮਾਣਾ ॥ ਨਾਨਕ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਵਰਤੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੭॥੧੮॥

Gur parsādī eko jāṇā.   Ḏūjā mār man sacẖ samāṇā.   Nānak eko nām varṯai man anṯar gur parsādī pāvṇi▫ā. ||8||17||18||

 

The way to know Divine virtues is to follow the guru’s teachings; this helps end distractions and enables focus on the Eternal. The Divine light is present in the mind; the guru’s teachings help realize that and to have a vision of God. 8. 17. 18.