Posts Tagged ‘SGGS p 115’

SGGS pp 115-117, Majh M: 3, Astpadis 11-14

SGGS pp 115-117, Majh M: 3, Astpadis 11-14.
 
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥ 
Mājẖ mėhlā 3. 
Bani of the third Guru in Rag Majh.
 
 
ਆਪੁ ਵੰਞਾਏ ਤਾ ਸਭ ਕਿਛੁ ਪਾਏ ॥ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਚੀ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥ ਸਚੁ ਵਣੰਜਹਿ ਸਚੁ ਸੰਘਰਹਿ ਸਚੁ ਵਾਪਾਰੁ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੧॥ 
 Āp vañā▫e ṯā sabẖ kicẖẖ pā▫e.   Gur sabḏī sacẖī liv lā▫e.   Sacẖ vaṇaʼnjahi sacẖ sangẖrahi sacẖ vāpār karāvaṇi▫ā. ||1||

For achieving spiritual success one must demolish ego, follow the guru and focus on the objective, God, should acquire Divine virtues, accumulate them for wealth and in conduct be guided by them. 1.
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਹਰਿ ਗੁਣ ਅਨਦਿਨੁ ਗਾਵਣਿਆ ॥ ਹਉ ਤੇਰਾ ਤੂੰ ਠਾਕੁਰੁ ਮੇਰਾ ਸਬਦਿ ਵਡਿਆਈ ਦੇਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ 
Ha▫o vārī jī▫o vārī har guṇ an▫ḏin gāvaṇi▫ā.   Ha▫o ṯerā ṯūʼn ṯẖākur merā sabaḏ vadi▫ā▫ī ḏevaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

I adore those who emulate Divine virtues all the time; they beg for the guru’s word of Divine praise from the Master. 1.
Pause and contemplate.
 
 
ਵੇਲਾ ਵਖਤ ਸਭਿ ਸੁਹਾਇਆ ॥ ਜਿਤੁ ਸਚਾ ਮੇਰੇ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥ ਸਚੇ ਸੇਵਿਐ ਸਚੁ ਵਡਿਆਈ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸਚੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੨॥ 
velā vakẖaṯ sabẖ suhā▫i▫ā.   Jiṯ sacẖā mere man bẖā▫i▫ā.   Sacẖe sevi▫ai sacẖ vadi▫ā▫ī gur kirpā ṯe sacẖ pāvṇi▫ā. ||2|| 

Any time when God's virtues come to mind is auspicious. Emulating these virtues is to worship the Eternal;t this comes from the guru's teachings. 2.
 
ਭਾਉ ਭੋਜਨੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਤੁਠੈ ਪਾਏ ॥ ਅਨ ਰਸੁ ਚੂਕੈ ਹਰਿ ਰਸੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥ ਸਚੁ ਸੰਤੋਖੁ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਬਾਣੀ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥ 
Bẖā▫o bẖojan saṯgur ṯuṯẖai pā▫e.   An ras cẖūkai har ras man vasā▫e.   Sacẖ sanṯokẖ sahj sukẖ baṇī pūre gur ṯe pāvṇi▫ā. ||3|| 
 
Love for God is food for the soul and comes and through the guru. Once this is experienced the experience of other things are forgotten.
This experience brings (Sach) eternal virtues, (Santokh) satisfaction and (Sahj) equipoise; the guru helps obtain these. 3.
 
 
ਸਤਿਗੁਰੁ ਨ ਸੇਵਹਿ ਮੂਰਖ ਅੰਧਗਵਾਰਾ ॥ ਫਿਰਿ ਓਇ ਕਿਥਹੁ ਪਾਇਨਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰਾ ॥ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵਹਿ ਜਮ ਦਰਿ ਚੋਟਾ ਖਾਵਣਿਆ ॥੪॥ 
Saṯgur na sevėh mūrakẖ anḏẖ gavārā.   Fir o▫e kithhu pā▫in mokẖ ḏu▫ārā.   Mar mar jamėh fir fir āvahi jam ḏar cẖotā kẖāvaṇi▫ā. ||4||

The self-willed persons do not follow the guru due to ignorance and cannot get (Mokh duaar) freedom from vices. As a result their souls are grabbed by (Jamm) the messengers of death, tortured and sent to reincarnate. 4.
 
ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਜਾਣਹਿ ਤਾ ਆਪੁ ਪਛਾਣਹਿ ॥ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਵਖਾਣਹਿ ॥ ਸਚੇ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਨਿ ਨਉ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Sabḏai sāḏ jāṇėh ṯā āp pacẖẖāṇėh.   Nirmal baṇī sabaḏ vakāṇėh.   Sacẖe sev saḏā sukẖ pā▫in na▫o niḏẖ nām man vasāvaṇi▫ā. ||5|| 
 
However if they experience the Divine word, they search within and also convey the Word to others.
They then live by the Word, receive solace and ever reflect on Naam, the treasure of virtues. 5.
 
ਸੋ ਥਾਨੁ ਸੁਹਾਇਆ ਜੋ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥ ਸਤਸੰਗਤਿ ਬਹਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇਆ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਸਾਲਾਹਹਿ ਸਾਚਾ ਨਿਰਮਲ ਨਾਦੁ ਵਜਾਵਣਿਆ ॥ ੬॥ 
So thān suhā▫i▫ā jo har man bẖā▫i▫ā.   Saṯsangaṯ bahi har guṇ gā▫i▫ā.   An▫ḏin har sālāhahi sācẖā nirmal nāḏ vajāvaṇi▫ā. ||6|| 

The (place) mind in which God abides is blessed; it participates in Satsangat, the holy congregation where God's virtues are praised.
Such a person emulates the virtues of the Eternal and experiences the celestial word within thus connecting the mind to the Divine. 6.  
 

Page 116

ਮਨਮੁਖ ਖੋਟੀ ਰਾਸਿ ਖੋਟਾ ਪਾਸਾਰਾ ॥ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਨਿ ਦੁਖੁ ਲਾਗੈ ਭਾਰਾ ॥ ਭਰਮੇ ਭੂਲੇ ਫਿਰਨਿ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੭॥ 
Manmukẖ kẖotī rās kẖotā pāsārā.   Kūṛ kamāvan ḏukẖ lāgai bẖārā.   Bẖarme bẖūle firan ḏin rāṯī mar janmėh janam gavāvṇi▫ā. ||7||
 
(On the other hand), self willed people live by vices and (Paasaara) spread them; they live by (Koor) falsehood but ultimately suffer greatly.
Being deluded they waste the opportunity of human birth to unite with God and keep going through reincarnations. 7. 
 
 
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਮੈ ਅਤਿ ਪਿਆਰਾ ॥ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅਧਾਰਾ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਨਣਿਆ ॥੮॥੧੦॥੧੧॥ 
Sacẖā sāhib mai aṯ pi▫ārā.   Pūre gur kai sabaḏ aḏẖārā.   Nānak nām milai vadi▫ā▫ī ḏukẖ sukẖ sam kar jānṇi▫ā. ||8||10||11||
 
As taught by the guru's Shabad I deeply love the virtues of the eternal Master.
I accept both comfort and pain as the will of God; the guru says this brings honor before God. 8. 10. 11.
 
 

———————————

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥ 
Mājẖ mėhlā 3.
 
Bani of the third Guru in Rag Majh.

 ਤੇਰੀਆ ਖਾਣੀ ਤੇਰੀਆ ਬਾਣੀ ॥ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸਭ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣੀ ॥ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਾਇਆ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੋਇ ਨ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥ 
 Ŧerī▫ā kẖāṇī ṯerī▫ā baṇī.   Bin nāvai sabẖ bẖaram bẖulāṇī.   Gur sevā ṯe har nām pā▫i▫ā bin saṯgur ko▫e na pāvṇi▫ā. ||1||  
 
All forms of life and their roles are God-given; those who forget this and not act accordingly wander in delusion.
Naam, the Divine commands on allotted roles can only be known from the guru; there is no other way. 1.
 
 
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥ ਹਰਿ ਸਚਾ ਗੁਰ ਭਗਤੀ ਪਾਈਐ ਸਹਜੇ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ 
Ha▫o vārī jī▫o vārī har seṯī cẖiṯ lāvaṇi▫ā.   Har sacẖā gur bẖagṯī pā▫ī▫ai sėhje man vasāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o. 
 
I adore those who are conscious of Divine commands; they follow the guru's teachings and easily understand them. 1.
Pause and contemplate.
 
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਤਾ ਸਭ ਕਿਛੁ ਪਾਏ ॥ ਜੇਹੀ ਮਨਸਾ ਕਰਿ ਲਾਗੈ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਸਭਨਾ ਵਥੂ ਕਾ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੨॥ 
Saṯgur seve ṯā sabẖ kicẖẖ pā▫e.   Jehī mansā kar lāgai ṯehā fal pā▫e.   Saṯgur ḏāṯā sabẖnā vathū kā pūrai bẖāg milāvaṇi▫ā. ||2|| 
 
All wishes of one who follows the guru are fulfilled; one attains fulfillment for whatever the guru is approached.
God is the treasure house of every thing; we receive by the guru's grace what is deserved by us. 2.  
 
 
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੈਲਾ ਇਕੁ ਨ ਧਿਆਏ ॥ ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਲਾਗੀ ਬਹੁ ਦੂਜੈ ਭਾਏ ॥ ਤਟਿ ਤੀਰਥਿ ਦਿਸੰਤਰਿ ਭਵੈ ਅਹੰਕਾਰੀ ਹੋਰੁ ਵਧੇਰੈ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੩॥ 
Ih man mailā ik na ḏẖi▫ā▫e.   Anṯar mail lāgī baho ḏūjai bẖā▫e.   Ŧat ṯirath disanṯar bẖavai ahaʼnkārī hor vaḏẖerai ha▫umai mal lāvaṇi▫ā. ||3||
 
A mind influenced by vices does not remember the Creator's commands; attachment to vices masks the understanding.
Such a person takes ceremonial baths, goes on pilgrimages, wanders from place to place seeking God; but these create vanity and the mind gets further sullied. 3.
 
   
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਤਾ ਮਲੁ ਜਾਏ ॥ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਹਰਿ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਸਚੁ ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਗੈ ਸਚਿ ਲਾਗੈ ਮੈਲੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੪॥ 
Saṯgur seve ṯā mal jā▫e.   Jīvaṯ marai har si▫o cẖiṯ lā▫e.   Har nirmal sacẖ mail na lāgai sacẖ lāgai mail gavāvṇi▫ā. ||4|| 
 
The influence of vices goes if the guru's teachings are followed; the mind then (Jeevat marai = becomes a living dead) sheds attachment to world-play and devotes to God.
God's virtues are unstained because truth cannot be stained; those who imbibe Divine virtues banish vices. 4.
 
Note*: The next verse uses the expression ਬਿਸਟਾ ਕੇ ਕੀੜੇ (Bista ke keere) meaning the worms in the excreta and refer to those who enjoy vices and never want to come out. 
 
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਅੰਧ ਗੁਬਾਰਾ ॥ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਅੰਧਾਰਾ ॥ ਬਿਸਟਾ ਕੇ ਕੀੜੇ ਬਿਸਟਾ ਕਮਾਵਹਿ ਫਿਰਿ ਬਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਪਚਾਵਣਿਆ ॥੫॥ 
Bājẖ gurū hai anḏẖ gubārā.   Agi▫ānī anḏẖā anḏẖ anḏẖārā.   Bistā ke kīṛe bistā kamāvėh fir bistā māhi pacẖāvaṇi▫ā. ||5|| 
 
Those who do not follow the guru remain ignorant; even the learned people devoid of the guru's teachings are ignorant as if groping in the dark.
Being ignorant those caught in vices generate more vice and perish in them. 5. 
 
 
ਮੁਕਤੇ ਸੇਵੇ ਮੁਕਤਾ ਹੋਵੈ ॥ ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਸਬਦੇ ਖੋਵੈ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਚਾ ਸੇਵੀ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥ ੬॥ 
Mukṯe seve mukṯā hovai.   Ha▫umai mamṯā sabḏe kẖovai.   An▫ḏin har jī▫o sacẖā sevī pūrai bẖāg gur pāvṇi▫ā. ||6||
 
(The guru is free of vices); those who follow him also obtain freedom from vices like ego and attachment to the world-play.
However one finds the guru if deserved by past deeds. By following the guru, one is freed of vices and lives virtuously in the service of the Eternal. 6.
 
 
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਨਾਮੁ ਨਿਧਿ ਪਾਏ ॥ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸਦਾ ਮਨੁ ਸਚਾ ਸਚੁ ਸੇਵੇ ਦੁਖੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੭॥ 
Āpe bakẖse mel milā▫e.   Pūre gur ṯe nām niḏẖ pā▫e.   Sacẖai nām saḏā man sacẖā sacẖ seve ḏukẖ gavāvṇi▫ā. ||7||
 
God forgives past transgressions and unites with the guru who teaches Divine virtues. 
By imbibing these virtues the mind is cleansed and suffering due to wrong-doings ends. 7.
 
 
ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਦੂਰਿ ਨ ਜਾਣਹੁ ॥ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਅੰਤਰਿ ਪਛਾਣਹੁ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੧॥੧੨॥
Saḏā hajūr ḏūr na jāṇhu.   Gur sabḏī har anṯar pacẖẖāṇhu.   Nānak nām milai vadi▫ā▫ī pūre gur ṯe pāvṇi▫ā. ||8||11||12|| 
 
God is with us, not far; we can realize Him/her within us through the guru's teachings.
Divine virtues bring honor but are obtained from the perfect guru. 8. 11. 12.
 

—————————————

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥ 
Mājẖ mėhlā 3.   
 
Bani of the third Guru in Rag Majh.
 
 
ਐਥੈ ਸਾਚੇ ਸੁ ਆਗੈ ਸਾਚੇ ॥ ਮਨੁ ਸਚਾ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਰਾਚੇ ॥ ਸਚਾ ਸੇਵਹਿ ਸਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ 
Aithai sācẖe so āgai sācẖe.   Man sacẖā sacẖai sabaḏ rācẖe.   Sacẖā sevėh sacẖ kamāvėh sacẖo sacẖ kamāvaṇi▫ā. ||1|| 
 
Those who live virtuously here are recognized as such in the hereafter. They keep their minds cleansed with the guru's Shabad. 
They emulate Divine virtues and serve the Eternal through truthful living. 1.
 
 
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਸਚੇ ਸੇਵਹਿ ਸਚਿ ਸਮਾਵਹਿ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī sacẖā nām man vasāvaṇi▫ā.   Sacẖe sevėh sacẖ samāvėh sacẖe ke guṇ gāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.
 
I adore those who have Divine virtues in mind; they emulate them, obey Divine commands and remain absorbed in the Eternal. 1.
Pause and contemplate.
 
ਪੰਡਿਤ ਪੜਹਿ ਸਾਦੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ॥ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਮਾਇਆ ਮਨੁ ਭਰਮਾਵਹਿ ॥ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਸਭ ਸੁਧਿ ਗਵਾਈ ਕਰਿ ਅਵਗਣ ਪਛੋਤਾਵਣਿਆ ॥੨॥ 
Pandiṯ paṛėh sāḏ na pāvahi.   Ḏūjai bẖā▫e mā▫i▫ā man bẖarmāvėh.   Mā▫i▫ā mohi sabẖ suḏẖ gavā▫ī kar avgaṇ pacẖẖoṯāvaṇi▫ā. ||2|| 
 
The learned Pundit reads religious texts but does not experience their essence; his mind is focused on collecting money. This takes his mind from God to evil practices but ultimately he repents for his misdeeds. 2. 
 
 
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਾ ਤਤੁ ਪਾਏ ॥ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਮਨੁ ਮਾਰੈ ਅਪੁਨਾ ਮੁਕਤੀ ਕਾ ਦਰੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥ 
Saṯgur milai ṯā ṯaṯ pā▫e.   Har kā nām man vasā▫e.   Sabaḏ marai man mārai apunā mukṯī kā ḏar pāvṇi▫ā. ||3||  
 
If he finds and follows the guru he can understand the essence, and keep it in his mind.
The guru's Shabad kills ego and vanity; with freedom from vices the soul gets to 
God's abode and obtains (Mukti) freedom from reincarnations. 3.
 
 

Page 117

ਕਿਲਵਿਖ ਕਾਟੈ ਕ੍ਰੋਧੁ ਨਿਵਾਰੇ ॥ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਖੈ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥ ਸਚਿ ਰਤੇ ਸਦਾ ਬੈਰਾਗੀ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Kilvikẖ kātai kroḏẖ nivāre.   Gur kā sabaḏ rakẖai ur ḏẖāre.   Sacẖ raṯe saḏā bairāgī ha▫umai mār milāvaṇi▫ā. ||4||  
 
However any one who longs for union with God must get rid of the evil of wrath through the guru's teachings.
With them the mind is imbued with Divine virtues and yearns for God; by killing ego it finds God within. 4.
 
Note*: The next verse mentions two sets of three. Firstly ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਨਸਾ (Tribidh mansa) meaning three types of aspirations and secondly ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਾਇਆ (Tribidh maaia/Maya) meaning three types of attributes. The three aspirations are Dharam (to be able to do what is right), Arth (economic well-being) and Kaam (fulfillment of desires). The three types of attributes are Tamas (inertia, ignorance), Rajas (effort, passion) and Sattva (goodness, translating into rituals and charities etc). The verse also mentions ਚਉਥੇ ਪਦ (Chauthe pad) the fourth stage. The fourth stage in the aspirations is Mokh or Mukti meaning freedom from attachment to the world-play. The fourth stage in the attributes is Turia meaning the fourth which entails transcending the three attributes mentioned above. It translates into a life where goodness comes naturally without any deliberate effort.
 
ਅੰਤਰਿ ਰਤਨੁ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਇਆ ॥ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਨਸਾ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਾਇਆ ॥ ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਮੋਨੀ ਥਕੇ ਚਉਥੇ ਪਦ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥ 
Anṯar raṯan milai milā▫i▫ā.   Ŧaribaḏẖ mansā ṯaribaḏẖ mā▫i▫ā.   Paṛ paṛ pandiṯ monī thake cẖa▫uthe paḏ kī sār na pāvṇi▫ā. ||5|| 
 
The ( jewel of) invaluable Divine virtues are found within the mind with the guru's teachings; otherwise they are masked by the three types of aspirations and three types of attributes  of Maya, the world-play.
The learned people and seekers try but cannot get to the fourth stage whereby vision of the Divine is obtained effortlessly. 5.
 
 
ਆਪੇ ਰੰਗੇ ਰੰਗੁ ਚੜਾਏ ॥ ਸੇ ਜਨ ਰਾਤੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਰੰਗਾਏ ॥ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਚੜਿਆ ਅਤਿ ਅਪਾਰਾ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਸਿ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੬॥ 
Āpe range rang cẖaṛā▫e.   Se jan rāṯe gur sabaḏ rangā▫e.   Har rang cẖaṛi▫ā aṯ apārā har ras ras guṇ gāvaṇi▫ā. ||6|| 
 
Motivation for Divine love comes from the Creator Him/her-self with the guru's Shabad as the medium.
This love is beyond description; with it one relishes praising Divine virtues. 6.
 
 
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਸਚੁ ਸੰਜਮੁ ਸੋਈ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਨਾਮਿ  ਮੁਕਤਿ ਹੋਈ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਸਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥ 
Gurmukẖ riḏẖ siḏẖ sacẖ sanjam so▫ī.   Gurmukẖ gi▫ān nām mukaṯ ho▫ī.   Gurmukẖ kār sacẖ kamāvėh sacẖe sacẖ samāvaṇi▫ā. ||7||
 
(People are impressed by those displaying occult powers or practicing control of the sensory/ action organs), but (Gurmukh) one who follows the guru focuses on truthful living. For the Gurmukh wisdom and emancipation lie in emulating Divine virtues. 
A Gurmukh lives truthfully and merges in the Eternal through the virtues. 7.
 
 
ਗੁਰਮੁਖਿ ਥਾਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਿ ਪਤਿ ਸਭੁ ਆਪੇ ॥ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੨॥੧੩॥
Gurmukẖ thāpe thāp uthāpe.   Gurmukẖ jāṯ paṯ sabẖ āpe.   Nānak gurmukẖ nām ḏẖi▫ā▫e nāme nām samāvaṇi▫ā. ||8||12||13||  
 
The Gurmukh acknowledges that the Creator alone creates and destroys; that one who remembers God does not care for the so called high caste or status.
For the Gurmukh, remembering and emulating God's virtues as taught by the guru is the means for merger with God. 8. 12. 13.  
 
 

——————————-

 ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥ 
Mājẖ mėhlā 3.
Bani of the third Guru in Rag Majh.
 
Nate*: Gurmukh is a word used very frequently in Gurbani, the gurus' compositions/ word. Its literal meaning is 'one who looks towards the guru' and represents a person who follows the guru's teachings. It also means a person or entity that obeys Divine commands. In this Shabad it has been used in the latter context. Accordingly in this Shabad ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਰਤੈ ਸਭੁ ਆਪੇ ਸਚਾ (Gurmukh vartai sabh aape sacha) means the Creator makes every thing happen through His/her command. Similarly ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਰਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਣੀ (Gurmukh dharti gurmukh paani) means the earth and water carry out their functions as allotted by the Creator.
 
ਉਤਪਤਿ ਪਰਲਉ ਸਬਦੇ ਹੋਵੈ ॥ ਸਬਦੇ ਹੀ ਫਿਰਿ ਓਪਤਿ ਹੋਵੈ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਰਤੈ ਸਭੁ ਆਪੇ ਸਚਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਪਾਇ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ 
Uṯpaṯ parla▫o sabḏe hovai.   Sabḏe hī fir opaṯ hovai.   Gurmukẖ varṯai sabẖ āpe sacẖā gurmukẖ upā▫e samāvaṇi▫ā. ||1||

Creation and destruction happen by Divine command; as does re-creation;
Every thing happens in obedience to God; God creates and merges the creation back to the Self. 1.
 
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਗੁਰ ਤੇ ਸਾਤਿ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ 
Ha▫o vārī jī▫o vārī gur pūrā man vasāvaṇi▫ā.   Gur ṯe sāṯ bẖagaṯ kare ḏin rāṯī guṇ kahi guṇī samāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.
 
I adore those who keep the perfect guru's teachings in mind; they grant peace and motivate to devotion day and night. The devotee then merges in the (Guni) one being praised through praises. 1.
Pause and contemplate.
 
ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਰਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਣੀ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਵਣੁ ਬੈਸੰਤਰੁ ਖੇਲੈ ਵਿਡਾਣੀ ॥ ਸੋ ਨਿਗੁਰਾ ਜੋ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਨਿਗੁਰੇ ਆਵਣ ਜਾਵਣਿਆ ॥੨॥ 
Gurmukẖ ḏẖarṯī gurmukẖ pāṇī.   Gurmukẖ pavaṇ baisanṯar kẖelai vidāṇī.   So nigurā jo mar mar jammai nigure āvaṇ jāvaṇi▫ā. ||2|| 
The earth and water carry out functions allotted by the Creator, as do air and fire; the Creator's play is fascinating.
But there are humans who do not obey the guru; they keep going through cycles of rebirth and death again and again. 2.
 
 
ਤਿਨਿ ਕਰਤੈ ਇਕੁ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥ ਕਾਇਆ ਸਰੀਰੈ ਵਿਚਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਾਇਆ ॥ ਸਬਦਿ ਭੇਦਿ ਕੋਈ ਮਹਲੁ ਪਾਏ ਮਹਲੇ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਵਣਿਆ ॥੩॥ 
Ŧin karṯai ik kẖel racẖā▫i▫ā.   Kā▫i▫ā sarīrai vicẖ sabẖ kicẖẖ pā▫i▫ā.   Sabaḏ bẖeḏ ko▫ī mahal pā▫e mahle mahal bulāvaṇi▫ā. ||3||
 
There is another angle to the Creator's play; the whole play is also found within the body.
We can see the (Mahl = mansion) Creator's abode within through the guru's Shabad. The Creator then calls over the Mahl (soul) to the Mahl (God's abode) for merger. 3.
Note*: The remaining verses of this Shabad take off from the last verse which said that the whole world-play is found within the body. Gurmat, the guru's teaching compares human life with a market place. In the latter, merchandise is bought and sold with exchange of money. The traders usually borrow money from bank (financier). Similarly in the spiritual field the humans come with the capital of Naam, Divine virtues given by the Creator; their conduct is to be governed by these virtues. This is elaborated in the verses that follow.
 
ਸਚਾ ਸਾਹੁ ਸਚੇ ਵਣਜਾਰੇ ॥ ਸਚੁ ਵਣੰਜਹਿ ਗੁਰ ਹੇਤਿ ਅਪਾਰੇ ॥ ਸਚੁ ਵਿਹਾਝਹਿ ਸਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥ 
Sacẖā sāhu sacẖe vaṇjāre.   Sacẖ vaṇaʼnjahi gur heṯ apāre.   Sacẖ vihājẖėh sacẖ kamāvėh sacẖo sacẖ kamāvaṇi▫ā. ||4|| 

The Creator is like an impeccable financier who sends the humans to act as honest traders in virtues. The latter are expected to obey the Infinite and deal honestly. 
They (acquire) understand virtues and emulate them in life; truth leads to truthful living. 4. 
 
ਬਿਨੁ ਰਾਸੀ ਕੋ ਵਥੁ ਕਿਉ ਪਾਏ ॥ ਮਨਮੁਖ ਭੂਲੇ ਲੋਕ ਸਬਾਏ ॥ ਬਿਨੁ ਰਾਸੀ ਸਭ ਖਾਲੀ ਚਲੇ ਖਾਲੀ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥ 
Bin rāsī ko vath ki▫o pā▫e.   Manmukẖ bẖūle lok sabā▫e.   Bin rāsī sabẖ kẖālī cẖale kẖālī jā▫e ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||5|| 
 
In business, goods cannot be purchased without capital (Similarly virtues cannot be imbibed without understanding the Divine word). The self willed persons do not follow this and go astray wandering aimlessly all over.
Without the capital of virtues they die (Khaali hath = empty-handed) without benefiting from human birth and suffer the pain of failure. 5.
 
 
ਇਕਿ ਸਚੁ ਵਣੰਜਹਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਿਆਰੇ ॥ ਆਪਿ ਤਰਹਿ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਤਾਰੇ ॥ ਆਏ ਸੇ ਪਰਵਾਣੁ ਹੋਏ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥ ੬॥
Ik sacẖ vaṇaʼnjahi gur sabaḏ pi▫āre.   Āp ṯarėh sagle kul ṯāre.   Ā▫e se parvāṇ ho▫e mil parīṯam sukẖ pāvṇi▫ā. ||6||
 
Those who follow the guru's Shabad (deal) conduct themselves truthfully. They succeed in life and motivate generations.
They unite with the beloved Master and enjoy the comfort of God's abode. Such people make success of human birth. 6. 
 
 
ਅੰਤਰਿ ਵਸਤੁ ਮੂੜਾ ਬਾਹਰੁ ਭਾਲੇ ॥ ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੇ ਫਿਰਹਿ ਬੇਤਾਲੇ ॥ ਜਿਥੈ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਤਿਥਹੁ ਕੋਇ ਨ ਪਾਵੈ ਮਨਮੁਖ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥ 
Anṯar vasaṯ mūṛā bāhar bẖāle.   Manmukẖ anḏẖe firėh beṯāle.   Jithai vath hovai ṯithhu ko▫e na pāvai manmukẖ bẖaram bẖulāvaṇi▫ā. ||7|| 
Whatever is needed is in the mind but an ignorant person searches outside; this is the case of a self-willed person who is (Betaal) not in tune with reality.
A thing can be obtained from where it is, but the self-willed wander in delusion all over. 7.
 
ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਸਬਦਿ ਬੁਲਾਏ ॥ ਮਹਲੀ ਮਹਲਿ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਆਪੇ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਧਿਆਵਣਿਆ ॥੮॥੧੩॥੧੪॥ 
Āpe ḏevai sabaḏ bulā▫e.   Mahlī mahal sahj sukẖ pā▫e.   Nānak nām milai vadi▫ā▫ī āpe suṇ suṇ ḏẖi▫āvaṇi▫ā. ||8||13||14|| 

Those who follow the Shabad are motivated to look within. God's (Mahl = mansion) is then found within the (Mahl = mansion) human body; this brings lasting solace.
With this union, it is as if the Creator Him/her-self listens to the Word and remembers the Divine virtues. 8. 13. 14.






 
 

SGGS pp 113-115, Majh M: 3, Astpadis 6-9.

SGGS pp 113-115, Majh M: 3, Astpadis 6-9.

 

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Mājẖ mėhlā 3.

 

Bani of the third Guru in Rag Majh.

 

ਸਭ ਘਟ ਆਪੇ ਭੋਗਣਹਾਰਾ ॥ ਅਲਖੁ ਵਰਤੈ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਧਿਆਈਐ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥

Sabẖ gẖat āpe bẖogaṇhārā.   Alakẖ varṯai agam apārā.   Gur kai sabaḏ merā har parabẖ ḏẖi▫ā▫ī▫ai sėhje sacẖ samāvaṇi▫ā. ||1||

O God, You enjoy your creation through us all; You are infinite and all-pervasive but in subtle form.

Therefore, we can know you only through your virtues as taught by the guru’s Shabad and thus be easily absorbed in You. 1.

 

 

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਸਬਦੁ ਸੂਝੈ ਤਾ ਮਨ ਸਿਉ ਲੂਝੈ ਮਨਸਾ ਮਾਰਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ha▫o vārī jī▫o vārī gur sabaḏ man vasāvaṇi▫ā.   Sabaḏ sūjẖai ṯā man si▫o lūjẖai mansā mār samāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.


I adore the guru’s Shabad and keep it in mind; because through the Shabad we fight and dissolve temptations in the mind and be absorbed in God. 

Pause and contemplate.

 

ਪੰਚ ਦੂਤ ਮੁਹਹਿ ਸੰਸਾਰਾ ॥ ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੇ ਸੁਧਿ ਨ ਸਾਰਾ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਅਪਣਾ ਘਰੁ ਰਾਖੈ ਪੰਚ ਦੂਤ ਸਬਦਿ ਪਚਾਵਣਿਆ ॥੨॥

Panc ū muhėh sansārā.   Manmuk anḏẖe suḏẖ na sārā.   Gurmuk hovai so apā gar rākai panc ū saba pacāvai▫ā. ||2|| 

The five vices (of lust, wrath, greed, attachment and vanity) entice the creatures; the self willed are possessed by them and act blindly not knowing what they do. 

But those who follow the guru protect themselves by banishing the five by acting on the guru’s Shabad. 3.

 

 

ਇਕਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਚੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ॥ ਸਹਜੇ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇਵਹਿ ਅਨਦਿਨੁ ਮਾਤੇ ॥ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਹਰਿ ਦਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥

Ik gurmukẖ saḏā sacẖai rang rāṯe.   Sėhje parabẖ sevėh an▫ḏin māṯe.   Mil parīṯam sacẖe guṇ gāvahi har ḏar sobẖā pāvṇi▫ā. ||3||

 

The (Gurmukhs) guru-oriented persons are ever absorbed in the love of the Eternal; thus stimulated, they  obey the laws of nature naturally.

They praise and emulate Divine virtues, find the Beloved God and receive honor. 3. 


Note*: The next verse gives the spiritual linkage to numerals 1 to 4.

 


ਏਕਮ ਏਕੈ ਆਪੁ ਉਪਾਇਆ ॥ ਦੁਬਿਧਾ ਦੂਜਾ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਾਇਆ ॥ ਚਉਥੀ ਪਉੜੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਊਚੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Ėka  m ekai āp upā▫i▫ā.   Ḏubiḏẖā ḏūjā ṯaribaḏẖ mā▫i▫ā.   Cẖa▫uthī pa▫oṛī gurmukẖ ūcẖī sacẖo sacẖ kamāvaṇi▫ā. ||4||

 

The Creator first created the unique Self; second dualism and third the three pronged Maya, the world play (of Tamas – ignorance, inertia; Rajas – passion, action; Sattva – rituals, superstitions).

The (Gurmukh) guru oriented persons transcend these, go to the fourth stage wherein they live by truth. 4.

 

ਸਭੁ ਹੈ ਸਚਾ ਜੇ ਸਚੇ ਭਾਵੈ ॥ ਜਿਨਿ ਸਚੁ ਜਾਤਾ ਸੋ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਸਚੇ ਸੇਵਹਿ ਸਾਚੇ ਜਾਇ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੫॥

Sabẖ hai sacẖā je sacẖe bẖāvai.   Jin sacẖ jāṯā so sahj samāvai.   Gurmukẖ karṇī sacẖe sevėh sācẖe jā▫e samāvaṇi▫ā. ||5||


All that pleases the Eternal is good; so those who live truthfully are easily accepted by the Divine.

A Gurmukh’s life is one of serving the Eternal; it leads to merger with the Creator. 5.

 

 

ਸਚੇ ਬਾਝਹੁ ਕੋ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਆ ॥ ਦੂਜੈ ਲਾਗਿ ਜਗੁ ਖਪਿ ਖਪਿ ਮੂਆ ।। ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਏਕੋ ਸੇਵਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥

Sacẖe bājẖahu ko avar na ḏū▫ā.   Ḏūjai lāg jag kẖap kẖap mū▫ā.   Gurmukẖ hovai so eko jāṇai eko sev sukẖ pāvṇi▫ā. ||6||


There is no benefactor but the Eternal; those who expect from others die (Khap khap)  frustrated.

One, who follows the guru, recognizes and serves only the One and, obtains solace. 6.


Note*: The next verse uses the term ਦੇਖਹਿ ਕਚੀ ਪਕੀ ਸਾਰੀ (Dekheh kachi paki saari) meaning “watches the pieces on the board whether they have (Pakki) matured or not”. This is derived from the Chaupar, a game of dice in which the (Saari) pieces move on the board according to throw of dice. Only the pieces that mature enter ‘home’. This is used as a metaphor whereby the Creator (throws the dice) gives commands and the (pieces move) creatures act. Those who obey, mature and enter Nij Ghar (own home = God) where the soul came from. Those who disobey are captured by the (enemy) vices and have to (start all over again) reincarnate.

 

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥ ਆਪੇ ਧਰਿ ਦੇਖਹਿ ਕਚੀ ਪਕੀ ਸਾਰੀ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਆਪੇ ਕਾਰ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥

Jī▫a janṯ sabẖ saraṇ ṯumārī.   Āpe ḏẖar ḏekẖėh kacẖī pakī sārī.   An▫ḏin āpe kār karā▫e āpe mel milāvaṇi▫ā. ||7||

All creatures are at your call O God; You watch whether they are (Kachi) indifferent or (Pakki) matured as required.

Day after day, You make them do your bidding;  those who perform are united with You. 7.

 

ਤੂੰ ਆਪੇ ਮੇਲਹਿ ਵੇਖਹਿ ਹਦੂਰਿ ॥ ਸਭ ਮਹਿ ਆਪਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥ ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਝੀ ਪਾਵਣਿਆ ॥ ੮॥੬॥੭॥
Ŧūʼn āpe melėh vekẖėh haḏūr.   Sabẖ mėh āp rahi▫ā bẖarpūr.   Nānak āpe āp varṯai gurmukẖ sojẖī pāvṇi▫ā. ||8||6||7||


You bring people near You and watch; You do this being present within them.

Says Nanak, the creator pervades every where, and watches, but this understanding comes from the guru. 8. 6. 7.

 

——————————

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Mājẖ mėhlā 3.

Bani of the third Guru in Rag Majh.

 

 

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਗੁਰ ਕੀ ਮੀਠੀ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੈ ਕਿਨੈ ਚਖਿ ਡੀਠੀ ॥ ਅੰਤਰਿ ਪਰਗਾਸੁ ਮਹਾ ਰਸੁ ਪੀਵੈ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਬਦੁ ਵਜਾਵਣਿਆ ॥੧॥

Amriṯ baṇī gur kī mīṯẖī.   Gurmukẖ virlai kinai cẖakẖ dīṯẖī.   Anṯar pargās mahā ras pīvai ḏar sacẖai sabaḏ vajāvaṇi▫ā. ||1||

 

The guru’s (Bani) word is invigorating and enjoyable; but a rare (Gurmukh) guru-oriented person experiences that.

It enlightens the mind and (Maha ras peevai) is a great experience; the guru’s word guides the soul to the Eternal. 1.

 

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰੁ ਸਾਚਾ ਮਨੁ ਨਾਵੈ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ha▫o vārī jī▫o vārī gur cẖarṇī cẖiṯ lāvaṇi▫ā.   Saṯgur hai amriṯ sar sācẖā man nāvai mail cẖukāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

 

I adore those who obey the guru from the heart; the true guru is (Amritsar saacha = the pool of nectar) a treasure of virtues which purify the mind through reflection on them (just as bathing washes off dirt). 1.

Pause and contemplate.

 

ਤੇਰਾ ਸਚੇ ਕਿਨੈ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਕਿਨੈ ਵਿਰਲੈ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥ ਤੁਧੁ ਸਾਲਾਹਿ ਨ ਰਜਾ ਕਬਹੂੰ ਸਚੇ ਨਾਵੈ ਕੀ ਭੁਖ ਲਾਵਣਿਆ ॥੨॥

Ŧerā sacẖe kinai anṯ na pā▫i▫ā.   Gur parsāḏ kinai virlai cẖiṯ lā▫i▫ā.   Ŧuḏẖ sālāhi na rajā kabahūʼn sacẖe nāvai kī bẖukẖ lāvaṇi▫ā. ||2||

O eternal Master, no one can take a measure of You; only a rare person tries to understand You through the guru’s (grace) teachings.

I am hungry for (Naam) Your virtues but cannot (Salaahi) praise You enough. 2. 

 

ਏਕੋ ਵੇਖਾ ਅਵਰੁ ਨ ਬੀਆ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਤਿਖਾ ਨਿਵਾਰੀ ਸਹਜੇ ਸੂਖਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੩॥

Ėko vekẖā avar na bī▫ā.   Gur parsādī amriṯ pī▫ā.   Gur kai sabaḏ ṯikẖā nivārī sėhje sūkẖ samāvaṇi▫ā. ||3||

 

I see only One Creator, there is not another; (Gur parsaadi amrit peea) I try to understand Divine virtues through the guru’s teachings.

The guru’s word (Tikha nivaari) satisfies my thirst for your virtues; I get absorbed in them and enjoy natural peace. 3. 

 

Note*:  The next verse uses two terms, ‘ਰਤਨੁ ਪਦਾਰਥੁ (Ratan padaarath) meaning a ‘ valuable substance like a jewel’ and ਪਲਰਿ ਤਿਆਗੈ (Palar Tiaagai) meaning ‘discards it as if useless paddy straw’. These two expressions are used in Gurbani a number of times as metaphors for Naam – jewel and Palar – paddy straw (some thing of no value).

 

 

ਰਤਨੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਲਰਿ ਤਿਆਗੈ ॥ ਮਨਮੁਖੁ ਅੰਧਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਲਾਗੈ ॥ ਜੋ ਬੀਜੈ ਸੋਈ ਫਲੁ ਪਾਏ ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥

Raṯan paḏārath palar ṯi▫āgai.   Manmukẖ anḏẖā ḏūjai bẖā▫e lāgai.   Jo bījai so▫ī fal pā▫e supnai sukẖ na pāvṇi▫ā. ||4||

(Manmukh) the self-willed person rejects (the jewel of) Naam as (Palar = straw) something useless; this is because of ignorance due to other interests (with mind turned away from God).

S/he reaps the fruit of deeds and does not enjoy peace even in a dream. 4.

 

 

ਅਪਨੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ॥ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਰਹੈ ਭੈ ਅੰਦਰਿ ਭੈ ਮਾਰਿ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਵਣਿਆ ॥੫॥

Apnī kirpā kare so▫ī jan pā▫e.   Gur kā sabaḏ man vasā▫e.   An▫ḏin saḏā rahai bẖai anḏar bẖai mār bẖaram cẖukāvaṇi▫ā. ||5||

 

Only one, on whom God showers grace, receives Divine virtues; s/he keeps the guru’s word in mind, and is ever (Bhai andar) obedient to Divine commands, thus becoming fearless and banishing delusion. 5.

 

 

Page 114

ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥ ਅੰਤਰੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਹਜੇ ਗਾਵਣਿਆ ॥੬॥

Bẖaram cẖukā▫i▫ā saḏā sukẖ pā▫i▫ā.   Gur parsāḏ param paḏ pā▫i▫ā.   Anṯar nirmal nirmal baṇī har guṇ sėhje gāvaṇi▫ā. ||6||

 

One who gets out of delusion enjoys peace, and with the guru’s grace achieves an exalted spiritual state.

With the mind purified, s/he lives by truth; praising God, and living by, God’s virtues/ commands then comes naturally. 6.

 

 

ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ ਬੇਦ ਵਖਾਣੈ ॥ ਭਰਮੇ ਭੂਲਾ ਤਤੁ ਨ ਜਾਣੈ ॥ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਏ ਦੁਖੋ ਦੁਖੁ ਕਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥

Simriṯ sāsaṯ beḏ vakẖāṇai.   Bẖarme bẖūlā ṯaṯ na jāṇai.   Bin saṯgur seve sukẖ na pā▫e ḏukẖo ḏukẖ kamāvaṇi▫ā. ||7||

 

(The Brahmin) quotes the scriptures (which advocate rituals), is led astray in delusion and does not understand the essence – God.

He cannot get peace without following the guru and keeps adding more pain to life. 7.

 

 

ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੈ ਕੋਈ ॥ ਆਖਣਿ ਜਾਈਐ ਜੇ ਭੂਲਾ ਹੋਈ ॥ ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੮॥੭॥੮॥

Āp kare kis ākẖai ko▫ī.   Ākẖaṇ jā▫ī▫ai je bẖūlā ho▫ī.   Nānak āpe kare karā▫e nāme nām samāvaṇi▫ā. ||8||7||8||

 

But how can we blame any one; it is God who does every thing; also we can point out to some one who is forgetful, (God is not).

The Creator does, or causes things to be done through the creatures; by emulating virtues they get absorbed in God – and act such as would please God. 8. 7. 8.

 

 

——————————–

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Mājẖ mėhlā 3.

 

Bani of thr third Guru in Rag Majh.

 

ਆਪੇ ਰੰਗੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਚੜਾਏ ॥ ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਰਸਨਾ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲੀ ਭੈ ਭਾਇ ਰੰਗੁ ਚੜਾਵਣਿਆ ॥੧॥

Āpe range sahj subẖā▫e.   Gur kai sabaḏ har rang cẖaṛā▫e.   Man ṯan raṯā rasnā rang cẖalūlī bẖai bẖā▫e rang cẖaṛāvaṇi▫ā. ||1||

It is God’s (Sahj subhaae) nature to imbue people with Divine love; this happens through the guru’s (Shabad) word.

The (mind, body and tongue are all dyed in Chalool = deep red color) whole body then experiences love for God; and one lives in (Bhai bhaae) obedience out of love for the Master. 1.

 

 

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਨਿਰਭਉ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਨਿਰਭਉ ਧਿਆਇਆ ਬਿਖੁ ਭਉਜਲੁ ਸਬਦਿ ਤਰਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ha▫o vārī jī▫o vārī nirbẖa▫o man vasāvaṇi▫ā.   Gur kirpā ṯe har nirbẖa▫o ḏẖi▫ā▫i▫ā bikẖ bẖa▫ojal sabaḏ ṯarāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

 

I adore those who keep the fearless Master in mind; remembering the Master with the guru’s guidance takes us across the world ocean (by enabling overcoming temptations). 1.

Pause and contemplate. 

 

 

ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧ ਕਰਹਿ ਚਤੁਰਾਈ ॥ ਨਾਤਾ ਧੋਤਾ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥ ਜੇਹਾ ਆਇਆ ਤੇਹਾ ਜਾਸੀ ਕਰਿ ਅਵਗਣ ਪਛੋਤਾਵਣਿਆ ॥੨॥

Manmukẖ mugaḏẖ karahi cẖaṯurā▫ī.   Nāṯā ḏẖoṯā thā▫e na pā▫ī.   Jehā ā▫i▫ā ṯehā jāsī kar avgaṇ pacẖẖoṯāvaṇi▫ā. ||2||

 

But a (Manmukh) self-willed person shows cleverness and tries to impress people (with rituals etc), but (Naata dhota = bathed and washed) outward piety does not impress God.

(Human birth is an opportunity to unite with God) but such people do not benefit from human birth and die the way they came (through reincarnation); they repent for (Kar avgun) wrong-doings. 2.

 

ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੇ ਕਿਛੂ ਨ ਸੂਝੈ ॥ ਮਰਣੁ ਲਿਖਾਇ ਆਏ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ॥ ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਰੇ ਨਹੀ ਪਾਏ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੩॥

Manmukẖ anḏẖe kicẖẖū na sūjẖai.   Maraṇ likẖā▫e ā▫e nahī būjẖai.   Manmukẖ karam kare nahī pā▫e bin nāvai janam gavāvṇi▫ā. ||3||

The Manmukhs are (Andhe= blind) ignorant and understand nothing, not even the inevitability of death.

They engage in (karam) rituals but gain nothing; the human birth is wasted by not emulating virtues. 3.

 

 

ਸਚੁ ਕਰਣੀ ਸਬਦੁ ਹੈ ਸਾਰੁ ॥ ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਸੁਣਾਏ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਰੰਗਿ ਰੰਗਾਵਣਿਆ ॥੪॥

Sacẖ karṇī sabaḏ hai sār.   Pūrai gur pā▫ī▫ai mokẖ ḏu▫ār.   An▫ḏin baṇī sabaḏ suṇā▫e sacẖ rāṯe rang rangāviṇ▫ā. ||4||


Truthful living is the (Saar) essence of the guru’s teaching. It conveys the Divine message that imbues the mind in God’s love; its obedience obtains (Mokh duaar = door to freedom) emancipation.
. 4.

 

ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਾਤੀ ਰੰਗੁ ਲਾਏ ॥ ਮਨੁ ਤਨੁ ਮੋਹਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥ ਸਹਜੇ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਪਿਆਰਾ ਪਾਇਆ ਸਹਜੇ ਸਹਜਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੫॥

Rasnā har ras rāṯī rang lā▫e.   Man ṯan mohi▫ā sahj subẖā▫e.   Sėhje parīṯam pi▫ārā pā▫i▫ā sėhje sahj milāvaṇi▫ā. ||5||

 

Imbued with Divine love the Gurmukh enjoys praising God; his/her mind and body experience natural love for the Divine.

The beloved Master is now found within effortlessly , and union therewith easily achieved in a state of equipoise. 5.

 

 

ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਰੰਗੁ ਸੋਈ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਹਜੇ ਸੁਖਿ ਸਮਾਵੈ ॥ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਦਾ ਤਿਨ ਵਿਟਹੁ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੬॥

Jis anḏar rang so▫ī guṇ gāvai.   Gur kai sabaḏ sėhje sukẖ samāvai.   Ha▫o balihārī saḏā ṯin vitahu gur sevā cẖiṯ lāvaṇi▫ā. ||6||

 

One who loves God from the heart praises and emulates Divine virtues; is effortlessly absorbed in God through the guru’s teachings, and enjoys peace.

I adore those who always have the guru’s teachings in mind. 6.

 

ਸਚਾ ਸਚੋ ਸਚਿ ਪਤੀਜੈ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਅੰਦਰੁ ਭੀਜੈ ॥ ਬੈਸਿ ਸੁਥਾਨਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਆਪੇ ਕਰਿ ਸਤਿ ਮਨਾਵਣਿਆ ॥੭॥

Sacẖā sacẖo sacẖ paṯījai.   Gur parsādī anḏar bẖījai.   Bais suthān har guṇ gāvahi āpe kar saṯ manāvṇi▫ā. ||7||

 

The Eternal likes those who (Sacho sach) speak and live truthfully; they love the Divine within guided by the guru. 

(Sitting at a suitable place) with a steady mind they praise Divine virtues and are granted faith. 7.

 

ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਪਾਏ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਉਮੈ ਜਾਏ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੮॥੯॥

Jis no naḏar kare so pā▫e.   Gur parsādī ha▫umai jā▫e.   Nānak nām vasai man anṯar ḏar sacẖai sobẖā pāvṇi▫ā. ||8||8||9||

 

Faith is imbibed by Divine grace. When by the guru’s grace one sheds ego, Divine virtues abide in the mind and one receives honor before God. 8. 8. 9.

 

 

————————————

 ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Mājẖ mėhlā 3.

 

Bani of the third Guru in Rag Majh.

 

 

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿਐ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ॥ ਹਰਿ ਜੀ ਅਚਿੰਤੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਫਲਿਓ ਬਿਰਖੁ ਹੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਜਿਨਿ ਪੀਤਾ ਤਿਸੁ ਤਿਖਾ ਲਹਾਵਣਿਆ ॥੧॥

Saṯgur sevi▫ai vadī vadi▫ā▫ī.   Har jī acẖinṯ vasai man ā▫ī.   Har jī▫o safli▫o birakẖ hai amriṯ jin pīṯā ṯis ṯikẖā lahāvaṇi▫ā. ||1||
The guru’s teachings bring great virtues; through them God abides in the mind and frees it of worries.
Like Amrit, the elixir oozing from a tree that quenches thirst, the guru’s teachings are satisfying. 1.

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਸਚੁ ਸੰਗਤਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥ ਹਰਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਆਪੇ ਮੇਲੈ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī sacẖ sangaṯ mel milāvaṇi▫ā.   Har saṯsangaṯ āpe melai gur sabḏī har guṇ gāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.

 

I adore the (Sach Sangat) the holy congregation as a medium to find the Eternal, but one goes to the congregation when God motivates; there God is praised through the guru’s Shabad. 1.

Pause and contemplate.

 

Page 115

 

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੀ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਇਆ ॥ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਗਵਾਏ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੨॥

Saṯgur sevī sabaḏ suhā▫i▫ā.   Jin har kā nām man vasā▫i▫ā.   Har nirmal ha▫umai mail gavā▫e ḏar sacẖai sobẖā pāvṇi▫ā. ||2||

Living by the guru’s Shabad is a pleasant experience; it brings Divine virtues to abide in the mind.

These virtues are themselves unstained and cleanse the mind of ego; this earns honor before God. 2.

 

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਰਹੇ ਬਿਲਲਾਇ ॥ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸੁਖੁ ਨ ਹੋਵੀ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥

Bin gur nām na pā▫i▫ā jā▫e.   Siḏẖ sāḏẖik rahe billā▫e.   Bin gur seve sukẖ na hovī pūrai bẖāg gur pāvṇi▫ā. ||3||

 

Divine virtues are not received without the guru; even (Sidh) the accomplished saints and (Saadhik) seekers have tried and failed.

But the guru is found with good fortune. Peace is not obtained without following the guru. 3.

ਇਹੁ ਮਨੁ ਆਰਸੀ ਕੋਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖੈ ॥ ਮੋਰਚਾ ਨ ਲਾਗੈ ਜਾ ਹਉਮੈ ਸੋਖੈ ॥ ਅਨਹਤ ਬਾਣੀ ਨਿਰਮਲ ਸਬਦੁ ਵਜਾਏ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥

Ih man ārsī ko▫ī gurmukẖ vekẖai.   Morcẖā na lāgai jā ha▫umai sokẖai.   Anhaṯ baṇī nirmal sabaḏ vajā▫e gur sabḏī sacẖ samāvaṇi▫ā. ||4||

The mind is like a looking glass; with the guru’s guidance one can see the self in it; but (like the glass needs to be clean) one needs to kill ego in order that the self is not masked.

The mind has the impeccable celestial word continuously manifesting in it; the guru’s Shabad enables its understanding and facilitates being absorbed with the Eternal through it. 4.

 

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਿਹੁ ਨ ਦੇਖਿਆ ਜਾਇ ॥ ਗੁਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਆਪੁ ਦਿਤਾ ਦਿਖਾਇ ॥ ਆਪੇ ਆਪਿ ਆਪਿ ਮਿਲਿ ਰਹਿਆ ਸਹਜੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੫॥

Bin saṯgur kihu na ḏekẖi▫ā jā▫e.   Gur kirpā kar āp ḏiṯā ḏikẖā▫e.   Āpe āp āp mil rahi▫ā sėhje sahj samāvaṇi▫ā. ||5||


One cannot see any thing in the mind without the true guru; the guru’s teaching grants the vision to see the self within.

The Self thus finds the Divine Self within and the two easily merge. 5.

 

 

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਇਕਸੁ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥ ਦੂਜਾ ਭਰਮੁ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥ ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਵਣਜੁ ਕਰੇ ਵਾਪਾਰਾ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਚੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥

Gurmukẖ hovai so ikas si▫o liv lā▫e.   Ḏūjā bẖaram gur sabaḏ jalā▫e.   Kā▫i▫ā anḏar vaṇaj kare vāpārā nām niḏẖān sacẖ pāvṇi▫ā. ||6|

 

A Gurmukh devotes to the One Master and kills the delusion of duality through the guru’s Shabad.

(Like trading in the merchandise in the market) the body having received the (Nidhaan = treasure, capital of) Divine virtues, the mind praises, emulates and propagates them to others. 6

 

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਸਾਰੁ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥ ਅਨਦਿਨੁ ਰੰਗਿ ਰਤਾ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਅੰਦਰਿ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥

Gurmukẖ karṇī har kīraṯ sār.   Gurmukẖ pā▫e mokẖ ḏu▫ār.   An▫ḏin rang raṯā guṇ gāvai anḏar mahal bulāvaṇi▫ā. ||7||


For the Gurmukh, praising and emulating Divine virtues is a (Saar) superb act; it helps obtain freedom from vice/ reincarnation.
Absorbed in the love of God continuously, the Gurmukh praises and emulates God’s virtues, and is invited to God’s presence. 7.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਇਆ ॥ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਨਿ ਸਬਦੁ ਵਸਾਇਆ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੮॥੯॥੧੦॥
Saṯgur ḏāṯā milai milā▫i▫ā.   Pūrai bẖāg man sabaḏ vasā▫i▫ā.   Nānak nām milai vadi▫ā▫ī har sacẖe ke guṇ gāvaṇi▫ā. ||8||9||10||


One finds the beneficent true guru when facilitated by the Divine; and it is by good fortunate that the guru’s Shabad abides in the mind.

Through the Shabad one praises and emulates the virtues of the Eternal and receives honor. 8. 9. 10.

Search

Archives