SGGS pp 495-496, Goojri M: 5, Shabads 1-6.

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਚਉਪਦੇ ਘਰੁ ੧ ॥ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Gūjrī mėhlā 5 cẖaupḏe gẖar 1. Ikoaʼnkār saṯgur parsāḏ.

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri, (chaupadey) compositions of four stanzas (ghar-u 1) to be sung to the first beat. Invoking the all-pervasive Creator who may be known with the true guru’s grace/guidance.

 

ਕਾਹੇ ਰੇ ਮਨ ਚਿਤਵਹਿ ਉਦਮੁ ਜਾ ਆਹਰਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਪਰਿਆ ॥ ਸੈਲ ਪਥਰ ਮਹਿ ਜੰਤ ਉਪਾਏ ਤਾ ਕਾ ਰਿਜਕੁ ਆਗੈ ਕਰਿ ਧਰਿਆ ॥੧॥

Kāhe re man cẖiṯvahi uḏam jā āhar har jīo pariā. Sail pathar mėh janṯ upāe ṯā kā rijak āgai kar ḏẖariā. ||1||

 

 (Rey) o my (man) mind, (kaahey) why do you (chitvah-i = think) worry about (udam-u = effort) getting the wherewithal (ja) when (jio) the revered (har-i) Almighty (pariaa) is engaged (aahar-i) in that effort, i.e. has already provided it – y0u only have to act to get your needs.

For example IT (upaa-e) creates (jant = creatures) life (mah = in) under (sail) rocks and (pathar) stones (dharia) placing (ta ka) their (rijak) sustenance (aagai) in front of them, i.e. wherever they are. 1.

 

ਮੇਰੇ ਮਾਧਉ ਜੀ ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲੇ ਸਿ ਤਰਿਆ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਸੂਕੇ ਕਾਸਟ ਹਰਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Mere māḏẖao jī saṯsangaṯ mile sė ṯariā. Gur parsāḏ param paḏ pāiā sūke kāsat hariā. ||1|| rahāo.

 

O (meyrey) my (ji) revered (maa-dhau = Master of the goddess of wealth) Almighty, those who participate (satsangat-i) in holy congregation – to become aware of Your virtues and commands, (s-i) they (taria) swim across the world ocean, i.e. they are not attached to the material world-play anymore.

(Gur parsaad-i) with the guru’s grace/guidance, they (paaia) obtain (param = supreme) the most exalted (pad-u) status – of being accepted for union with You; even (sookey) dry (kaasat) wood 

(haria) becomes green, i.e. those souls which never remembered the Almighty can obtain union with the Creator this way. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਜਨਨਿ ਪਿਤਾ ਲੋਕ ਸੁਤ ਬਨਿਤਾ ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਕੀ ਧਰਿਆ ॥ ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹੇ ਠਾਕੁਰੁ ਕਾਹੇ ਮਨ ਭਉ ਕਰਿਆ ॥੨॥

Janan piṯā lok suṯ baniṯā koe na kis kī ḏẖariā. Sir sir rijak sambāhe ṯẖākur kāhe man bẖao kariā. ||2||

 

There are relatives (lok = people) like (janan-i) the mother, (pita) father, (sut = sons) children or wife, but (ko-e na) no one is the support of (kis ki) of any one – the real support is that of the Almighty. 

(TTaakur) the Master (sambaahey) provides for (rijak-u) the wherewithal (sir-i sir-i) for every one; (kaahey) why do you (bhau karia = be afraid) worry – about your sustenance. 2.

 

ਊਡੈ ਊਡਿ ਆਵੈ ਸੈ ਕੋਸਾ ਤਿਸੁ ਪਾਛੈ ਬਚਰੇ ਛਰਿਆ ॥ ਉਨ ਕਵਨੁ ਖਲਾਵੈ ਕਵਨੁ ਚੁਗਾਵੈ ਮਨ ਮਹਿ ਸਿਮਰਨੁ ਕਰਿਆ ॥੩॥

Ūdai ūd āvai sai kosā ṯis pācẖẖai bacẖre cẖẖariā. Un kavan kẖalāvai kavan cẖugāvai man mėh simran kariā. ||3||

 

A bird (ooddai) flies and (oodd-i) having flown (sai) a hundred (kosaa) miles it (aavai) comes back; (tisu) it (chharia) had left (carey = children) the chicks (paachhai) behind.

Have you (simran kariaa) ever thought (mah-i) in (man) the mind as to (kavan) who (khalaavai chugaavai) feeds them? – The Creator enables them to live. 3.

 

Note: In Hindu thought there is mention of nine treasures or wealth and represent all that people wish for. These are called Nau Nidhis or nine treasures. There is also a concept of 18 types of occult powers to impress others these are called 18 Sidhis or powers. These are mentioned in the next verse which says everything is in the hands of the Master.

 

ਸਭ ਨਿਧਾਨ ਦਸ ਅਸਟ ਸਿਧਾਨ ਠਾਕੁਰ ਕਰ ਤਲ ਧਰਿਆ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਬਲਿ ਬਲਿ ਸਦ ਬਲਿ ਜਾਈਐ ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਰਿਆ ॥੪॥੧॥

Sabẖ niḏẖān ḏas asat sidẖān ṯẖākur kar ṯal ḏẖariā. Jan Nānak bal bal saḏ bal jāīai ṯerā anṯ na parāvariā. ||4||1||

  

(Sabh) all (nidhaan) treasures and (das ast = ten plus eight) the eighteen/all (sidhaan) supernatural powers are (dhariaa = kept) in (kart al = palm of hand) the hands of (ttaakur) the Master. 

I (bal bal jaaiai = sacrifice) submit to You the Master (sad) for ever; there are no (ant) limits or (paaravaria) boundaries to Your powers,  says (jan) the humble fifth Nanak. 4. 1.  

 

—————————————–

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਚਉਪਦੇ ਘਰੁ ੨  ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

 

Gūjrī mėhlā 5 cẖaupḏe gẖar 2  Ikoaʼnkār saṯgur parsāḏ.

 

Note: People find it common and therefore engage in rituals for solace. Real solace comes by praising God and in obeying Divine commands, i.e. received by our conscience. But one does not remain conscious of these because of various distractions of life. The guru helps to overcome the distractions, says the fifth Guru in this Shabad.

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri, (chaupadey) compositions of four stanzas, (ghar-u 2) to be sung to the second beat.  Invoking the One all-pervasive Creator who may be known with the true guru’s grace.

 

ਕਿਰਿਆਚਾਰ ਕਰਹਿ ਖਟੁ ਕਰਮਾ ਇਤੁ ਰਾਤੇ ਸੰਸਾਰੀ ॥ ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਨ ਉਤਰੈ ਹਉਮੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬਾਜੀ ਹਾਰੀ ॥੧॥

Kiriācẖār karahi kẖat karmā iṯ rāṯe sansārī. Anṯar mail na uṯrai haumai bin gur bājī hārī. ||1||

 

One (karah-i) performs (kiria-chaar) ritualistic practices of (khatt-u) the six types of prescribed (karma) rites – namely performing and getting performed Yagnas/fire sacrifices, giving and taking Daan/charity, teaching and learning scriptures – (it-u) this is what (sansaari = of the world) people are (raatey = dyed) imbued with.

But (mail = dirt) the affliction of (haumai) ego (antar-i) within is not (utrai) removed by performing rituals, – it increases; and (baaji) the game of human life – to overcome vices and find the Almighty – is (haari) lost (bin-u) without (gur) the guru’s guidance. 1.

 

ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥ ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਸੇਵਕੁ ਹੋਰਿ ਸਗਲੇ ਬਿਉਹਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Mere ṯẖākur rakẖ levhu kirpā ḏẖārī.  Kot maḏẖe ko virlā sevak hor sagle biuhārī. ||1|| rahāo.

 

O (meyrey) my (tthaakur) Master, please (kirpa dhaari) be kind and (rakh leyvhu) save them from this.

There is (ko) some (virla) rare (seyvak-u = servant) devoted person (madhey) in (kot = crore/ten million) millions – who follows the guru; (sagley) all (hor-i) others are (biohaari = merchants) interested in material gains, – please motivate them to follow the guru. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਸਾਸਤ ਬੇਦ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਭਿ ਸੋਧੇ ਸਭ ਏਕਾ ਬਾਤ ਪੁਕਾਰੀ ॥ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਕੋਊ ਪਾਵੈ ਮਨਿ ਵੇਖਹੁ ਕਰਿ ਬੀਚਾਰੀ ॥੨॥

Sāsaṯ beḏ simriṯ sabẖ soḏẖe sabẖ ekā bāṯ pukārī. Bin gur mukaṯ na koū pāvai man vekẖhu kar bīcẖārī. ||2||

 

I have (sodhey) read and contemplated (sabh-i) all (saast/saastr) Shastras, (beyd) Vedas and Smritis, i.e. all scriptures; they (sabh) all (pukaari) proclaim (eyka) one (baat = talk) thing.

(Na ko-oo) no one (paavai) attains (mukat-i) emancipation – from vices in life and reincarnation on death – (bin-u) without the guru; you may (kar-i beechaari) contemplate (man-i) in the mind and (veykhahu) see. 2.  

 

ਅਠਸਠਿ ਮਜਨੁ ਕਰਿ ਇਸਨਾਨਾ ਭ੍ਰਮਿ ਆਏ ਧਰ ਸਾਰੀ ॥ ਅਨਿਕ ਸੋਚ ਕਰਹਿ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਅੰਧਿਆਰੀ ॥੩॥

Aṯẖsaṯẖ majan kar isnānā bẖaram āe ḏẖar sārī. Anik socẖ karahi ḏin rāṯī bin saṯgur anḏẖārī. ||3||

 

People (bhram-i aaey) wander (saari) the whole (dhar/dharti) earth (kar-i = doing) taking (majan–u, isnaana) ritual baths (atthsatth-i) at the sixty eight places of Hindu pilgrimage.

They (karah-i) perform (anik) numerous (soch) acts of body washing (din) day and (raati) night, but remain (andhiaari = dark) blinded within (bin-u) without the guru, – by pursuing transitory material gains and pleasures. 3.  

 

ਧਾਵਤ ਧਾਵਤ ਸਭੁ ਜਗੁ ਧਾਇਓ ਅਬ ਆਏ ਹਰਿ ਦੁਆਰੀ ॥ ਦੁਰਮਤਿ ਮੇਟਿ ਬੁਧਿ ਪਰਗਾਸੀ ਜਨ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਾਰੀ ॥੪॥੧॥੨॥

Ḏẖāvaṯ ḏẖāvaṯ sabẖ jag ḏẖāio ab āe har ḏuārī. Ḏurmaṯ met buḏẖ pargāsī jan Nānak gurmukẖ ṯārī. ||4||1||2||

 

I (dhaavat dhaavat = running around) wandered (dhaaio = ran) covering (sabh-u) the whole (jag-u) world – but did not obtain peace; (ab = now) finally (aaey = came) placed myself in (duaari = house/sanctuary) care and obedience of (har-i) the Almighty.  

(Gurmukh-i) the guru’s guidance (meytt-i) erases (durmat) evil sense and (budh-i) the right understanding (pargaasi = manifested) is obtained and practiced; this is how one (taari = swims) gets across the world-ocean – to merge with the Almighty. 4. 1. 2.

 

——————————————

 

Note: The Shabad below mentions things which people do to get recognition or acceptance in society, and hope of acceptance for union with the Creator. It says that a devotee instead wishes to have ਹਰਿ ਧਨੁ (har dhan) wealth of the Almighty, i.e. ability to live by the virtues and commands of the Almighty.

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਹਰਿ ਧਨੁ ਜਾਪ ਹਰਿ ਧਨੁ ਤਾਪ ਹਰਿ ਧਨੁ ਭੋਜਨੁ ਭਾਇਆ ॥ ਨਿਮਖ ਨ ਬਿਸਰਉ ਮਨ ਤੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਹਿ ਪਾਇਆ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5. Har ḏẖan jāp har ḏẖan ṯāp har ḏẖan bẖojan bẖāiā. Nimakẖ na bisarao man ṯe har har sāḏẖsangaṯ mėh pāiā. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. I like living by (har-i dhan-u = Divine wealth) Divine virtues and commands, rather than engage in (jaap) recitation of Mantras, (taap) ascetic practices; this is (bhojan-u) the food that my mind (bhaaiaa) likes.

I (paaia) obtained this wealth of awareness of virtues of (har-i har-i) the Almighty (mah-i) in (sadhsangat-i) holy congregation and do not (bisrau) forget it (tey) from (man) the mind even for (nimakh) a moment. 1.

 

ਮਾਈ ਖਾਟਿ ਆਇਓ ਘਰਿ ਪੂਤਾ ॥ ਹਰਿ ਧਨੁ ਚਲਤੇ ਹਰਿ ਧਨੁ ਬੈਸੇ ਹਰਿ ਧਨੁ ਜਾਗਤ ਸੂਤਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Māī kẖāt āio gẖar pūṯā.  Har ḏẖan cẖalṯe har ḏẖan baise har ḏẖan jāgaṯ sūṯā. ||1|| rahāo.

 

O my (maaee) mother, your (poota) son has (aaia) come (khaatt-i) after making an earning, i.e. obtaining awareness of (Har-i dhan-u) Divine virtues and commands to to conform to while (chaltey) walking, (baisey) sitting, (jaagat) when awake and (sootaa) asleep. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਹਰਿ ਧਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਗਿਆਨੁ ਹਰਿ ਸੰਗਿ ਲਾਇ ਧਿਆਨਾ ॥ ਹਰਿ ਧਨੁ ਤੁਲਹਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਬੇੜੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤਾਰਿ ਪਰਾਨਾ ॥੨॥

Har ḏẖan isnān har ḏẖan giān har sang lāe ḏẖiānā. Har ḏẖan ṯulhā har ḏẖan beṛī har har ṯārparānā. ||2||

 

Conformance to (har-i dhan-u) Divine virtues and commands is (isnaan-u = bath) bathing at pilgrimages, i.e. the purifier, application of (giaan-u) the spiritual knowledge by which I (laaey dhiaana = focus) connect (sang-i) with (har-i) the Almighty.

This awareness is (tulhaa) the raft and (beyrri) boat to (taar-i) ferry me (praana) across the world-ocean, i.e. overcome vices, and get to (har-i har-i) the Almighty. 2.

Page 496

 

ਹਰਿ ਧਨ ਮੇਰੀ ਚਿੰਤ ਵਿਸਾਰੀ ਹਰਿ ਧਨਿ ਲਾਹਿਆ ਧੋਖਾ ॥ ਹਰਿ ਧਨ ਤੇ ਮੈ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ਹਾਥਿ ਚਰਿਓ ਹਰਿ ਥੋਕਾ ॥੩॥

Har ḏẖan merī cẖinṯ visārī har ḏẖan lāhiā ḏẖokẖā. Har ḏẖan ṯe mai nav niḏẖ pāī hāth cẖario har thokā. ||3||

 

Living by (har-i dhan-u) Divine virtues and commands has (visaari = forgotten) removed (meyri) my (chint) worries. It (laahia = removed) obviated (dhokha) deception of the mind, i.e. I am not lured by temptations.

With awareness of Divine virtues and commands, I (haath chario = came into hands) received (thoka = substance) the gift of vision of (har-i) the Almighty; seems as if (mai) I have (paaee) obtained (nav nidh-i = nine treasures) all the treasures of the world. 3.

 

ਖਾਵਹੁ ਖਰਚਹੁ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਲਤ ਪਲਤ ਕੈ ਸੰਗੇ ॥ ਲਾਦਿ ਖਜਾਨਾ ਗੁਰਿ ਨਾਨਕ ਕਉ ਦੀਆ ਇਹੁ ਮਨੁ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰੰਗੇ ॥੪॥੨॥੩॥

Kāvahu kẖarcẖahu ṯot na āvai halaṯ palaṯ kai sange. Lāḏ kẖajānā gur Nānak kao ḏīā ih man har rang range. ||4||2||3||

 

Divine wealth is inexhaustible; (khaavhu = eat) it is the support/guide for life, and (kharchahu = spend) share with others; it does not (tott-i aavai) run out/exhaust and stays (sange) with the soul (halat) in this world and (palat) in the hereafter.

(Gur-i) the guru (laad-i =loaded) got ready (khajaana/khazaana) the treasure and (deeaa) gave it to me, the fifth Nanak; now (ihu = this) my (man-u) mind is ever (rangey) imbued (rang-i) with the love (har-i) the Almighty. 4. 2. 3.

 

———————————————

 

Note: This Shabad is in the form of blessings for a child by his/her mother, blessing the child to lead life guided by the guru’s teachings and unite with the Creator.

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਜਿਸੁ ਸਿਮਰਤ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਨਾਸਹਿ ਪਿਤਰੀ ਹੋਇ ਉਧਾਰੋ ॥ ਸੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਸਦ ਹੀ ਜਾਪਹੁ ਜਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰੋ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5. Jis simraṯ sabẖ kilvikẖ nāsėh piṯrī hoe uḏẖāro. So har har ṯumĥ saḏ hī jāpahu jā kā anṯ na pāro. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. O my child, (tumh) you should (sad hi) ever (jaapahu) remember (so) that Infinite (har-i har-i) Almighty (ja ka) whose powers have no (ant-u) limit or (paaro = boundaries) measure.

And (simrat) by remembering and living by (jis-u = whom) whose virtues and commands, (sabh-i) all (kilvikh) transgressions (naasah-i = run) are avoided, and the self as well as (pitri) ancestors, i.e. the whole lineage, (hoey) are (udhaaro) emancipated. 1.

 

ਪੂਤਾ ਮਾਤਾ ਕੀ ਆਸੀਸ ॥ ਨਿਮਖ ਨ ਬਿਸਰਉ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਕਉ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਦਾ ਭਜਹੁ ਜਗਦੀਸ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Pūṯā māṯā kī āsīs.  Nimakẖ na bisarao ṯumĥ kao har har saḏā bẖajahu jagḏīs. ||1|| rahāo.

O Son, this is thy mother’s blessing.

 

(Poota = son) my child, this is (aasees) the blessing from your (maata) mother.

May you never (bisrau) forget (har-i har-i) the Almighty even for (nimakh) a moment; and (sadaa) ever (bhajahu) remember (jagdees = the Master of universe) the Almighty. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate. 

 

ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਕਉ ਹੋਇ ਦਇਆਲਾ ਸੰਤਸੰਗਿ ਤੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥ ਕਾਪੜੁ ਪਤਿ ਪਰਮੇਸਰੁ ਰਾਖੀ ਭੋਜਨੁ ਕੀਰਤਨੁ ਨੀਤਿ ॥੨॥

Saṯgur ṯumĥ kao hoe ḏaiālā saṯsang ṯerī parīṯ. Kāpaṛ paṯ parmesar rākẖī bẖojan kīrṯan nīṯ. ||2||

 

May (satigur-u) the true guru (ho-e) be (daiaala) kind (tumh kau) to you and motivate you to develop (preet-i) love for i.e. participate in, (sant sang-i) holy company/congregation.

May the protection provided by (kaaparr-u) the clothing be (raakhi) preservation of (pat-i) honour by (parmaeysar-u) the Supreme Master; may the food for your soul be (neet-i) ever (keertan = singing) praising and living by Divine virtues. 2.

 

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਹੁ ਸਦਾ ਚਿਰੁ ਜੀਵਹੁ ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਅਨਦ ਅਨੰਤਾ ॥ ਰੰਗ ਤਮਾਸਾ ਪੂਰਨ ਆਸਾ ਕਬਹਿ ਨ ਬਿਆਪੈ ਚਿੰਤਾ ॥੩॥

Amriṯ pīvhu saḏā cẖir jīvhu har simraṯ anaḏ ananṯā. Rang ṯamāsā pūran āsā kabėh na biāpai cẖinṯā. ||3||

 

May you (sadaa) ever (peevhu) drink (amrit) the nectar, i.e. live by Divine virtues to resist vices; may you (jeevh-u) live (chir-u) long and experience (ananta) eternal (anad/anand) bliss.

May you (rang tamaasa) make merry, your (aasa) wishes be (pooran) fulfilled and (chinta) anxiety (kabah-i na) never (biaapai) afflicts you. 3.

 

ਭਵਰੁ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਹੋਵਉ ਹਰਿ ਚਰਣਾ ਹੋਹੁ ਕਉਲਾ ॥ ਨਾਨਕ ਦਾਸੁ ਉਨ ਸੰਗਿ ਲਪਟਾਇਓ ਜਿਉ ਬੂੰਦਹਿ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਮਉਲਾ ॥੪॥੩॥੪॥

Bẖavar ṯumĥārā ih man hovao har cẖarṇā hohu kaulā. Nānak ḏās un sang laptāio jio būʼnḏėh cẖāṯrik maulā. ||4||3||4||

 

May (ihu) this (man-u) mind (tumhaara) of yours, be (bhavar-u) the bumble bee and (har-i charna = feet of Almighty) obedience to the Creator be (kaula) the lotus flower, i.e. may you long to unite with the Creator.

May your mind (laptaaio = cling) be attached (un sang-i = to them) to the feet of the Almighty, i.e. ever long for union with IT, (jiau) the way (chaatrik-u) the rain bird longs (boondah-i) for the drop of rain and (maula = blossoms) rejoices on getting it, says (daas-u = servant) the humble fifth Nanak. 4. 3. 4.

 

—————————————–

 

Note: The Shabad below says that things happen not the way someone wants but as the Creator wills. One should therefore not forget to live by the instructions the Creator gave to soul, i.e. responsibly play the role allotted by the Creator. Their awareness comes from the guru.

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਮਤਾ ਕਰੈ ਪਛਮ ਕੈ ਤਾਈ ਪੂਰਬ ਹੀ ਲੈ ਜਾਤ ॥ ਖਿਨ ਮਹਿ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਨਹਾਰਾ ਆਪਨ ਹਾਥਿ ਮਤਾਤ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Maṯā karai pacẖẖam kai ṯāī pūrab hī lai jāṯ. Kẖin mėh thāp uthāpanhārā āpan hāth maṯāṯ. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. One (mataa karai = resolves) makes plans (kai taaee) for going to (pachham) the West but the Master (lai jaat) takes him/her (hi) only to (poorab) the East, i.e. anyone may think of having his/her way but things happen by Divine will – as they should happen according to cosmic laws.

The Master can (thaap-i = establish) make things and (uthaapan-haara) is capable of breaking them (mah-i) in (khin) a moment, keeping (mataat) the decisions in (aapan = own) IT’s hands, i.e. Divine actions are beyond human comprehension. 1.

 

ਸਿਆਨਪ ਕਾਹੂ ਕਾਮਿ ਨ ਆਤ ॥ ਜੋ ਅਨਰੂਪਿਓ ਠਾਕੁਰਿ ਮੇਰੈ ਹੋਇ ਰਹੀ ਉਹ ਬਾਤ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Siānap kāhū kām na āṯ. Jo anrūpio ṯẖākur merai hoe rahī uh bāṯ. ||1|| rahāo.

 

The mortal’s (siaanap) wisdom/cleverness (kaam na aat = is of no use) does not work.

(Jo) whatever is (anroopio) decided by (tthaakur) the Master (meyrai = mine) of the world, (oh) that (baat) thing (hoey rahi) happens – the Divine system is inviolable. 1.

 

ਦੇਸੁ ਕਮਾਵਨ ਧਨ ਜੋਰਨ ਕੀ ਮਨਸਾ ਬੀਚੇ ਨਿਕਸੇ ਸਾਸ ॥ ਲਸਕਰ ਨੇਬ ਖਵਾਸ ਸਭ ਤਿਆਗੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਊਠਿ ਸਿਧਾਸ ॥੨॥

Ḏes kamāvan ḏẖan joran kī mansā bīcẖe nikse sās. Laskar neb kẖavās sabẖ ṯiāge jam pur ūṯẖ siḏẖās. ||2||

 

One’s (saas = breaths, niksey = leave) life ends (beechey) in trying to fulfil (mansa) desires to (kamaavan = earn) capture (deys = country) territories and (joran) accumulate (dhan = money) wealth.

But when death comes, (laskar) the armies, (neyb) subordinates and (khavaasi) attendants are (sabh) all (tiaagey = given up) left behind and the soul (ootth-i sidhaas = gets up and goes) departs for (jam pur-i) the town of, i.e. is taken by, the agent of Divine justice – to take account, make the soul aware of its deeds in life and face consequences. 2.

 

ਹੋਇ ਅਨੰਨਿ ਮਨਹਠ ਕੀ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਆਪਸ ਕਉ ਜਾਨਾਤ ॥ ਜੋ ਅਨਿੰਦੁ ਨਿੰਦੁ ਕਰਿ ਛੋਡਿਓ ਸੋਈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਖਾਤ ॥੩॥

Hoe annan manhaṯẖ kī ḏariṛṯā āpas kao jānāṯ. Jo aninḏ ninḏ kar cẖẖodio soī fir fir kẖāṯ. ||3||

 

Then there is the other category. One (hoey = is) believes to be (annan-i) unlike others, has (drirrta) firm/strong (manhatth) determination to have (aapas kau) the self (jaanaat = known) acknowledged, i.e. projects him/her-self as an ascetic.

S/he (nind-u kar-i) slanders (anind–u) what should not be criticized, i.e. finds fault with

House-holder’s life, and (chhoddio) gives it up, but (khaat) eats (soi) that (phir-i phir-i) again and again, i.e. has to fall back on the householders for being fed. 3.

 
ਸਹਜ ਸੁਭਾਇ ਭਏ ਕਿਰਪਾਲਾ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕੀ ਕਾਟੀ ਫਾਸ ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਭੇਟਿਆ ਪਰਵਾਣੁ ਗਿਰਸਤ ਉਦਾਸ ॥੪॥੪॥੫॥

Sahj subẖāe bẖae kirpālā ṯis jan kī kātī fās. Kaho Nānak gur pūrā bẖetiā parvāṇ girsaṯ uḏās. ||4||4||5||

 

The Almighty is not pleased by either being attached to, or giving up, a householder’s life; the Master (bhaey) is (sahj subhaaey) naturally (kirpaala) kind, i.e. the Almighty is pleased with one who lives according to Divine virtues and commands; (tis-u = that) such a person remains (udaas) unattached to the world-play (girst) while leading a householder’s life and is (parvaan-u) accepted by the Creator for union. 4. 4. 5.   

 

—————————————–

 

Note: The Shabad below brings out the virtues of leading life according to Naam/Divine virtues and commands, i.e. laws of nature.

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਜਿਨਿ ਜਨਿ ਜਪਿਓ ਤਿਨ ਕੇ ਬੰਧਨ ਕਾਟੇ ॥ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮਾਇਆ ਬਿਖੁ ਮਮਤਾ ਇਹ ਬਿਆਧਿ ਤੇ ਹਾਟੇ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5. Nām niḏẖān jin jan japio ṯin ke banḏẖan kāte. Kām kroḏẖ māiā bikẖ mamṯā ih biāḏẖ ṯe hāte. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. Those (jan-i) persons (jin-i) who (japio) remember to live by (nidhaan-u) the treasure of awareness of (naam-u) Divine virtues and commands, (tin key) their (bandhan) bondage – attachment to vices – (kaattey = cut) ends thus:

They (haattey) keep away from (bikh) the poison of (mamta) attachment to (maaia) the world-play like (biaaddh-i) the afflictions of (kaam) lust and (krodh) anger. 1.

 

ਹਰਿ ਜਸੁ ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਿਲਿ ਗਾਇਓ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਭਇਓ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸਰਬ ਸੁਖਾ ਸੁਖ ਪਾਇਅਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Har jas sāḏẖsang mil gāio. Gur parsāḏ bẖaio man nirmal sarab sukẖā sukẖ pāiao. ||1|| rahāo.

 

They (gaaio = sing) recount (jas-u = praise) virtues of (har-i) the Almighty (mil-i) together (saadhsang-i) in holy congregation.

(Parsaad-i) with grace/guidance of the guru – as narrated in the congregation – (man-u) the mind (bhaio) is (nirmal-u) cleansed/purified of other ideas and the (sukh) bliss of (sarab) all (sukha) blisses – union with the Creator,  is (paaiau) obtained. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਜੋ ਕਿਛੁ ਕੀਓ ਸੋਈ ਭਲ ਮਾਨੈ ਐਸੀ ਭਗਤਿ ਕਮਾਨੀ ॥ ਮਿਤ੍ਰ ਸਤ੍ਰੁ ਸਭ ਏਕ ਸਮਾਨੇ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਨੀਸਾਨੀ ॥੨॥

Jo kicẖẖ kīo soī bẖal mānai aisī bẖagaṯ kamānī. Miṯar saṯar sabẖ ek samāne jog jugaṯ nīsānī. ||2||

 

They (kamaani) practice (aisi) such (bhagat-i) dedication that (jo kichh-u) whatever the Master (keeau) does, they (maanai) accept (soee) that to be (bhal) good for them.

(Jugat-i) the method of achieving (jog) union with the Master is treating (mitr) friend and (satr-u) foe, i.e. accepting favourable or adverse circumstances, (samaaney) alike; this is (neesaani = sign) the identification for entry to the Creator’s abode. 2.  

  

ਪੂਰਨ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਸ੍ਰਬ ਥਾਈ ਆਨ ਨ ਕਤਹੂੰ ਜਾਤਾ ॥ ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਰਬ ਨਿਰੰਤਰਿ ਰੰਗਿ ਰਵਿਓ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ॥੩॥

Pūran pūr rahio sarab thāī ān na kaṯahūʼn jāṯā. Gẖat gẖat anṯar sarab niranṯar rang ravio rang rāṯā. ||3||

 

They see (pooran) all-pervasive Almighty (poor-i rahio) pervading in (srab) all (thaaee) places , – including in them – and do not (jaata) go/look (kat-hoo’n) anywhere (aan) else, but pervading.

IT is (rang-i) lovingly (ravio) present (antar-i) in (ghatt ghatt) everybody/mind/place (nirantar-i) without a gap – in time or space; such people remain (raata = dyed) imbued (rang-i) with IT’s love. 3.

 

ਭਏ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਦਇਆਲ ਗੁਪਾਲਾ ਤਾ ਨਿਰਭੈ ਕੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥ ਕਲਿ ਕਲੇਸ ਮਿਟੇ ਖਿਨ ਭੀਤਰਿ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇਆ
॥੪॥੫॥੬॥

Bẖae kirpāl ḏaiāl gupālā ṯā nirbẖai kai gẖar āiā. Kal kales mite kẖin bẖīṯar Nānak sahj samāiā. ||4||5||6||

 

When (gupaala = Sustainer of universe) the Almighty is (kripaal) kind and (daiaal) compassionate, i.e. when one deserves and receives Divine grace, (ta) then – one lives by Naam and (aaiaa = comes to) achieves (ghar-i = home) the state of (nirbhai) fearless-ness, i.e. then there is nothing to fear.

(Kaleys) strife caused by (ka-i) by conflicts – with the mind trying to resist vices – (mittey = erased) are removed (bheetar-i) in (khin) a moment and one (samaaia) remains absorbed in the Master (sahj) in a state of poise, says Nanak the fifth. 4. 5. 6.