SGGS pp 499-501, Goojri M: 5, Shabads 15-25.

 

Note: The Shabad below says that when we remember – and live by virtues and commands of – the Almighty under the guru’s guidance, the Master is kind to rid us of vices and grant IT’s vision.

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਦੁਇ ਕਰ ਜੋੜਿ ਕਰੀ ਬੇਨੰਤੀ ਠਾਕੁਰੁ ਅਪਨਾ ਧਿਆਇਆ ॥ ਹਾਥ ਦੇਇ ਰਾਖੇ ਪਰਮੇਸਰਿ ਸਗਲਾ ਦੁਰਤੁ ਮਿਟਾਇਆ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Ḏu▫e kar joṛ karī benanṯī ṯẖākur apnā ḏẖi▫ā▫i▫ā. Hāth ḏe▫e rākẖe parmesar saglā ḏuraṯ mitā▫i▫ā. ||1||

 

Baani of the fifth Guru in Raag Goojri. When with (duey) both (kar) hands (jorr-i) joined together, we (dhiaaia) remember (apnaa = own) our (tthaakur-u) Master, i.e. obediently conduct life by Divine virtues and commands – and (kari beynanti) make supplication,

(permeysar) the Supreme Master, (haath dey-i) giving IT’s hand/grace (raakhey) protects us by (mittaia) removing (sagala) all our (durat-u) vices, so that we may unite with IT. 1.

 

ਠਾਕੁਰ ਹੋਏ ਆਪਿ ਦਇਆਲ ॥ ਭਈ ਕਲਿਆਣ ਆਨੰਦ ਰੂਪ ਹੁਈ ਹੈ ਉਬਰੇ ਬਾਲ ਗੁਪਾਲ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ŧẖākur ho▫e āp ḏa▫i▫āl.  Bẖa▫ī kali▫āṇ ānanḏ rūp hu▫ī hai ubre bāl gupāl. ||1|| rahā▫o.

 

When (tthaakur) the Master (hoey) is (aap-i) by IT-self (daiaal = compassionate) kind – without supplication,

one (huee hai) becomes a (kalian) happy (roop) embodiment of (aanand) bliss, i.e. the total being experiences joy, like when (baal) a child (ubrey = rises) is lifted (gupaal) by the Sustainer parent.1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਮਿਲਿ ਵਰ ਨਾਰੀ ਮੰਗਲੁ ਗਾਇਆ ਠਾਕੁਰ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਬਲਿਹਾਰੀ ਜਿਨਿ ਸਭ ਕਾ ਕੀਆ ਉਧਾਰੁ ॥੨॥੬॥੧੫॥

Mil var nārī mangal gā▫i▫ā ṯẖākur kā jaikār. Kaho Nānak ṯis gur balihārī jin sabẖ kā kī▫ā uḏẖār. ||2||6||15||

 

(Mil-i) on finding, i.e. receiving vision of, (var = spouse) the Almighty husband, (naari = wife) the soul-wife (gaaia) sings (mangal) songs of joy and (jaikaar) praises (tthaakur) the Master.

I (balihaari = am sacrifice) adore (tisu = that) the guru, (jin-i) who by his guidance (keea udhaar = delivers) provides succor (sabh ka) to all, says the fifth Nanak. 2. 6. 15.  

 

——————————————-

 

Note: The Shabad below points out that support of relatives, and pleasures in the world-play, are transitory. The Almighty alone can help here and in the hereafter.

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਭਾਈ ਸੁਤ ਬੰਧਪ ਤਿਨ ਕਾ ਬਲੁ ਹੈ ਥੋਰਾ ॥ ਅਨਿਕ ਰੰਗ ਮਾਇਆ ਕੇ ਪੇਖੇ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਚਾਲੈ ਭੋਰਾ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Māṯ piṯā bẖā▫ī suṯ banḏẖap ṯin kā bal hai thorā. Anik rang mā▫i▫ā ke pekẖe kicẖẖ sāth na cẖālai bẖorā. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri: (Maat) the mother, (pitaa) father, (bhaai = brothers) siblings, (sut = sons) children and other (bandhap) relatives; (tin ka) their (bal) power to help (hai) is (thora) limited – to this world, which also is not always assured.

We (peykhey) see and get attached to objects of (rang) pleasures (key) of (maaia) the world-play – like relatives, wealth, status etc, but not (bhora) a bit of those (chaalai) goes (saath-i) with the soul to the hereafter. 1.

 

ਠਾਕੁਰ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਆਹਿ ਨ ਮੋਰਾ ॥ ਮੋਹਿ ਅਨਾਥ ਨਿਰਗੁਨ ਗੁਣੁ ਨਾਹੀ ਮੈ ਆਹਿਓ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰਾ ਧੋਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ŧẖākur ṯujẖ bin āhi na morā. Mohi anāth nirgun guṇ nāhī mai āhi▫o ṯumĥrā ḏẖorā. ||1|| rahā▫o.

 

O (tthaakur) Master, there is none (bin-u) except (tujh) You whom (aah-i = is) I may call (mora) mine, i.e. on whom to rely here and in the hereafter.

(Moh-i) I am (anaath = master-less) hapless, am (nirgun) devoid of virtues and have no (gun = virtue) capability; (mai) I (aahio) have come to seek (tumra) Your (dhora) support. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਬਲਿ ਬਲਿ ਬਲਿ ਬਲਿ ਚਰਣ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੇ ਈਹਾ ਊਹਾ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰਾ ਜੋਰਾ ॥ ਸਾਧਸੰਗਿ ਨਾਨਕ ਦਰਸੁ ਪਾਇਓ ਬਿਨਸਿਓ ਸਗਲ ਨਿਹੋਰਾ ॥੨॥੭॥੧੬॥

Bal bal bal bal cẖaraṇ ṯumĥāre īhā ūhā ṯumĥārā jorā. Sāḏẖsang Nānak ḏaras pā▫i▫o binsi▫o sagal nihorā. ||2||7||16||

 

I (bal-i bal-i = ever sacrifice) for ever adore (tumaarey) Your (charan) feet, i.e. wish to ever be at Your service/carry out Your commands, because only (tumaara) Your (jora) powers rule – Your writ runs -(eehaa) here and (oohaa = there) in the hereafter.

One (paaio) obtains (daras-u) vision of, i.e. finds, You (saadhsang-i) in the holy congregation – because You dwell there -, and then (nihora) dependence on others (binsio = destroyed) is given up. 2. 7. 16.

 

———————————————-

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਆਲ ਜਾਲ ਭ੍ਰਮ ਮੋਹ ਤਜਾਵੈ ਪ੍ਰਭ ਸੇਤੀ ਰੰਗੁ ਲਾਈ ॥ ਮਨ ਕਉ ਇਹ ਉਪਦੇਸੁ ਦ੍ਰਿੜਾਵੈ ਸਹਜਿ ਸਹਜਿ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Āl jāl bẖaram moh ṯajāvai parabẖ seṯī rang lā▫ī.  Man ka▫o ih upḏes ḏariṛ▫āvai sahj sahj guṇ gā▫ī. ||1||

 

Baani of the fifth guru in Raag Goojri. The guru (tajaavai) helps to get rid of (jaal = net) bondage to (aal= home) the family, (bhram) delusion about omnipresence of the Almighty and (moh) attachment to the world-play; he helps (laai) develop (rang-u) love (seyti) for (prabh) the Master, instead.

He (drirraavai) creates firm commitment to (ih) this (updeys-u) teaching: (Gaai) sing – and emulate – (gun) virtues of the Almighty (sahj-i sahj-i) remaining in a state of poise. 1.

 

ਸਾਜਨ ਐਸੋ ਸੰਤੁ ਸਹਾਈ ॥ ਜਿਸੁ ਭੇਟੇ ਤੂਟਹਿ ਮਾਇਆ ਬੰਧ ਬਿਸਰਿ ਨ ਕਬਹੂੰ ਜਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Sājan aiso sanṯ sahā▫ī.  Jis bẖete ṯūtėh mā▫i▫ā banḏẖ bisar na kabahūʼn jā▫ī. ||1|| rahā▫o.

 

(Aiso) such is (sahaai) the helpful (saajan) friend and (sant-u) guru,

(bheyttey) by meeting (jis-u) whom (bandh) bondage to (maaia) the world-play – relations, status and wealth etc – (toottah-i) breaks and the Almighty is (na kaboo’n) never (bisar-i jaai) forgotten. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਕਰਤ ਕਰਤ ਅਨਿਕ ਬਹੁ ਭਾਤੀ ਨੀਕੀ ਇਹ ਠਹਰਾਈ ॥ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਵੈ ਨਾਨਕ ਭਵਜਲੁ ਪਾਰਿ ਪਰਾਈ ॥੨॥੮॥੧੭॥

Karaṯ karaṯ anik baho bẖāṯī nīkī ih ṯẖahrā▫ī. Mil sāḏẖū har jas gāvai Nānak bẖavjal pār parā▫ī. ||2||8||17||

 

(Karat karat = doing) contemplating (anik) numerous things of (bahu) many (bhaati) types I (tthahraaee = settled) concluded that (neeki) the best thing to remember is (ih) this:

One who (mil-i = meeting) in the company of (saadhu) seekers (gaavai) sings (gun) virtues of (har-i) the Almighty – and emulates them – (paar-i paraaee) gets across (bhavjal) the world-ocean, i.e. unites with the Creator and is not born again, says the fifth Nanak. 2. 8. 17.

 

———————————————–

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਖਿਨ ਮਹਿ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਨਹਾਰਾ ਕੀਮਤਿ ਜਾਇ ਨ ਕਰੀ ॥ ਰਾਜਾ ਰੰਕੁ ਕਰੈ ਖਿਨ ਭੀਤਰਿ ਨੀਚਹ ਜੋਤਿ ਧਰੀ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Kẖin mėh thāp uthāpanhārā kīmaṯ jā▫e na karī. Rājā rank karai kẖin bẖīṯar nīcẖah joṯ ḏẖarī. ||1||

 

Baani of the fifth Guru in Raag Goojri. The Almighty (thaap-i uthaapan-haara) is capable of creating and destroying the universe; it is (jaaey na) not possible to (kari) make (keemat = price) appraisal of IT’s powers.

IT (karai) makes (raaja) a king into (rank-u) a pauper (bheetar-i) in (khin) a moment and (dhari) places IT’s own (jot-i) light (neechah) in a lowly person to make him/her exalted. 1.

 

ਧਿਆਈਐ ਅਪਨੋ ਸਦਾ ਹਰੀ ॥ ਸੋਚ ਅੰਦੇਸਾ ਤਾ ਕਾ ਕਹਾ ਕਰੀਐ ਜਾ ਮਹਿ ਏਕ ਘਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ḏẖi▫ā▫ī▫ai apno saḏā harī. Socẖ anḏesā ṯā kā kahā karī▫ai jā mėh ek gẖarī. ||1|| rahā▫o.

 

We should (sadaa) ever (dhiaaeeai) remember (apno = own) our (hari) Creator.

(Kahaa) why should we (soch) think about, i.e. get attached to, or (andeysa kariai) worry about things (mah-i) in (ja) which we are for (eyk) a (ghari = 24 minutes) short while, i.e. we should avoid getting attached to things transitory. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੀ ਟੇਕ ਪੂਰੇ ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਮਨ ਸਰਨਿ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੈ ਪਰੀ ॥ ਅਚੇਤ ਇਆਨੇ ਬਾਰਿਕ ਨਾਨਕ ਹਮ ਤੁਮ ਰਾਖਹੁ ਧਾਰਿ ਕਰੀ ॥੨॥੯॥੧੮ ॥

Ŧumĥrī tek pūre mere saṯgur man saran ṯumĥārai parī.  Acẖeṯ i▫āne bārik Nānak ham ṯum rākẖo ḏẖār karī. ||2||9||18||

 

O Almighty, (meyrey) my (poor-e) perfect (satigur) True Guru, my (man) mind (pari) has placed itself (saran) in Your care.

(Ham) we are (ach-et = unmindful) indifferent like (iaaney) innocent-ignorant (baarik) children; (tum) You kindly (raakhahu) protect us (dhaar-i) with the support of your (kar-i) hand, i.e. save us with Your grace, says the fifth Nanak. 2. 9. 18.

 

———————————————

 

Note: We all need to acknowledge and obey our Creator, but get distracted to look elsewhere. In this Shabad the fifth Guru supplicates the Almighty to enable never to forget Divine virtues and commands, and live by them.

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਤੂੰ ਦਾਤਾ ਜੀਆ ਸਭਨਾ ਕਾ ਬਸਹੁ ਮੇਰੇ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥ ਚਰਣ ਕਮਲ ਰਿਦ ਮਾਹਿ ਸਮਾਏ ਤਹ ਭਰਮੁ ਅੰਧੇਰਾ ਨਾਹੀ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Ŧūʼn ḏāṯā jī▫ā sabẖnā kā bashu mere man māhī. Cẖaraṇ kamal riḏ māhi samā▫e ṯah bẖaram anḏẖerā nāhī. ||1||

 

Baani of the fifth Guru in Raag Goojri. O Almighty, (too’n) You are (daata = giver) the beneficent provider (ka) of (sabhna) all (jeeaa) creatures; please (basahu) dwell (maahi) in (meyrey) my (man) mind, i.e. may I ever acknowledge and obey You.

When (charan kamal = lotus feet) Your virtues and commands  are (samaaey) present/kept (maah-i) in (rid) the mind, then (tah) there is (naahi) no (bharam-u)  delusion – about Your omnipresence and help – and no (andheyra = darkness) ignorance, i.e. then one is aware of how to lead life. 1.

 

ਠਾਕੁਰ ਜਾ ਸਿਮਰਾ ਤੂੰ ਤਾਹੀ ॥ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸਰਬ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਕ ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਦਾ ਸਲਾਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ŧẖākur jā simrā ṯūʼn ṯāhī. Kar kirpā sarab parṯipālak parabẖ ka▫o saḏā salāhī. ||1|| rahā▫o.

 

My (tthaakur) Master, You are Omnipresent; (ja) wherever I (simra = remember) invoke You, (too’n) You are present (taahi) there.

O (pratipaalak) nurturer/sustainer of (sarab) all, please (kar-i kirpa) be kind to enable me to (salaahi) praise You, (prabh kau) the Master – remember Your virtues and emulate them. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਤੇਰਾ ਨਾਮੁ ਸਮਾਰਉ ਤੁਮ ਹੀ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਆਹੀ ॥ ਨਾਨਕ ਟੇਕ ਭਈ ਕਰਤੇ ਕੀ ਹੋਰ ਆਸ ਬਿਡਾਣੀ ਲਾਹੀ ॥੨॥੧੦॥੧੯॥

Sās sās ṯerā nām samāra▫o ṯum hī ka▫o parabẖ āhī.  Nānak tek bẖa▫ī karṯe kī hor ās bidāṇī lāhī. ||2||10||19||

 

May I (samaarau = remember) remain conscious of (teyra) Your (naam-u) virtues and commands to live by them, (saas-i saas-i) with every breath and (aahi = wish) look (hi kau) only (kau) for (tum) You.

Since the time (bhaee = happened) I placed (tteyk) reliance on (kartey) the Creator, I have (laahi = removed) given up (hor viddaani) any other (aas) expectations, i.e. I look to none other, says fifth Nanak. 2. 10. 19.

 

Page 500

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਪਨਾ ਦਰਸੁ ਦੀਜੈ ਜਸੁ ਗਾਵਉ ਨਿਸਿ ਅਰੁ ਭੋਰ ॥ ਕੇਸ ਸੰਗਿ ਦਾਸ ਪਗ ਝਾਰਉ ਇਹੈ ਮਨੋਰਥ ਮੋਰ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5. Kar kirpā apnā ḏaras ḏījai jas gāva▫onisar bẖor. Kes sang ḏās pag jẖāra▫o ihai manorath mor. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. O Almighty, (kar-i kirpa) kindly (deejay) grant me (apana) Your (daras-u = sight) vision; may I ((gaavau) sing (jas-u) Your praises (nis-i) night (ar-u) and (bhor = dawn) day – to be aware of Your virtues and commands to live by them.

And may I (jhaarau) dust (pag) the feet of (daas = servants) the seekers (sang-i) with my (keys) hair, i.e. respect and follow their example; (ihai) this is (mor) my (manorath = desire) wish. 1.

 

ਠਾਕੁਰ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਬੀਆ ਨ ਹੋਰ ॥ ਚਿਤਿ ਚਿਤਵਉ ਹਰਿ ਰਸਨ ਅਰਾਧਉ ਨਿਰਖਉ ਤੁਮਰੀ ਓਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ŧẖākur ṯujẖ bin bī▫ā na hor. Cẖiṯ cẖiṯva▫o har rasan arāḏẖa▫o nirkẖa▫o ṯumrī or. ||1|| rahā▫o.

 

O my (tthaakur) Master, there is not (beeaa hor) anyone else (bin-u) except (tujh) You – that I may take support of.

I (chitvau) think (chit-i) in the mind, (araadhau) utter with (rasan) my tongue and (nirkhau) see with the eyes (tumri or = Your direction) You alone, i.e. my total being is imbued with Your love, O (har-i) Almighty. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਦਇਆਲ ਪੁਰਖ ਸਰਬ ਕੇ ਠਾਕੁਰ ਬਿਨਉ ਕਰਉ ਕਰ ਜੋਰਿ ॥ ਨਾਮੁ ਜਪੈ ਨਾਨਕੁ ਦਾਸੁ ਤੁਮਰੋ ਉਧਰਸਿ ਆਖੀ ਫੋਰ ॥੨॥੧੧॥੨੦॥

Ḏa▫i▫āl purakẖ sarab ke ṯẖākur bin▫o kara▫o kar jor. Nām japai Nānak ḏās ṯumro uḏẖras ākẖī for. ||2||11||20||

 

O (purakh) all-pervasive, (daiaal) compassionate (tthaakur) Master (key) of (sarab) all, I (karau) make this (binau) supplication with (kar) hands (jor-i) joined together:

May the (daas-u = servant) devotee fifth Nanak (japai) remember (tumro) Your (naam-u) virtues and commands, with which one is (udharas-i) emancipated (phor) in twinkle (aakhi) of an eye, i.e. one who lives by Naam receives instant Divine help. 2. 11. 20.

 

——————————————-

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਬ੍ਰਹਮ ਲੋਕ ਅਰੁ ਰੁਦ੍ਰ ਲੋਕ ਆਈ ਇੰਦ੍ਰ ਲੋਕ ਤੇ ਧਾਇ ॥ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕਉ ਜੋਹਿ

ਨ ਸਾਕੈ ਮਲਿ ਮਲਿ ਧੋਵੈ ਪਾਇ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Barahm lok ar ruḏr lok ā▫ī inḏar lok ṯe ḏẖā▫e. Sāḏẖsangaṯ ka▫o johi nasākaimal mal ḏẖovai pā▫e. ||1||

 

Baani of the fifth Guru in Raag Goojri. Temptations in the world-play having (dhaaey = run) spread their influence in (lok) realms of Brahma, (rudr) Shankar and Indra – the king of gods, (aai) come to entice the humans.

But they (na saakai) cannot (joh-i = look) eye (saadhsangat-i) the holy congregation – where the Almighty is praised – and instead (dhovai) wash (paaey) the participants’ feet (mal-i mal-i = scrubbing) thoroughly, i.e. participation in holy congregation makes temptations ineffective. 1.

  

ਅਬ ਮੋਹਿ ਆਇ ਪਰਿਓ ਸਰਨਾਇ ॥ ਗੁਹਜ ਪਾਵਕੋ ਬਹੁਤੁ ਪ੍ਰਜਾਰੈ ਮੋ ਕਉ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਓ ਹੈ ਬਤਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Ab mohi ā▫e pari▫o sarnā▫e. Guhaj pāvko bahuṯ parjārai mo ka▫o saṯgur ḏī▫o hai baṯā▫e. ||1|| rahā▫o.

 

(Satgur-i) the true guru – by his teachings as recounted in holy congregation, (deeo bataaey = told) makes one aware of how (paavko = fire) destructive are (guhaj) the hidden temptations in the world-play, and (prajaarai = fully burn) destroy (bahut = many) lots of people.

I have therefore (pario) placed myself (sarnaaey = sanctuary) in the care of the true guru – who alone can save. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਅਰੁ ਜਖ੍ਯ੍ਯ ਕਿੰਨਰ ਨਰ ਰਹੀ ਕੰਠਿ ਉਰਝਾਇ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਅੰਗੁ ਕੀਆ ਪ੍ਰਭਿ ਕਰਤੈ ਜਾ ਕੈ ਕੋਟਿ ਐਸੀ ਦਾਸਾਇ ॥੨॥੧੨॥੨੧॥

Siḏẖ sāḏẖik ar jakẖ▫y kinnar nar rahī kanṯẖ urjẖā▫e. Jan Nānak ang kī▫ā parabẖ karṯai jā kai kot aisī ḏāsā▫e. ||2||12||21||

 

The temptations (urjhaa-e) cling (kantth-i) to the neck, i.e. embrace/afflict (sidh) accomplished saints, (saadhik) seekers, (jakhya, kinnar) various gods, (ar-u) and (nar) humans, everyone.

But (karatai) the Creator (ja kai) who has (kot-i = crores) millions of (aisi) such temptations as (daasaaey) servants, (ang-u keea = take with ITself) bestows grace on the devotees and protects them, says (jan) the humble fifth Nanak. 2. 12. 21.

 

———————————————

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਅਪਜਸੁ ਮਿਟੈ ਹੋਵੈ ਜਗਿ ਕੀਰਤਿ ਦਰਗਹ ਬੈਸਣੁ ਪਾਈਐ ॥ ਜਮ ਕੀ ਤ੍ਰਾਸ ਨਾਸ ਹੋਇ ਖਿਨ ਮਹਿ ਸੁਖ ਅਨਦ ਸੇਤੀ ਘਰਿ ਜਾਈਐ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Apjas mitai hovai jag kīraṯ ḏargėh baisaṇ pā▫ī▫ai. Jam kī ṯarās nās ho▫e kẖin mėh sukẖ anaḏ seṯī gẖar jā▫ī▫ai. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. By remembering to live by Divine virtues and commands, (ap-jas-u) ill-repute (mitai) is effaced, one (hovai = happens) receives (keerat-i) praise (jag-i = world) in life and (paaiai) obtains (baisan-u =seat) acceptance (dargah) in Divine court, i.e. the soul honorably merges with The Creator.

(Traas) the fear of being taken by (jam) the messenger of death – for wrong-doings (naas hoey) is destroyed (mah-i) in (khin) a moment, i.e. the negative aspects of the past are banished by remembering the Almighty, and as a result, one (jaaiai = goes) is accepted for (ghar = home, where one belongs) union with the Creator, (sukh seyti) comfortably and enjoys (anad/anand) the bliss of the union. 1.

 

ਜਾ ਤੇ ਘਾਲ ਨ ਬਿਰਥੀ ਜਾਈਐ ॥ ਆਠ ਪਹਰ ਸਿਮਰਹੁ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨਾ ਮਨਿ ਤਨਿ ਸਦਾ ਧਿਆਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Jā ṯe gẖāl na birthī jā▫ī▫ai.  Āṯẖ pahar simrahu parabẖ apnā man ṯan saḏā ḏẖi▫ā▫ī▫ai. ||1|| rahā▫o.

 

(Aatth pahar) round the clock, we should (simrahu) remember (apna = own) our (prabh-u) Master, (ja tey) by whose obedience (ghaal) the effort – of living by Divine virtues and commands, does not (jaaeeai) go (birtha) waste.

We should (sadaa) ever (dhiaaeeai) focus on IT (man-i = mind) in thoughts and (tan-i = body) actions. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਮੋਹਿ ਸਰਨਿ ਦੀਨ ਦੁਖ ਭੰਜਨ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਪ੍ਰਭ ਪਾਈਐ ॥ ਚਰਣ ਕਮਲ ਨਾਨਕ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਹਰਿ ਦਾਸਹ ਪੈਜ ਰਖਾਈਐ ॥੨॥੧੩॥੨੨॥

Mohi saran ḏīn ḏukẖ bẖanjan ṯūʼn ḏėh so▫ī parabẖ pā▫ī▫ai. Cẖaraṇ kamal Nānak rang rāṯe har ḏāsah paij rakẖā▫ī▫ai. ||2||13||22||

 

(Moh-i) I have sought (saran-i = sanctuary) to be in Your care, o (bhanjan) destroyer of (dukh) distress of (deen = poor) the hapless; what (too’n) You (deyh-i) give (soee) that one (paaeeai) receives.

O (har-i) Almighty, please (rakhaaeeai) preserve (paij) the honor of the fifth Nanak who is (raatey) imbued (rang-i) with Your love, i.e. please grant union to those who yearn for you – and live by Your virtues and commands.. 2. 13. 22.

 

—————————————————-

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਬਿਸ੍ਵੰਭਰ ਜੀਅਨ ਕੋ ਦਾਤਾ ਭਗਤਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ॥ ਜਾ ਕੀ ਸੇਵਾ ਨਿਫਲ ਨ ਹੋਵਤ ਖਿਨ ਮਹਿ ਕਰੇ ਉਧਾਰ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Bisamvbẖar jī▫an ko ḏāṯā bẖagaṯ bẖare bẖandār. Jā kī sevā nifal na hovaṯ kẖin mėh kare uḏẖār. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. Such is the Almighty (bisvambhar) Sustainer of the universe, (daata = giver) the beneficent Master of (jeean) the creatures; IT’s (bhanddaar) storehouses are (bharey) full, i.e. IT’s benedictions are aplenty (bhagat-i) for the devotees.

And (ja ki) whose (seyva) service/obedience, i.e. living by Divine virtues and commands, (na hovat) is not (nih-phal = fruitl-ess) wasted; IT (karey udhaar) emancipates (khin mah-i) momentarily, i.e. saves the devotee immediately s/he faces trouble in life and is saved from the messengers of death on death. 1.

 

ਮਨ ਮੇਰੇ ਚਰਨ ਕਮਲ ਸੰਗਿ ਰਾਚੁ ॥ ਸਗਲ ਜੀਅ ਜਾ ਕਉ ਆਰਾਧਹਿ ਤਾਹੂ ਕਉ ਤੂੰ ਜਾਚੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Man mere cẖaran kamal sang rācẖ. Sagal jī▫a jā ka▫o ārāḏẖėh ṯāhū ka▫o ṯūʼn jācẖ. ||1|| rahā▫o.

 

O (meyrey) my (man) mind, (raach) be absorbed (sang-i) with (charan kamal) the lotus feet i.e. humbly lead life by virtues and commands of the Creator,

(ja kau) whom (sagal) all (jeea) creatures (aaraadhah-i) invoke; (too-n you should (jaach-u) ask for (taahoo kau) that Master, i.e. supplicate for union with the IT. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਨਾਨਕ ਸਰਣਿ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੀ ਕਰਤੇ ਤੂੰ ਪ੍ਰਭ ਪ੍ਰਾਨ ਅਧਾਰ ॥ ਹੋਇ ਸਹਾਈ ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਰਾਖਹਿ ਤਿਸੁ ਕਹਾ ਕਰੇ ਸੰਸਾਰੁ ॥੨॥੧੪॥੨੩॥

Nānak saraṇ ṯumĥārī karṯe ṯūʼn parabẖ parān aḏẖār. Ho▫e sahā▫ī jis ṯūʼn rākẖahi ṯis kahā kare sansār. ||2||14||23||

 

Says the fifth Nanak. I seek to be in (tumaari) Your (saran-i) care, o my (kartey) Creator and (prabh) Master; (too’n) You are (adhaar) the support of (praan) life, i.e. I live at Your pleasure.

(Jis-u) one whom You (hoey sahaai) help and (raakhah-i) protect, (kahaa) what can (sansaar-u = world) anyone (karey) do to/harm (tis) him/her? 2. 14. 23.

 

————————————————-

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਜਨ ਕੀ ਪੈਜ ਸਵਾਰੀ ਆਪ ॥ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਓ ਗੁਰਿ ਅਵਖਧੁ ਉਤਰਿ ਗਇਓ ਸਭੁ ਤਾਪ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Gūjrī mėhlā 5.  Jan kī paij savārī āp. Har har nām ḏī▫o gur avkẖaḏẖ uṯar ga▫i▫o sabẖ ṯāp. ||1|| rahā▫o.

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. The Master (aap) IT-self (savaari = transforms) protects (paij) the honor of (jan = servant) the devotees.

IT arranges for (gur-i) the guru to (deeo) administer (avkhadh-u) the medicine with which (sabh-u) every (taap) illness (utar-i gaio = is removed) is cured, i.e. the guru guides to overcome all afflictions. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate

 

ਹਰਿਗੋਬਿੰਦੁ ਰਖਿਓ ਪਰਮੇਸਰਿ ਅਪੁਨੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥ ਮਿਟੀ ਬਿਆਧਿ ਸਰਬ ਸੁਖ ਹੋਏ ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਦਾ ਬੀਚਾਰਿ ॥੧॥

Harigobinḏ rakẖi▫o parmesar apunī kirpā ḏẖār. Mitī bi▫āḏẖ sarab sukẖ ho▫e har guṇ saḏā bīcẖār. ||1||

 

(Parmeysar-i) the Supreme Master (dhaar-i) bestowed (apni = own) IT’s (kirpa) grace and (rakhio) protected the Hargobind – the fifth guru’s son.

His (biaadh-i) illness of the body (miti = effaced) left and (sarab) all (sukh hoey) was well; such grace is received when we (sadaa) ever (beechaar-i) contemplate (gun) virtues of (har-i) the Almighty – and emulate them. 1. 

 

ਅੰਗੀਕਾਰੁ ਕੀਓ ਮੇਰੈ ਕਰਤੈ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥ ਅਬਿਚਲ ਨੀਵ ਧਰੀ ਗੁਰ ਨਾਨਕ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ॥੨॥੧੫॥੨੪॥

Angīkār kī▫o merai karṯai gur pūre kī vadi▫ā▫ī. Abicẖal nīv ḏẖarī gur Nānak niṯ niṯ cẖaṛai savā▫ī. ||2||15||24||

 

(Meyrai) my (kartai) Creator (angeekaar keeo = accepted) enabled me to be absorbed in IT; this is (vaddiaai) the greatness of (poorey) the perfect guru – with whose guidance this was possible.

The guru (dhari) laid (abichal) unshakable (neev) foundation, i.e. taught to live by Divine virtues and commands, and this faith is (nit nit) ever (charai savaai) increasing, says the fifth Nanak. 2. 15. 24.

 

————————————————

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਕਬਹੂ ਹਰਿ ਸਿਉ ਚੀਤੁ ਨ ਲਾਇਓ ॥ ਧੰਧਾ ਕਰਤ ਬਿਹਾਨੀ ਅਉਧਹਿ ਗੁਣ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਨ ਗਾਇਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Gūjrī mėhlā 5.  Kabhū har si▫o cẖīṯ na lā▫i▫o.  Ḏẖanḏẖā karaṯ bihānī a▫uḏẖahi guṇ niḏẖ nām na gā▫i▫o. ||1|| rahā▫o.

 

O mortal, you have (kab-hoo na) never (laaio = put) focused your (cheet) mind (siau = with) on (har-i) the Almighty, i.e. never paid attention to Divine virtues and commands present within.

Your (audhah-i) life (bihaani) has passed (karat) doing (dhandhaa) mundane things not (gaaio = sang) remembered to live by (nidh-i) the treasure of (gun) virtues, (naam-u) Divine virtues and commands. 1.

(Rahaau) Dwell on this and contemplate.

 

ਕਉਡੀ ਕਉਡੀ ਜੋਰਤ ਕਪਟੇ ਅਨਿਕ ਜੁਗਤਿ ਕਰਿ ਧਾਇਓ ॥ ਬਿਸਰਤ ਪ੍ਰਭ ਕੇਤੇ ਦੁਖ ਗਨੀਅਹਿ ਮਹਾ ਮੋਹਨੀ ਖਾਇਓ ॥੧॥
Ka▫udī ka▫udī joraṯ kapte anik jugaṯ kar ḏẖā▫i▫o.  Bisraṯ parabẖ keṯe ḏukẖ ganī▫ah mahā mohnī kẖā▫i▫o. ||1||

 

One (kapttey) deceitfully (jorat) accumulates wealth (kauddi kauddi) bit by bit (dhaaio = running) doing it in (anik) many (jugat-i) ways;

But (bisrat) forgets (prabh) the Master, resulting in (khaaio = eaten) being caught by (mahaa) the great (mohani) enticer – temptations in the world-play and succumbing to vices. 1.

 

ਕਰਹੁ ਅਨੁਗ੍ਰਹੁ ਸੁਆਮੀ ਮੇਰੇ ਗਨਹੁ ਨ ਮੋਹਿ ਕਮਾਇਓ ॥ ਗੋਬਿੰਦ ਦਇਆਲ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸਰਣਾਇਓ ॥੨॥੧੬॥੨੫॥

Karahu anūgrahu su▫āmī mere ganhu na mohi kamā▫i▫o.  Gobinḏ ḏa▫i▫āl kirpāl sukẖ sāgar Nānak har sarṇā▫i▫o. ||2||16||25||

 

O (meyrey) my (suaami) Master, please (karahu anugrahu) be kind not to (ganh-u) count (moh-i) my (kamaaio) deeds.

Says the fifth Nanak: I have (sarnaaio) sought your sanctuary/care; o (gobind) Master of the universe, (daiaal) compassionate and (kripaal) kind (saagar = ocean) source of (sukh) peace/comfort, please forgive my transgressions. 2. 16. 25

 

 

SGGS pp 497-499, Goojri M: 5, Shabads 7-14.

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਜਿਸੁ ਮਾਨੁਖ ਪਹਿ ਕਰਉ ਬੇਨਤੀ ਸੋ ਅਪਨੈ ਦੁਖਿ ਭਰਿਆ ॥ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਜਿਨਿ ਰਿਦੈ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨਿ ਭਉ ਸਾਗਰੁ ਤਰਿਆ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5. Jis mānukẖ pėh karao benṯī so apnai ḏukẖ bẖariā. Pārbarahm jin riḏai arāḏẖiā ṯin bẖao sāgar ṯariā. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. (Pah-i) to (jis-u) whichever (maanukh) person I (karau) make (beynti) a request for help, I find (so) that person (bharia = full) having plenty of (dukh-i) tribulations (apanai) of his/her own, i.e. I needed guidance on how to overcome vices and unite with the Creator, but find that everyone is caught in similar afflictions.

I realized that only one (jin-i) who (ridai) in his/her mind (araadhia) remembers – and lives by the commands of – (paarbrahm) the Supreme Being, (tin–i) that person (tariaa) swims across (bhai saagar-u) the world-ocean, i.e. one can overcome vices in the world-play with Divine grace – which in turn comes by following the true guru. 1.

 

 

ਗੁਰ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕੋ ਨ ਬ੍ਰਿਥਾ ਦੁਖੁ ਕਾਟੈ ॥ ਪ੍ਰਭੁ ਤਜਿ ਅਵਰ ਸੇਵਕੁ ਜੇ ਹੋਈ ਹੈ ਤਿਤੁ ਮਾਨੁ ਮਹਤੁ ਜਸੁ ਘਾਟੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Gur har bin ko na baritha ḏukẖ kātai. Parabẖ ṯaj avar sevak je hoī hai ṯiṯ mān mahaṯ jas gẖātai. ||1|| rahāo.

 

(Ko na) none (bin-u) except the guru and (har-i) the Almighty (kaattai = cuts) can remove (britha) pain and (dukh-u) distress of the mind.

(Jey) if someone (taj-i) leaves (prabh-u) the Almighty Master and (hoee hai) becomes (seyvak) a follower – seeks help – of some one (avar) else, (maan) honor, (mahat) self-respect and (jas-u) reputation of (tit-u) that person (ghaatai) decreases, i.e. s/he loses respect and also does not get solace. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਮਾਇਆ ਕੇ ਸਨਬੰਧ ਸੈਨ ਸਾਕ ਕਿਤ ਹੀ ਕਾਮਿ ਨ ਆਇਆ ॥ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਨੀਚ ਕੁਲੁ ਊਚਾ ਤਿਸੁ ਸੰਗਿ ਮਨ ਬਾਂਛਤ ਫਲ ਪਾਇਆ ॥੨॥

Māiā ke sanbanḏẖ sain sāk kiṯ hī kām na āiā. Har kā ḏās nīcẖ kul ūcẖā ṯis sang man bāʼncẖẖaṯ fal pāiā. ||2||

 

(Sanbandh) connections, (sain) friends and (saak) relations in (maaia) the world-play are not (kaam aaia) useful, i.e. one who relies on these achieves nothing.

On the other hand, even if a person of (neech) low (kul-u) lineage – one who has no one to support – (daas-u = is a servant) relies on (har-i) the Almighty, s/he becomes (oochaa) exalted in status by getting Divine approval; – s/he not only achieves his/her wishes but also – in (tis-u) his/her (sang-i) company one (paaia) achieves (man baanchhat) the wished for (phal = fruit) objective – of union with the Creator. 2.

 

ਲਾਖ ਕੋਟਿ ਬਿਖਿਆ ਕੇ ਬਿੰਜਨ ਤਾ ਮਹਿ ਤ੍ਰਿਸਨ ਨ ਬੂਝੀ ॥ ਸਿਮਰਤ ਨਾਮੁ ਕੋਟਿ ਉਜੀਆਰਾ ਬਸਤੁ ਅਗੋਚਰ ਸੂਝੀ ॥੩॥

Lākẖ kot bikẖiā ke binjan ṯā mėh ṯarisan na būjẖī. Simraṯ nām kot ujīārā basaṯ agocẖar sūjẖī. ||3||

 

One may have (laakh) lakh/hundred thousand and (kot-i) crore/ten million, i.e. any amount of (binjan = food) pleasures obtained from (bikhia/vishaya) vices, but the fire of (trisan) craving for more pleasures is not (boojhi) extinguished by (ta mah-i) of them, i.e. transitory pleasures do not give happiness.

Only (simrat) by remembering and living by (naam-u) Divine virtues and commands, the desired (bast/vastoo = thing) – the Almighty – (agochar) who is not subject to the senses, (soojhi) is found within – the mind then overcomes vices and can attain peace/happiness. 3.

 

ਫਿਰਤ ਫਿਰਤ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੈ ਦੁਆਰਿ ਆਇਆ ਭੈ ਭੰਜਨ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥ ਸਾਧ ਕੇ ਚਰਨ ਧੂਰਿ ਜਨੁ ਬਾਛੈ ਸੁਖੁ ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਪਾਇਆ ॥੪॥੬॥੭॥

Firaṯ firaṯ ṯumĥrai ḏuār āiā bẖai bẖanjan har rāiā. Sāḏẖ ke cẖaran ḏẖūr jan bācẖẖai sukẖ Nānak ih pāiā. ||4||6||7||

 

O (raaia = king) Sovereign (har-i) Almighty, (phirat phirat) having wandered – in numerous births, I (aaia) have come to (tumhrai) Your (duaar-i = gate) protection, (bhanjan) the destroyer of (bhai/bhav) births in the world – please save me from further biths.

This (jan-u) servant (baachhai) seeks (dhoor-i) the dust of (charan) the feet of (saadh) the guru – so that with his teachings I unite with You; this is the (sukh-u) comfort I wish to (paaia) have. 4. 6. 7.

 

——————————————-

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਪੰਚਪਦਾ ਘਰੁ ੨  ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Gūjrī mėhlā 5 pancẖpaḏā gẖar 2  Ikoaʼnkār saṯgur parsāḏ.

 

Coposition of the fifth Guru in Raag Goojri, (pachpadaa) composition of five stanzas (ghar-u 2) to be sung to the second beat.

 

ਪ੍ਰਥਮੇ ਗਰਭ ਮਾਤਾ ਕੈ ਵਾਸਾ ਊਹਾ ਛੋਡਿ ਧਰਨਿ ਮਹਿ ਆਇਆ ॥ ਚਿਤ੍ਰ ਸਾਲ ਸੁੰਦਰ ਬਾਗ ਮੰਦਰ ਸੰਗਿ ਨ ਕਛਹੂ ਜਾਇਆ ॥੧॥

Parathme garabẖ māṯā kai vāsā ūhā cẖẖod ḏẖaran mėh āiā. Cẖiṯar sāl sunḏar bāg manḏar sang na kacẖẖhū jāiā. ||1||

 

For birth, the mortal (prathm-e) first (vaasa = residence) resides in (garabh) the womb of (maata) the mother, and then leaving (ooha) that, (aaia) comes out to (dharan) the earth. 

There s/he acquires (Chitr = pictures) decorated (saal/shaala) houses, (sundar) beautiful (baag) gardens and (mandar) palaces – but these are left behind – (na kachh-hoo) nothing (jaaia) goes (sang-i) with him/her on death. 1.

 

ਅਵਰ ਸਭ ਮਿਥਿਆ ਲੋਭ ਲਬੀ ॥ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਦੀਓ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਜੀਅ ਕਉ ਏਹਾ ਵਸਤੁ ਫਬੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Avar sabẖ mithiā lobẖ labī. Gur pūrai ḏīo har nāmā jīa kao ehā vasaṯ fabī. ||1|| rahāo.

 

(Sabh) everything (avar) else is (mithia = false) transitory but the mortal is (lobh labi) greedy for them.

When (poorai) the perfect guru (dio) imparts awareness of (naama) virtues and commands of (har-i) the Almighty, then (eyha) only this (vast-u) thing (phabi = befits) appeals (kau) to (jee-a = soul) the mind. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਇਸਟ ਮੀਤ ਬੰਧਪ ਸੁਤ ਭਾਈ ਸੰਗਿ ਬਨਿਤਾ ਰਚਿ ਹਸਿਆ ॥ ਜਬ ਅੰਤੀ ਅਉਸਰੁ ਆਇ ਬਨਿਓ ਹੈ ਉਨ੍ਹ੍ਹ ਪੇਖਤ ਹੀ ਕਾਲਿ ਗ੍ਰਸਿਆ ॥੨॥

sat mīṯ banḏẖap suṯ bī sang baniṯā racẖ hasiā. Jab anṯī aosar e banio hai unĥ pekẖaṯ hī kāl garsiā. ||2||

 

The mortal (hasia = laughs) is happy (rach-i) being engrossed (sang-i) with (ist) loved ones, (meet) friends, (bandhap) relatives, (sut = sons) children and (banita) the spouse. 

But (jab) when (anti) the last (ausar-u = time) moment (aaey banio = happens) arrives, the soul is (grasia) grabbed (kaal-i) by death (hi) even as (unh) they (peykhat) watch, i.e. relatives are of no help in the end. 2.

 

ਕਰਿ ਕਰਿ ਅਨਰਥ ਬਿਹਾਝੀ ਸੰਪੈ ਸੁਇਨਾ ਰੂਪਾ ਦਾਮਾ ॥ ਭਾੜੀ ਕਉ ਓਹੁ ਭਾੜਾ ਮਿਲਿਆ ਹੋਰੁ ਸਗਲ ਭਇਓ ਬਿਰਾਨਾ ॥੩॥

Kar kar anrath bihājẖī sampai suinā rūpā ḏāmā. Bẖāṛī kao oh bẖāṛā miliā hor sagal bẖaio birānā. ||3||

 

One (bihaajhi) accumulates (sampai = wealth) landed property, (suina) gold, (roopa/rupa) silver and (daama) cash (kar-i kar-i = doing) employing (anarth = cruelty) unfair means.

Whatever little s/he uses is like (bhaarri) a coolie (milia) gets (bhaarra) charges for carriage; (sagal) everything else (bhaio) becomes property (biraana) of others, i.e. on death, the wealth is left behind for others. 3.

 

ਹੈਵਰ ਗੈਵਰ ਰਥ ਸੰਬਾਹੇ ਗਹੁ ਕਰਿ ਕੀਨੇ ਮੇਰੇ ॥ ਜਬ ਤੇ ਹੋਈ ਲਾਂਮੀ ਧਾਈ ਚਲਹਿ ਨਾਹੀ ਇਕ ਪੈਰੇ ॥੪॥

Haivar gaivar rath sambāhe gahu kar kīne mere. Jab ṯe hoī lāʼnmī ḏẖāī cẖalėh nāhī ik paire. ||4||

 

The Creator (sambaahey = reaches) provides him/her (haivar) horses, (gaivar) elephants and (rath) chariots, but s/he (gahu kar-i) holds them (keeney) treating as his/her (meyrey = mine) self-acquired.

But (tey) from (jab) when (laa’mmi) the long (dhaaee = run) journey (hoee = happens) begins, these means of travel do not (chaley = go) take him/her for even (ik) one (pairey = foot) step, i.e. when the soul leaves the body they are left behind. 4.

 

ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਨਾਮੁ ਸੁਖ ਰਾਜਾ ਨਾਮੁ ਕੁਟੰਬ ਸਹਾਈ ॥ ਨਾਮੁ ਸੰਪਤਿ ਗੁਰਿ ਨਾਨਕ ਕਉ ਦੀਈ ਓਹ ਮਰੈ ਨ ਆਵੈ ਜਾਈ ॥੫॥੧॥੮॥

Nām ḏẖan nām sukẖ rājā nām kutamb sahāī. Nām sampaṯ gur Nānak kao ḏīī oh marai na āvai jāī. ||5||1||8||

 

On the other hand (naam-u) Divine virtues are (dhan-u) the wealth, which provides (sukh-u) the comfort of (raja) a king and is (sahaai) helpful like members of (kuttamb) the family, i.e. Naam is ever with us.

(Gur-i) the guru has (dee-ee) given/imparted (sampat-i) the wealth of Naam, (kau) to the fifth Nanak; one who receives it (oh) that person neither (marai = die) falls prey to vices nor (aavai = comes) is reborn to (jaai = go) die again. 5. 1. 8.

 

———————————–

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਤਿਪਦੇ ਘਰੁ ੨  ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Gūjrī mėhlā 5 ṯipḏe gẖar 2  Ikoaʼnkār saṯgur parsāḏ.

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri, (tipdey) compositions of three stanzas (ghar-u 2) to be sung to the second beat. Invoking the one all-pervasive Creator who may be known with the true guru’s grace.

 

ਦੁਖ ਬਿਨਸੇ ਸੁਖ ਕੀਆ ਨਿਵਾਸਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਜਲਨਿ ਬੁਝਾਈ ॥ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਬਿਨਸਿ ਨ ਆਵੈ ਜਾਈ ॥੧॥

Ḏukẖ binse sukẖ kīā nivāsā ṯarisnā jalan bujẖāī. Nām niḏẖān saṯgurū driṛāiā binas na āvai jāī. ||1||

 

(Jalan-i = burning) the fire/restlessness of (trisna = craving) running after desires (bujhaaee) is extinguished, (dukh) tribulations (binsey) vanish and (sukh) comfort/peace (keeaa nivaasa = resides) is experienced by the mind,

when (satiguru) the true guru (drirraaia) instils firm commitment to live by (nidhaan-u) the treasure of Divine virtues and commands – available within; with this, one does not (binas = destroyed) succumb to vices in life and after death does not (aavai) come and (jaaee) go, i.e. escapes further rebirths and deaths. 1.

 

ਹਰਿ ਜਪਿ ਮਾਇਆ ਬੰਧਨ ਤੂਟੇ ॥ ਭਏ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਦਇਆਲ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਛੂਟੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Har jap māiā banḏẖan ṯūte. Bẖae kirpāl ḏaiāl parabẖ mere sāḏẖsangaṯ mil cẖẖūte. ||1|| rahāo.

 

(Jap-i) by remembering – and living by the virtues and commands, of (har-i) the Almighty, (bandhan) bondage of (maaia) temptations in the world-play (toottey) is broken, i.e. one keeps away from vices.

When (meyrey = my) the Universal (daiaal) compassionate (prabh) Master (bhaey) is 

(kripaal) kind, one (mil-i = meets) joins (saadhsangat-i) holy congregation – becomes aware of Divine virtues and commands, and (chhoote = freed) gains freedom from vices. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

Page 498

 

ਆਠ ਪਹਰ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਨ ਗਾਵੈ ਭਗਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸਿ ਮਾਤਾ ॥ ਹਰਖ ਸੋਗ ਦੁਹੁ ਮਾਹਿ ਨਿਰਾਲਾ ਕਰਣੈਹਾਰੁ ਪਛਾਤਾ ॥੨॥

Āṯẖ pahar har ke gun gāvai bẖagaṯ parem ras māṯā. Harakẖ sog ḏuhu māhi nirālā karṇaihār pacẖẖāṯā. ||2||

 

One who (gaavai) sings (gun) virtues of (har-i) the Almighty (aatth = eight x pahar = three hours) round the clock, (maata) intoxicated by (ras-i) the elixir of (preym) loving (bhagat-i) devotion, i.e. ever remains absorbed in the Almighty.

S/he remains (niraala = different) unaffected (maah-i) in (duhu) both (harakh) joy and (sog) sorrow; s/he has (pachhaata) recognized (karnaihaar-u) the Creator, i.e. understands Divine virtues and commands, and lives by them. 2.

 

ਜਿਸ ਕਾ ਸਾ ਤਿਨ ਹੀ ਰਖਿ ਲੀਆ ਸਗਲ ਜੁਗਤਿ ਬਣਿ ਆਈ ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਪੁਰਖ ਦਇਆਲਾ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥੩॥੧॥੯॥

Jis kā sā ṯin hī rakẖ līā sagal jugaṯ baṇ āī. Kaho Nānak parabẖ purakẖ ḏaiālā kīmaṯ kahaṇ na jāī. ||3||1||9||

 

The Creator, (jis ka) whose creation the mortal is, (rakh leeaa) protects him/her from the temptations in the world-play; (sagal) all (jugat =methods) means to make this happen (ban aaee = happen) are arranged by the Master.

(Purakh) the all-pervasive (prabh) Master, is (daiaala) compassionate to the devotees; (keemat-i) a price (naa jaai) cannot be (kahan = called) put on this virtue of the Almighty – Divine grace is not obtained by offering donations. 3. 1. 9

 

—————————————-

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਦੁਪਦੇ ਘਰੁ ੨  ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Gūjrī mėhlā 5 ḏupḏe gẖar 2  Ikoaʼnkār saṯgur parsāḏ.

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri, (dupad-e) compositions of two stanzas, (ghar-u 2) to be sung to the second beat.

 

ਪਤਿਤ ਪਵਿਤ੍ਰ ਲੀਏ ਕਰਿ ਅਪੁਨੇ ਸਗਲ ਕਰਤ ਨਮਸਕਾਰੋ ॥ ਬਰਨੁ ਜਾਤਿ ਕੋਊ ਪੂਛੈ ਨਾਹੀ ਬਾਛਹਿ ਚਰਨ ਰਵਾਰੋ ॥੧॥

Paṯiṯ paviṯar līe kar apune sagal karaṯ namaskāro. Baran jāṯ koū pūcẖẖai nāhī bācẖẖėh cẖaran ravāro. ||1||

 

Those who (patit = fall) go astray – but realize and show eagerness to reform, – the Almighty (kar-i) makes them IT’s (apuney) own, i.e. they receive Divine grace – they live by Divine virtues and commands – and (kar-i lee-ey) are made (puneet) pure i.e. they shed vices; (sagal all) everyone then (karat namaskaaro) pays obeisance to them.

(Ko-oo nahi) no one (poochhai) asks their (baran/varan) lineage or (jaat-i) caste, but (baachhah-i) seeks (ravaaro) the dust of their (charan) feet, i.e. respects and follows them. 1.

 

ਠਾਕੁਰ ਐਸੋ ਨਾਮੁ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੋ ॥ ਸਗਲ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਕੋ ਧਣੀ ਕਹੀਜੈ ਜਨ ਕੋ ਅੰਗੁ ਨਿਰਾਰੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ŧẖākur aiso nām ṯumĥāro. Sagal sarisat ko ḏẖaṇī kahījai jan ko ang nirāro. ||1|| rahāo.

 

O (tthaakur) Master, (aiso) such is the glory obtained by following (tumhaaro) Your (naam-u) virtues and commands.

You are (kaheejai) called (dhani) the Master (ko) of (sagal) all (srist-i) universe, but your (ang-u) support makes (jan = servant) your devotee (niraaro) different from others, i.e. your devotee stands out amongst all others. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਸਾਧਸੰਗਿ ਨਾਨਕ ਬੁਧਿ ਪਾਈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਆਧਾਰੋ ॥ ਨਾਮਦੇਉ ਤ੍ਰਿਲੋਚਨੁ ਕਬੀਰ ਦਾਸਰੋ ਮੁਕਤਿ ਭਇਓ ਚੰਮਿਆਰੋ ॥੨॥੧॥੧੦॥

Sāḏẖsang Nānak buḏẖ pāī har kīrṯan āḏẖāro. Nāmḏeo Ŧrilocẖan Kabīr ḏāsro mukaṯ bẖaio cẖammiāro. ||2||1||10||

 

Says the fifth Nanak: This (budh-i) understanding (paai) is obtained (saadhsang-i) in holy congregation; one then makes (keertan) singing – and living by – virtues and commands of (har-i) the Almighty, (aadhaaro = support) the guide for life.

The way (daasro = servants) the devotees Naamdeo, Trilochan, Kabir and (chammiaaro) the cobbler Ravidas (bhaio) were (mukat-i) emancipated – from vices in life and reincarnation on death. 2. 1. 10.

 

—————————————

 

Note: The Shabad below is about the unfathomable nature of the Almighty.

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਹੈ ਨਾਹੀ ਕੋਊ ਬੂਝਨਹਾਰੋ ਜਾਨੈ ਕਵਨੁ ਭਤਾ ॥ ਸਿਵ ਬਿਰੰਚਿ ਅਰੁ ਸਗਲ ਮੋਨਿ ਜਨ ਗਹਿ ਨ ਸਕਾਹਿ ਗਤਾ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Hai nāhī koū būjẖanhāro jānai kavan bẖaṯā. Siv birancẖ ar sagal mon jan gėh na sakāhi gaṯā. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. There (hai) is (naahi ko-oo) none who (jaanai) knows and (boojhanhaaro) understands (kavan bhataa = what type) what is the Almighty and how IT functions.

Even gods like Shiva and (biranch) Brahma, (ar-u) and (sagal) all (mon-i jan) sages (na sakaah-i) cannot (gah = hold) comprehend (gataa) the state of the Master. 1.

 

ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਅਗਮ ਅਗਾਧਿ ਕਥਾ ॥ ਸੁਨੀਐ ਅਵਰ ਅਵਰ ਬਿਧਿ ਬੁਝੀਐ ਬਕਨ ਕਥਨ ਰਹਤਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Parabẖ kī agam agāḏẖ kathā. Sunīai avar avar biḏẖ bujẖīai bakan kathan rahṯā. ||1|| rahāo.

 

(Kathaa) description of (prabh) the Master is (agam = beyond reach) hard to grasp; IT is (agaadh-i) unfathomable.

We (suneeai) hear – or read – (avar = something else) one thing but (bujheeai) understand something else – because the Almighty is treated by most as a person as in many faiths; IT is (rahata = without) beyond (bakan = saying) description in (kathan = saying) words. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਆਪੇ ਭਗਤਾ ਆਪਿ ਸੁਆਮੀ ਆਪਨ ਸੰਗਿ ਰਤਾ ॥ ਨਾਨਕ ਕੋ ਪ੍ਰਭੁ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਹੈ ਪੇਖਿਓ ਜਤ੍ਰ ਕਤਾ ॥੨॥੨॥੧੧॥

Āpe bẖagṯā āp suāmī āpan sang raṯā. Nānak ko parabẖ pūr rahio hai pekẖio jaṯar kaṯā. ||2||2||11||

 

The Master is (aapey) IT-self (bhagta) the devotee and (suaami) the Master – the object of devotion; IT is (rataa = dyed) imbued (sang-i) with (aapan) IT-self, i.e. the devotee acts as motivated by the Almighty.

(Nanak ko) the fifth Nanak’s Universal (prabh-u) Master (poor-i rahio hai) pervades (jatr kataa) wherever we (pekhio) see. 2. 2. 11.

 

————————————–

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਮਤਾ ਮਸੂਰਤਿ ਅਵਰ ਸਿਆਨਪ ਜਨ ਕਉ ਕਛੂ ਨ ਆਇਓ ॥ ਜਹ ਜਹ ਅਉਸਰੁ ਆਇ ਬਨਿਓ ਹੈ ਤਹਾ ਤਹਾ ਹਰਿ ਧਿਆਇਓ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Maṯā masūraṯ avar siānap jan kao kacẖẖū na āio. Jah jah aosar āe banio hai ṯahā ṯahā har ḏẖiāio. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. (Jan) the devotee (na aaio) does not know about making (mataa) resolutions or (masoorat) consulting others – on when or where to pray.

(Jah jah) wherever (ausar) an opportunity (aa-e banio) comes (tahaa tahaa) there s/he (dhiaaio) remembers (har-i) the Almighty, i.e. for ever looks only to the Master. 1.

 

ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਬਿਰਦਾਇਓ ॥ ਕਰੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਬਾਰਿਕ ਕੀ ਨਿਆਈ ਜਨ ਕਉ ਲਾਡ ਲਡਾਇਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Parabẖ ko bẖagaṯ vacẖẖal birḏārio. Kare parṯipāl bārik kī niāī jan kao lād ladāio. ||1|| rahāo.

 

(Vachhal-u) love (bhagat-i) for the devotee is (birdaaio) the nature/tradition (ko) of (prabh) the Master.

IT (karey pratipaal = nurtures) looks after the devotee (ki niaaee) like (baarik) a child and (laadd laddaaio) pampers him/her, i.e. gives everything without asking. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਜਪ ਤਪ ਸੰਜਮ ਕਰਮ ਧਰਮ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਜਨਿ ਗਾਇਓ ॥ ਸਰਨਿ ਪਰਿਓ ਨਾਨਕ ਠਾਕੁਰ ਕੀ ਅਭੈ ਦਾਨੁ ਸੁਖੁ ਪਾਇਓ ॥੨॥੩॥੧੨॥

Jap ṯap sanjam karam ḏẖaram har kīrṯan jan gāio. Saran pario Nānak ṯẖākur kī abẖai ḏān sukẖ pāio. ||2||3||12||

 

Instead of (jap) recitation of Mantras, performing (tap) ascetic practices, (sanjam) control of the senses and (karam dharma) religious rituals, (jan-i) the devotee (gaaio) sings (keertan) praises/virtues of (har-i) the Almighty – and leads life according to them.   

S/he (pario) places the self (saran-i) in the care of (tthaakur) the Master, and (paaio) receives (daan-u = alms) benediction in the form of (sukh-u) comfort of (abhai/abhav) not being born again. 2. 3. 12. 

 

————————————–

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਆਰਾਧਹੁ ਪਿਆਰੋ ਨਿਮਖ ਨ ਕੀਜੈ ਢੀਲਾ ॥ ਸੰਤ ਸੇਵਾ ਕਰਿ ਭਾਵਨੀ ਲਾਈਐ ਤਿਆਗਿ ਮਾਨੁ ਹਾਠੀਲਾ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5.  Ḏin rāṯī ārāḏẖahu piāro nimakẖ na kījai dẖīlā. Sanṯ sevā kar bẖāvnī lāīai ṯiāg mān hāṯẖīlā. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri.  O (piaaro = dear ones) brethren/friends (aaraadhau) remember – to live by Divine virtues and commands – (din) day and (raati) night, not (keejai ddheela = being loose) being indifferent to this even for (nimakh) a moment.

One (laaiai) develops such (bhaavni) devotion by (seyva kar-i = serving) following the teachings of (sant) the guru (tiag-i = forsaking) putting aside (maan-u) pride and (haattheela) obstinacy. 1.

 

ਮੋਹਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਮਾਨ ਰਾਗੀਲਾ ॥ ਬਾਸਿ ਰਹਿਓ ਹੀਅਰੇ ਕੈ ਸੰਗੇ ਪੇਖਿ ਮੋਹਿਓ ਮਨੁ ਲੀਲਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Mohan parān mān rāgīlā. Bās rahio hīare kai sange pekẖ mohio man līlā. ||1|| rahāo.

 

(Mohan-u), the fascinating (rageela) playful Master, is (maan) the pride of my (praan) life.

IT (baas-i rahio) dwells (kai sangey = with) in (heearai) the mind; my (man-u) mind (mohio) is fascinated (peykh-i) seeing IT’s (leela) play, i.e. it is fascinating to see the Master’s powers manifesting in nature. 1.

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਜਿਸੁ ਸਿਮਰਤ ਮਨਿ ਹੋਤ ਅਨੰਦਾ ਉਤਰੈ ਮਨਹੁ ਜੰਗੀਲਾ ॥ ਮਿਲਬੇ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਬਰਨਿ ਨ ਸਾਕਉ ਨਾਨਕ ਪਰੈ ਪਰੀਲਾ ॥੨॥੪॥੧੩॥

Jis simraṯ man hoṯ ananḏā uṯrai manhu jangīlā. Milbe kī mahimā baran na sākao Nānak parai parīlā. ||2||4||13||

 

IT is such a Master (simrat) by remembering (jis-u) whom, (man) the mind (hot ananda) experiences bliss of (utrai) removing (manh-u) from the mind (jangeela = rust) the mask caused by attachment to the world-play.

I (na saakau) cannot (baran-i) describe the experience (milbey = meeting) of finding the Master – the pleasure is (parai pareela) beyond expression. 2. 4. 13.

 

———————————

 

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਮੁਨਿ ਜੋਗੀ ਸਾਸਤ੍ਰਗਿ ਕਹਾਵਤ ਸਭ ਕੀਨ੍ਹ੍ਹੇ ਬਸਿ ਅਪਨਹੀ ॥ ਤੀਨਿ ਦੇਵ ਅਰੁ ਕੋੜਿ ਤੇਤੀਸਾ ਤਿਨ ਕੀ ਹੈਰਤਿ ਕਛੁ ਨ ਰਹੀ ॥੧॥

Gūjrī mėhlā 5. Mun jogī sāsṯarag kahāvaṯ sabẖ kīnĥe bas apnahī. Ŧīn ḏev ar koṛ ṯeṯīsā ṯin kī hairaṯ kacẖẖ na rahī. ||1||

 

Composition of the fifth Guru in Raag Goojri. Those who (kahaavat = want to be called) call themselves (mun-i) sages, (jogi) Yogis, (saastrag-i) scholars of scriptures; temptations in the world-play, (bas-i keenhey) control them all.

There are (teen) the three Hindu gods – Brahma, Vishnu and Mahesh – (ar-u) and (korr-i/kott-i t-eteesa = 33 crores) 330 million other (dev) gods; there is (kachh na) no end to their (hairat) surprise at their falling prey to temptations, i.e. they would be expected not to fall prey to vices but do. 1. 

 

Page 499

 

ਬਲਵੰਤਿ ਬਿਆਪਿ ਰਹੀ ਸਭ ਮਹੀ ॥ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਨਸਿ ਕੋਊ ਮਰਮਾ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਲਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Balvanṯ biāp rahī sabẖ mahī.  Avar na jānas koū marmā gur kirpā ṯe lahī. ||1|| rahāo.

 

(Balvant-i) the powerful temptations (biaap-i rahi) are present (mahi) in, i.e. afflict (sabh) all.

One can (lahi) understood their machinations (tey) with (kirpa – kindness) guidance of the guru; (na ko-oo) none (avar-u) other (jaanas-i) knows their (marma) mysteries. 1

(Rahaau) dwell on this and contemplate.

 

ਜੀਤਿ ਜੀਤਿ ਜੀਤੇ ਸਭਿ ਥਾਨਾ ਸਗਲ ਭਵਨ ਲਪਟਹੀ ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸਾਧ ਤੇ ਭਾਗੀ ਹੋਇ ਚੇਰੀ ਚਰਨ ਗਹੀ ॥੨॥੫॥੧੪॥

Jīṯ jīṯ jīṯe sabẖthānāsagal bẖavan laptahī. Kaho Nānak sāḏẖ ṯe bẖāgī hoe cẖerī cẖaran gahī. ||2||5||14||

 

(Jeet-i jeet-i) continuing with conquests they (jeetey) conquer (sabh-i) all places (lapttahi) encompassing (sagal) all (bhavan = houses) planets, i.e. subdue creatures everywhere.

But they (bhaagi = runs) accept defeat (tey) from (saadh) the seeker of the Almighty and (gahi = holds) fall at his/her (charan) feet (ho-e) as (cheyri = disciple) a servant, i.e. the ego due to which the mortals forget the Master and fall prey to temptations, is harnessed for creative use by conducting life according to Divine virtues and commands. 2. 5. 14.